จากเฟซคุณ PuPattamavadee Waranimman

รวม 5 วิดีโอคลิป​ ชุดธรรมบรรยาย ช่วงเช้ามืด ในคอร์ส​

#ทำบ้านให้เป็นวัด จัดโดยมูลนิธิ​เดินจิตและอมรินทร์​พริ้นติ้ง​กรุ๊ป คุณ​เมตตา อุทกะพันธุ์​

3-7 มิถุนายน 2563

คุณ​เมตตา เขียนและสรุปได้ว่า

ใครที่ยังไม่เข้าใจว่า

“เดินจิต”คืออะไร

แนะนำให้ฟังทั้ง 5 คลิปนี้ จะทำให้การปฏิบัติธรรมของเราลื่นไหล ไม่มีข้อสงสัย

โดยเฉพาะภาษาที่พระอาจารย์ใช้ อาจจะทำให้เราไม่เข้าใจว่าท่านมีความหมายเเท้จริงว่าอย่างไร

5 คลิปนี้ ช่วยให้ผู้ปฏิบัติเห็นภาพรวมของ “เดินจิต”ได้ชัดเจนขึ้น

1. 3 มิถุนายน​ 2563​ https://youtu.be/ADV8Yhj-av0

2. 4 มิถุนายน​ 2563​ https://youtu.be/gooJ2x89EsY

3. 5 มิถุนายน​ 2563​

https://youtu.be/aIVJiKyJdp4

4. 6 มิถุนายน​ 2563​

https://youtu.be/R6Z-P99O_eg

5. 7 มิถุนายน​ 2563

https://youtu.be/NLgTWz9obU0

เดินจิต

เคยสงสัยไหมว่าทำไม เราต้องรู้สึกตัว ?

.

ที่พวกเราทุกวันนี้ต้องเจอความเครียด ความทุกข์

ความกังวลต่างๆ ก็มาจากความคิดปรุงแต่งขึ้นมา

.

การที่เราจะออกจากสิ่งเหล่านี้ได้

ก็ด้วยความมีสติ ด้วยความรู้สึกตัว

เบื้องต้นเราก็ควรที่จะรู้จัก

สัมมาสติ การระลึกรู้ที่ถูกต้อง

สัมปชัญญะ ความรู้สึกตัวขึ้นมา

.

#ความรู้สึกตัวก็คือ

ความรู้สึกของร่างกาย

ปรกติความรู้สึกตัวมันมีอยู่แล้วโดยธรรมชาติ

แต่เวลาเราเพลินอยู่กับความคิด

อยู่กับอารมณ์ต่างๆ ความรู้สึกตัวก็หายไป

.

แต่เมื่อใดที่รู้สึกตัวขึ้นมา

ความเพลินในอารมณ์ก็ถูกละออกไป

มันเป็นคู่ปรับกันแบบนี้นะ

.

เมื่อใดที่เราอยู่กับความรู้สึกตัว

จิตที่ไหลไปกับความคิดจะถูกละออกไป

ผลที่ตามมาก็คือเกิดสัมมาสติ การระลึกรู้ที่ถูกต้อง

สภาวะรู้ จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา

.

สภาวะรู้ นี่แหละ ที่ทรงเรียกว่า #ธรรมอันเอก

เป็นทางสายเดียวที่จะหลุดออกจากทุกข์ได้

.

เพราะฉะนั้นเราลองขยับมือดูมีความรู้สึกไหม ?

ขณะที่รู้สึก สังเกตไหมมันหลุดจากความคิด

ถ้าเราไม่รู้สึกตัว เราก็จะไหลไปกับความคิด

แต่พอเรารู้สึกตัวขึ้นมา มันจะหลุดจากความคิดขึ้นมา

.

ลองขยับ2มือ รู้สึกได้ไหม ?

ความรู้สึกตัวนี้มันมีอยู่แล้วโดยธรรมชาติ

เป็นสิ่งที่เรียบง่าย แต่ทรงพลังมาก

ความรู้สึกตัวสามารถทำให้เราหลุดจากความทุกข์

ความเร่าร้อนต่างๆได้

ความรู้สึกตัวสามารถทำให้เราเข้าถึงความสุข

ที่แท้จริงของชีวิตได้

เดินจิต

------------------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ใครเคยเจอประสบการณ์ ในการถอดกายบ้าง???

