Στιγμιοτυπα

- Ειναι οπως με τον αλπινισμο. Οταν ξεπερνω τον φοβο μου και συνεχιζω, μετα αισθανομαι πως η ζωη ειναι δικη μου. Το ιδιο συμβαινει με τα λογια σας. Μετα τον φοβο εχω την ιδια αισθηση. Μου δινουν εδαφος.

Αντηχει στο σωμα

-Αυτο που μου αρεσει ... Δεν ξερετε πως αντηχει η λεξη στο σωμα μου ... Πηγαινει μεχρι τα δαχτυλα των ποδιων μου ... Ενιωθα οτι δεν ειχα δικαιωμα ...

Σε ξενον αχυρωνα

[Βασανιζεται καθως υπαρχουν δυο φωνες, που η μια ακυρωνει την αλλη.]

- Θα μπορουσατε αραγε να τις ακουτε και να κανετε χαζι;

- Δηλαδη "δυο γαϊδαροι μαλλωνανε σε ξενον αχυρωνα;"

- Ακριβως!

Αφορητοι

[Ενας φιλος της παραπονιεται για το τι τραβαει με τους γονεις του.]

- Θυμωσα, εγινα εξαλλη.

- Σαν να το ζουσατε στο πετσι σας;

- Ναι. Απιστευτο να υπαρχουν τετοιοι γονεις, τετοιοι ανθρωποι ... Οι ανθρωποι ειναι αφορητοι ... Ειμαι συνεχως θυμωμενη ... Πως θα γινει να μην θυμωνω τοσο ...

- Εχω την εντυπωση οτι το ζητημα δεν ειναι καταρχην ο θυμος. Στην περιπτωση των γονιων του φιλου σας, οπως και σε αλλες περιπτωσεις, σχηματιζετε μια εικονα τους που ειναι ακαμπτη, μονοδιαστατη, οπου αυτοι "ετσι ειναι", και μονον ετσι. Ειναι σαν ενας τοιχος εμπρος σας, κι ενας τετοιος τοιχος δεν ανασαινει, προκαλει να χυμηξει κανεις καταπανω του, προκαλει τον θυμο, την αισθηση του αφορητου.

- Ναι!

- Δεν νομιζω οτι καποια σχεση μπορει να αποδοθει με μια τετοια μονοδιαστατη εικονα. Σκεφτειτε τη σχεση σας με τον Β. Θα μπορουσατε ποτε να πειτε πως ηταν "ετσι", αυτο και μονο;

- Οχι! Οι φιλες μου, μου λενε πως ηταν απαραδεκτος, φρικη, πως υπεφερα. Ομως εγω δεν το νοιωθω μονον ετσι.

- Αν λοιπον αυτο το εχουμε υποψη μας, τοτε ισως ο τοιχος δεν ειναι τοσο στεγανος και αδιαπεραστος, οι ανθρωποι δεν ειναι αφορητοι, και ο θυμος δεν θα προκαλουνταν καν.

Ηλιος

- Εχω σταματησει να κατηγορω του γονεις μου ... ματαιο ... με τρομαζει αυτη η ελευθερια ... να εχω την ευθυνη της ζωης μου εγω ... νοιωθω μικρος ... καποτε πεφτω παλι στο αν δεν ειχα αυτους τους γονεις ... δεν οδηγει πουθενα ... αλλοτε δυνατος, ελευθερος, χαιρομαι σαν μικρο παιδι ... εχω βγει απο μαυρο συννεφο και με χτυπαει ο ηλιος

- Μεγαλη υποθεση!

- Ναι γιατι ειμαι στο καθε τι ... αν το παιδι μου μ' αγκαλιασει ... ενα αστειο με τη γυναικα που που θα γελασω ... χαιρομαι που φερνω σπιτι λεφτα ... πιο αμεση και ευθεια επικοινωνια, πιο αμεση με τα πραγματα...

- Δεν παρεμβαλλονται σκεψεις...

Κλειστοφοβια

[Παει να βγει απο την πολυκατοικια φιλου, η εξωπορτα κλειδωμενη.]

- Ειναι σαν τα ορια του εαυτου μου να ειχαν γινει ενα με τα ορια του κτιριου.

[Συνεχιζει μιλωντας για ατολμια σε αποφασεις.]

- Το κλειστο κτιριο φαινεται πως ειχε γινει ειδωλο της δικης σας κλειστοτητας, του κλεισιματος στον εαυτο σας.

- Ακριβως.

