ไม่มีเรา ไม่มีของเรา

.พระพุทธองค์ตรัสว่า..

" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านอย่ายึดมั่นในธรรม"

ธรรมะคืออะไร .คือทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีอะไร

ที่ไม่ใช่ธรรมะ..ความรักความเกลียดก็เป็นธรรมะ

ความสุขความทุกข์ก็เป็นธรรมะ ความชอบความ

ไม่ชอบก็เป็นธรรมะ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อยแค่

ไหน ก็เป็นธรรมะ.

เมื่อเราปฏิบัติธรรม เราเข้าใจอันนี้ เราก็ปล่อย

วางได้..ดังนั้น ก็ตรงกับคำสอนของพระพุทธ

เจ้าที่ว่า..ไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใด.

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในใจเรา ในจิตเรา ในร่าง

กายของเรา มีแต่ความแปรเปลี่ยนไปทั้งสิ้น

พระพุทธองค์จึงทรงสอนไม่ให้ยึดมั่นถือมั่น

พระองค์ทรงสอนพระสาวกของพระองค์ให้

ปฏิบัติเพื่อละ เพื่อถอน ไม่ให้ปฏิบัติเพื่อสะสม

ถ้าเราทำตามคำสอนของพระองค์ เราก็ถูกเท่า

นั้นแหละ เราอยู่ในทางที่ถูกแล้ว แต่บางทีก็ยัง

มีความวุ่นวายเหมือนกัน ไม่ใช่คำสอนของพระ

องค์ทำให้วุ่นวาย กิเลสของเรานั่นแหละที่มัน

ทำให้วุ่นวาย มันมาบังคับความเข้าใจอันถูกต้อง

เสีย ก็เลยทำให้วุ่นวาย.

จุดหมายสูงสุดของการปฏิบัติภาวนานั้น ท่าน

ทรงสอนให้ "ปล่อยวาง" อย่าแบกถืออะไรให้

มันหนัก ทิ้งมันเสีย ความดีก็ทิ้ง ความถูกต้อง

ก็ทิ้ง.

คำว่า "ทิ้ง" หรือ "ปล่อยวาง" ไม่ใช่ไม่ต้องปฏิ

บัติ แต่หมายความว่า ให้ปฏิบัติ "การละ" "การ

ปล่อยวาง" นั่นแหละ.

พระองค์ทรงสอนให้พิจารณาธรรมทั้งหลาย

ที่กายที่ใจเรา ธรรมะไม่ได้อยู่ไกลที่ไหน อยู่

ที่ตรงนี้ อยู่ที่กายที่ใจของเรานี่แหละ.

ดังนั้น นักปฏิบัติต้องปฏิบัติอย่างเข้มแข็ง เอา

จริงเอาจัง ให้ใจมันผ่องใสขึ้น สว่างขึ้น ให้มัน

เป็นใจอิสระ.

ทำความดีอะไรแล้ว ก็ปล่อยมันไป อย่าไปยึด

ไว้ หรืองดเว้นทำชั่วได้แล้ว ก็ปล่อยมันไป

พระพุทธเจ้าสอนให้อยู่กับปัจจุบันนี้ ที่นี่และ

เดี๋ยวนี้..ไม่ใช่อยู่กับอดีตหรืออนาคต..

โอวาทธรรม

หลวงพ่อชา สุภัทโท.

พระพุทธองค์ท่านตรัสว่า..

ตายนี้มาจากความเกิด ถ้าไม่อยากตาย อย่าเกิดสิ.

แต่นี่อยากเกิดอีก แต่ไม่อยากตาย.เพราะ นิสัยคนมันเป็นอย่างนั้น กิเลสของคนมัน เป็นอย่างนั้น.

พระนิพพานที่พระพุทธองค์ท่านว่า พ้นจาก

ภพชาติ ฟังไม่ได้ ไม่เข้าใจ.มันเข้าใจแต่ว่า

ต้องมีภพชาติ.

ถ้าไม่มีภพ ถ้าไม่มีที่อยู่.ฉันจะอยู่อย่างไร

ฉันจะอยู่อย่างนี้ไม่ดีกว่าหรือ.