———————————

เมื่อเจริญสติปัฏฐานสี่

จนเข้าถึงสภาวะชั้น #สัมมาสมาธิ เป็นต้นไป

จะเป็นเรื่องของสภาวะภายใน

.

ถ้าว่าด้วยภาษาสมัยใหม่ก็คือเป็นคนละมิติกัน

มิติข้างนอกกับมิติข้างใน เป็นคนละมิติกัน

.

ถ้าว่าโดยภาษาพระ ก็คือ กายภายใน

กายภายนอกกับกายภายใน เป็นคนละกายกัน

กายภายใน เป็นสิ่งที่เรียกว่า #นามกาย

.

จะเรียกว่า กายเวทนา

กายแห่งความรู้สึกตัว

กายแห่งสติสัมปชัญญะ

กายแห่งปิติก็ได้

.

คำว่ากายก็คือสิ่งที่จิตยึดครอง

จิตยึดครองสิ่งใด สิ่งนั้นเป็นกาย

ปุถุชนก็ไหลไปกับอารมณ์

จับอะไรก็เป็นตัวเป็นตนไปหมด

เป็นเรา เป็นของเราหมด

แต่ผู้ที่เจริญ #สติปัฏฐาน

จนมีความตั้งมั่นพอ

สติจะวางจากอารมณ์ภายนอก

เข้าสู่ #ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม

สติจะวางจากฐานกายเข้าสู่ฐานของเวทนารู้สึกทั้งตัว

.

ตรงนี้จะรู้สึกเลยว่า..

ร่างกายไม่ใช่ของเราแล้ว

จะละสักกายทิฏฐิเบื้องต้น

ความเป็นอัตตาตัวตน

จะอยู่ที่ข้างในแทน

เป็นสิ่งที่เรียกว่านามธรรมแทน

ซึ่งถ้าเราถอดกายเป็น

เราจะชัดเจนในเรื่องนี้

.

ถ้าถอดมาจะรู้เลยว่า

สติสัมปชัญญะอยู่ที่ตัวที่ถอดออกมาเต็มใบ

ร่างกายจะเหมือนงูลอกคราบเป็นแค่ภาชนะ

แล้วเราจะชัดเจนว่า..

ที่จริงแล้วความตายจริงๆมันไม่มี!!

เป็นเพียงแค่การเปลี่ยนภาชนะเท่านั้นเอง

จากภาชนะหนึ่งไปสู่อีกภาชนะหนึ่ง

.

ผู้ที่เจริญสติปัฏฐาน

จนมีความตั้งมั่นพอในระดับสัมมาสมาธิ

จนเกิดสภาวะที่เรียกว่า

นามกายหลุดออกมาเนี่ย

จะสามารถเดินสติปัฏฐานต่อ

ในสภาวะของนามกายได้

ตรงนี้เป็นขีดความสามารถอย่างหนึ่ง

ของการปิดอบายภูมิ

คือถึงเราไม่มีกายหยาบแล้ว

ก็เจริญสติปัฏฐานได้

.

เวลาเราอยู่กับความรู้สึกตัวไป

อาจจะมีประสบการณ์ที่เรียกว่า

ตัวเองหลุดออกมาจากตัวเอง

.

วิธีแนะนำก็คือเมื่อหลุดออกมา

ก็ให้นึกถึงกาย

จะกลับเข้ามาเอง

ไม่แนะนำให้ฝึกข้างนอก

ฝึกอยู่ในตัวเรานี่แหละดีแล้ว

.

เป็นธรรมชาติของสติ

ที่มีความตั้งมั่น

เป็นเรื่องของนามกาย

-------------------------------------

#เดินจิต

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

หากเราพัฒนาสติ จนเกิดความปลอดโปร่งโล่งใจ

เบากายเบาใจ สัมผัสความสุขที่ประณีตขึ้นเรื่อยๆ

ธรรมอันเอกก็จะปรากฏขึ้น

เกิดความตื่นรู้ขึ้นมา รู้จิตที่ตั้งมั่นอยู่

.