Τα καταφερα!

[Ειναι η πρωτη φορα που μαλωσε με κακοπληρωτη πελατη και τον εδιωξε.]

- Χαιρομαι πολυ που τα καταφερα.

[Η ερμηνεια ενος συμβαντος σε ορους επιδοσης.]

Οσο ημουν μοναχικος ...

- Οσο ημουν μοναχικος, πιστευα στη μετα θανατον ζωη καθως εκει θα συναντουσα την οικογενεια μου. Τωρα αυτο δεν υπαρχει ... Και το παρελθον εχει χλωμιασει ...

- Ετσι και το μελλον ...

- Πως αυτο;

- Με την εννοια της μελλουσας ζωης ...

- Και το παρον ειναι πιο εντονο ... Ο,τι ειναι να γινει, πρεπει να γινει τωρα

Παλινωδια

- Η μια λεει "εφταιξα", η αλλη ειναι θυμωμενη...

- Μια παλινωδια!

- Ναι. Και πως βγαινω απ' αυτην;

- Αυτη ειναι μια ερωτηση ασφαιρη: Καμια απο τις δυο τους δεν εκπροσωπει αυτην την ερωτηση, καμια τους δεν αφορα!

Βαρεθηκε

Μια γυναικα που ερχεται εδω και πολλα χρονια. Κυριαρχο στη ζωη της το κακο που της εκαναν - πατερας, μητρια, γνωστοι και φιλοι, εγω. Σημερα μου λεει, ολα αυτα τα διωχνει, λεει "Ο,τι εγινε, εγινε". Τα βαρεθηκε.Κουραστηκε.

Καποιες φορες ετσι λυνονται τα προβληματα! Οχι με το να "δουλευονται", αλλα καποτε γινονται βαρετα, κουραστικα.

Η πρωτη φορα που γνωρισα αυτον τον τροπο ηταν σ' ενα ποιημα. Εδω η κουραση κι η βαρεμαρα οδηγουν στον υπνο.

Με ειχε τρομαξει τοτε: να υπαρχουν τα προβληματα, και να τα αφηνεις! Οπου το "υπαρχουν" δεν συνιστα εμπειρια αλλα συμπεραινεται απο το οτι "δεν εχουν λυθει μεσα απο την επεξεργασια τους".

Το ποιημα: Καβαφης, Ενας γερος

Στου καφενειου του βοερου το μεσα μερος

σκυμενος στο τραπεζι καθετ’ ενας γερος·

με μιαν εφημεριδα εμπρος του, χωρις συντροφια.

Και μες των αθλιων γηρατειων την καταφρονια

σκεπτεται ποσο λιγο χαρηκε τα χρονια

που ειχε και δυναμι, και λογο, κ’ εμορφια.

Ξερει που γερασε πολυ· το νοιωθει, το κυτταζει.

Κ’ εν τουτοις ο καιρος που ηταν νεος μοιαζει

σαν χθες. Τι διαστημα μικρο, τι διαστημα μικρο.

Και συλλογιεται η Φρονησις πως τον εγελα·

και πως την εμπιστευονταν παντα - τι τρελλα! -

την ψευτρα που ελεγε· «Aυριο. εχεις πολυν καιρο.»

Θυμαται ορμες που βασταγε· και ποση

χαρα θυσιαζε. Την αμυαλη του γνωσι

καθ’ ευκαιρια χαμενη τωρα την εμπαιζει.

... Μα απ’ το πολυ να σκεπτεται και να θυμαται

ο γερος εζαλισθηκε. Κι αποκοιμαται

στου καφενειου ακουμπισμενος το τραπεζι.

Αγαπη

- Για τον μπαμπα μου ειναι η πιο μεγαλη αγαπη. Τετοια αγαπη φανταζομαι πως θα υπαρχει με τα παιδια μου κλπ.

- Μπορειτε να περιγραψετε αυτο που σας συμβαινει εδω και που το αποκαλειτε "αγαπη";

- Δεν καταλαβαινω... Πως να το περιγραψω;

- Ας υποθεσουμε πως ειμαι ενας ξενος που δεν ξερει τη λεξη "αγαπη", και θα πρεπει να του την εξηγησετε περιφραστικα. Τι θα μου λεγατε;

- Εχω παρει καποια τα καλα του, την καλοσυνη του, τη θερμοτητα του...

- Η "αγαπη" εδω λοιπον σημαινει οτι ειστε καπως συνεχεια του.

