Στην "διαλεκτικη κυριου και δουλου" (Hegel) ο κυριος ειναι αυτος που στην αναμετρηση δεν θα κανει πισω, ουτε εμπρος στον ενδεχομενο θανατο. Αυτο ειναι που θα τον κανει κυριο. Ο δουλος θα δειλιασει εμπρος στον θανατο, και θα κανει πισω. Αυτο ειναι που θα τον κανει τελικα δουλο.
Στο σημερινο chicken game των απανταχου διαπραγματευσεων, οπως αυτο μεταξυ Ελλαδας και Ευρωπαϊκης Ενωσης, τον θανατο τον τρεμουν και τα δυο μερη. Ειναι και τα δυο chickens. Δουλοι που μπλοφαρουν, υποκρινονται τους κυριους. Και, αν δεν συμβει καποιο ατυχημα, οπως στον πρωτο διδαξαντα, νικητης στα σημεια θα ειναι, απο τους δυο φοβισμενους, ο λιγοτερο. «Τὴν ἄνοιξη, τὸ καλοκαίρι, ραγιάδες...»
Στις προσφατες διαπραγματευσεις της κυβερνησης με την Ευρωπαϊκη Ενωση, που κρατησαν καπου δυο εβδομαδες, οι ενεχομενοι θα μπορουσαν να ειχαν φτασει στο αποτελεσμα που εφτασαν σε δυο ωρες. Βασικα γνωριζαν απο πριν ποσο θα παει ο καθενας και ποσο θα υποχωρησει στον αλλο. Προς τι τοτε το θεατρο και το δραμα; Προς τι η επικληση της αλληλοκαταστροφης;
Η απαντηση θα μπορουσε να ειναι: Ο κοσμος της γραφειοκρατιας και των διαδικασιων ειναι αφορητος. Πλακωνεται απο θανασιμη πληξη. Η σκηνοθεσια της καταστροφης ειναι το τελευταιο εργαλειο για να αναψουν λιγακι τα αιματα. Για να δωσει κανεις επιτελους σημασια στον αλλο.
Για τους συγγενεις και φιλους ειναι κυριαρχο το οτι πεθανε ο δικος τους ανθρωπος.
Για εμας τους υπολοιπους το θεμα ειναι το πως πεθανε. Η καυλα του ηδονοβλεψια. Η αγωνια να ληφθουν μετρα για να μην επαναληφθει, κι εμεις να την γλυτωσουμε.
Το πιατο ανεγγιχτο
Η αμμος στεγνη
Η γατα μου κατω στο χωμα
Ο ψυχοθεραπευτης οδωνει μια συνομιλια που ισως επιτρεψει στον συνομιλητη του να φυγει απο εναν βασανιστικο τροπο ζωης.
Προς τουτο πρεπει να ειναι ο ιδιος φευγατος
Με το πρωτο βημα εξω: ο πρωινος βουνισιος αερας, η μυρωδια του χορτου, των λουλουδιων. Διαχεομαι μεσα τους.
Οποιος πεθανει σημερα, χιλιες φορες πεθαινει.
Στο φως των παραπανω θα πει: Οποιος χαθει σ' αυτον τον αερα και σε τουτες τις μυρωδιες, ζει εναν θανατο χιλιες φορες μεγαλυτερο. Και γιατι αυτος ο θανατος ειναι χιλιες φορες μεγαλυτερος; Γιατι τον ζεις. Γι' αυτο στην Απω Ανατολη λεγεται "Μεγαλος Θανατος".
Καποτε ο δασκαλος Hui-tang πηγε με τον λαϊκο Huang-chan-gu στα βουνα. Ξαφνου πνεει μια ευωδια καταπανω τους. Ο Hui-tang ρωτησε: "Νοιωθεις το αρωμα της ρεζεντας;" Οταν ο Huang-schan απαντησε καταφατικα, ο Hui-tang του ειπε: "Δεν εχω να σου κρυψω τιποτα."
Ο δασκαλος δεν εχει να κρυψει τιποτα, οχι επειδη δεν κρατα μυστικα. Στην ευωδια της ρεζεντας που ερχεται καταπανω του, χανεται. Χιλιες φορες πεθαινει. Ζει εναν μεγαλο θανατο. Και δεν εχει να κρυψει τιποτα γιατι ενας νεκρος εχει αποβαλει καθε εσωτερικοτητα.
1. Εχω την υποψια οτι ο Βαρουφακης, με το ξερολικο, το σιγουρο, το αερατο, μαγεψε τον ασχετο (και) στα οικονομικα Τσιπρα που τον ακολουθησε πλεον τυφλα. 2. Υπαρχουν περιπτωσεις οπου η τρελα, εκει που προσκρουει στην πραγματικοτητα, θεριευει ακομα περισσοτερο, το παραληρημα γινεται ακομα περισσοτερο ακραιο. Σημερινο παραδειγμα απο δηλωσεις του πρωθυπουργου: "... ένα μεγάλο «όχι» που θα προκαλέσει σεισμό στην Ευρώπη" και "Ο Αλέξης Τσίπρας ... προέβλεψε ότι θα έχουμε συμφωνία σε 48 ώρες μετά το δημοψήφισμα." (Μακαρι να ξερει οτι μας κοροϊδευει, και να μην τα πιστευει κι ο ιδιος.)