อยากจะเกิดอีกแต่ไม่ก็อยากตาย มันขัดกัน

เสียอย่างนี้.

ฉันอยากเกิดแต่ฉันไม่อยากตาย มันพูดเอา

คนเดียวตามภาษาคน.

แต่การเกิดแล้วไม่ตายนั้นมีไหมในโลกนี้.

เมื่อคนอยากเกิดก็คือคนนั้นอยากตายนั่น

เอง มันคิดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เขาก็ไปคิดให้

มันทุกข์.

ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น เพราะเขาไม่รู้จัก

ทุกข์ เขาจึงคิดอย่างนั้น.

ถ้าพูดถึงว่าเราไม่มีภพมีชาติ เราฟังไม่ได้

จนกระทั่งท่านย้ำเข้าไปถึงตัวตนนี้ว่า.ไม่มี

ตัวมีตน ตนนั้นเป็นเรื่องสมมุติทั้งนั้น.

.มันจริงอยู่ มันก็จริงโดยสมมุติ.

ถ้าพูดถึงวิมุตติ ตัวตนก็ไม่มี.เป็นธรรมธาตุ

อันหนึ่ง เกิดขึ้นมาเพราะเหตุเพราะปัจจัย

เกิดขึ้นมาเท่านั้น.

เราก็ไปสมมุติว่ามันเป็นตัวเป็นตนเกิดขึ้นมา

เมื่อเป็นสมมุติเป็นตัวเป็นตนก็ยึดตัวยึดตน

นั้นอีก เลยเป็นคนมีตน.

ถ้ามี "ตน" ก็มี "ของตน" ถ้าไม่มี "ตน" "ของ

ตน" ก็ไม่มี.

ถ้ามี "ตน " มันก็มีสุขมีทุกข์.

ถ้ามี "ตน" มันก็มี "ของตน" พร้อมกันขึ้นมา

เลย.เราไม่รู้เรื่องอย่างนี้.

ฉะนั้น.คนเราจึงไปคิดว่าอยากเกิด.แต่

ไม่อยากตาย..

โอวาทธรรม

หลวงพ่อชา สุภัทโท..

คนเราเป็นทุกข์ เพราะความไม่รู้?

การที่จิตรู้ไม่เท่าทันความคิด อารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตนเอง

จึงเป็นเหตุให้เกิดความหลงยึดว่า มีเราเป็นเจ้าของความรู้สึกนึก คิด ปรุงแต่ง ตามมา

การที่ชีวิตเรายังมีลมหายใจอยู่

ถ้าเรามัวแต่พะวงกับเหตุการณ์ เรื่องราวภายนอกไปเรื่อยๆ

จิตจะไม่เห็นความจริงที่มีคุณค่า ซึ่งกำลังปรากฎอยู่ตรงหน้า

เราจึงพลาดโอกาสที่จะได้เรียนรู้ความจริงไป

ปัญญาในธรรม คือ การที่จิตได้เห็นความจริงตามที่มีอยู่จริงในปัจจุบันขณะ

วิมุตติธรรม

ยิ่งทุกข์มากเท่าไร ก็แสดงว่ายังยึดมั่นถือมั่นมากเท่านั้น

การเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติ ของรูป ของนาม ของกาย ของใจ การเห็นความเป็นจริง จะทำให้เราสามารถละวางจากสิ่งที่ยึด ที่หลงอยู่ได้

มันเป็นทางที่จะทำให้เข้าถึงสภาวธรรมที่หลุดออกจากทุกข์ได้ ถ้าเราไม่เห็นตามความเป็นจริง มันก็จะเกิดการยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ ยึดกาย ยึดใจ ยึดสิ่งต่างๆ ยึดมากเท่าไรมันก็ทุกข์มากเท่านั้น เรียกว่า มันจมอยู่กับโลก

