1. Ο δεκαπεπταχρονος Γερμανος Philip Köster, μετα την κατακτηση του παγκοσμιου πρωταθληματος στο windsurfing / wave: "Δεν μπορω ουτε να το συλλαβω, πως το μεγαλο μου ονειρο εκπληρωθηκε ηδη απο τωρα. Δεν εχω λογια γι' αυτο." Το "ονειρο" του ηταν ενα οδηγο αστρο που εδινε στο παιχνιδι του με τα κυματα νοημα και προοπτικη. Η ωρα του αγωνα ηταν κι αυτη ωρα ενος τετοιου παιχνιδιου (για το οποιο μια επιτροπη αποφανθηκε πως ηταν το καλυτερο).

Το "ονειρο" που τον συνοδευε μεχρι τωρα αφενος, και η ωρα του αγωνα αφετερου, ειναι δυο τελειως διαφορετικα πραγματα. Τετοια "ονειρα" δεν "εκπληρωνονται" σαν ενα αδειο κανατι που γεμιζει. Ο νεαρος εχει δικιο οταν λεει "Δεν μπορω ουτε να το συλλαβω πως το μεγαλο μου ονειρο εκπληρωθηκε". Μια τετοια εκπληρωση δεν συλλαμβανεται γιατι υπονοει μια συνδεση ("ονειρο" και ωρα του αγωνα) που δεν υφισταται, και το ανυποστατο ουτε συλλαμβανεται ουτε λεγεται.

2. Ο μικρος βουτηξε με τη σανιδα του στα μεγαλα κυματα, εκανε θαυμαστα πραγματα, τα μαζεψε κι εφυγε. Το ιχνος των ελιγμων του και των αλματων του στο νερο χαθηκε παραυτα. Κι εμεινε η θαλασσα να συνεχιζει το δικο της παιχνιδι χωρις να νοιαζεται για πρωτιες και βραβεια.

3. Δαμαζει τα κυματα; Μα δεν χρειαζεται ακριβως να συντονιστει με τα κυματα και τον ανεμο για να παιξει μ' αυτα; Και δεν θα παιξει τοσο καλυτερα, οσο περισσοτερο αφησει κυματα και ανεμο να κανουν το παιχνιδι τους; Να δαμασουν αυτα καθε δικη του αυτοβουλη κινηση;