Απο την ομαδα της Εταιρειας στο Viber - 5
Στιγμη
Απο μια ταινια του Ingmar Bergman. Η παραμονη στην στιγμη. Στιγμη που ξεστρατιζει απο την υποθεση, απο την αλληλουχια των γεγονοτων, που ξεχνιεται στον εαυτο της. Διαστελλεται. Γινεται τοπος κατοικησης. Η προσοχη ως "φυσικη προσευχη της ψυχης" (Malebranche). Στην τεχνη, στον λογο, στην θεραπευτικη συναντηση.
/
"... μια πατριδα πολυ πιο μεγαλη, μια πατριδα πολυ πιο τρανη"
Ειτε Ουκρανια, ειτε Σινικη Θαλασσα, ειτε Αιγαιο: Η εθνικη ταυτοτητα παντα θα επικυρωνεται στην αντιπαραβολη της με την ξενη. Και θα επικυρωνεται τοσο εμφατικοτερα οσο ριζικοτερα θα τεινει να εξαλειψει την ξενη.
/
/
Ιδιαιτερως για τους νεοτερους:
Στο χθεσινο σεμιναριο ο …, σε ενα ονειρο της ασθενους του, οπου αυτη κολυμπα και πισω της βρισκεται ενας φαρος, ερμηνευσε τον φαρο ως τον εαυτο του, δηλ. ως τον πεφωτισμενο θεραπευτη-φαρο που καθεται πισω απο την ξαπλωμενη γυναικα.
Ειμαι σιγουρος οτι αυτη η ερμηνεια ειπωθηκε σαν αστειο, σαν μαυρο (καθοτι φροϋδικης προελευσης) χιουμορ!
Αφου συνιστα αυθαιρετη κατασκευη του θεραπευτη που τρεφεται απο την αυταρεσκεια του και μονον.
Προς θεου μην την ακουσετε ως υποδειγμα φαινομενολογικης ερμηνειας των ονειρων!
- Εμενα πάντως κε Γεμενετζη μου άρεσε !
- Κυριε …, "μου αρεσει" δεν θα πει παρα ταιριαζει στους / επιβεβαιωνει τους ορους στους οποιους ουτως η αλλως αντιλαμβανομαι τα πραγματα.
- Οπως και να χει, νομιζω οτι αν ο θεραπευτης νοιωσει πως ο φαρος εχει να κανει με αυτον, μπορει να κανει ενα σχολιο κι αυτο δεν ειναι αντι-φαινομενολογικο αφου ανηκει στο φαινομενο ολο αυτο
- …το ολο παιχνιδι παιζεται στο τι θα πει "αν ο θεραπευτης νοιωσει". Και εναι διαφορετικο το κατα ποσον αυτο που νοιωθω ανταποκρινεται σε σημαδια (οχι συμπερασματα!) που ερχονται απ' αυτον, η νοιωθω "απλα". Στην δευτερη περιπτωση το "νοιωθω" δεν ανηκει στην συνομιλια μας αλλα εχει ναρκισσιστικο χαρακτηρα. Εμβληματικο παραδειγμα ο Ντοναλντ Τραμπ, τον οποιο ακουσα να λεει "Ειναι ετσι επειδη το νοιωθω ετσι!"
- Καλημέρα σας, αν και δεν ήμουν δυστυχώς στην παρουσίαση, συμφωνώ με τον …. Ένα σχόλιο μπορεί να είναι και ψυχαναλυτικό αν πραγματικά είμαστε ελεύθεροι στην ανάλυση. Η Daseinsanalysis είναι πρωτίστως ελευθερία στο μίλημα αυτού που αναδύεται και μόνο αναλυτής και αναλυομενος ξέρουν αν είναι σύντονο ή παράτονο ένα σχόλιο.
- … περαν αυτων που γραφω στον …, και που αφορουν και "το μίλημα αυτού που αναδύεται": Αναλυτης και αναλυομενος μπορουν να βρισκουν κατι συντονο και στις περιπτωσεις υποβολης, αυθυποβολης κλπ. Και τελικα, θα ελεγα, προχωραμε χωρις πυξιδα και φαρο. Μπορει το συντονο να μας οδηγησει σε αδιεξοδα, μπορει το παρατονο να ανοιξει οριζοντες.
/
Ως γνωστον "IFDA" ειναι τα αρχικα της διεθνους μας: International Federation of Daseinsanalysis. Αν το γκουγκλαρετε, δεν θα μας βρειτε. Αντιθετως θα βρειτε "International Foodservice Distributors Association" και "Funeral Directors Association" με το αρχικο "Ι" να αναφερεται στις πολιτειες που αρχιζουν απο αυτο το γραμμα: "Illinois, Iowa, Indiana", αλλα και "Independent Funeral Directors of Texas Association". Παμε δυνατα, οπως λενε στις αθλητικες ομαδες…
/
22 Απριλιου, Μεγαλη Παρασκευη. No one there.