Για ν' ανασανει

[Θελει να γραψει κατι για την αδελφη του, που πεθανε νεα]

- Οχι για μενα, για να εξιλεωθω εγω, αλλα γι' αυτην. Για ν' ανασανει.

Λιγοτερες δεσμευσεις

[Επιθυμει λιγοτερες δεσμευσεις...]

- Εχω αναγκη γι' αυτον τον χωρο, τον χωρις νοημα.

Θα φουνταρω

[Με συγκρατημενη απελπισια:]

- Σχεδον δεν αντεχω.

- Και αν ερθει η στιγμη που οντως δεν θα αντεχετε, πως το βλεπετε τοτε;

- Θα φουνταρω.

- Με ποιον τροπο; Το εχετε σκεφτει καθολου;

- Το εχω σκεφτει. Η με τη μηχανη, σε μια στροφη στη Βαρκιζα, που μ' αρεσει, η πηδωντας απο εναν βραχο.

- Τι εχουν αυτοι οι τροποι, που απ' ολους τους αλλους σας τραβανε περισσοτερο;

- Η επιταχυνση. Ειναι η καλυτερη μου, προπαντων στο αεροπλανο, οταν απογειωνεται.

- Και τι εχει η επιταχυνση;

- Σε κολλαει στο καθισμα ... δεν μπορεις να κανεις τιποτα.

- Αν λοιπον λυνοσασταν απο το παραμυθι, οτι παντου πρεπει και μπορειτε να κανετε κατι, θα ειχατε και εν ζωη τετοιες εμπειριες.

- Τον τελευταιο καιρο μια-δυο φορες το εζησα ... Ποσο καλο, που τα πραγματα καποτε ειναι πιο δυνατα!

Ενα παλιο τραγουδι

[Την απασχολει εντονα ενας χωρισμος, ποιος εφταιξε, αν εκει ειχε φερθει αλλιως κλπ.]

- Αν, αντι να σας πει οχι, σκοτωνοταν σε τροχαιο;

[Πολλες φορες επι της ουσιας δεν υπαρχει, για τη δεδομενη στιγμη, καμια διαφορα.]

Σκεφτομαι ενα παλιο τραγουδι, την χωρις αντισταση αποδοχη του τελους:

Οταν μια αγαπη που νομιζαμ' αιωνια / φτασει μοιραια στην παρακμη / δυστυχισμενες δυο υπαρξεις μ' αγωνια / βλεπουν να ερχεται η στιγμη / που η αγαπη τους θα μοιαζει τυραννια / τοτε τον πονο τους θα σμιξουνε / μια πετρα πισω τους θα ριξουνε / κι ωρα καλη...

Ηθελα να με παρετε αγκαλια

- Στην αρχη ηθελα να με παρετε αγκαλια, να μου πειτε «Μην στεναχωριεσαι, δεν πειραζει ... Ολα θα πανε καλα...» Και παροτι δεν την ακουσα αυτην τη φραση, την αγκαλια την πηρα.

Χωρις κανενα παθος

[Με τονο εμφατικο, σχεδον δραματικο:]

-Αν κοπω [στις εξετασεις], θα πουν ανικανος...

[Εγω, χωρις κανενα παθος:]

-Και ποια ειναι η διαφορα να πουν ικανος η ανικανος;

Αν μ' αγαπατε

[Μια ψυχαναλυτρια, σε κοινωνικη συναντηση με πελατισσα μου: "Μας αγαπανε (οι πελατες μας) γιατι εμεις τους αγαπαμε." Αυτή, σ' εμενα:]

- Αν μ' αγαπατε, δεν μπορω να σας λεω οτι να 'ναι και οπως να 'ναι.

Θα χασω τη Σ...

- Θα χασω τη Σ... , νοιωθω ανασφαλης.

- Αυτα θα μπορουσατε να τα πειτε και χωρις ταραχη. Η ιδια η ταραχη τι λεει;

Ο ηλιος δεν λαμπει απο περηφανια

[Επανω στην ταση της να κρινει και ν' αξιολογησει:]

- Ο ηλιος δεν λαμπει απο περηφανια και τα συννεφα δεν κοκκινιζουν απο ντροπη.