การเจริญสติเพื่อให้เราเพาะบ่มกำลังสติขึ้นมา

มันจะทำให้เราค่อยๆคลายจากสิ่งที่ยึดที่หลง

แล้วเมื่อพัฒนาสติได้มีกำลัง จนเกิดการเห็นตามความเป็นจริงอยู่เนืองๆ มันจะ วาง จากสิ่งที่ยึดที่หลงอยู่ได้โดยธรรมชาติเลย

นั่นคือทางที่มันจะหลุดออกจากทุกข์ทั้งปวงได้

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

#ให้พิจารณาที่กายกับใจของเรา

"เวทนาก็เป็นธรรมเทศนาเครื่องเตือนเราอย่างเอกเหมือนกัน กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นสติปัฏฐาน ทางพ้นทุกข์โดยตรงไม่อ้อมค้อม

เวทนาเกิดจากจิต อาศัยกายที่ตั้งอยู่ จงถือเวทนาเป็นเป้าหมายของการตั้งสติดีมาก โปรดพากันรีบเร่ง อย่านอนใจ สุข ทุกข์ อุเบกขา ปรากฏขึ้นสัมผัสใจ เหมือนรูปเสียง เป็นต้น มาสัมผัสตา หู เป็นต้นแล้วก็ดับไปเช่นเดียวกัน

จิตของเราถ้าไม่ตื่นเงาของตัวเองมันก็ดีเท่านั้น ขันธ์ทั้งห้าถึงทราบว่า เป็นเงาของจิต จงพิจารณาให้รอบคอบ อย่าหลงดีใจเสียใจ ไปตามสุขทุกข์ที่เกิดขึ้นจากกายหรือจากใจ ความฉลาดพิจารณาขันธ์ ใครไม่ได้ไปหามาจากที่ไหนย่อมเกิดขึ้นที่ใจของเราทั้งนั้น

จงหาอุบายคิดค้นขึ้นมาเป็นปัญญาสอนตนเอง ความฉลาดเท่านั้นจะสามารถแก้ความโง่เขลาได้ นอกจากความฉลาดแล้ว ไม่มีทางจะเอาตัวรอดได้ ฉะนั้นจงพากันสนใจในด้านปัญญา"

.... หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน

อันที่จริงแล้ว ธรรมทั้งหลายเขาปล่อยตัวเขาเองอยู่แล้ว

เขาเป็นไตรลักษณ์ของเขาเองอยู่แล้ว

เราจึงหมดหน้าที่ใด ๆ ทั้งสิ้น , เพราะจริง ๆ แล้ว มันไม่มีเรานั่นเอง

แล้วจะเอาอะไรไปปล่อยอะไร ?

การไม่ปล่อยวางอะไรเลยนั่นแหละ เป็นการปล่อยว่างที่บริสุทธิ์จริง ๆ

เมื่อเราปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ปล่อยวาง ตัวของเขาเอง

อันนั้นเป็นการปล่อยวางที่บริสุทธิ์

คุณลุงหวีด บัวเผื่อน

คติธรรม: " ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาศ วิญญาณ ก็สักว่าธาตุ ไม่อาลัย วางไว้กับโลก ทิ้งไว้กับโลก

ความเกิดความดับเป็นธรรมของโลก พ้นความเกิดความดับเป็นธรรมเหนือโลก "

ภาพ: " พระเจ้าใหญ่ห้าพระองค์ สร้างถวายเพื่อเป็นพุทธบูชา ใช้เวลาสร้าง (แกะสลัก) สองเดือนพอดี เริ่ม ๓ กุมภาพันธ์ ถึง ๓ เมษายน ๒๕๖๓ "

ต่อไปจะเริ่มแกะสลักองค์พระนั่งปางประทานพร หน้าตัก ๓ เมตร และพระนอน ยาว ๘ เมตร เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ให้ทันในวันวิสาขบูชา เพ็ญเดือน ๖ ที่จะถึงนี้

องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช

รู้นี้ รู้อะไร รู้อย่างไร

รู้ว่าสิ่งบางสิ่งเกิดขึ้น และสิ่งบางสิ่งดับไป

ไม่ว่าจะเป็น รูปหรือนาม ที่กำลังแสดงตัวอยู่ในปัจจุบัน

ก็เป็นแค่สิ่งบางสิ่งเท่านั้น เมื่อไม่ไปบอกให้ค่าว่าเป็นอะไร

มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้นเอง รู้ว่าไม่มีสิ่งใด ที่เป็นเรา

อย่างแท้จริง บังคับให้เป็นอย่างใจไม่ได้จริง

รู้ว่ามีสิ่งที่พ้นจาก รูปนามอยู่ เที่ยง

แต่ก็ไม่มีความหมายแห่งความเป็นตัวตนเลย

เป็นที่ซึ่งดับสนิทแห่งกองทุกข์ทั้งมวล

ทั้งหมดทั้งมวล ก็เพียงแค่รู้ รู้ตามเป็นจริง

พระเจษฎา คุตฺตจิตฺโต

เมฆก็ตาม หมอกก็ตาม

จิตก็ตาม อาการของจิตก็ตาม เจตสิกก็ตาม

จะใส่ชื่อลือนามไปสักเพียงใดก็ตาม

ถ้า .. "เรา" ไม่มีในที่นั้นๆ , "ของเรา" ไม่มีในที่นั้นๆพิษสงก็ไม่มีในที่นั้นเอง

เหตุนั้นการพิจารณาว่า เราไม่มีในที่นั้น เราไม่มีในที่ใดๆ ทั้งนั้น

ของเราก็ไม่มีในที่ใดๆทั้งสิ้น ท่านผู้อื่นก็ไม่มีในที่ใดทั้งสิ้น

ไม่มีใครเป็นเจ้าของ สูญๆ สาญๆ เสียแล้ว .. เรื่องก็จบกัน ณ ที่นั้นไป

"ทำท่าทำทางไปวาง ก็เป็นอันผิดทั้งนั้น"

เพราะมันเป็น "กิริยา" เป็นเหตุ เป็นกรรม เป็นวิบากในตัว

ยกอุทาหรณ์สมมติหยาบๆ คือ เราก็ตาดีมองไปที่สว่าง

เราไม่ได้สมมุติให้ความมืดหนีไปมันก็หนีไป ณ ที่นั้นเอง

เมื่อ "เราไม่มี" ในที่ใดๆแล้ว

ก็ไม่ควรจะมีอะไร มาสร้างปัญหาขึ้นให้หนักใจ หนักธรรม

ชาวโลกเขาพูดอะไร ก็พูดไปตามเขาซะ

ไม่ควรเอา "สมมุติ" มาเป็นสงครามกับ "ปรมัตถ์ "

ไม่ควรเอา "สังขารคือผู้รู้" ไปเป็นสงครามกับ "พระนิพพาน"

ใครเป็นผู้รู้พระนิพพาน ก็พระนิพพานนั่นเองทรงอยู่ซึ่งพระนิพพาน

สังขาร และผู้รู้ จะไปทรงมิได้

จงให้เข้าใจว่า "ผู้รู้" นั่นเองเป็น "สังขารอันละเอียด"

มีผู้ไปยึดถือเอาเป็นเจ้าของก็เป็นเหตุ เป็นกรรม เป็นวิบาก

เป็นภพ เป็นชาติ เป็นอุปาทาน อวิชชา ตัณหา สารพัดจะบัญญัติใส่ชื่อ

เพราะพระนิพพาน ไม่ได้ใส่ชื่อลือนามให้ท่านผู้ใดเลย และก็ไม่สำคัญตัวว่าเป็นพระนิพพานด้วย

จึงเรียกว่า "พระนิพพานทรงไว้ซึ่งพระนิพพาน"

ธรรมอันนี้เป็นธรรมอันละเอียด

และเป็นธรรมสันทิฏฐิโกสุดท้ายของพระพุทธศาสนา

ละเอียดมาก !!

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต.