Στην "μεταφραση" της τραγωδιας του Ευριπιδη "Ηρακλης" απο την Anne Carson (H of H Playbook) ο Ηρακλης, μετα τους Αθλους του, προσβλεπει σε μια επιστροφη που θα δρεψει τους καρπους της γενναιοτητας και της φημης του:
"Ετσι ξεμπερδευω με τους Αθλους, ερχομαι σπιτι, κοιταζω στον καθρεφτη και ο καθρεφτης ειναι ακατοικητος."
"Κανενας εκει"
Αυτο εχει προετοιμαστει. Ο Ηρακλης δεν ειναι αυτος που ηταν:
"Τελος παντων, οι Αθλοι, καπως ντροπη τωρα μα, ω, στην εποχη τους ηταν μεγαλειωδεις. Και ταιριαζαν στον τροπο που ζουσαν οι ανθρωποι, στα πραγματα που πιστευαν."
Καπου ταλαντευεται:
"Μικρη παυση. Υποχωρω μεσα στον ιδιο μου τον μυθο.
Προσπαθησα να προχωρησω εξω."
Και πλεον αργοτερα:
"Εχετε γεια, Αθλοι μου! Ο Ηρακλης ο ηρωας δεν υπαρχει πια."
Αραγε ποτε θα κουραστει ο Χριστος με τον δικο του τον μυθο; https://sites.google.com/view/gemenetzis/%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%89/%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF/2022#h.j6w65kltnr2
/
Todtnauberg λεγεται η περιοχη στον Μελανα Δρυμο οπου ο Heidegger ειχε την καλυβα του. Εκει τον επισκεφτηκε ο ποιητης Paul Celan. Σχετικα μ' αυτο ο συμβαν η Anne Carson δημοσιευσε το ακολουθο κειμενο:
Λιγα λογια για το Todtnauberg
Ο Celan ανεβηκε το βουνο για να επισκεφτει τον φιλοσοφο. Ηρθε μ' ενα ξυλινο καρο και περιβαλλονταν απο μια χιονοθυελλα. Ενιωθε ντροπη. Η ντροπη ειναι παραλογη. Ο φιλοσοφος ηταν ξεδιαντροπος. Σφυριζε συνεχως. Το χιονι τυφλωνε και τους δυο. Στην Hütte (καλυβα, καμπινα, καταλυμα, καταφυγιο, μικρο σπιτι χτισμενο με προχειρα υλικα) ειχε μονο μια καρεκλα, μια σκληρη καρεκλα. Χιονι. Καταστρεφω, καταστρεφω, καταστρεφω, τραγουδουσε ο Θανατος, ντυμενος και ετοιμος. Ο Celan φορτωσε το καρο του και ξεκινησε να κατεβαινει πισω.
Ενα χρονο νωριτερα το ειχε δημοσιευσει, με καποιες διαφορες, ως κομικ. Θα το βρειτε εδω.
/
Μια παλια σημειωση που αναφερεται σ' ενα θεμα που πρσφατα συζητηθηκε στο σεμιναριο της Τριτης:
- Πως ξερεις οτι αυτα που λες δεν αφορουν εσενα και τον δικο σου τροπο να βλεπεις και να αντιμετωπιζεις τα πραγματα;
Απαντηση:
- Ειναι οπως με ενα καλο ποιημα: Ειναι ιδιαιτατος λογος του ποιητη, και συναμα μας μιλαει ενδοτατα.
/
Τα Αδηλα
Στους Αρχαιους τα ἔμπροσθεν, αυτα που ειναι εμπρος, ειναι τα παρελθοντα. Τα μελλοντα, τα ὄπισθεν, ειναι πισω μας.
Εμεις λεμε το αντιθετο. Λεμε οτι τα μελλοντα ειναι εμπρος μας. Αληθευει αυτο; Οταν μιλαμε για τα μελλοντα, εχουμε μια καποια εικονα τους, π.χ. πως θα ειναι η ζωη μου με εναν συντροφο, πως θα εξελιχθει ο πολεμος στην Ουκρανια και η τιμη του ρευματος. Ομως παντου εδω προβαλλουμε στο μελλον σεναρια στους ορους της παρελθουσας ατομικης, κοινωνικης, ιστορικης εμπειριας και γνωσης. Ομως και οι παντος ειδους προγνωσεις, μεχρι εκεινες της τεχνητης νοημοσυνης, αξιολογουν τα επερχομενα στην βαση των τραπεζων δεδομενων απο το παρελθον.
