«Παντα οι ληστες κεντριζαν τη φαντασια λαου και συγγραφεων, με αποτελεσμα να γραφονται ιστοριες και αφηγηματα γυρω απο τη ζωη και τη δραση τους. Σιγα-σιγα αυτα εξελειπαν. Σε καθε περιπτωση, απο τον Μεσοπολεμο και εδωθε, οταν πια οι λησταρχοι εχουν εξοντωθει, οι συγγραφεις τους λησμονουν. Μονη παραφωνια ο προωρα χαμενος ποιητης Χρηστος Μπραβος και το μοναχικο ποιημα του με τον σχοινοτενη τιτλο "Οπου στα 1923 ο επικηρυγμενος Θωμας Γκανταρας, ο ληστης, αποφασιζει να φωτογραφηθει" (1985).

O φωτογραφος των Tρικαλων A. Mανθος

επαιρνε νυχτα τα στενα για το Bαρουσι.

Tους γαμους θα σκεφτοταν ως το σπιτι του

και τους θανατους, που εκρατησε για παντα.

Mα πιο πολυ στο βραδι εγυρνουσε του Aυγουστου

που πορτες εκλεισε βαρια, ελυσε τα σκυλια

κλεφτης μην ερθει κι επεσε

για τον δικαιο τον υπνο.

Δεν ακουσε σκυλι, πορτα να τριξει

κι απ' τον φεγγιτη της σκεπης

τον ειδε που γλιστρουσε-

αγγελος με τα δοντια στο μαχαιρι.

Αυτου του ποιηματος διασκευη, ειναι το τραγουδι "Α. Μανθος", απο το δισκο του Θαναση Παπακωνσταντινου "Βραχνος Προφητης".

[...]

Τα προσωπα, ο Α. Μανθος, φωτογραφος των Τρικαλων και ο διαβοητος ληστης Γκανταρας, υπαρκτα. Το περιστατικο πραγματικο.

[...]

Τοτε λοιπον ο ληστης [...] γλιστρησε κρυφα στο σπιτι του φωτογραφου, φορτωμενος με τα λαφυρα του και του ζητησε να τον φωτογραφισει, "πριν προλαβει ο χαρος να με παρει".

Ο Μανθος μεταφερεται στο λημερι του ληστη και το γεγονος αποτυπωνεται ως η πλεον διασημη φωτογραφηση ληστων. [...] Ο χαρος πραγματι θα εστηνε καρτερι στον Γκανταρα, μερικες εβδομαδες αργοτερα, στην περιοχη των Γρεβενων κοντα στο χωριο Μαυρελι στην θεση Οξια της Δεσκατης Γρεβενων.»