" รูป ไม่ใช่ตัวตน

ตัวตน ไม่ใช่ผู้ครอบครองรูป

ตัวตน ไม่มีในรูป

รูป ไม่มีอยู่ในตัวตน

เช่นนั้น จงเข้าใจว่า...ธาตุทั้ง ๔ ที่คงอยู่นั้นว่าง...จากตัวตน ที่ไม่เคยมีอยู่อย่างแท้จริง."

( ท่านนาคารชุน บิดาแห่งมหายาน

ผู้รจนา ปรัชญาปารมิตตาสูตร.)

หากใครกำลังทุกข์ใจ กังวลใจ และกำลังโทษตัวเองกับการกระทำ หรือตัดสินใจผิดพลาดในอดีต

.

ขอให้รู้ว่า ความจริงจักรวาลว่า

.

นั่นไม่ใช่ความจริง

.

นั่นเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัว

.

นั่นเป็นเหตุผลของอัตตาที่คุณกำลังเลือกใช้บริการจนเคยชิน

.

ชีวิตนี้ ไม่มีอะไร ผิดพลาด หรือ ล้มเหลว

.

เด็กเพิ่งหันเดิน หกล้ม ไม่ใช่ ผิดพลาด หรือล้มเหลว

.

ต้นไม้เพิ่มเติบกล้า ไม่ใช่อ่อนหัด

.

แต่ชีวิตคือกระบวนการวิวัฒนาการความจริง ไปสู่ ความเชื่อ และกลับสู่ ความจริง

.

เราเป็นจิตวิญญาณ ที่มาหาประสบการณ์จากความเชื่อ เพื่อจะพบความจริงในตัวเอง

.

เป้าหมายชีวิตของคนเรา คือการสัมผัสถึงความสมบูรณ์แบบในตัวเราเอง

ที่จำเป็นต้องผ่าน ด้านตรงข้ามก่อนเสมอ คือ ไม่สมบูรณ์แบบ หรือ ที่เรียกแบบอัตตาว่า ล้มเหลว

.

คนพบความสำเร็จต้องเดินผ่านช่วงเวลาที่ล้มเหลวมาทุกคน ไม่เช่นนั้น ความสำเร็จ จะปรากฏเป็นจริงไม่ได้

.

หรือ ความสำเร็จ จะไม่มีคุณค่าให้เราจดจดและภูมิใจ

ถ้าไม่ผ่านด้านตรงข้ามซึ่งเป็นตัวช่วยให้เราได้เห็นด้านความจริง

.

ไม่ใช่คิดว่า อย่าเสียเวลาไปกับอดีตที่ผิดพลาดของเรา

แต่ให้คิดตามความจริงว่า

อย่าเสียเวลาไปกับการหลงทางของอัตตาที่ มันยั่วยุให้เราคิดวา ความผิดพลาด ล้มเหลว คือความบกพร่องของชีวิต

.

ชีวิตเราไม่ได้ถูกออกแบบมาให้เราล้มเหลว

แต่ ออกแบบให้เรา พบความสำเร็จในระดับที่ต่างกัน

.

เด็กแรกหัดเดิน หกล้ม เพื่อเรียนรู้วิธีการเดินได้อย่างมั่นคง เมื่อเจอวิธีการที่ใช่แล้วก็จะไม่ล้มอีกต่อไป และจะเดินอย่างมั่นคงได้ตลอดไป

.

ต้นไม้ที่ยังเล็ก กำลัง รอวันเติบโตเป็นไม้ใหญ่ที่ไห้ผลที่หอมหวานในบั้นปลาย

.

อย่าสรุป ทั้งหมดของชีวิตจากแต่เศษเสี้ยวแห่งช่วงเวลาแห่งการเติบโตสู่ความยิ่งใหญ่ที่ยังไม่เห็นผลในบั้นปลายว่า ล้มเหลว

.

เพราะจะทำให้คุณ เสียเวลาไปกับอัตตา ไม่ใช่เสียเวลาเพราะทำสิ่งผิดพลาดและล้มเหลว

.

