Απο την ομαδα της Εταιρειας στο Viber - 9

Απο το Byung-Chul Han, "Ο εξοβελισμος του Αλλου":

"Στο μελλον πιθανον να υπαρχει ενα επαγγελμα που να λεγεται ακουστης. Επι πληρωμη προσφερει στον Αλλο ακοη. Κανεις πηγαινει στον ακουστη γιατι διαφορετικα δεν υπαρχει κανενας που να ακουει τον Αλλο. Σημερα χανουμε ολο και περισσοτερο την δυνατοτητα να ακουμε. Την δυσκολευει η αυξανομενη εστιαση στο Εγω, η ναρκισσιστοποιηση της κοινωνιας. Ο Ναρκισσος δεν απαντα στην ερωτικη φωνη της νυμφης Ηχω, που βασικα ειναι η φωνη του Αλλου. Ετσι αυτη εκφυλιζεται σε επαναληψη της δικης του φωνης."

Ενδεχομενως αν ενας ψυχαναλυτης, οποιασδηποτε κατευθυνσης, ειναι να εχει καποιο μελλον σ' αυτους τους για τον Αλλο κωφαλαλους καιρους, ενδεχομενως θα εκανε καλα να αναζητησει τον εαυτο του ως "ακουστη" και να μελετησει περισσοτερο την νεα του τεχνη, η οποια θα συνιστατο στο να ακουει και στο να διδασκει το ακουσμα σε οσους απεμειναν ευηκοοι για τετοιες διδαχες.

/

If we could say in English ‘it thinks’, as we say ‘it rains’ or ‘it blows’, we should be stating the fact most simply and with the minimum of assumption. (William James 1892) 

/

Η δυνατοτητα να βλεπεις τα πραγματα και αλλιως: μια πολυ σημαντικη υποθεση για τον θεραπευτη! 

/

Απο την μεταφραση του "Ειναι και χρονος" απο τον Θανασα:  

Το Dasein δεν υπάρχει ως άθροισμα στιγμιαίων πραγματικοτήτων των βιωμάτων που διαδέχονται το ένα το άλλο και εξαφανίζονται. Ούτε αυτή η διαδοχή γεμίζει σταδιακά ένα [προϋπάρχον] πλαίσιο. Διότι πώς μπορεί να υφίσταται ένα τέτοιο πλαίσιο, αν όντως κάθε φορά μόνο το εκάστοτε «τρέχον» βίωμα είναι «πραγματικό», ενώ τα όρια του πλαισίου –η γέννηση και ο θάνατος, δηλαδή κάτι που παρήλθε και κάτι που επίκειται– στερούνται πραγματικότητας; Κατά βάθος, ούτε η αγοραία αντίληψη της «συνάρθρωσης του βίου» νοεί ένα πλαίσιο που εκτείνεται «εκτός» του Dasein και το περιβάλλει, αλλά το αναζητεί δικαίως εντός του ίδιου του Dasein. Η σιωπηρή οντολογική πρόταξη αυτού του όντος ως ενός «εν χρόνω» παρευρισκομένου οδηγεί ωστόσο σε αποτυχία κάθε απόπειρα οντολογικού χαρακτηρισμού τού «μεταξύ» γέννησης και θανάτου Είναι. (§ 72) 

Θα πει, οπως το ακουω: Το Dasein δεν μπορει να εννοηθει χωρις την γεννηση και τον θανατο, δηλαδη χωρις την αδιαπτωτη διαπλοκη με το Μηδεν, το Αφανες προελευσης και απελευσης. Με αλλα λογια: η ζωη δεν εξαντλειται στη "ζωη". Αν κατι διακρινει αποφασιστικα τον εδω ζητουμενο τροπο, ειναι ακριβως η ανοικτοτητα για το καθε στιγμη και ποικιλοτροπα απαντουμενο Ανοικτο που δεν βολευεται σε καμια γνωση και σε καμια απαντηση.

/

Ο ψηλός (Ρενέ Σαρ) και ο κοντός (Μάρτιν Χάιντεγκερ) περπατούν εις το δάσος και ρωτούν: 

Είναι Είναι είσαι 'δω; 😉

[απο Αννα Ιατρακη]

/