Μεταφρασεις





Zhuangzi Μεταφρασεις

Ονειρο πεταλουδας

Απο Richard Wilhelm

Καποτε ο Dschuang Dschou ονειρευτηκε πως ηταν πεταλουδα, πεταλουδα που πεταριζε, ενοιωθε καλα κι ευτυχισμενη και δεν ειχε ιδεα για τον Dschuang Dschou. Έξαφνα ξυπνησε: εδω ηταν και παλι ο Dschuang Dschou, πραγματικος κι αληθινος. Και τωρα δεν ξερω αν ο Dschuang Dschou ονειρευτηκε πως ειναι πεταλουδα η αν η πεταλουδα ονειρευτηκε πως ειναι ο Dschuang Dschou ...

Απο Tsung-Tung Chang

Καποτε ο Dschuang Dschou ονειρευτηκε πως ηταν πεταλουδα - μια χαρωπη πεταλουδα που χαιροτανε τη ζωη της και δεν γνωριζε τιποτα για καποιον Dschou.

Άξαφνα, καθως ξυπνησε, ηταν ο Dschou με σαρκα και οστα.

[Ερωτηση:]

'Όμως δεν ξερω αν ο Dschou ονειρευτηκε πως ειναι πεταλουδα η αν η πεταλουδα [τωρα] ονειρευεται πως ειναι ο Dschou.'

[Αντιρρηση:]

'Όμως αναμεσα στον Dschou και στην πεταλουδα θα 'πρεπε βεβαια να υπαρχει μια διαφορα!'

[Καταληξη:]

'Αυτο ειναι που λεμε μεταβολη των πραγματων.'

Ο επιδεξιος μαγειρας

Ο πριγκηπας Wen Hui ειχε εναν μαγειρα που του τεμαχιζε ενα μοσχαρι. Εβαζε τα χερια του, πιεζε με τον ωμο, στερεωνε τα ποδια, εβαζε κοντρα με το γονατο και: ριτς! ρατς! - το δερμα χωριζονταν και το μαχαιρι περνουσε συριζοντας αναμεσα απο τα κομματια κρεας. Ολα γινοτανε με τον ρυθμο ενος χορευτικου τραγουδιου, και παντα εβρισκε τις αρθρωσεις με ακριβεια.

Ο πριγκηπας Wen Hui ειπε: "Ω, υπεροχα! Αυτο ειναι επιδεξιοτητα!"

Ο μαγειρας αφησε το μαχαιρι, στραφηκε στον πριγκηπα και απαντησε: "Ο Δρομος ειναι αυτο που ο υπηρετης σου αγαπαει. Ειναι περισσοτερρο απο επιδεξιοτητα. Οταν αρχισα να τεμαχιζω μοσχαρια, τοτε εμπρος μου εβλεπα μοσχαρια και μονο. Μετα απο τρια χρονια ειχα φτασει στο σημειο να μην βλεπω τα μοσχαρια πια ατεμαχιστα. Σημερα αφηνομαι ολοτελα στο πνευμα, και οχι πια σ' αυτο που βλεπουν τα ματια μου. Εγκατελειψα την γνωση των αισθησεων και ενεργω πλεον μονο συμφωνα με τις διεγερσεις του πνευματος. Ακολουθω τις φυσικες γραμμες, μπαινω στις μεγαλες Spalten και προχωρω κατα μηκος των μεγαλων κοιλοτητων. Αφηνομαι στους (ανατομικους) νομους. Επιδεξια ακολουθω και τα πιο μικρα μεσοδιαστηματα αναμεσα στους μυες και τους τενοντες, για να μη μιλησω για τις μεγαλες αρθρωσεις.

Ενας καλος μαγειρας, επειδη κοβει, αλλαζει το μαχαιρι μια φορα τον χρονο. Ενας ασχετος μαγειρας, επειδη σφαζει και μαχαιρωνει, πρεπει να αλλαζει μαχαιρι καθε λιγους μηνες. Εχω το μαχαιρι μου δεκαεννια χρονια τωρα κι εχω ηδη τεμαχισει πολλες χιλιαδες μοσχαρια, κι ομως η κοψη του ειναι σαν φρεσκοακονισμενη. Οι αρθρωσεις εχουν μεσοδιαστηματα, η κοψη του μαχαιριου δεν εχει παχος. Ομως ο,τι δεν εχει παχος, τρυπαει σε μεσοδιαστηματα - ανεμποδιστα, σαν σε παιχνιδι, ετσι που η κοψη εχει αφθονο χωρο. Γι' αυτο και εχω το μαχαιρι ηδη δεκαεννια χρονια και η κοψη ειναι σαν φρεσκοακονισμενη. Και παλι, καθε φορα που φτανω σε μια αρθρωση, βλεπω τις δυσκολιες, προσεχω που πρεπει να σταματησω, και προχωρω πολυ αργα και κουνω το μαχαιρι σχεδον απαρατηρητα - ξαφνικα εχει χωρισει στα δυο και πεφτει στο πατωμα σαν ενας σβωλος χωμα. Τοτε στεκω εκει με το μαχαιρι στο χερι μου και κοιταζω παντου τριγυρω. Ευχαριστημενος καθυστερω μια στιγμη ακομα, κατοπιν καθαριζω το μαχαιρι και το αφηνω παραμερα."

