Υπηρξε εργατης σε γραμμη συναρμολογησης στην Foxconn, την μεγαλυτερη στον κοσμο βιομηχανια κατασκευης ηλεκτρονικων συσκευων με εδρα την Ταϊβαν, στο εργοστασιο της στο Shenzhen.
Σεπτεμβριο του 2014, σε ηλικια 24 ετων, αυτοκτονησε πηδωντας απο το παραθυρο του οικοτροφειου της εταιρειας.
Ποιηματα του δημοσιευτηκαν στο Nao's blog και, σε ελληνικη μεταφραση, στο A ruthless critique against everything existing.
Τα παρακατω ποιηματα μεταφραστηκαν απο τα αγγλικα. Ο αναγνωστης ισως αναγνωρισει οτι "Foxconn" ειναι αντωνυμια του σημερινου κοσμου μας και η "γραμμη συναρμολογησης" οι συντεταγμενες του τοπου διαμονης μας.
[Απο: China Labour Bulletin]
δεν μπορω παρα να μιλαω για αιμα
θα 'θελα να μιλω για λουλουδια στο αερακι και για το φεγγαρι στο χιονι
θα 'θελα να μιλω για την ιστορια της αυτοκρατοριας, για ποιηματα σε κρασι
μα αυτη η πραγματικοτητα μου επιτρεπει να μιλαω μονο για αιμα
αιμα απο ενα νοικιασμενο δωματιο στο μεγεθος του σπιρτοκουτου
στενο, ασφυκτικο, διχως ηλιο ολο τον χρονο
βγαζοντας απ' την πρεσσα του εργαζομενα κοριτσια κι αγορια
γυναικες χαμενες, με τους αντρες τους μακρια
τυπους του sichuan να πουλανε mala tang
μεγαλες κυριες του henan να επανδρωνουν τους παγκους
κι εμενα με ματια ανοιχτα ολη νυχτα για να γραψω ενα ποιημα
μετα απο τρεξιμο ολη μερα για να βγαλω το μεροκαματο
σας μιλαω γι' αυτους τους ανθρωπους, για μας
σκουληκια που αγωνιζονται μεσα στον βαλτο της γης
σταγονες αιμα στον δρομο για τη δουλεια
αιμα καταδιωγμενο απο μπατσους, η συντριμμενο απ' το μηχανημα
αποκλειοντας την αϋπνια, την αρρωστια, τις περικοπες, την αυτοκτονια
καθε εκρηκτικη λεξη
στο δελτα του pearl river, στην κουφαλα του στομαχιου της χωρας
που ξεκοιλιαστηκε απο ενα δελτιο παραγγελιας κοφτερο σαν λεπιδα σπαθιου για το χαρακιρι
σου λεω αυτα τα πραγματα
ακομα κι αν παω να βουβαθω, ακομα κι αν η γλωσσα μου ραγιζει
για να σπασει τη σιωπη του καιρου
για να μιλησει για αιμα, για τον ουρανο που καταρρεει
μιλαω για αιμα, το στομα μου ολοκληρο βυσσινι
17 Σεπτεμβριου 2013
αντεχει ακομα;
βλεφαρα βαρια σαν βουνα
τη νυχτα το κεφαλι του δοκιμσζει να σηκωθει
αστεροφωτο μουσκεμενο απο δακρυα αναβλυζει και πεφτει
με ανεμο, το αδυναμο σωμα του ετοιμο παντα να κλονιστει
στιγμες της νεοτητας φευγουν ενοχλημενες
αφηνοντας πισω τους χιονοθυελλα, σαλο και ταραχη
στα ονειρα, οι φλογες που γευεται ειναι κρυες σαν παγος
και το σακατεμενο του δερμα κρεβατι απο βαμβακοσπορους
σπαρμενους στους αγερηδες των καιρων
μυχιες πεποιθησεις ανικανες να βρουνε κατευθυνση
σαν την καρδια του την θαμμενη, βαθυτερα απ'
