2016

Η παρασταση σας εξαιρετικη! Εξηγουμαι: Μια εκπληκτικη ανεση, που ξερω οτι, διπλα στο χαρισμα, προερχεται απο προσπαθεια. Ηταν μια φωνη που εμοιαζε πλεον ασωματη, χωρις δηλαδη να υπαρχει ενα σωμα, ενα εγω που να την παραγει ενεργητικα. Αν αποτολμουσα μια εκφραση απο το ζεν, θα ελεγα οτι τραγουδουσε ο Κανεις. Αυτο ειναι που κανει και τον ακροατη να "ταξιδευει", που τον ταξιδευει. (Για την συναδελφο σας δεν μπορω να πω το ιδιο. Και η συνοδεια του πιανου ηταν σκληρη και καπου κυριαρχικη, και η φωνη σας δεν διακρινονταν παντοτε οσο καθαρα επρεπε.)

18.03 Yayoi Kusama, Infinity Room

22.03 Εξαρχεια

Οταν ζουσα στα Εξαρχεια, ειχαμε στην γειτονια μια γυναικα τρελη, γυρω στα πενηντα. Στον δρομο ποτε μαλλωνε με τις φωνες της, ποτε τραγουδουσε με μια φωνη υπεροχη. Ενα βραδυ εσκασε ενα γκαζακι κατω απο ενα αυτοκινητο, οχι σοβαρα πραγματα. Μαζευτηκε κοσμος, αναταραχη, σχολια, επιφωνηματα. Ηρθε και η τρελη, εμεινε για λιγο στην ακρη της ομηγυρης, καπου καταλαβε τι συνεβη, και με κεφατο, περιπαιχτικο υφος, με στεντορεια φωνη και αψογη αρθρωση, λεει: ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ.

01.04 "Καλη συνεχεια"

Μια ευχη-ταφοπλακα. Η καλη μερα ξεδιπλωνεται απο την ασυνεχεια.

25.04 Φυτοζωια

Περπατωντας πριν λιγο στους δρομους της Θεσσαλονικης: Γιατι τα δεντρα ξεκουραζουν; Γιατι αναδονουν, σε αλλους εμφατικοτερα, σε αλλους λιγοτερο, την αρχαϊκη εκεινη χορδη της μονο-ζωης. Την καθαρτικη, καθαιροντας απο ολα εκεινα τα στρωματα φοβων και επιθυμιων, επιδιωξης και καταπονησης, ονειρων και ματαιωσεων που την βαραινουν. Η χαρη του απλου.

26.05 Β' Παγκοσμιος Πολεμος, Ανατολικο Μετωπο

04.06 Καλοκαιρι

Στο στομα κρυο καρπουζι: Συμπυκνωμενο Καλοκαιρι.

12.06 David Threlfall as Prospero in The Tempest: 'Our revels now are ended'

Our revels now are ended. These our actors,

As I foretold you, were all spirits and

Are melted into air, into thin air:

And, like the baseless fabric of this vision,

The cloud-capp'd towers, the gorgeous palaces,

The solemn temples, the great globe itself,

Ye all which it inherit, shall dissolve

And, like this insubstantial pageant faded,

Leave not a rack behind. We are such stuff

As dreams are made on, and our little life

Is rounded with a sleep.

09.07 Εδω καραβια χανονται...

Μια γυναικα κατασκευασε και μου χαρισε αυτην την βαρκουλα οταν διαβασε τα ακολουθα απο την Επανεισαγωγη στην ψυχαναλυση:

Ακουγοντας τετοια λογια ο συνηθισμενος ψυχολογος και ψυχαναλυτης, αλλα και ο ανθρωπος με "ψυχικα προβληματα" που βρισκεται σε αδιεξοδο και υποφερει, θα κουνησει το κεφαλι του και θα σκεφτει απογοητευμενος, αν μη και αγανακτισμενος ακομη: Εδω καραβια χανονται, βαρκουλες αρμενιζουν. Πραγματι! Εχει απολυτο δικιο! Αυτο θα πει ψυχαναλυση! Μια βαρκουλα που αρμενιζει οταν χανονται τα καραβια! Η ψυχαναλυση ειναι ενα καλεσμα, το καραβι που κλυδωνιζεται και μπαζει απο παντου να εγκαταλειφθει, και να γινει επιβιβαση σε μια βαρκουλα, για να συνεχιστει σ' αυτην το ταξιδι - ομως τι βαρκουλα, οταν αυτη ξανοιγεται και αρμενιζει σε καιρο οπου καραβια χανονται!

17.07 Παραγγελια

Αυτη ηταν η ειδοποιηση στο κινητο, οτι η παραγγελια μου εφτασε:

...εχω Ρακη δεκαλιτρη

και θέλω να στη δώσω!..

δίνει χαρά στα σίγουρα

αλλά δεν ξέρω ποσο!!!..

31.07 Νυχτα με κακο υπνο

Ακομα με την τσιμπλα στο ματι, ψαχνοντας κατι τραγουδια, πεφτω στους στιχους απο ενα του Schubert: Heil'ge Nacht, du SINKEST nieder = Ιερη νυχτα, ΠΕΦΤΕΙΣ. Αντι για SINKEST = ΠΕΦΤΕΙΣ, διαβαζω STINKEST = ΒΡΩΜΑΣ.

31.07 30 None of Them Are You (Long Version) - Anomalisa OST

When I see your face or hear a name

Or I'm introduced to someone new

It doesn't matter they're all the same

And none of them is you

When I go to work or take a walk

And watch what other people do

I'll listen to their idle talk

And none of them is you

[Chorus]

Where are you my dear?

