Η φθορα ως απωλεια και αποστερηση της σφριγηλοτητας ειναι η μια μονο οψη του νομισματος. Η αλλη: το σαπισμα της φθορας μπορει να ειδωθει και ως το προγεφυρωμα του χωματος που πλεον αρχιζει να ανεβαινει, να απλωνεται στο σωμα σου και να το καταπινει, και να σε καταπινει. Το χωμα, στο οποιο "ἀπελεύσει." ("Χοῦς εἶ ...").

Σου γινεται οικειο. Περισσοτερο απο οικειο. Γινεσαι, καλυτερα: απο-γινεσαι, αργα στην αρχη, κατοπιν αποφασιστικοτερα, ενα μ' αυτο.