Ο λογος των Αρχαιων ισχυει ακομα λοιπον: Νομιζοντας οτι μιλαμε για το μελλον, μιλαμε παντα για το παρελθον. Παντα αυτο εχουμε εμπρος μας.
Και αν πραγματι γυριζες πισω να αντικρυσεις τα ὄπισθεν, τι θα εβλεπες; Τιποτα.
T. S. Eliot, East Coker II:
Υπαρχει, μας φαινεται,
Το πολυ μια περιορισμενη μονον αξια
Στην γνωση που αντλειται απο την εμπειρια.
Η γνωση επιβαλλει ενα μοτιβο και παραποιει,
Γιατι το μοτιβο ειναι νεο σε καθε στιγμη
Και καθε στιγμη ειναι μια νεα και συνταρακτικη
Αποτιμηση ολων οσα υπηρξαμε.
Η ενοτητα τελειωνει με τους στιχους:
Τα σπιτια πηγαν ολα κατω απο τη θαλασσα.
Οι χορευτες πηγαν ολοι κατω απο τον λοφο.
Στο ποιημα, στην επομενη ενοτητα, ο Eliot κανει λογο για μια κηδεια:
Ω σκοταδι σκοταδι σκοταδι. Ολα μπαινουνε στο σκοταδι,
…
Και ολοι μπαινουμε μαζυ τους, στην σιωπηλη κηδεια,
Κηδεια κανενος, καθως δεν υπαρχει κανεις να ταφει.
Η κηδεια εδω θα μπορουσε αραγε να μιλα για εκεινον τον χαμο που αντικρυζει αυτος που στρεφει το βλεμμα του στα ὄπισθεν;
- Το μέλλον είναι προβολή του παρελθόντος .Ομως είναι παράλογο τελικά που γεννηθήκαμε και που πεθαίνουμε όπως λέει ο Σαρτρ;Νομίζω στο «Είναι και μηδέν»;
- 1. Το μελλον ειναι προβολη του παρελθοντος μονον οταν το κοιταμε σ' αυτην την οπτικη. π.χ. το "αιτημα" του πελατη μας για μια αλλαγη, δεν θα εφερνε καμια αλλαγη γιατι εχει διατυπωθει στους οικειους του ορους, τους γνωριμους απο τα πριν. Και ο θεραπευτης επισης καλα θα κανει να μην τον αντιμετωπισει με τους δικους του, απο τα πριν και παλι γνωριμους ορους. Το ζητουμενο θα ηταν το αδηλο του μελλοντος να μεινει αδηλο. 2. Υποθετω γεννηση και θανατος ειναι πρωταρχικοτερα της διαστασης λογικο/παραλογο, νοημα/μη νοημα και τα σχετικα!
- Εχω κ εγω μια ερωτηση πανω σαυτο. Σε συγκεκριμενες περιπτωσεις θα μπορουσε να ειναι το ζητουμενο να καλλιεργηθει η ελπιδα για το μελλον? Καθως για καποιους ανθρωπους (κοινωνικα αποκλεισμενες ομαδες, προσφυγες, κακοποιημενα παιδια, ανθρωποι με 'ψυχωτικες' εμπειριες) το αδηλο μελλον και η αβεβαιοτητα μπορει να ειναι αβασταχτα, αδιανοητα..
- Φυσικα και δεν θα πω σε καποιον "Ασε, φιλε, αυτα ειναι κρυος καφες, μεινε στο μυστηριο...". Τετοια πραγματα πολλες φορες κοινωνουνται χωρις να λεγονται, η λεγονται με σημαδια, μεταφορες, και προπαντων με την δικη μας σταση. Οπωσδηποτε δεν θα καλλιεργουσα ελπιδες οπου η παρηγορια θα ηταν και εξαπατηση. Πως ολα αυτα εκφραζονται στην πραξη, θα ηταν αντικειμενο συζητησης για την καθε φορα συγκεκριμενη περιπτωση.
/
/
Μια αλλη εκδοχη της "ελευθερα μετεωρης προσοχης": Η ποιητρια Alice Oswald λεει σε μια ομιλια της:
Εχουμε την ταση να θεωρουμε οτι τα καλα ποιηματα ειναι αυτα που διαρκουν. Μα βεβαια τα ποιηματα θελουν επισης να ζησουν. Και μια απο τις προϋποθεσεις του να ζεις ειναι να πεθαινεις. Να χανεσαι. Γι' αυτον τον λογο δεν θα ακολουθησω την συμβαση να προβαλω γραπτα ποιηματα στον μαυροπινακα. Θα ηθελα απο εσας να εμπιστευτειτε τα αυτια σας και τις μνημες σας. Και την φαντασια σας. και να εμπιστευτειτε το γεγονος οτι ενα ποιημα δεν ειναι παντα αυτο που συμβαινει στις λεξεις, αλλα ειναι το ιχνος που αφηνουν οι λεξεις μεσα σου καθως αυτο χανεται.
