Φυτρωνει σ' εκεινη την στενη περιοχη οπου η κατοικησιμη χωρα πεφτει στην ανοιχτη θαλασσα, απ' οπου πρεπει να ερχεται καθε ζωη, οπου ξαναγυριζουν ολα τα ποταμια της γης. Το αμμοφιλο ειναι εκεινο το πενιχρο φυτο που συνεχιζει να κραταει ακομα και στην αμμο, η οποια εκπροσωπει την παροδικοτητα της ζωης μας. Το αμμοφιλο πρεπει να βρισκεται κοντα σ' εκεινους τους ανθρωπους που εχασαν την πατριδα τους και δεν βρηκαν νεα πατριδα, ομως παραδερνοντας ετσι βρηκαν την "αληθεια" της ζωης τους. … Στη συλλογη [του Paul Celan] Zeitgehöft στο ποιημα του Tel Aviv "Wir, die wie der Strandhafer Wahren" [Εμεις, οι σαν το αμμοφιλο αληθινοι] ο ποιητης βλεπει τον εαυτο του μαζι μ' ενα Εσυ μεσα στην "απο την αμμο εντεταλμενη" νυχτα, ομως τοσο "αληθινο" οσο το αμμοφιλο. Αυτο ειναι το αμμοφιλο που φυσα τα σχηματα αμμου πανω απο τα τραγουδια πηγαδιων.

Otto Pöggeler, Απο το "Spur des Worts" ["Ιχνος της λεξης"]