Κειμενα με κυρια αναφορα στον Eliot






Συλλογίζομαι τα εργα αυτων που αποκαλεσα δασκαλους μου και που, οπως το βλεπω σημερα, κατετειναν προς μια κοινη κατευθυνση, ισως προς αυτο που ο Hölderlin αποκαλεί "ποιητικη κατοίκηση" του ανθρωπου επανω σ' αυτην τη γη. Κατευθυνση που εγινε καθοριστικη, μεταξυ αλλων, στο θεραπευτικο και στο διδακτικο μου εργο.


Δεν θελω ν' ακουσω

Για τη σοφία των γηραιων, μα περισσοτερο για την τρελα τους,

Τον φοβο τους του φοβου και της μανίας, τον φοβο τους της κατοχης

Ν' ανηκουν σε αλλον, η σε αλλους, η στον Θεο.

T. S. Eliot, Four Quartets, East Coker II

Η πολις των Αρχαιων...
Η λεξη 'χρονος' στην θεραπευτικη συνομιλια
Η θεραπεια ως εργο τεχνης
Διασχιση: Αποπροσωποποιηση και Αποπραγματοποιηση. Σημειωσεις