Απο την ομαδα της Εταιρειας στο Viber - 2

Τί ἀναβολή, τί ἀναβολή στά σχέδιά του.

[Κωνσταντινος Καβαφης, Ὁ Δαρεῖος]

Αναμεσα σ' αυτους για τους οποιους το lockdown ειναι οδυνηρο, υπαρχουν εκεινοι που τρεφονται απο προσδοκιες. Γι' αυτους τους ανθρωπους το παρον ειναι σκιωδες, οχι ακριβως "ζωη". Προσβλεπουν σε ενα μελλον στο οποιο, με την εκπληρωση των προσδοκιων τους, επιτελους θα "ζησουν".

Εδω το lockdown γινεται ιδιαιτερα αισθητο ως ανακοπη του χρονου. Και, καθως ειναι το ονειρο του προσδοκωμενου, που τους τρεφει, το οξυγονο τους, το lockdown φερνει νεκριλα και απογνωση.

/

Πρεπει να μαθουμε παλι να κρινουμε, ομως με μια κριση η οποια ουτε τιμωρει ουτε επιβραβευει, ουτε αθωωνει ουτε καταδικαζει. Μια πραξη διχως σκοπο, η οποια αφαιρει τον λογο υπαρξης καθε αναποφευκτα αδικης και λανθασμενης σκοπιμοτητας. Μονο μια διακοπη, μια στιγμη στο κατωφλι μεταξυ χρονου και αιωνιοτητας, οπου αναλαμπει η εικονα μιας ζωης χωρις στοχοθετηση και σχεδια, χωρις ονομα και μνημη - κατ' αυτον τον τροπο σωτηριας, οχι στην αιωνιοτητα αλλα σ' ενα ειδος αιωνιοτητας. Μια κριση χωρις προσχηματισμενα κριτηρια και παλι ακριβως γι' αυτο πολιτικη, διοτι ξαναδινει την ζωη στην φυσικοτητα της.

Giorgio Agamben / - Για εξηγησε μου... - Εγω σε καλω να χορεψουμε κι εσυ με ρωτας για τις νοτες.

/

Σε μια ημεριδα της Εταιρειας το 2007 ειχα καλεσει την ηθοποιο Ολια Λαζαριδη, η οποια μεταξυ αλλων υποκριθηκε οτι παιρνει ενα ποτηρι και πινει νερο. Το νοημα ηταν να δειχτει η απολυτη συγκεντρωση στο ποτηρι και το νερο και το πιωσιμο ως παραδειγμα την προσοχης που θα μπορουσε να ειναι επι το εργον στην εργασια και στη ζωη μας - το ποτηρι και το νερο και το πιωσιμο προβαλαν με μια ιδιαιτερη εναργεια, ηταν ο κοσμος. Το θυμηθηκα διαβαζοντας μια προσφατη αναρτηση της στο FB.

Ακου τωρα τι θυμηθηκα. Που ειχαμε παει με μια φιλη στους Λειψους πριν χρονια και μαγνητοφωνουσαμε λογια ανθρωπων κι ειχαμε βρει εναν κοσμοκαλογερο που ζουσε μονος του στο βουνο,εναν απιθανο τυπο τον Φιλιππο κι οταν φευγαμε του λεμε -θαρθουμε και αυριο θες να φερουμε κατι;Κανα φρουτακι μας λεει και τα ματια του γυαλιζανε.Ποτε θαρθετε;Δεν ξερουμε ακριβως του λεμε.Α καταλαβα μας απανταει,ειναι α ο ρ ι στ ο........

Ε, να αυτο θυμηθηκα.Που ο τονος του οταν ελεγε αυτη τη λεξη μ' εκανε μια για παντα να νιωσω οχι μονο τι σημαινει το αοριστο,αλλα και τι σημαινει να καθονται οι λεξεις πανω στη γλωσσα σου σα για πρωτη φορα.[Θεμα που απασχολει πολυ τους φιλοσοφους αλλα και εμας τους ηθοποιους]Θεμα που μας απασχολει ολους τωρα που τριπλομανταλωμενοι μεσα εχουμε ολοι και για ολα διακτινιστει στον αοριστο χρονο."