เขียนโดย รักคำราม

แท้จริงความเป็นเราย่อมไม่มี แท้จริงความเป็นขันธ์ธาตุย่อมไม่มี ขันธ์ธาตุนั้นโดยตัวมันเองย่อมเป็นความว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่จะเข้าไปยึดถือจนก่อให้เกิดความเป็นตัวตนได้ ความเป็นจริงไม่เคยมีขันธ์ธาตุเกิดขึ้นมาก่อน หากกล่าวว่ามีขันธ์ธาตุเกิดขึ้น มันก็เป็นการเกิดขึ้นแห่งขันธ์ธาตุด้วยความมีโมหะแห่งเราเอง จึงปรากฏความเป็นขันธ์ทั้งห้า คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เกิดขึ้นในความรับรู้ และยึดเอาขันธ์ธาตุนั้นคือเรา มีความหมายในความเป็นตัวเป็นตนแห่งเรา

เพราะความเข้าไปยึดด้วยเหตุแห่งอวิชชาความไม่รู้ แต่ด้วยความเป็นจริงขันธ์ธาตุที่เราเข้าไปอาศัยและยึดมั่นถือมั่นมัน มันมีความเสื่อมโทรมมีความแก่ชรา มีความแปรเปลี่ยนไปในรูปทรงของมัน แปรเปลี่ยนไปในลักษณะที่จะพลัดพรากจากไป ด้วยความคงตัวรูปทรงเดิมของมันเอาไว้ไม่ได้ ขันธ์ธาตุหรือกายนี้ จึงเปรียบประดุจเรือนที่เราได้พักพิงอาศัยชั่วคราว ความแปรปรวนของมันเปรียบเสมือนเรือนที่กำลังถูกไฟไหม้ ให้สูญสลายมอดหายไปในทุกกาลเวลานาที

เมื่อถึงเวลาที่ต้องอำลาจากกันไป ขันธ์ธาตุที่มาประชุมกันเป็นรูปกายเราเป็นอวัยวะต่างๆ มันก็พร้อมทำหน้าที่แห่งมัน เป็นหน้าที่ที่ต้องแยกย้ายสลายออกจากกัน ไปสู่ความเป็นธาตุเดิมของมัน คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ แม้กระทั่ง ดิน น้ำ ลม ไฟ ก็ย่อมสลายหายไปอีกเช่นกันหามีตัวตนไม่

จึงเป็นการจากไปเพื่อกลับคืนสู่ฐานะดั้งเดิมตามธรรมชาติอย่างแท้จริง เป็นธรรมชาติที่คงปรากฏการณ์ “ความว่างเปล่า” ไร้ความหมายแห่งความเป็นตัวเป็นตน อยู่อย่างนั้นมาเป็นเวลานานแสนนานแล้ว เมื่อความเป็นจริงตามกฎธรรมชาติมันเป็นเช่นนี้ สรรพสัตว์มนุษย์ผู้มืดบอดและไม่ยอมเข้าใจในกฎธรรมชาตินั้น จึงเอาความเคยชินซึ่งเป็นความทะยานอยากแห่งตน วิ่งไล่จับคว้าเงาของตนเองในความมืดอยู่อย่างนั้น เมื่อทุกสรรพสิ่งย่อมไม่มีตัวตนโดยตัวมันเองอยู่แล้ว

การได้มาหรือการจากไป บนพื้นฐานความรู้ลึกนั้นๆในความยึดมั่น จึงย่อมเป็นการกระทำที่เหนื่อยเปล่าและหาสาระอะไรไม่ได้เลย

.

"ตำนานปรมาจารย์ตั๊กม้อ"

ธรรมะแท้ๆ เพียงแค่ " รู้ " แต่ไม่ใช่เข้าไปยึดถือ สุดท้ายแม้แต่ธรรมะ เราเองก็ละในช่วงปลาย แต่ไม่ใช่ไปละไปช่วงต้นๆ ที่ละก็ละเพราะเข้าสู่สภาวะสูญญตา ความไม่มีตัวตน...ผู้ปฏิบัติเพึ่งสังเกตุตน ว่าเป็นผู้ปฏิบัติแล้ว ตัวตนใหญ่ขึ้นเพราะฉันรู้ธรรมแล้ว หรือตัวตนเล็กลงเพราะ "รู้"

เพราะ “ จิตที่ตั้งไว้ผิด ”

จึงเห็นว่ามี “อัตตา” หรือ “ตัวเรา-ของเรา”

ทุกข์ภัยทั้งหมดของโลก มาจาก “จิตที่ตั้งไว้ผิด” นี่เอง

.