Αυτος στο και-ναι-και-οχι

[Προβλημα με τη φιλη του, αυτη θελει να συμβιωσουν, αυτος στο και-ναι-και-οχι. Στην προοδο της συνομιλιας λεει πως σε διαφορες καταστασεις ειναι διαφορετικος, αλλης ηλικιας, με την αντιστοιχη μορφη. Τον ρωταω:]

- Στο και-ναι-και-οχι, ποια μορφη λεει το ναι; Ποια το οχι;

Ενα μικρο κλικ

[Αγανακτισμενη με μια υπαλληλο που εχει γνωμες για ολα, πολυξερη κλπ.]

- Και ομως χρειαζεται ενα μικρο κλικ για να ακουτε αυτην την υπαλληλο με αγαπη.

Δεν υπαρχει χρεος!

- Ολα ειναι σχεσεις χρεους.

- Δεν υπαρχει χρεος!

- Πως αυτο;

- Το χρεος συχνα εχει μορφη ομηρειας. Ομως μια τετοια ομηρεια ειναι φαντασμα, παραμυθι.

- Και η υποχρεωση προς μανα κλπ;

- Υπαρχουν υποχρεωσεις που δεν ειναι ομηρεια, αλλα χαρη.

Η γατα της πεθανε

[Η γατα της πεθανε, δεν μπορει, δεν της βγαινει να παρει αλλη.]

- Η γατα σας ειναι ακομη εκει, ειναι παρουσα στο σπιτι. Το σπιτι δεν ειναι αδειο. Πως να παρετε αλλη;

Να μαθετε να στεναχωριεστε

[Οπου κατι δεν του βγαινει, ερχεται θυμος, αντιδραση. Τον καλω να προσεξει καρε-καρε αυτο που του συμβαινει: Πριν απο τον θυμο στεναχωριεται.]

- Δεν προσεχετε τη στεναχωρια, την παρακαμπτετε και προσκολλαστε στον θυμο. Μηπως το ζητουμενο εδω ειναι να εξοικειωθειτε με τη στεναχωρια; Να μαθετε να στεναχωριεστε;

Ελατε να με βοηθησετε ...

- Ελατε να με βοηθησετε ...

- Αν ερχομουν, που θα ημασταν;

- Με τη μαμα μου, να με προστατεψετε απ' αυτην.

- Τερμα μαμα και μπαμπας. Ερχομαι και σας πεταω εξω απ' αυτο το σπιτι ... Εξω στο δρομο μονη ολομοναχη να βρειτε την τυχη σας ...

- Αποτεινεστε σε μιαν αλλη βαθια μεσα μου που συμφωνει και σας ακουει. Μονο που εγω δεν ταυτιζομαι μαζι της... Κι εσεις που θα ειστε;

- Πουθενα.

- Γιατι πουθενα;

- Αυτο ειναι η δουλεια μου.

Δεν μου μιλατε για σας...

- Τι συναντηση ειναι αυτη; Δεν μου μιλατε για σας...

- Αν γνωριζομασταν αλλιως και λεγαμε να βρεθουμε στο δικο σας σπιτι, αυτο δεν θα ηταν συναντηση;

Να σας πω ενα ψεμα;

- Που πηγατε διακοπες; Θα μου πειτε;

- Να σας πω ενα ψεμα; Στην Ανδρο!

Μετρωντας τις γουλιες

[πινει νερο μετρωντας τις γουλιες]

- Δεν εχετε ξεδιψασει μεχρι τωρα ποτε.

Οταν εισαι χωρις εδαφος

- Η καθε λεξη, οταν εισαι χωρις εδαφος, μαχαιρια!

Γιατι τα λεμε νησια;

- Γιατι τα λεμε νησια; Αφου τα λεμε νησια.

Τωρα καταλαβαινει κανεις το ασυνειδητο

- Τωρα καταλαβαινει κανεις το ασυνειδητο, πως ειναι. Λες, που ηταν και το θυμηθηκα τωρα;

Με λιγοτερο Εγω

[Μιλαει για περιπτωσεις οπου ηταν αλλιως απ' ο,τι συνηθως, μια τετοια όταν διαγιγνωστηκε πιθανος καρκινος, μια κανοντας μπανιο με την αδελφη του και παιζοντας στη θαλασσα, μια με τον θειο του πηγαινοντας στα χιονια.

Σ' ολες αυτές τις περιπτωσεις ηταν ευτυχισμενος, δηλαδη αναλαφρος, δηλαδη μεσα στα πραγματα, δηλαδη (κι αυτό μετα από δικο μου σχολιο):

με λιγοτερο Εγω.

Κριτικη της κριτικης

- Κριτικαρω τους αλλους κι αυτό μ' ενοχλει πολύ, να τους κριτικαρω.