เมื่อความตื่นรู้ปรากฏขึ้น

ก็อยู่กับความตื่นรู้ไปเรื่อยๆสบายๆ สติก็จะมีกำลังขึ้น

จากจิตใจที่ฟุ้งเลื่อนลอยไปในอารมณ์ต่างๆ

พลิกมาเป็นใจที่ตื่นรู้ขึ้นมา

.

แล้วเราจะพบชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งที่เปลี่ยนไป

ชีวิตที่มันคลายจากความทุกข์

ชีวิตที่มันมีความสุข

ชีวิตที่มันเป็นอิสระ

ไม่ตกเป็นทาสของความคิด เป็นทาสของอารมณ์ต่างๆ

อยู่ที่ไหนเราก็มีความสุข เป็นอิสระ

เข้าถึงความเป็นอิสระของชีวิตได้

.

จิตใจที่มันแปรปรวน จิตใจที่มันฟุ้งซ่าน

ตกเป็นทาสของความคิด อยู่ที่ไหนมันก็ไม่เป็นอิสระ

ต่อให้เรามีเงินทอง มีทรัพย์สมบัติ หนีไปสุดขอบโลก

ก็ไม่สามารถเข้าถึงชีวิตที่มันเป็นอิสระได้

เพราะกรงขังที่เหนียวแน่นที่สุดก็คือ #ตัวของเรา นี้เอง

.

ความคิดของเราเองที่มันขังตัวเราไว้

มันไม่สามารถทำให้เราพ้นจากพันธนาการ

เข้าถึงชีวิตที่มันเป็นอิสระได้

#สติ เป็นกุญแจ ที่จะทำให้เรา

เข้าถึงชีวิตที่มันเป็นอิสระได้

#หลุดจากความทุกข์ #เข้าถึงความสุข

#พบชีวิตที่เป็นอิสระ

.

อยู่กับความตื่นรู้ไปเรื่อยๆ สติก็จะมีกำลังขึ้นเรื่อยๆ

จนเกิดสภาวะรู้ ตื่น เบิกบาน ขึ้นมา

เมื่อเกิดสภาวะรู้ ตื่น เบิกบาน

ธรรมทั้งหลายก็จะปรากฏตามความเป็นจริง

เกิดการรู้เห็นตามความเป็นจริง วิปัสสนาญาณก็เกิดขึ้น

เห็นการทำงานของกายของใจตามความเป็นจริง

รูปนามขันธ์5แตกดับตามความเป็นจริง

.

เข้าใจความเป็นจริงของธรรมชาติ

ว่าเป็นเพียงสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งขึ้นมา

ไม่ว่าจะเป็นรูปนามหยาบ รูปนามละเอียดเพียงใด

ก็เป็นเพียงสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งขึ้นมา

เกิดขึ้นแล้วก็สลายตัวไป

หาความเป็นสาระแก่นสารที่แท้จริงอะไรไม่ได้เลย

.

ก็จะสามารถปล่อยวางกาย ปล่อยวางใจ

สลัดคืนจากทุกสิ่งทุกอย่าง เข้าถึงสภาวธรรมที่บริสุทธิ์ได้

สภาวะที่พ้นจากการปรุงแต่งทั้งปวง สภาวะรู้ที่บริสุทธิ์

.

นั่นคือเนื้อธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้

ก็จะเข้าใจในสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า

สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี

ความสงบระงับแห่งสังขารทั้งปวงเป็นสุข

พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

-------------------------------------

#เดินจิต

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ดำรงสติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า

เป็นหัวใจของการเจริญ #สติปัฏฐาน

ในการเจริญสติปัฏฐาน

.

พระพุทธองค์ทรงสอนให้เริ่มจาก

ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่นรู้ธรรมเฉพาะหน้า

.

แล้วลักษณะของดำรงสติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า เป็นอย่างไร?

.

ลองมองออกไปกว้างๆ สบายๆ

ไม่เกิดการจดจ่อเพ่งจ้องที่จุดใดจุดหนึ่ง

มองสบายๆ ออกไปกว้างๆ

รับรู้ความรู้สึกของร่างกาย

ขณะที่เรามองกว้างๆ ลองขยับมือรู้สึกได้ไหม ?

มีความรู้สึกที่มือเราขยับอยู่ไหม ?

.