“ การเกิดขึ้นแห่ง “อัตตา” นั้น มาจาก “จิตที่ตั้งไว้ผิด” พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสว่า “จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมนำมาซึ่งอันตราย ซึ่งร้ายยิ่งกว่าอันตรายที่ศัตรูใจอำมหิตจะพึงกระทำให้ จิตที่ตั้งไว้ถูกจะนำมาซึ่งประโยชน์มากกว่าคนที่หวังดีที่สุด มีบิดา มารดา เป็นต้น ทั้งนี้ เป็นการชี้ให้เห็นโทษของการที่ตั้งจิตไว้ผิด

.

แต่สิ่งที่มนุษย์ในโลกกำลังกลัวกันนั้น หาใช่“จิตที่ตั้งไว้ผิด”ไม่ เพราะเขายังไม่รู้จักสิ่งๆนี้ และไม่เคยคิดถึงสิ่งๆนี้ จึงไปสนใจกลัวสิ่งที่ไม่น่ากลัวเท่าสิ่งๆนี้ เช่น กลัวลัทธิการเมืองฝ่ายตรงข้ามบ้าง กลัวสงคราม หรือ การอดอยาก กลัวผีสางเทวดา กลัวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฯลฯ กลัวกันจนถึงกับหมดความสุข หรือกลายเป็นความทุกข์ ทั้งกลางวัน กลางคืน

.

ทุกข์ภัยทั้งหมดของโลก มาจาก “จิตที่ตั้งไว้ผิด” นี่เอง คือ จิตที่ตั้งไว้ผิดก็ทำให้เกิดลัทธิที่ไม่พึงปรารถนาขึ้น ทำให้เกิดการอดอยาก การเบียดเบียน และ การสงคราม ฯลฯ

.

เมื่อสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นแล้ว ชาวโลกก็หาได้สนใจไม่ ว่ามันเกิดขึ้นจากอะไรกันแน่ จึงจัดการแก้ไขไปอย่างผิดๆ กระทำไปด้วยความกลัว เพราะ..“ไม่มีธรรมะ” ซึ่งสามารถขจัดความกลัวออกไปได้เป็นอย่างดี (แม้ลำพังความกลัวล้วนๆ ท่านก็ถือว่า เป็นจิตที่ตั้งไว้ผิดเหมือนกัน) เพราะฉะนั้น เราจะเห็นได้ว่า มีจิตที่ตั้งไว้ผิดอยู่เป็นตอนๆ ต่อเนื่องกันไปหลายระดับ

.

เมื่อไม่มีการตั้งจิตไว้ในลักษณะที่“ถูกต้อง”เลย สิ่งที่เรียกว่า “อัตตา” หรือ ความเห็นแก่ตัวจัด ความเห็นว่า “มีตัว-มีตน” จึงเต็มไปหมด แม้กระนั้น ก็ไม่มีใครเอาใจใส่ ไม่สนว่า..มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? จนทำให้โลกนี้ตกอยู่ในสภาพที่อยู่ใต้กะลาครอบของ “อวิชชา” คือความมืดมนอลเวง เต็มไปด้วยปัญหายุ่งยาก ซึ่งสรุปแล้วก็คือ “ความทุกข์” แล้วก็แก้ไขความทุกข์กันไปเรื่อยๆ ด้วยอาการที่รู้สึกว่าตื่นเต้น สนุกดี คือ ได้ลองฝีมือ ใช้ความรู้ใหม่ๆ แปลกๆ แม้จะแก้ไขความทุกข์ของโลกไม่ได้ ก็ยังเพลิดเพลินอยู่ด้วยความรู้หรือความสามารถใหม่ๆ เหล่านั้น เป็นเสมือนเครื่องหลอกให้อุ่นใจไปทีก่อน อย่างไม่มีที่สิ้นสุด อาการเช่นนี้เอง ที่เป็นเครื่องปิดบังไม่ให้ไปสนใจถึงต้นเหตุอันแท้จริงของวิกฤตการณ์ทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ก็คือ ไม่สนใจในเรื่อง “จิตที่ตั้งไว้ผิด” กล่าวคือ “อัตตา” กระแสแห่งการมี “ตัวตน-ของตน” จึงไหลไปเรื่อย ฉะนั้น ทำให้เราเห็นได้ว่า กำเนิดของ “อัตตา” หรือ “ตัวเรา-ของเรา” ก็คือ “อวิชชา”

