Τις περισσοτερες φορες τα αιτηματα των δυσαρεστημενων αφορουν την υποδεεστερη οικονομικη τους κατασταση και τον φθονο, η την ζηλεια για τη ζωη των ευπορων. Και πολλοι απο τους μη δυσαρεστημενους επιζητουν και αγωνιζονται για μια τετοια ζωη, η απελπιζονται οταν τους λειπει.

Ειναι ενα τραγικο παραμυθι, οτι η ζωη των πλουσιων και των επωνυμων ειναι αξιοζηλευτη. Ειναι γεματη ανησυχια, γεματη μιζερια. Η φενακη της οριστικης ικανοποιησης μεσα απο ακομα περισσοτερη δυναμη, μεσα απο ακομα περισσοτερο χρημα - η απληστια παιρνει τον δρομο της. Ομως το παραμυθι ειναι πανταχου παρον, προβαλλεται απο τα ΜΜΕ με καθε ευκαιρια, και βεβαια απο τους ιδιους, τρεφοντας προφανως το δικο τους το παραμυθιασμα.

Παραμυθι τραγικο και τοξικο συναμα. Σε δηλητηριαζει.