มองกว้างๆแต่รับรู้ความรู้สึกของร่างกาย

ขยับมือรู้สึกตัว ขยับเท้ารู้สึกตัว

มองกว้างๆ สบายๆ รับรู้ความรู้สึกของร่างกาย

เมื่อเรามองกว้างๆ สามารถรับรู้ความรู้สึกของร่างกาย

รับรู้ความรู้สึกของมือได้

.

ทีนี้ก็ลองหลับเปลือกตาลง แต่รู้สึกว่าเรากำลังลืมตาอยู่

ขยับมือก็ยังรู้สึก รู้สึกถึงมือทั้ง2ข้างอยู่

เรียกว่า ไม่ได้ใช้ตาดู ใช้ใจรับรู้ รู้สึกตัวอยู่

ทีนี้ลืมตา มองกว้างๆ รับรู้ความรู้สึกของมือทั้ง2ข้าง

ขยับมือรู้สึกตัว รู้สึกได้ไหม ?

ขยับนิ้วรู้สึกตัว มันสามารถรู้สึกได้ทั้ง2ข้างไหม ?

.

นี่คือลักษณะของ #ดำรงสติมั่น #รู้ธรรมเฉพาะหน้า

ก็ยืนสบายๆรู้สึกถึงกายที่ยืนอยู่

สัมผัสรับรู้ส่วนต่างๆของร่างกาย

.

สังเกตไหมเมื่อความรู้สึกตัวเกิดขึ้น ใจมันสบาย

มันสบายกว่าเวลาเราอยู่กับความคิด

ความเครียดความกังวลใช่ไหม

สิ่งนี้เป็นวิธีการออกจากทุกข์ ออกจากโลกความคิดปรุงแต่ง

.

เพียงแค่เรากลับมารู้สึกกาย รู้สึกตัวอยู่เนืองๆ

อุปกรณ์ก็คือตัวเรา ความรู้สึกของร่างกายและจิตใจ

ลองลืมตาก็รู้สึกได้ หลับตาก็รู้สึกได้

.

แต่สังเกตไหม เพียงแค่เราหลับเปลือกตาลง

มันจะเหมือนเราลืมตาอยู่

เรียกว่าตาใจ หรือ ตาสติ

สิ่งนั้นแหละคือการฝึกสติ

#เดินจิต

------------------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

บางครั้งรู้สึกเหมือนใจจะขาดตอนปฏิบัติ

เหมือนไม่อยากจะหายใจเข้าอันตรายไหมคะ ?

ถ้าเกิดอีกควรทำอย่างไร ?

--------------------------------------

แสดงว่า จิตเริ่มนิ่งแล้ว

เวลาจิตเริ่มนิ่ง ลมหายใจจะเบาลงไปเหมือนจะหายไป

.

สภาวะตรงที่ลมหายไปแล้วรู้สึกอึดอัด

ตรงนี้เป็นด่านที่ใหญ่ที่สุดของ #อานาปานสติ

.

ปกติเราจะคุ้นเคยกับการมีลมหายใจ

อาศัยลมหายใจเป็นเครื่องมือ

แต่เมื่อสติละเอียดขึ้นๆ

ลมจะเบาเบาๆๆจนมันเหมือนจะหายไป

ตรงนี้ด้วยความที่เราไม่คุ้นเคย

อาการอะไรจะเกิดขึ้นกลัวตาย

เริ่มดิ้นหาลม !!

.

การฝึกทุกอย่างเป็นไปเพื่ออะไร?

"วาง"

เพราะฉะนั้นลมหายไปก็ดีแล้ว

"วางลม"

.

ให้อยู่กับความรู้สึกทั้งตัวไปเรื่อยๆ

แล้วจะเข้าสู่สภาวะที่ละเอียดขึ้น

.

จากนั้นลมหายใจจะเป็นลมปราณที่ละเอียดขึ้นมา

จะเป็นลมที่ซึมเข้าออกทั่วทั้งตัว

จะเริ่มเข้าใจคำว่า "หายใจทั้งตัว"

เหมือนที่บรรยายไว้ทำอานาปานสติ 16 ขั้น

.

เพราะฉะนั้นสภาวะในระดับสมาธิ

พอละเอียดจริงๆ ลมไม่ปรากฏ

การกระเพื่อมหน้าอก หน้าท้องไม่ปรากฏ

.

