παρμενιδης

2001 / 2007 / 2009





2007 Εισαγωγή σε ένα σεμινάριο για τον Παρμενίδη

Εισαγωγη σε ενα σεμιναριο για τον Παρμενιδη

Πολλες φορες στην αναλυση συμβαινει αυτο που, απο ψυχιατρικη-ψυχολογικη σκοπια θα αποκαλουσαμε ιαση: το συμπτωμα εξαφανιζεται. Σ' αυτες τις περιπτωσεις ιασης συμβαινει κατι απο ψυχιατρικη-ψυχολογικη σκοπια παραδοξο. Το πως και το ποτε και το γιατι της μενουν αναπαντητα. Αν δεν καταφυγω σε εικασιες και σε κατασκευες, πρεπει να πω οτι τετοιες ιασεις ερχονται κυριολεκτικα απο το πουθενα - απλα καποια μερα κανεις διαπιστωνει πως, με τον ενα η τον αλλο τροπο, εχει αλλαξει.

Αν ομως η ιαση ειναι ενα μυστηριο, αν δεν μπορω ειλικρινα να την αποδωσω στην θεραπευτικη αγωγη που ακολουθηθηκε, τοτε το ιατρικο μοντελο με τον διαχωρισμο φυσιολογικου-παθολογικου και την συνακολουθη ονομασια συμπτωματων που χρειαζονται θεραπεια για να υποχωρησουν, και οι αντιστοιχες θεραπευτικες τεχνικες που εφαρμοζονται για την επιτευξη αυτου του σκοπου, δεν εχουν κανενα νοημα.

Ετσι με τα χρονια ολο και περισσοτερο παιρνω αποσταση απο αυτον τον τροπο θεωρησης, απο την ψυχιατρικη και την ψυχολογια. Πως βλεπω τοτε εναν που ονομαζουμε καταθλιπτικο, αγχωδη, φοβικο κλπ; Ακουσαμε στην ημεριδα οτι εχουμε πολλα προσωπα. Θα ελεγα πως οι λεξεις "καταθλιπτικος", "αγχωδης", "φοβικος" ονομαζουν ενα προσωπο μας - τιποτα λιγοτερο και τιποτα περισσοτερο. Τοτε αυτο που αποκαλουμε συμπτωμα ισως δεν ειναι αλλο απο μια ανελευθερη καθηλωση σ' αυτο το προσωπο. Ισως, σ' αυτην την οπτικη, το ζητουμενο θα ηταν η δεκτικοτητα και για αλλα προσωπα, Π.χ. πολλες φορες η ελξη που μας ασκουν τα παιδια, τα ταξιδια, βρισκεται στο οτι εκει εχουμε αλλαξει προσωπο.

Τοτε, το ζητουμενο στην "θεραπευτικη" συναντηση θα ηταν να φτασουμε, και οι δυο, σε προσωπα που να επικοινωνουν μεταξυ τους. Τοτε αλλαζουμε προσωπο. Τοτε εχουμε απο-καθηλωθει απο το συμπτωμα. Τοτε - συμβαινει μια ιαση.

Αν ομως μια τετοια επικοινωνια ερχεται απο το πουθενα, εγω ως "θεραπευτης" δεν παρουσιαζομαι ουτε ως ψυχιατρος ουτε ως ψυχολογος. Δεν βλεπω τον πελατη μου ως ασθενη. Ειμαι απομακρος.

Και οσο πιο απομακρος ειμαι, τοσο περισσοτερο ελευθερος ειμαι να προσεξω αυτον, γυμνο απο ονοματα, χαρακτηρισμους κλπ.

Καλωντας σας σε μια τετοια αποσταση, και ομως παραμενοντας παντα στον χωρο της θεραπειας, θα διαβασουμε Παρμενιδη.