/
Διαβαζω: "Πρόσκληση σε συζήτηση με τον ανατρεπτικό εικαστικό καλλιτέχνη Jeff Koons." Ποιος ειναι ο 'ανατρεπτικος' καλλιτεχνης; Βλ. Τι δεν ειναι η ψυχαναλυση
/
Σχετικα με ενα απο τα θεματα του σημερινου σεμιναριου: Πριν μιλησουμε για το κατα ποσο ο Han παιρνει θεση και ειναι "υπερ" του "υψηλου", μην ξεχναμε οτι το κειμενο του συνιστα πρωτιστως κριτικη μιας σημερα κυριαρχης νοοτροπιας. Ομως "κρινω" θα πει "διακρινω". Και στην διακριση το κρινομενο ειναι αναγκη να τεθει εμπρος σε ενα Απεναντι. Το εδω Απεναντι ειναι ο,τι ο Han ονομαζει "ωραιο".
Θα τον αδικουσαμε αν κατευθειαν τον τοποθετουσαμε σε ενα στρατοπεδο, λες και οσα αναπτυσσει, τοσο για το "πορνογραφικο" οσο και για το "ωραιο" ειναι πραγματα που τα ξεραμε και απλα εχουμε να παρουμε θεση.
Καταρχην το κειμενο μας προσφερει μια καθαρη θεωρηση τοσο της "πορνογραφιας" οσο και του "ωραιου", που δεν θα ελεγα οτι μας ειναι αυτονοητη. Μας ανοιγει τα ματια. Οχι ως απολυτη αληθεια, αλλα ως ενα, λεω ενα, βλεμμα το οποιο μπορει να μας κανει στοχαστικοτερους για την εικονα του σημερινου κοσμου.
Κατα δευτερον θα μπορουσαμε, χωρις να ιεραρχουμε, να αναλογιστουμε κατα ποσον σε εναν ανθρωπο που ερχεται σ' εμας, οπως καλη ωρα στην γυναικα που πηγε στην κυρια Κουλουτζου, εκεινο το αλλο βλεμμα διαγραφει ακριβως μια δυνατοτητα απεναντι στον εγκλωβισμο της στο "λειο", στην "αυτοερωτικη θετικοτητα", στην "κολαση του ομοιου". Και ποσο πολυτιμη θα μπορουσε για εναν θεραπευτη να ειναι η δοκιμασμενη γνωση εκεινης της αλλης, ιαματικης τελικα, δυνατοτητας.
/
Για την εμπειρια του σωματος στην ψυχοθεραπεια
Συνεντευξη στην Τριανταφυλλια Ηλιοπουλου στο πλαισιο της Διπλωματικης της με τιτλο "Μια Ερμηνευτική Φαινομενολογική Ανάλυση (IPA) της εμπειρίας του σώματος- υποκειμένου στο πλαίσιο της Ψυχοθεραπείας."
/
Δηλωση ελληνιδας φυσικου, καθηγητριας στο Τεχνολογικο Ινστιτουτο της Καλιφορνιας: «Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρίσκομαι στις επάλξεις, στην πρώτη γραμμή αυτού του υπέροχου αγώνα, για να ερμηνεύσουμε τον κόσμο» Καϋμενη! Το παλευει κι αυτη για μια απαντηση στο πως εγινε ο κοσμος, πως απο το τιποτα γινεται κατι.
/
Η ερωτηση του ενος εκατομμυριου: Αν καποιος σας ρωτουσε: "Τι ειναι η daseins-αναλυση;", τι θα του απαντουσατε;
[...]
Ωραια ολα αυτα. Μα ας υποθεσουμε οτι σας ερχομαι σαν πελατης / ασχετος συναδελφος / φιλος και ρωτω απο ενδιαφερον και περιεργεια, τι ειναι τελος παντων αυτη η daseinsαναλυση, δεν θα μου λεγατε, φανταζομαι, αυτα που γραφετε! Το εκατομμυριο ισχυει για μια απλη και καθαρη απαντηση στον πιο απλο και ασχετο, ομως ενδιαφερομενο ανθρωπο! Υποθετω σας εχουν κανει αυτην την ερωτηση, και αν οχι, σιγουρα θα σας την κανουν.
/
my friend
who is it watching me behind your eyelids
Alice Oswald, Nobody
/