/

Η ερμηνεια και η επανερμηνεια των μεταβαλλομενων σχηματων των συννεφων ειναι μια απο τις βασικοτερες ασκησεις στην ελευθερη φαντασιωση γνωστη σ' εσας, κατοικοι πανω στη γη, χρησιμη επισης για να σας υπενθυμιζει οτι οι περισσοτερες ιδεες που συλλαμβανετε για τον κοσμο ειναι αποσπασματικες, φευγαλεες, αυτοκαταστροφικες και ξεχνιουνται γρηγορα.

Anne Carson, Διαλεξη επανω στην ιστορια της Ουρανογραφιας

/

Σεμιναριο 9/12, Σχολιο 1: Για προτεραιοτητα της φυσης στο ζευγος φυση-(ιατρικη) τεχνη βλ. και Martin Heidegger, Για την ουσίωση και την εννοια της φύσεως. Αριστοτελης, Φυσικα, Β, 1

/

Σεμιναριο 9/12, Σχολιο 2: Για προτεραιοτητα της φυσης στο ζευγος φυση-(ιατρικη) τεχνη, Sigmund Freud: Ένας παλαιός χειρούργος είχε ως ρητό του τα λόγια: Je le pansai, Dieu le guerit

/

Σεμιναριο 9/12, Σχολιο 3: Ενδεχομενως απο την πιστη στην ιαματικη επιδραση της φυσης, ο Freud εννοει την αναλυση ως αναλυση των αντιστασεων: Αν η αντισταση ειναι ο παθογονος παραγοντας, ο παραμερισμος της θα αφησει την φυση να επιτελεσει το ιαματικο της εργο.

/

Σεμιναριο 9/12, Σχολιο 4: Ο Gadamer εννοει την φυση και την "ισορροπια" της ως αφορωσα τον ανθρωπο. Αυτη ειναι η ανθρωπολογικη οπτικη. "Φυση" ειναι ομως και ο κορωνοϊος. Αν με προσβαλει, ειναι "φυσικο" να μολυνθω, να αρρωστησω και ενδεχομενως να πεθανω. Η "ισορροπια" της φυσης δεν με παιρνει υποψη, ειναι μια ισορροπια απ-ανθρωπη.

/

Σεμιναριο 9/12, Σχολιο 5: Τα λογια της "Κατερινας" 'Όταν χρειαζόμουν κάτι δεν ήσασταν ποτέ εκεί για μένα. Μεγάλωσα σε έναν παράδεισο που έλειπε πάντα. Στους φόβους μου, στους πόνους μου, στους εφιάλτες μου." θα μπορουσαν να εννοηθουν ως μεταβιβαση. Τι θα πει αυτο; Θα πει οτι το Εσυ, στο οποιο η Κατερινα αποτεινεται, συντιθεται απο δυο μορφες, αυτην της θεραπευτριας και αυτην της μητερας της.

/

Το μουσικο οργανο, η ο Η/Υ ειναι ηδη προϊον τεχνης. Σκεφτομαι εδω το "Η πληροτητα του μηδενος", του Shin'ichi Hisamatsu. Εκει γραφει

Ο άνθρωπος μπορεί μεν από φυτά να αποκτήσει ίνες, αυτές να τις επεξεργαστεί και να κάνει νήμα και κλωστή κι απ' αυτά ρούχα, όμως τα φυτά δεν μπορεί να τα φτιάξει. Δεν καταφέρνει καν να παράγει έναν μονοκύτταρο οργανισμό. Όταν μάλιστα πρόκειται για όλη την πλάση, πρέπει να ομολογήσει την ολοκληρωτική του ανικανότητα. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να μετατρέψει ένα πράγμα σ' ένα άλλο, όμως δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα πρωταρχικό. Ό,τι και να παράγει, αυτό πάντα περιέχει έναν πυρήνα που αυτός δεν είναι σε θέση να τον γεννήσει.

Ο "πυρηνας" θα ηταν ενα ονομα για την "φυση".

