Waiting for Godot

…  Όμως σ' αυτό το μέρος, σ' αυτήν την στιγμή του χρόνου, όλη η ανθρωπότητα είμαστε μεις…. 

POZZO: 

Βοήθεια!

ESTRAGON: 

Κι αν του δίναμε και οι δυο μας ένα γερό ξύλο;

VLADIMIR: 

Εννοείς αν πέφταμε πάνω του όσο κοιμάται;

ESTRAGON: 

Ναι.

VLADIMIR: 

Φαίνεται καλή ιδέα, εντάξει. Μα θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Κοιμάται πραγματικά;

(Παύση.)

Όχι, το καλύτερο θά 'ταν να εκμεταλλευτούμε την έκκληση του Pozzo για βοήθεια -

POZZO: 

Βοήθεια!

VLADIMIR: 

Να τον βοηθήσουμε -

ESTRAGON: 

Θα τον βοηθήσουμε;

VLADIMIR: 

Περιμένοντας κάποια χειροπιαστή απόδοση.

ESTRAGON: 

Κι αν αυτός -

VLADIMIR: 

Μη χάνουμε τον χρόνο μας σε άσκοπες κουβέντες!

(Παύση. Με σφοδρότητα.)

 Ας κάνουμε κάτι όσο έχουμε την ευκαιρία!  Δεν μας χρειάζονται κάθε μέρα. Όχι βέβαια ότι μας χρειάζονται προσωπικά.  Άλλοι θ' ανταποκρίνονταν στην περίσταση το ίδιο καλά, αν όχι και καλύτερα. Αποτείνονταν σ' όλην την ανθρωπότητα, αυτές οι κραυγές για βοήθεια που ακόμα κουδουνίζουν στ' αυτιά μας!  Όμως σ' αυτό το μέρος, σ' αυτήν την στιγμή του χρόνου, όλη η ανθρωπότητα είμαστε μεις, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας το αξιοποιήσουμε ολότελα πριν είναι πολύ αργά! Για μια φορά ας εκροσωπήσουμε επάξια την σιχαμερή γενιά που μια σκληρή μοίρα μας εμπιστεύτηκε! Τι λες; (Ο Estragon δεν λέει τίποτα.) [...] Μα το ζήτημα δεν είναι αυτό.Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εδώ. Και σ' αυτό είμαστε ευλογημένοι, στο ότι τυχαίνει και ξέρουμε την απάντηση.Ναι, σ' αυτήν την πελώρια σύγχυση μόνο ένα πράγμα είναι καθαρό. Περιμένουμε νά 'ρθει ο Godot -

ESTRAGON: 

Α!

POZZO: 

Βοήθεια!

VLADIMIR: 

 Ή να πέσει η νύχτα. (Παύση.)  Κρατήσαμε την συμφωνία μας, τέρμα. Δεν είμαστε άγιοι, όμως κρατήσαμε την συμφωνία μας. Πόσοι άνθρωποι μπορούν να το περηφανευτούν τόσο; 

ESTRAGON: 

Δισεκατομμύρια.

VLADIMIR: 

Λες;

ESTRAGON: 

Δεν ξέρω.

VLADIMIR: 

Ίσως έχεις δίκιο.

... νεκρες φωνες...