Why I can't hear you?

How I wish that you were here

How I long to be near you

Sometimes at night I'll pass the time

Those endless sleepless hours in bed

I'll try to reconstruct your voice

But only hear their voice instead

They talk, they yell in that other voice

They flirt and whisper too

I'd love them if I had the choice

But none of them is you

[Chorus]

In a dream you came and held my hand

Our love was perfect in that sphere

The breeze was your whisper in that land

While the air stands still right here

No I've never met you my sweet dear

And my friends they say you don't exist

But friends are cowards full of fear

Afraid to look at what they'd missed

One day I'll be walking on the street

That crowded bustling faceless spread

I'll turn the corner and we'll meet

And I will be no longer dead [x2]

02.08 Καναλια της μοντερνας ζωης:

Υπαρχουν αυτοι που τους παιρνει απο κατω και λειτουργουν εν κενω, οπως η καθαριστρια στο καφενειο του αεροδρομιου, η οι γραβατωμενοι ανθρωποι της αγορας που τρεχουν περα δωθε και κλεινουν συμφωνιες. Ανθρωποι ισοπεδωμενοι, πουλημενοι στην δουλεια, με ενα προσωπο πατσαβουριασμενο σαν αυτο απο τις πορνες.

Υπαρχουν κι αυτοι, κι αυτες που κυνηγανε να μοιασουν στα κυριαρχα προτυπα ομορφιας, φρεσκαδας, δυναμισμου κλπ. Κι οσο περισσοτερο το επιδιωκουν, τοσο αλογιστα εκχωρουν τον εαυτο τους στην εκθεσιακη του αξια και οι χωροι των κοινωνικων συναντησεων αποκτουνε τον χαρακτηρα της πασαρελας.

03.08 Παραναγνωσεων συνεχεια

Παω να κλεισω το λαπτοπ, παταω το σχετικο κουμπακι και βγαινουν οι γνωστες επιλογες sleep / shut down / restart. Κατευθυνω το βελακι στο shut down, ομως δεν διαβαζω shut down. Διαβαζω SHUT UP

09.08 Παραναγνωση 3

Αντι "Abgeordnete" = Βουλευτες, διαβαζω "Abgesonderte" = Ξεκομμενοι

17.08 η μόνη απόφαση

Τα τηλεοπτικα σιριαλ. Το χαρακτηριστικο της πλοκης τους, της μεγαλης τους διαρκειας, της δημοφιλιας τους ειναι το οτι οι ηρωες τους κινουνται σε μια ατελειωτη ομιχλη. Μια αποφαση δεν συμβαινει ποτε. Ενα κουβαρι σχεσεων που ανακυκλωνονται στα και-ναι-και-οχι χωρις τελος και χωρις καθαρση. Αυτο ειναι που κανει την ατμοσφαιρα τους πνιγηρη. Η ζωογονος λυση και λυτρωση, που θα σημαινε καποιου ειδους ρηγμα και τομη, εδω ειναι ξενη γλωσσα.

Η δημοφιλια των σιριαλ εγκειται στο οτι ειναι καθρεφτης της καθημερινοτητας, τοσο σε προσωπικο επιπεδο οσο και σε κοινωνικο. Σ' αυτα κανεις βλεπει και επιβεβαιωνει τον εαυτο του.

«Δεν είναι γρέγος είναι σιρόκος» η μόνη απόφαση που ακούστηκε. (Σεφερης, Η τελευταια μερα)

24.08 Στο 'να ποδι του καθοταν και σκεφτοταν και σκεφτοταν...

(στιχακι απο παλιο παιδικο βιβλιο)

17.09 ένα κομμάτι σίδερο

Η λύση των φιλοσοφικών προβλημάτων μοιάζει με το μαγικό ραβδί των παραμυθιών το οποίο, όσον καιρό βρίσκεται μέσα στο μαγικό κάστρο, φαίνεται κι εκείνο μαγικό. Αν όμως το πάρεις και το δεις έξω στο φως της ημέρας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι σίδερο. (Wittgenstein)

Το θυμαμαι προπαντων σε δυο περιστατικα: 1, Η συγκρουση αυτοκινητων. Ο ηχος απο παλιοσιδερα που απομυθοποιει παραυτα καθε αυρα που μπορει να περιβαλλει ενα αυτοκινητο. 2. Μια γυναικα, που μπορει να εχει καποια γοητεια, να ασκει καποια σαγηνη. Χτυπαει το κινητο της και απαντα με εναν απολυτα ξενερωτο τονο: "Ελα".

07.11 τα κρεατα του Κατρουγκαλου

Το φαινομενο της καλης γευσης δεν εγκειται στην απολαυση, δεν εγκειται στο εξεζητημενο, δεν εγκειται στα κρεατα του Κατρουγκαλου. Η καλη γευση ειναι αφηγηση. Σε ταξιδευει.

08.11 στην ουρα για τον ελεγχο

Αεροδρομιο, στην ουρα για τον ελεγχο. Τι κανει τους ανθρωπους τοσο αχρωμους; Οσο περισσοτερο εκχωρουν τον εαυτο τους στην διαδικασια, στην διεκπεραιωση, στον αυτοματισμο, τοσο περισσοτερο συρρικνωνονται. Γινονται λιγοτεροι. Αναιμικοι. Η εποχη μας τρεχει πιο γρηγορα, πιο αποτελεσματικα, πιο παραγωγικα οταν απο τον ανθρωπο αφαιρει τον ανθρωπο.

08.11 Παραναγνωσεις ατελειωτες

Αντι για voting διαβαζω vomiting…