…………………………..
Απορια: Ο Τσιπρας στελνει μια προταση συμφωνιας για να συζητηθει στο σημερινο Eurogroup και λιγο πριν την συγκλιση του βγαινει με ενα διαγγελμα υπερ του "οχι", που βεβαιως εκμηδενιζει τις πιθανοτητες να παρουν οι Βρυξελλες στα σοβαρα την προταση. Τι συμβαινει εδω; Σκεφτομαι δυο εκδοχες: 1. Δεν γνωριζει η αριστερα μου τι ποιει η δεξια μου, αντιστοιχα με τις σχετικες τασεις στο κομμα του. 2. Συνειδητη ακυρωση καθε δυνατοτητας συμφωνιας, με τις "προτασεις" να ριχνουν απλα σταχτη στα ματια, ωστε οταν μας βαρεθουν τελειως, να μας εξωπεταξουν και να φταινε αυτοι.
17 Ιουνιου
"... ο πρωθυπουργός επιχειρούσε διαρκώς να υποβαθμίσει όλους τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίξει ότι δεν ανησυχεί ακόμη και για το ενδεχόμενο ενός λουκέτου στις τράπεζες! Το δε απίστευτο επιχείρημα που φέρεται να επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας είναι ότι ελάχιστοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν χρήματα στις τράπεζες." (Καθημερινη, "Στο τραπέζι το σενάριο επιστροφής στη δραχμή", 17.6)
Αν αληθευει ... Μπρος ο τυφλός και πίσω ο αφέντης | και παρα πίσω τους εγώ (Αριστοφανης, Πλουτος)
2 Ιουλιου
Απορια: Ο Τσιπρας στελνει μια προταση συμφωνιας για να συζητηθει στο σημερινο Eurogroup και λιγο πριν την συγκλιση του βγαινει με ενα διαγγελμα υπερ του "οχι", που βεβαιως εκμηδενιζει τις πιθανοτητες να παρουν οι Βρυξελλες στα σοβαρα την προταση. Τι συμβαινει εδω; Σκεφτομαι δυο εκδοχες: 1. Δεν γνωριζει η αριστερα μου τι ποιει η δεξια μου, αντιστοιχα με τις σχετικες τασεις στο κομμα του. 2. Συνειδητη ακυρωση καθε δυνατοτητας συμφωνιας, με τις "προτασεις" να ριχνουν απλα σταχτη στα ματια, ωστε οταν μας βαρεθουν τελειως, να μας εξωπεταξουν και να φταινε αυτοι.
……………………………..
Ψηλαφωντας το φαινομενο ΣΥΡΙΖΑ. 1. Εχω την υποψια οτι ο Βαρουφακης, με το ξερολικο, το σιγουρο, το αερατο, μαγεψε τον ασχετο (και) στα οικονομικα Τσιπρα που τον ακολουθησε πλεον τυφλα. 2. Υπαρχουν περιπτωσεις οπου η τρελα, εκει που προσκρουει στην πραγματικοτητα, θεριευει ακομα περισσοτερο, το παραληρημα γινεται ακομα περισσοτερο ακραιο. Σημερινο παραδειγμα απο δηλωσεις του πρωθυπουργου: "... ένα μεγάλο «όχι» που θα προκαλέσει σεισμό στην Ευρώπη" και "Ο Αλέξης Τσίπρας ... προέβλεψε ότι θα έχουμε συμφωνία σε 48 ώρες μετά το δημοψήφισμα." (Μακαρι να ξερει οτι μας κοροϊδευει, και να μην τα πιστευει κι ο ιδιος.)
12 Ιουλιου
Οσο πιο κρισιμες ειναι οι ζητουμενες αποφασεις, τοσο περισσοτερο αναβουν τα αιματα. Εκει που θα ηταν αναμενομενη η μεγαλυτερη διαυγεια, επικρατει ο σφοδροτερος αναβρασμος. Ισως οφειλεται στο οτι ο καθενας απο τους παικτες θελει και την πιτα γεματη και τον σκυλο χορτατο. Η συμβιβαστικοτητα, η φιλικοτητα προς το Αλλο δεν ειναι εγγεγραμμενες στις ψυχες τους. Γι' αυτο και περιφερονται με μια ξινισμενη εκφραση σαν να δαγκανουν λεμονι.
Μετα το μεσημεριανο τσιπουρο να ξαπλωνεις. Το μαλακο αερακι να περνα πανω απο το κορμι σου και να σε κοιμiζει. Και η ζωη να ειναι σαν νησιδες εγρηγορσης σε μια θαλασσα υπνου.