- Είναι τελικα σαν να 'στε αναμεσα σε δυο καθρεφτες αντικριστους οπου βλεπετε το ειδωλο σας αμετρητες φορες: Κριτικη της κριτικης της κριτικης…

Περιμενει εξηγηση

[Η φιλη του τον τελευταιο καιρο αποσταση, υπεκφευγει, αυτος μετεωρος, περιμενει εξηγηση]

- Αν ειχατε την ιδια σχεση με ενα ζωο, πως θα φεροσασταν;

Να φοβαστε

- Πειτε μου τι να κανω με τον φοβο μου.

- Να φοβαστε.

Σαν να ξεβουλωσαν τ' αυτια μου

- Σαν να ξεβουλωσαν τ' αυτια μου και την ακουσα [να του αρνειται αγκαλια, προστασια]. Τερμα τα τηλεφωνα, τα "γιατι δεν μ' αγαπας;" Ετσι, διχως γιατι.

Η φωνη οτι παγιδευομαι

- Ηταν τοσο εντονη η φωνη οτι παγιδευομαι ... Δεν μπορουσα να το καταλαβω ... ηταν τοσο καλος ... ηταν τοσο δυνατη ...

Ανοιχτοτητα για το κουφο

[Μια γυναικα, για το τι εμαθε στην αναλυση.]

- Την ανοιχτοτητα για το κουφο.

Υποτιμω τον πατερα μου

[Ενας τριανταχρονος αντρας:]

- Υποτιμω τον πατερα μου ... Ειναι σαν να με γεννησε η μητερα μου απο μονη της ...

Οταν δεν τον υποτιμω και δεν μ' εκνευριζει, δεν ερχονται οι σκεψεις με τα εσωρουχα [της μητερας του, να τα φοραει και ν' αυνανιζεται] ...

Αν ζωγραφιζα τους γονεις μου, ο πατερας θα ηταν πιο μικρος ... Ειναι μια απλη παρουσια στο σπιτι... ειναι ...παρων δια της απουσιας του ...

Η μητερα μου επαιρνε τις πρωτοβουλιες, αυτος επεκρινε η ακολουθουσε η γκρινιαζε, ... παρα το οτι ο ρολος του ηταν σημαντικος, στηριζε οικονομικα, δεν μπορω να πω τι ρολο ειχε στην οικογενεια ...

Η μητερα, ... βασικη η παρουσια της, ... ηταν η κινητηριος δυναμη, ... να συμβουλευει, να ενθαρρυνει ...

Μεχρι πριν απο λιγο εκανα ο,τι ελεγε η μητερα μου, ... θεωρουσα πως ηταν το σωστο ...

Αν ο πατερας μου πεθαινε, θα ηταν ενας ανθρωπος που δεν γνωρισα ...

Φορτιζεται πολυ...δεν μπορω να συζηταω...με εκνευριζει πολυ..."Πηγες καλα Γιωργο; Αντε ν' ακουω καλα πραγματα απο σενα" ... φορτισμενος...

- Τι ιδιαιτερο εχει αυτη η φορτιση;

- Σαν να 'ταν στη θεση μου ... θα 'ταν ανετος...δεν θα κωλωνε πουθενα...θα γαμουσε και θα 'δερνε ενω εγω πνιγομαι σε μια κουταλια νερο.

"Γιατι ρε γαμω το" λεει και φορτιζεται...

Μιλαγανε

- Ακουμπησε τα χερια του στην πλατη μου, και μιλαγανε. Μιλαγανε.

Ολα φωτεινα

- Οταν κανεις μιλαει, γινονται ολα φωτεινα!

Ζαβολια

[Σωπαινει.]

- Τι ειδους σιωπη είναι αυτή;

- Πεισμα.

- Που θα πει, απεναντι σε μια φωνη που σας λεει: "Μιλα!"

- Και τι να πω; Με ποια διαθεση;

- Ποια είναι η διαθεση σας;

- Να τα σπασω όλα.

- Και πως θα ηταν αυτό, να τα σπασετε όλα;

- Ζαβολια.

- Κανατε ποτε ζαβολιες;

- Όχι, ημουν καλο παιδι.

- Οποτε και τωρα, αν ηταν να μιλησετε, θα μιλουσε το καλο παιδι.

Να την ευχαριστησει

[Ποσο προσπαθει να την ευχαριστησει και δεν γινεται, τυψεις, καυγαδες.]

