Ιτια

Καποτε ταξιδευα στην Τασμανια, το 1977, μεσα σε ενα αυτοκινητο με οδηγο. Διασχιζαμε την εξοχη. Υπηρχε μια λιμνη και διπλα στο νερο φυτρωνε μια γιγαντια κλαιουσα ιτια. Κοιταξα προς τα πανω την κλαιουσα και το αυτοκινητο ηταν εν κινησει. Εκεινη τη στιγμη κατι μετατοπιστηκε στο μυαλο μου. Εχασα την επιγνωση του σωματος μου κι εγινα το δεντρο, ενω ημουν μεσα στο αυτοκινητο. Ηταν μια τρομακτικη εμπειρια! Αυτο ηταν ντυανα, διαλογισμος. Ο διαλογισμος ειναι μια τρομακτικη εμπειρια, καθως, οταν χανεις την επιγνωση του σωματος, τι υπαρχει για να κρατηθεις πανω του; Ειχα γινει δεντρο. Μπορουσα να νιωσω την αισθηση των μυρμηγκιων και των εντομων που σερνονταν στον φλοιο του κορμου. Μπορουσα να αισθανθω τον ανεμο να φυσαει αναμεσα στα φυλλα και το λικνισμα των μικρων και των μεγαλων κλαδιων στο αερακι. Μπορουσα να αισθανθω το νερο να γλειφει τις ριζες του δεντρου. Η εμπειρια κρατησε μερικες στιγμες, αλλα ειχα την αισθηση πως κρατησε ωρες. Ο νους εχασε εντελως την σωματικη αντιληψη του εαυτου μου ως ατομου και εγινε δεντρο. Αυτη ειναι η κατασταση του διαλογισμου. Δεν υπαρχει εξασκηση στον διαλογισμο. ειναι μια κατασταση του νου, ειναι η απολυτη ταυτιση με το αντικειμενο του διαλογισμου, την οποια αποκτατε αφου τελειοποιησετε την νταρανα, τη συγκεντρωση."

[Swami Niranjanananda Saraswati, KARMA AND KARMA YOGA, Yoga Publications Trust, Bihar School of Yoga 2010]