Αγωνας τεννις. Ενας Κινεζος και ενας Κροατης. Το παιχνιδι αμφιρροπο, ποντο στον ποντο. Τους προσεχω στην προετοιμασια του σερβις, καθως τοτε ειναι που η καμερα τους δειχνει απο κοντα.

Στο προσωπο του Κροατη, οπως στους περισσοτερους τεννιστες, η ενταση ειναι ζωγραφισμενη στο προσωπο του: τεντωμενο που παει να σπασει, πετρωμενο, σκοτεινο. Σε καποια επιτυχια του "πανηγυριζει": Η ενταση γινεται ακομα πιο αναγλυφη και ο αλαλαγμος βγαινει απο μια οψη αγριεμενη.

Ο Κινεζος ειναι εκπληξη. Το προσωπο του καθαρο και φωτεινο. Στις επιτυχιες και τις αποτυχιες του ευκολα βγαινει ενα γαληνιο χαμογελο. Θα ελεγες οτι ειναι σχεδον απων - διολου αφηρημενος. Απων.

Πως ειναι αυτο δυνατο; Ο Κινεζος φυσικα και ειναι απολυτα συγκεντρωμενος, φυσικα και ο αγωνας ειναι σημαντικος, φυσικα και προσπαθει με ολες του τις δυναμεις. Γιατι το προσωπο του δεν μαρτυρει τιποτα;

Η απαντηση: Το σωμα του Κροατη διαποτιζεται απο την ενταση. Παιρνει την μορφη της. Η ενταση προσωπο-ποιειται, σωματωνεται. Ο παικτης, με την αρχαια εννοια της λεξης, πασχει (οπως "παθη του λογου"). Το παθος ονομαζει την σωματωση της αναφορας στα πραγματα, στους αλλους, στον εαυτο..

Στον Κινεζο το σωμα μενει ελευθερο απο την ενταση. Δεν την οικειοποιειται. Η ενταση ειναι παρουσα στην ρακετα, στην μπαλα, στο γηπεδο, στον αντιπαλο. Κυριαρχει εκει εξω. Δεν μολυνει το σωμα, δεν βαζει στο προσωπο την σφραγιδα της. Στοιχειωνει τον τοπο α-προσωπη. Το σωμα παραμενει ελευθερο, αδεσμευτο, απαθες.

Το παιχνιδι κερδισε ο Κροατης.