.

พุทธทาสภิกขุ

สองคน สองเหตุผล สองคน สองความคิด.

อย่าเอาความคิดหรือเหตุผลของตน เที่ยวตัดสินถูกผิดเลย..เพราะตัวท่านเองจะเข้าไปเป็นตัวปัญหาชะเอง.

ในโลกนี้ไม่มีใครผิดใครถูกดอก มีแต่ผู้รู้ กับผู้หลง

#พระสิ้นคิด

Council of Light : #สิ่งจำเป็นที่ต้องทำ_สำหรับผู้ที่เดินทางสายนี้

♋️

:<>: นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสงบสุข

ดังนั้น จงทำใจให้สงบ-ให้นิ่ง แล้วพวกคุณจะรู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป !!

.

#ความไม่มีตัวตน” (invisibility) คือผลลัพธ์อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นจากพัฒนาการทางด้านจิตวิญญาณของพวกคุณ จากการที่พวกคุณไม่มีความต้องการที่จะยึดติดกับสิ่งที่เป็น “ภายนอก” อีกต่อไป และเริ่มหันมาจดจ่ออยู่กับ “โลกภายใน”ของตัวเองมากขึ้นแทน

🕵️‍♀️

เพราะมีเพียงวิธีการเดียวเท่านั้น ที่จะสามารถเยียวยา “จิตสำนึก/ความตระหนักรู้” ที่ถูกหล่อหลอมด้วยความวุ่นวายของโลกภายนอกได้ นั่นคือ...#การแก้ไขที่ภายใน ”

ดังนั้น...หากใครที่ต้องการเดินตามเส้นทางสายนี้ละก็...สิ่งจำเป็นที่ต้องทำ คือ ปลดปล่อย/ปล่อยวาง /ไม่ยึดติด รวมถึงต้องยอมจำนน #และให้อยู่กับ_ปัจจุบันขณะ ”...เพื่อให้ตัวตนที่แท้จริงของตัวเองมีอิสระภาพในการพัฒนาขึ้นได้

🌗

#ซึ่งสิ่งนี้จะเริ่มต้นขึ้นได้_ก็ต่อเมื่อพวกคุณมีความพร้อมและเลือกที่จะให้มันเกิดขึ้น และจะเกิดแก่ผู้ที่หัวใจเริ่มสว่างไสวแล้วเท่านั้น !

.

ส่วน..สัญญาณแรกๆ ที่พวกคุณจะได้รับเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว...ก็คือ #การไร้ตัวตน ซึ่งจะทำให้คุณรับรู้ได้ว่า ร่างกายเนื้อของพวกคุณได้กลายเป็นเรื่องรองไป เพราะโลกภายในของพวกคุณจะบดบังมันไว้ เพื่อย้ำเตือนให้พวกคุณได้รู้ว่า #สิ่งที่สำคัญที่สุด_คืออะไร ! #และพลังอำนาจที่แท้จริงของพวกคุณสถิตย์อยู่ที่ใหน…!!

🎊

และขอให้คุณจดจำไว้ว่า….

~ #การยอมรับ จะทำให้พวกคุณเป็นอิสระ

~ #การยอมจำนน (ปล่อยให้มันเป็นไป) จะมอบพลังอำนาจให้กับพวกคุณ

The Council of Light https://cutt.ly/Do10ufY