τα βαθη του ωκεανου, απο τη ζωη
15 Δεκεμβριου 2011
βλεπω εναν ταφο σ' ενα χωριο στην πολη
για τοση, μα τοση ωρα
βλεπω την ροζ του ταφοπλακα, σε ροζ χορταρι
ενα ροζ ρεμα και ροζ πυκνα συννεφα
θα κολλησω μια ροζ ασθενεια
και θα κειτομαι σ' ενα ροζ φερετρο
κι οταν το καπακι θα κλεινει απαλα
θα κοιταζω τον ροζ ηλιο και τον ροζ μεσημεριατικο ουρανο
χυνοντας δυο σιωπηλα, ροζ ρεματα απο δακρυα
21 Οκτωβιου 2013
στεκομαι διπλα στον δρομο και παρατηρω τον δρομο
μια ροη πεζων κι οχηματων να πηγαινοερχονται
στεκομαι κατω απο ενα δεντρο, κατω απο μια πινακιδα στασης λεωφορειου
και παρατηρω τη ροη του νερου να πηγαινοερχεται
τη ροη του αιματος και του ποθου να πηγαινοερχεται
στεκομαι διπλα στον δρομο και παρατηρω την ροη τους να πηγαινοερχεται
στον δρομο παρατηρουν τη ροη μου να πηγαινοερχεται
αυτοι ειναι στο ποταμι, εγω ειμαι στην οχθη
ειναι γυμνοι και παλευουν να κολυμπησουν οσο μπορουν γρηγοροτερα
η θεα τους με μολυνει
προσπαθω ν' αποφασισω αν θα 'πρεπε κι εγω να μπω στο ποταμι
να παλεψω μαζι τους, να σφιξω τα δοντια
προσπαθω ν' αποφασισω καθως ο ηλιος στον δρομο βυθιζεται πισω απο τους λοφους
6 Οκτωβριου 2013
καθε νυχτα μετα το γευμα fast food
εχω τη συνηθεια να
μου δινω μια στον ποπο πριν φυγω
μεχρι αυτο το βραδυ
οταν ετοιμος να επαναλαβω την ιδια κινηση
προσεξα πως η σκηνη εμοιαζε
στο σπιτι μου για τοσα πολλα χρονια
ο πατερας τρωγοντας με τους τρεις γιους
και δινοντας τους μια στον ποπο για να φυγουν
αφηνοντας πισω ενα τραπεζι με αποφαγια
για τη μητερα να καθαρισει
μονη
6 Νοεμβριου 2013
[Απο: London Review of Books]
Τρεξαμε κατα μηκος των σιδηροδρομικων γραμμων
και φτασαμε σ' ενα μερος που λεγοταν 'το City’
οπου εμπορευομαστε τη νιοτη μας και τους μυες μας.
Τελικα δεν εχουμε τιποτα να εμπορευτουμε, μονο εναν βηχα
κι εναν σκελετο που δεν ενδιαφερει κανεναν.
Μεσανυχτα. Καθενας κοιμαται ησυχα,
Εμεις κραταμε το ζευγαρι μας απο νεες πληγες ανοιχτο.
Αυτα τα μαυρα ματια, μπορεις πραγματι να μας οδηγησεις στο φως;
[Σημειωση της αγγλικης μεταφρασης: "Η 'Νυχτερινη βαρδια' ειναι μια αμεση (και σκεπτικιστικη) αναφορα σ' εναν διασημο στιχο του Gu Cheng (περιπου: 'Η σκοτεινη νυχτα, μου εδωσε τα σκοτεινα μου ματια. - παρολαυτα εγω τα χρησιμοποιω για να ψαχνω για φως'.]
Ενας παλιος φιλος στη Foxconn μολις παραιτηθηκε
για να παει στο Lanxiang να βελτιωσει τις δεξιοτητες του.
Θαυμασιο Lanxiang, το τελειο συνταιριασμα.
Δουλειες για ολους τους αποφοιτους, καλοι μισθοι και καλουδια.
Τωρα ειναι πισω στη Foxconn, Ω, σκατα.
[Σημειωση της αγγλικης μεταφρασης: Το Lanxiang ειναι η πιο φημισμενη τεχνικη σχολη της Κινας.]