แต่ถ้าเราเดิน #วิปัสสนาญาณ ได้

เราตะพบว่าลมยังมีอยู่

แต่เป็นลมปราณละเอียดที่ซึมทั้งตัว

.

ลมจะหายจริงๆในระดับฌาน 4 เป็นต้นไป

เพราะว่าในสภาวะขนาดนั้น

เป็นเรื่องของระดับละเอียดแล้ว

กายเป็นเป็นเรื่องของอนุภาคไปแล้ว

.

เพราะฉะนั้น ลมหายไปก็อยู่กับ #ความรู้สึกทั้งตัว

ถ้าเราอยู่กับความรู้สึกทั้งตัวได้เป็น

จะผ่านเรื่องตรงนี้ได้อย่างง่ายๆเลย

แล้วจะเข้าสู่สภาวะที่ละเอียดขึ้นไป

.

เพราะสภาวะที่ละเอียดกว่านี้ขึ้นไป

การกระเพื่อมหน้าอก หน้าท้องไม่ปรากฏแล้ว

.

ถ้ากลับมาหายใจอีก

แสดงว่าถอนออกจากสมาธิ

ก็จะไม่ละเอียดกว่านี้

.

สภาวะที่ละเอียดกว่านี้

ก็จะเป็นลมละเอียด ระดับลมปราณละเอียดอย่างเดียว

.

ตรงนี้เราสามารถเรียนรู้ได้

ถ้าเราเดินจิตได้ชำนาญ

รู้ทั้งในส่วนสมาธิ

รู้ทั้งในส่วนวิปัสสนา

สามารถพลิกไปพลิกมาได้

แล้วจะรู้ระบบการทำงานของร่างกายด้วย

.

ใครสนใจเรียนรู้อย่างแจ้ง

ก็ขยันฝึกไปเรื่อยๆ

เพราะว่ามีสอนทุกระเบียบนิ้ว

ให้เราขยันฝึกซ้อมให้จริงเถอะ

โอกาสมาแล้ว โอกาสที่จะเรียนรู้ของจริงมาแล้ว!

อยู่ที่เราเป็นคนจริงหรือเปล่า?

เราฝึกจริง เราก็จะได้เรียนรู้ของจริง!!

.

ทุกอย่างเปิดทั้งหมด

แล้วเราจะเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด

อภิธรรมที่ว่าลึกซึ้งเป็นอย่างไร

ถ้าเดินสภาวะเป็น ก็จะเข้าใจทั้งหมด

.

ชวนจิตที่เกิดขึ้น7 ขณะเป็นอย่างไร? ก็เรียนรู้ได้

สภาวะจิตที่ละเอียดยิ่งกว่าการเกิดดับระดับวาระจิตก็มีอยู่

กระแสปฏิจจสมุปบาทเป็นอย่างไร? ก็เรียนรู้ได้

.

ปัจจุบันก็มีญาติโยมที่ทำได้

เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่เกินวิสัย

เริ่มต้นทำความรู้สึกตัว : goo.gl/yNEG1X

เดินจิต

------------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ขณะฝึกเกิดสภาวะรู้ตัว 2 ลักษณะ คือ

1 มองตัวเองจากข้างในออกมาข้างนอก

2 มองตัวเองจากข้างนอกเข้ามาข้างใน

เหมือนเป็นคนอื่นมองตัวเอง แบบไหนถูกต้อง ?

.

จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเข้าสู่สภาวะสัมมาสมาธิเป็นต้นไป

ตรงที่รู้สึกว่า

ตัวเองมองจากข้างในออกมาข้างนอก

คือสภาวะที่จิตตั้งมั่นข้างในแล้ว

สภาวะรู้ที่เห็นกายข้างใน

ที่เรียกว่าเข้าถึงนามกายหรือกายภายใน

อันนี้จะเป็นระดับของสัมมาสมาธิ

.

ส่วนที่มองจากข้างนอกเข้ามาข้างในเนี่ย

รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่นมองนี่

มี 2 แบบ

แบบหนึ่ง คือนามกาย มันถอดออกไปอยู่ข้างนอก

แล้วมันมองเห็นตัวเองที่เป็นกายหยาบ

อันนี้เป็นการถอดกาย

.