/

"Μεταβιβαση" ειναι τιτλος για μια υποθετικη διαδικασια. Σκεφτομαι για τον επομενο χρονο ενα σεμιναριο οπου θα επιχειρηθει φροϋδικοι οροι να αναχτουν στο φαινομενο στο οποιο αναφερονται. Για την μεταβιβαση παραθετω απο το "Επεα πτεροεντα": "Ο ορος δεν αποδιδει αυτο που συμβαινει. Ο πελατης μας δεν μας μεταβιβαζει τιποτε. Ομως πολλες φορες, οταν μας αποτεινεται, η φωνη του δεν αποτεινεται σ' εμας αλλα σε καποιον αλλο, διπλα μας, πισω μας, περα μακρια. Ποιον; Η ψυχοθεραπεια καλειται να τον φανερωσει, και να καταδειξει την συγχυση και την πλανη του, εφοσον δεν γνωριζει σε ποιον πραγματικα αποτεινεται." Οπωσδηποτε, τι θα πει "εμποδιο": Ετσι κι αλλιως η ψυχοθεραπεια πορευεται μεσα απο ασυνεννοησιες και παρανοησεις, μεταξυ αλλων και οσον αφορα το προσωπο μας. Αυτες ειναι το "υλικο" της! Περισσοτερα για την "μεταβιβαση" εδω.

/

Σωστα. Δεν ξερω πως εννοει τον ορο "κρυπτοτητα". Υπαρχει καπου και απλα δεν ξερουμε που; Φανταζομαι οχι. Ο Ηρακλειτος γραφει νοῦσος ὑγιείην ἐποίησεν, η νοσος ειναι αυτη που αναδεικνυει, φερνει στο φως την υγεια. Η υγεια ειναι "ποιημα" της νοσου!

/

Ενδιαφερον! Να μπορουσε να ζει κανεις, χωρις η ζωη του να του γινεται θεμα! Λαθε βιωσας…

/

Πως διαφερει τωρα αυτη η ελληνικα εννοημενη αιδως απο την αιδω με την εννοια της συστολης και της ντροπης; Η τελευταια δεν ειναι αιδως περα για περα. Ο συνεσταλμενος και ντροπαλος κρυβεται μεν απο τους αλλους, ομως για τον εαυτο του δεν μενει λανθανων, μενει ο ιδιος το ενεργητικο υποκειμενο που επιτελει αυτο το κρυψιμο. Αντιθετα ο Επικουρος ειπε: Λάθε βιώσας. Heidegger:

Ο λογος ["λαθε βιωσας"], εννοημενος ελληνικα, λεει: "μενε, ως ο διαγων την ζωη σου (συγχρονως) λανθανων".

Εδω η αυτοληθιωση δεν ειναι ενεργεια αλλα συμβαν οπου ο αυτολανθανων βυθιζεται στην ληθη ο ιδιος. Μ' αυτην την εννοια ο Heidegger γραφει ακομα:

Εδω η ληθη καθοριζει τον τροπο με τον οποιο ο ανθρωπος εχει να ειναι παρων μεταξυ των ανθρωπων.

/

Η ρηση του Laozi: Ενας καλος ταξιδιωτης δεν αφηνει πισω του ιχνη, εχει το ομολογο της στην αρχαια ελληνικη επιταγη λαθε βιωσας, ζωντας, λανθανε. Στις αναφορες που προηγηθηκαν, η ρηση σημαινει: λανθανε, ως αυτος καθαυτον, αφησε τον ιδιο τον εαυτο σου λανθανοντα. Υπαρχει και ενα πρωτο επιπεδο, πιο καθημερινο, που καποιες φορες θα ηταν και ενα πρωτο βημα: ζωντας, μενε λανθανων ως προς τους αλλους. Τελειωνοντας θα σας φερω για παραδειγμα ενα τραγουδι απο την Ωραια Μυλωνου του Schubert. Λεγεται "Ζηλεια και περηφανεια" [Eifersucht und Stolz]. Η Ωραια Μυλωνου ειναι η ιστορια ενος νεου που παει να εργαστει σ' εναν μυλο, ερωτευεται την κορη του μυλωνα, αυτη αρχικα ανταποκρινεται, ομως αργοτερα τον εγκαταλειπει για χαρη ενος κυνηγου.

Τα λογια:

Για που τοσο γρηγορα, τοσο αλαφιασμενα και αγρια, αγαπημενο μου ρεμα; / Μηπως τρεχεις ολο θυμο πισω απ' αυτον τον τυπο, τον μαγκα τον κυνηγο; / Γυρνα πισω, γυρισε πισω και ψαλλε τα πρωτα στη μυλωνου σου / για το επιπολαιο, το χαζο, το μικρο της το μυαλουδακι. / Γυρνα πισω! Γυρνα πισω! Γυρισε πισω!