Η Gertrud Stein πριν μπει στο χειρουργειο για καρκινο στομαχου, απο την οποια επεμβαση δεν ξυπνησε ποτε:
According to the famous version of her last moments which is commonly passed around, before having been taken into surgery, Stein asked her partner Toklas: "What is the answer?" After having replied to Stein that there was no answer, Stein countered by sinking back into her bed, murmuring: "Then, there is no question!"
Η θαλασσα ξεβρασε στην ακτη μας μια βαρκα. Η νεκρικη της ζωντανια. Η χαρη του αχρηστου.
"Η υγεια ειναι τα παντα", γραφει ο Μιλτιαδης Βαρβιτσιωτης απο το νοσοκομειο.
Και γιατι η υγεια ειναι τα παντα;
Γιατι σε κραταει ζωντανο και λειτουργικο.
Και ποτε χρειαζεται να παραμενεις ζωντανος και λειτουργικος;
Οταν εχεις ανοιχτους λογαριασμους.
Πλεον οι πολιτικοι ειναι μονο πρωτοπαλικαρα του συστηματος. Επιδιορθωνουν εκει οπου το συστημα χαλαει, και μαλιστα με την ωραια προφαση της ελλειψης εναλλακτικων. Ομως η πολιτικη πρεπει να προσφερει εναλλακτικες. Αλλιως δεν διαφερει απο την δικτατορια. Σημερα ζουμε σε μια δικτατορια του νεοφιλελευθερισμου. (Byung-Chul Han, συνεντευξη στην ZEIT)
Ενα κρασπεδο που δεν ειδα.
Μου δηλωθηκε στην αιφνιδια προσκρουση του δεξιου ποδιου. Το ειδα οταν βρεθηκα πανω στην ασφαλτο.
Λιγα λεπτα αργοτερα ανακαλεσα την στιγμη πριν απο την πτωση - την στιγμη οπου ειχα παψει να παταω στο εδαφος, οπου ακομα δεν ειχα χτυπησει κατω, και βρισκομουνα στον αερα.
Οχι περισσοτερο απο ενα δεκατο του δευτερολεπτου, και ομως μια στιγμη διεσταλμενη, αχρονη. Η αφατη, ανεπαισθητη, φευγαλεα ευδαιμονια μιας ακουσιας, απροθετης, απροβλεπτης αιωρησης οπου με μιας ειχαν χαθει το βαρος τους σωματος και το συμπαγες του εδαφους.
Και μετα ο γδουπος κι ενας οξυς πονος στο δεξι γονατο.
Αγωνας τεννις. Ενας Κινεζος και ενας Κροατης. Το παιχνιδι αμφιρροπο, ποντο στον ποντο. Τους προσεχω στην προετοιμασια του σερβις, καθως τοτε ειναι που η καμερα τους δειχνει απο κοντα. https://drive.google.com/open?id=0B1Xww5eLSmkscEtmRk52c0RHa1k
Στο προσωπο του Κροατη, οπως στους περισσοτερους τεννιστες, η ενταση ειναι ζωγραφισμενη στο προσωπο του: τεντωμενο που παει να σπασει, πετρωμενο, σκοτεινο. Σε καποια επιτυχια του "πανηγυριζει": Η ενταση γινεται ακομα πιο αναγλυφη και ο αλαλαγμος βγαινει απο μια οψη αγριεμενη.
Ο Κινεζος ειναι εκπληξη. Το προσωπο του καθαρο και φωτεινο. Στις επιτυχιες και τις αποτυχιες του ευκολα βγαινει ενα γαληνιο χαμογελο. Θα ελεγες οτι ειναι σχεδον απων - διολου αφηρημενος. Απων.
Πως ειναι αυτο δυνατο; Ο Κινεζος φυσικα και ειναι απολυτα συγκεντρωμενος, φυσικα και ο αγωνας ειναι σημαντικος, φυσικα και προσπαθει με ολες του τις δυναμεις. Γιατι το προσωπο του δεν μαρτυρει τιποτα;
Η απαντηση: Το σωμα του Κροατη διαποτιζεται απο την ενταση. Παιρνει την μορφη της. Η ενταση προσωπο-ποιειται, σωματωνεται. Ο παικτης, με την αρχαια εννοια της λεξης, πασχει (οπως "παθη του λογου"). Το παθος ονομαζει την σωματωση της αναφορας στα πραγματα, στους αλλους, στον εαυτο..
Στον Κινεζο το σωμα μενει ελευθερο απο την ενταση. Δεν την οικειοποιειται. Η ενταση ειναι παρουσα στην ρακετα, στην μπαλα, στο γηπεδο, στον αντιπαλο. Κυριαρχει εκει εξω. Δεν μολυνει το σωμα, δεν βαζει στο προσωπο την σφραγιδα της. Στοιχειωνει τον τοπο α-προσωπη. Το σωμα παραμενει ελευθερο, αδεσμευτο, απαθες.
Το παιχνιδι κερδισε ο Κροατης.
Αισχυλος, Αγαμεμνων 659