Ο πριγκηπας Wen Hui ειπε: "Υπεροχα! Ακουσα τα λογια ενος μαγειρα κι εμαθα την φροντιδα της ζωης."

Απο το: Byung-Chul Han, Απ-oυσια

Ο περιφημος μαγειρας του Zhuangzi τεμαχιζει το μοσχαρι κατευθυνοντας το μαχαιρι μεσα απο τα ηδη υπαρχοντα μεσοδιαστηματα στις αρθρωσεις. Ο Zhuangzi επιχειρει να παρουσιασει τον τεμαχισμο του ζωου ως κατι το οποιο απλα συμβαινει, λες και ηδη αυτο το ακοπο κοψιμο να κατεδεικνυε υπερβολικα πολλη ενεργητικοτητα. Ετσι ο μαγειρας του Zhuangzi βασικα φροντιζει απλα ωστε το μοσχαρι να γινει κομματια σαν απο μονο του. Σαν βωλοι απο χωμα πεφτουν τα κομματια του στη γη (zhe ran yi jie, ru tu wei di, xxx, Z. Buch 3). Ειναι ενδιαφερον πως zhe ran ειναι μια λεξη ηχομιμητικη. Σχηματιζεται συμφωνα με τον ηχο που προκυπτει οταν κατι γινεται κομματια που πεφτουν. Ειναι ενας ηχος που παραπεμπει σ' ενα συμβαν. Μεταμορφωνει την πραξη του τεμαχισμου σ' ενα ανυποκειμενικο συμβαν. Αφου το μοσχαρι τεμαχιστηκε σαν απο μονο του, ο μαγειρας κοιταζει τριγυρω και στεκεται σαν χαμενος (wei zhi sigu, wei zhi chou chu, xxx). Απορει και ο ιδιος με το συμβαν το οποιο ελαβε χωρα σχεδον διχως τη συμβολη του.

Απο το: Jean Baudrillard, Seduction

Ειναι αληθεια οτι στον πολιτισμο μας η σεξουαλικοτητα θριαμβευσε επι της σαγηνης και την προσαρτησε ως υποδεεστερη μορφη. Η εργαλειακη μας ματια ανεστρεψε τα παντα. Διοτι στη συμβολικη ταξη η σαγηνη ειναι πρωταρχικη και το σεξ εμφανιζεται μονο ως προσθετο. Σ' αυτην την τελευταια ταξη το σεξ ειναι σαν την αναρρωση σε μια αναλυτικη θεραπεια [...]· ερχεται σαν εξτρα, χωρις σχεση αιτιας και αποτελεσματος. Αυτο ειναι το μυστικο της "συμβολικης αποτελεσματικοτητας": τα εργα του κοσμου ειναι η απορροια μιας πνευματικης σαγηνης. Ετσι ο χασαπης του Tchouang Tseu, η διανοια του οποιου τον εκανε ικανο να περιγραφει τη δομη των σπλαγχνων της αγελαδας χωρις ποτε να χρησιμοποιησει την λεπιδα ενος μαχαιριου: ενα ειδος συμβολικης λυσης η οποια, ως προσθετο, εχει ενα πρακτικο αποτελεσμα.

Ο θανατος του Laotse

Ο Lau Dan (Laotse) πεθανε. Ο Tsin Schi πηγε για να εκφρασει τα συλλυπητηρια του. Εβγαλε τρεις θρηνητικες κραυγες και βγηκε παλι εξω.

Ενας μαθητης τον ρωρησε: "Δεν ησασταν φιλος του Κυριου μας;"

Αυτος ειπε: "Βεβαια."

"Και σας αρκει να εκφρασετε τα συλλυπητηρια σας μ' αυτον τον τροπο;"

Αυτος μιλησε: "Ναι! Αρχικα νομιζα πως ειναι ανθρωπος μας, και πλεον δεν ειναι ετσι. Προηγουμενως, οταν μπηκα μεσα για να θρηνησω, τον εκλαιγαν οι γεροι σαν να εκλαιγαν εναν γιο, και οι νεοι εκλαιγαν σαν να θρηνουσαν μια μανα. Για να τους δεσει πανω του τοσο γερα, πρεπει να ειπε λογια που δεν επρεπε να εχει πει, και να εχυσε δακρυα που δεν επρεπε να ειχε χυσει. Ομως αυτο ειναι αποκλιση απο την ουρανια φυση που μονο πολλαπλασιαζει τις ανθρωπινες συγκινησεις, και κανεις ξεχνα τα αγαθα που μας εμπιστευτηκε (ο θεος). Οι παλαιοι αποκαλουσαν αυτην την κατασταση: τιμωρια για την εγκαταλειψη της ουρανιας φυσης.

Ο δασκαλος ηρθε σ' αυτον τον κοσμο οταν ηταν ο χρονος του. Ο δασκαλος εφυγε απ' αυτον τον κοσμο οταν ηρθε το πληρωμα του χρονου του. Οποιος περιμενει τον χρονο του και αναμενει να ερθει, οταν ερθει, το πληρωμα, γι' αυτον χαρα και λυπη δεν εχουν πια καμμια δυναμη. Οι παλαιοι αποκαλουσαν αυτην την κατασταση: λυση απο τα δεσμα μεσω του θεου."

Αυτο που βλεπουμε να φτανει σ' ενα τελος, ειναι μονο το καυσοξυλο. Η φωτια συνεχιζει να καιει. Δεν αντιλαμβανομαστε οτι παυει.