Δεν την ειδες ψες βραδυ να στεκει στην πορτα / με τεντωμενο λαιμο και να κοιτα προς τον μεγαλο δρομο; / Οταν ο κυνηγος κεφατος απ' το κυνηγι γυριζει στο σπιτι, / κανενα σωστο παιδι δεν βγαζει το κεφαλι απ' το παραθυρο.

Πηγαινε, ρεματακι, και πες της τα. / Μα μην της πεις, ακους, κουβεντα για το θλιμμενο μου προσωπο. / Πες της, ξυνει ενα καλαμι μου και φτιαχνει φλογερα, / και παιζει στα παιδια ομορφους χορους και τραγουδια.

Και τωρα το τραγουδι.

/

Απο το The taste of Tea https://en.wikipedia.org/wiki/The_Taste_of_Tea

/

Διαφορα εμπειριας και βιωματος. Η εμπειρια: απο το πειρα πορος πορεια, σε εκθετει σ' αυτο που συναπαντας, εκτεινεται στον χρονο και σε σημαδευει. Το βιωμα: αυτο που συναπαντας, το αφομοιωνεις στον βιο, και δεν εχει χρονικη εκταση, του λειπει η εκ-στατικοτητα. Ετσι η ψυχαναλυση προσβλεπει σε μα εμπειρια. Τα διαφορα "βιωματικα" ειναι πυροτεχνηματα.

/

Καθως η ψυχοθεραπευτικη μας κατευθυνση δρομολογηθηκε σε κριτικη αντιπαραβολη με την φροϋδικη ψυχαναλυση, θα ηταν χρησιμη μια εμπεριστατωμενη εικονα αυτης της αρχης. Εδω η παρουσιαση της ψυχαναλυσης απο την Διεθνη Ψυχαναλυτικη Ομοσπονδια, σε ελληνικη μεταφραση της ΕΨΕ.

/

Wittgenstein:

Απλά και μόνο το να περιγράψεις τα γεγονότα, είναι πράγμα δύσκολο — γιατί πιστεύεις ότι χρειάζεται να γεμίσεις τα γεγονότα, να τα συμπληρώσεις ούτως ώστε να τα καταλάβεις. Είναι σα να βλέπεις μια οθόνη με σκόρπια χρώματα, μπαλώματα εδώ και κει, και λες: έτσι όπως είναι εδώ, δεν βγάζουν νόημα· νόημα βγαίνει μονάχα αν τα τους δώσω ένα σχήμα, αν τα συμπληρώσω. — Ενώ εγώ θέλω να πω: Νά, έτσι όπως είναι, είναι ολόκληρα. (Αν τα συμπληρώσεις, αν τα γεμίσεις, τα διαστρεβλώνεις, τα παραποιείς).

/

Die Tage gehn vorbei mit sanfter Lüfte Rauschen ...

Οι μερες περνουν με το θροïσμα τρυφερων ανεμων ...

Friedrich Hölderlin

/

Γιατι ξεχνιουνται τα περισσοτερα ονειρα; Ισως γιατι το ονειρικο Εγω ειναι ενα τελειως Αλλο απο το εγρηγορος. Ισως θυμομαστε εκεινα τα ονειρα οπου το ονειρικο Εγω ειναι καπως λιγοτερο ξενο προς το εγρηγορος. / Σκεφτομαι οτι τα ονειρα που καπως θυμομαστε ειναι τα λιγοτερο ξενα προς τον ξυπνο. Με τον ιδιο τροπο που δεν θυμομαστε την γεννηση μας γιατι ειμαστε τελειως αλλοι απο το νεογεννητο. Οπως ενα παλιο software ειναι απροσιτο σ' εναν μοντερνο υπολσγιστη. / Θυμαμαι ενα ονειρο και ξεχνω ενα ονειρο δεν ειναι ασπρο-μαυρο. Μπορει π.χ. να ξερω οτι κατι ονειρευτηκα χωρις να μπορω να το ανακαλεσω. Το οτι εχουμε και ονειρα που δεν ανακαλουμε διολου, μας το λενε οι νευροφυσιολογοι. Απο εκει ορμωμενος επιχειρησα μια απαντηση! / Μια καρτα Rorschach δειχνει κατι απο τον κοσμο μου; Οχι βεβαια. Εγω την βλεπω με τα ματια τα συντονισμενα στους ορους του κοσμου μου. Βλεπω, π.χ. με τα ματια του ξυπνου ενα ονειρο, στους ορους των ματιων μου του ξυπνου. Τα ονειρα στην ψυχοθεραπεια και στη ζωη μας; Το ξενο σου χτυπα την πορτα και σε καλει να το κατοικησεις. .