- Η εντυπωση μου ειναι πως οταν δεν ειναι ευχαριστημενη, σας σκιζεται η καρδια.

Μην χασω αυτο που εχω

- Αγωνια μην χασω αυτο που εχω.

- Ειστε ταυτισμενη μ' αυτο που εχετε.

Δεν εχω επιθυμιες

- Δεν εχω επιθυμιες...

[Της λεω ενα τετραστιχο του Σεφερη:]

- Εγινε λιμνη η μοναξια / εγινε λιμνη η στερηση / ανεγγιχτη / κι αχαρακτη.

Θα κοκκινιζω

[Στην προοπτικη μιας ομιλιας:]

- Θα κοκκινιζω, θα φοβαμαι...

- Υποθετω οτι στο ακροατηριο θα βλεπετε κριτες.

Alter ego

- Εσεις θα δεχοσασταν εναν γνωστο μου;

- Γιατι οχι;... Και το alter ego σας να ερχοταν, θα το δεχομουνα!

Δυνατα, κοφτα και πεισματωμενα

[Μολις ξαπλωνει, δυνατα, κοφτα και πεισματωμενα:]

- Και με 40 βαθμους εγω αυτα τα παπουτσια θα φοραω!

- Σε ποιον αποτεινεστε; Καποιον που σας λεει "Σ' αυτην τη ζεστη κυκλοφορεις με τετοια παπουτσια;"

[Αυτη γελωντας:]

- Απ' ολους σας το περιμενω, μα κανεις δεν μου το λεει!

Γερναω

- Γερναω... Κακο να εισαι ηρεμος [και οχι θυμωμενος]

- ;

- Ξεπηδαν πραγματα.

- Οπως αυτο;

- Με απασχολει καιρο, μα σας λεω αλλα.

- Ο θυμος ως προπετασμα καπνου;

- Οταν υποχωρει εχω καλυτερη αισθηση των πραγματων και των ανθρωπων γυρω μου.

[Σε αλλες περιπτωσεις: ο θυμος φυγη εμπρος στην στενοχωρια.]

Συνεχως συγκρινει

[Συνεχως συγκρινει τη φιλη του και την κοινη του ζωη με το πως θα ηταν με τη "γυναικα της ζωης του". Η νοσταλγια αυτου του ονειρου δεν τον αφηνει να κανει ουτε μπρος ουτε πισω.]

- Μπορουμε να πουμε πως βρισκεστε σε μια συγχυση. Θα ηταν δυνατο να συμφιλιωθειτε καπου μ' αυτην τη συγχυση; Να ζησετε μ' αυτην οσο υπαρχει;

Ειναι σαν ενα καραβι που πλεει μεσα στην ομιχλη. Θα κοψει ταχυτητα, θα κανει το ενα και το αλλο, και θα πηγαινει. Η ανυπομονησια να ανοιξει ο καιρος, να φανει ο οριζοντας, περισσοτερο ταλαιπωρια ειναι, και δυσκολευει και την πορεια.

- Καλο το παραδειγμα. Αυτο το μπορω. Αλλα αν ειμαστε σε λαθος θαλασσα;

- Ας διαλυθει πρωτα η ομιχλη, και μετα βλεπουμε!

Τωρα θα μου πειτε

- Τωρα θα μου πειτε, ψυχαναλυση ειναι αυτο; Δε με νοιαζει, εγω θα λεω οτι θελω.

[Ακριβως αυτο ειναι ψυχαναλυση!]

Τωρα αισθανομαι

- Τωρα αισθανομαι σαν να μην υπαρχει τιποτα εσωτερικο που να εμποδιζει, σαν να υπαρχει μονο μια απαντητικοτητα προς τα εξω.

Ξερω τα κολληματα μου

- Ξερω τα κολληματα μου αλλα δεν αλλαζουν.

- Οσο το βολεμα του κολληματος δεν γινεται πιεση...

- Δεν θελω να δεχτω το βολεμα. Ειναι τεμπελια. Υπεκφυγη.

- Οχι απαραιτητα. Μιλατε σαν να καθεστε στο ουζαδικο και καποιος σας λεει οτι πρεπει να πατε να σπασετε πετρες.

Με τα ματια της μητερας του

[Ομοφυλια: Βλεπει και τον ερωτισμο με τα ματια της μητερας του.]

Αφου πεθανε

- Αφου πεθανε, ειναι σαν να μην περασε απο τη γη...

- Αν ειναι ετσι, κανεις ποτε δεν περασε απο τη γη!