Καταθλιψη

- Δεν ειναι αυτο που συνηθως αποκαλουμε "στεναχωρια", "θλιψη" κλπ.

- Το συναισθημα που στην ψυχιατρικη και στην ψυχολογια ονομαζουμε "καταθλιψη", ανηκει σε μια ολοκληρη νοοτροπια και σ' εναν τροπο ζωης.

- Ο καταθλιπτικος ειναι αυτος που αντιλαμβανεται τις καταστασεις της ζωης του κυριως σαν ενα δικαστηριο, σαν κατηγορουμενους απεναντι σε αυστηρους κριτες, και πρεπει σχεδον για το καθε τι να δινει λογο, να δικαιολογειται, να απολογειται. Ο καταθλιπτικος ειναι ο υπολογος. Ειναι αποδεκτος απο τον εαυτο του και τους αλλους οταν ειναι δικαιλογημενος, σωστος, αξιος.

- Η ενοχη ειναι ακριβως η κατασταση που κανεις δεν εχει επαρκη δικαιολογια, κι ετσι ειναι αδικαιολογητος, αναξιος κλπ.

- Η καταθλιψη ομως υπολανθανει και στο αλλο ακρο, σ' αυτους που εχουν την ταση να κρινουν και να κατακρινουν και να καταδικαζουν, σ' αυτους δηλαδη που ειναι προσκολημμενοι σε κανονες, αξιες, γραπτους και αγραφους νομους.

- Αυτα τα χαρακτηριστικα βεβαια τα εχουμε λιγο πολυ ολοι μας. Μιλουμε για καταθλιψη εκει που ειναι κυριαρχα και περιοριζουν τον πλουτο της ζωης σ' αυτο και μονο - στην ζωη σαν δικαστηριο.

- Θεραπεια.

Αλλοτε περισσοτερο εχει μορφη κρισης, αλλοτε ειναι τροπος ζωης.

Αλλοτε περνα μονο του.

Αλλοτε τα φαρμακα ανακουφιζουν.

Στους λιγους η ψυχοθεραπεια και η ψυχαναλυση οπου, σε μικροτερο η μεγαλυτερο βαθμο, μπορουν να γνωρισουν, με την καρδια τους, και να ανοιξουν και για αλλους τροπους ζωης, και να πλουτισουν.