M. Krap (με σχολαστικοτητα) Το λαθος ειναι να θελεις να ζησεις. Δεν γινεται. Δεν υπαρχει κατι να το ζησεις στη ζωη που δανειστηκαμε. […] Ειναι θεμα υλικων. Ειτε ειναι παρα πολλα και δεν ξερουμε απο που ν' αρχισουμε, ειτε ειναι πολυ λιγα και δεν εχει νοημα ν' αρχισουμε. Παρολαυτα αρχιζουμε ομως, γιατι φοβομαστε το να μην κανουμε τιποτα. Καποιες φορες πιστευουμε ακομα κι οτι τελειωνουμε, αυτο οντως συμβαινει. Και τοτε βλεπουμε πως ηταν μονο μπλοφα. Ετσι αρχιζουμε παλι, με τα παρα πολλα και με τα πολυ λιγα. Γιατι δεν ικανοποιουμαστε με μια ζωη που ειναι μονο μπλοφα; Πρεπει να ειναι λογω της θεϊκης της προελευσης. Ο κοσμος σου λεει πως αυτο ειναι το τι ειναι η ζωη, αρχιζεις και ξαναρχιζεις. Ομως δεν ειναι, ειναι απλα ο φοβος του να μην κανεις τιποτα. Η ζωη δεν ειναι δυνατη. […] Θα 'θελα να 'μουν ικανοποιημενος, και για ενα λεπτο μονο. […] Εχοντας γεννηθει, μην εχοντας πεθανει ακομη.