/

Η επικοινωνια μας με τον αλλο, ειτε στην ψυχοθεραπεια ειτε αλλου, συμβαινει ΠΑΡΑ την κατανοηση και την ερμηνεια μας!

/

Τι λεγαμε χθες για τις συνδεσεις και το κενο; Ακουστε κι αυτο: impossible is like a missing link just waiting to be found. (σχολιο σχετικα με το America's Cup που τρεχει στη Νεα Ζηλανδια)

/

Alice Oswald, Narcissus

Once I was half flower, half self,

That invisible self whose absence inhabits mirrors,

That invisible flower that is always inwardly,

Groping up through us, a kind of outswelling weakness,

Yes once I was half frail, half glittering,

Continually emerging from the store of the self itself,

Always staring at rivers, always

Nodding and leaning to one side, I came gloating up,

And for a while I was half skin half breath,

For a while I was neither one thing nor another,

A waterflame, a variable man-woman of the verges,

Wearing the last self-image I was left with

Before my strenth went down down into the darkness

For the best of the year and lies crumpled

In a clot of sleep at the root of nothings all

/

Μια παρατηρηση που δεν προφτασα να κανω στο χθεσινο σεμιναριο: Ο Heidegger διολου δεν αξιωνει απο καποιον να φιλοσοφησει πανω στο "Ειναι-προς-θανατο" κλπ. Μαλιστα αρκετες φορες εχει εκφρασει απεχθεια για τους "σοφολογιωτατους" (Σολωμος). Ενδεικτικο της εγγυτητας που, δικαια η αδικα, εβλεπε στην συναναστροφη του π.χ. με τους αγροτες ειναι ενα κειμενο που εγραψε οταν για δευτερη φορα απερριψε μια προταση να παρει την εδρα του Βερολινου: "Δημιουργικο τοπιο: Γιατι παραμενουμε στην επαρχια;"

Αλλου μιλαει συγκινημενος για μια γεροντισσα στον Μελανα Δρυμο που λιγο πριν πεθανει στελνει χαιρετισματα στον "κυριο καθηγητη". Σε αλλο κειμενο αναφερει την Marcelle Mathieu, που τον φιλοξενησε για καποια σεμιναρια στην Provence: "Εις αναμνησιν της Marcelle Mathieu", Σχετικα εδω: "Οταν το βραδυ στο διαλειμμα της εργασιας καθομαι με τους χωρικους στον παγκο διπλα στη σομπα, η στο τραπεζι κατω απο τον Εσταυρωμενο, τοτε ως επι το πλειστον δεν μιλαμε καθολου. Καπνιζουμε σιωπηλοι τα τσιμπουκια μας." Εκεινα τα χρονια ηταν συχνο, οι ανθρωποι να συνευρισκονται σιωπηλοι. // Ο "αγωνας κι η αγωνια" δεν συνιστουν αυτο που ο Heidegger αποκαλει "αγχος" αλλα πολυ περισσοτερο το "αγχος εμπρος στο αγχος". Για το αγχος στον Heidegger βλ. εδω και εδω.

/

Απο την αμερικανικη εταιρεια και τον Miles Groth στο FB: I believe from what I am learning that (d)analysts have remained unorganized for a good reason. We are not groupies and are allergic to institutions and manualized "training" (as we find in "housebreaking" domestic pets or training them to sit up for a treat, or in behavior modificaiton). Like cats, we resist herding, unless, like felines, forced by life in extremis to do so, at which point cats at least when they do become ferocious.

/

Μια μερα κατω στο Black Mountain College, ο David Tudor ετρωγε το γευμα του. Ενας φοιτητης πηγε στο τραπεζι του και αρχισε να του κανει ερωτησεις. Ο David Tudor συνεχισε να τρωει το γευμα του. Ο φοιτητης επεμενε να κανει ερωτησεις. Τελικα ο David Tudor τον κοιταξε και ειπε "Αμα δεν ξερεις, γιατι ρωτας;" [απο το John Cage, ''Silence''] Σκεφτειτε πως αυτο μπορει να αφορα ερωτησεις του πελατη μας. προς εμας.

/

Παντα θεωρουσα, και θεωρω, οτι κανεις δεν μπορει να το παιζει θεραπευτης, καθως δραστικο εναι καταρχην το ζωντανο του παραδειγμσ. Ισχυει αυτο και για τον φιλοσοφο; Για τον ναζι Heidegger; Και αν ισχυει, ποια ειναι τα ερωτηματα που εθεσε, ομως δεν ηταν σε θεση να τα εκπροσωπησει; Παρακατω προσφατα στοιχεια απο το FB. / Philippos Vassiloyannis "Μετά την παραίτησή του από Πρύτανης αποδέχθηκε την συμμετοχή του στην Επιτροπή Φιλοσοφίας του Δικαίου της Ακαδημίας του Γερμανικού Δικαίου. Η επιτροπή αυτή ήταν [...] επίσημο συμβουλευτικό όργανο του ναζιστικού καθεστώτος [... Ο] Χάιντεγκερ καθόταν γύρω από το ίδιο τραπέζι και συζητούσε την 'φιλοσοφία του δικαίου' με τον Χανς Φρανκ, τον μετέπειτα σφαγέα του εβραϊκού και του πολωνικού λαού στην Πολωνία [...], τον μη εξαιρετέο Kronjurist του Γ' Ράιχ Καρλ Σμιτ [...]"

Περικλής Σ. Βαλλιάνος, "Χούσερλ και Χάιντεγκερ: μια μαύρη ιστορία", *The Athens Review of Books*, 126 (Μάρτιος 2021), σ. 53 / Δημήτρης Μπελαντής

Και κάπου στην σύνθεση της Επιτροπής, όπως βλέπω,φιγουράρει και ο Alfred Rosenberg ,Υπουργός του Ράιχ, και συγγραφέας του " διαβόητου" " Μύθου του Εικοστού Αιώνος".Εκλεκτή επιτροπή. / Philippos Vassiloyannis

Πράγματι εκλεκτή: Ο Frank και ο Rosenberg, ως γνωστόν, καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Δίκη της Νυρεμβέργης ως υπαίτιοι εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εκτελέστηκαν το 1946. Ο Emge, σε μεταπολεμικό δημοσίευμά του, προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της (ηγετικής) συμμετοχής του στην Επιτροπή, ισχυριζόμενος ότι οι εργασίες της διήρκησαν ελάχιστους μήνες. Η αρχειακή έρευνα δείχνει ότι η Επιτροπή, προφανώς υπό τη συχνή προεδρία του Emge, συνέχισε τις εργασίες της τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 1943, ενώ ο ίδιος από το 1937 προήχθη σε Αντιπρόεδρο της Ακαδημίας, θέση που διατήρησε ώς το 1942. Σημειωτέον ότι τα αρχεία της Επιτροπής καταστράφηκαν το 1938 και, από ό,τι φαίνεται, υπήρξε μέριμνα να υποβαθμιστεί η συμμετοχή ιδίως του Heidegger σε αυτήν. Πολύ αργότερα ανευρέθηκαν όμως ακλόνητα αποδεικτικά στοιχεία… / Βλ. σχετικα "Ενας στοχαστης στον συγχρονο κοσμο" / Και https://en.wikipedia.org/wiki/Martin_Heidegger_and_Nazism / Και το σχετικο σχολιο του Derrida: "Διχως την τρομερη σιωπη του Heidegger [σχετικα με την σχεση του με τον Ναζισμο] δεν θα νοιωθαμε την εντολη που απευθυνεται στην υπευθυνοτητα μας, την αναγκη να διαβαζουμε τον Heidegger ετσι οπως αυτος δεν διαβασε τον εαυτο του." / Θα μπορουσε να αφορα την ερμηνεια στην ψυχοθεραπεια: να ακους τον αλλο ετσι οπως αυτος δεν ακουσε τον εαυτο του.