แบบที่สอง คือการเข้าสู่สภาวะของวิปัสสนาญาณ

คือสภาวะรู้มันแผ่กว้างออกไป

จนเกิดสภาวะรู้ ตื่น เบิกบาน

ณ ขณะที่รู้ตื่นเบิกบานนั้นน่ะ

เราไม่ได้อยู่ในกายแล้ว

เราจะพบว่ากายมันเป็นคนอื่น

มันเป็นแค่สักแต่ว่าธาตุ ธรรมชาติ

ขณะนั้นเราเป็นธรรมชาติแล้ว

คือเป็นส่วนหนึ่งของสภาวะรู้

.

คนที่เข้าถึงสภาวะนี้ได้ทรงตัวจะชัดเจนเรื่องนี้เองว่า

กาย ใจ ไม่ใช่ของเรา มันเป็นอนัตตาอย่างแท้จริง

ถ้าเข้าถึงสภาวะตรงนี้ คือ เริ่มเข้าถึงวิปัสสนาญาณ

มันจะเป็นรู้กว้างๆอยู่ข้างนอก

และสรรพสิ่งข้างในมันจะถูกรู้

แตกดับของใครของมัน

อันนี้คือเข้าถึงสภาวะวิปัสสนาญาณ

.

วิธีทำง่ายๆคือ ขยายการรับรู้ให้แผ่กว้างออกมา

รู้ ตื่น เบิกบาน แต่กำลังสติต้องสูงพอนะ

ต้องค่อยๆฝึก

จะรู้สึกได้เลยว่าข้างในมันไม่ใช่ตัวเรา

อันนี้เป็นวิปัสสนาญาณ

.

คำว่าร่างกาย ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา

มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราเดินวิปัสสนาญาณได้

ถ้ายังไม่เข้าถึงวิปัสสนาญาณ

คิดไป ก็ยังเป็นเรา เป็นของเราอยู่

มันต้องเข้าถึงระดับวิปัสสนาญาณก่อน

.

เมื่อเข้าถึงระดับวิปัสสนาญาณเมื่อไร

ร่างกายจิตใจ ไม่ใช่เรา ต่อหน้าต่อตา

มันเป็นสิ่งที่แตกดับ ๆ

ตรงนี้ถ้าเริ่มเข้าถึงวิปัสสนาญาณ

กายมันก็แตกดับทั่วตัว

จิตมันก็จะแตกดับ ของใครของมัน

มีแต่สิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นมา

.

แล้วเราจะฝึกสิ่งเหล่านี้กัน

แต่กำลังของแต่ละคนอาจจะไม่เท่ากัน

ให้ไปขยันซ้อม เพราะว่ามีฝึกเรื่อยๆอยู่แล้ว

ถ้าต้องการศึกษาเรื่องพวกนี้อย่างถ่องแท้

ก็ให้ขยันซ้อมเสมอ

แล้วอนาคตจะมีการฝึกสภาวะระดับสูง

ให้เราได้เรียนรู้กัน

#เดินจิต #จิตว่าง #สุญญตา

-------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

กระบวนการพลิก #ฌาน สู่ #ญาณ

มีสองอย่างในชั้นของ #สัมมาสมาธิ

.

ตัวจิตจะเป็นตัวเนื้อของสมาธิ

ส่วนตัวสติตัวจริงจะเป็นแค่สภาวะรู้

.

ตัวจิต ประกอบไปด้วย ตัว #จิต และ #เจตสิก

เมื่อใดที่ติดอยู่ด้วยกัน

จะเป็นสภาวะของสัมมาสมาธิ

.

เมื่อใดที่พลิกเป็นแยกออกจากกัน

จะเป็น #วิปัสสนาญาณ

เพราะฉะนั้นจะพลิกกลับไปกลับมาแค่ตรงนี้เอง

.

จิตกับสติติดกัน

จะเป็นชั้นความรู้สึกตัว

เป็นการรู้จิต เป็นจิตผู้รู้

.

แต่เมื่อใดที่แยกออกจากกัน

จะเกิดสิ่งที่เรียกว่า

เห็นตามความเป็นจริง

เกิดญาณเห็นจิตขึ้นมา

.

พลิกไปพลิกมาอย่างนี้ได้

ตั้งแต่ชั้นสัมมาสมาธิขึ้นไป

ตั้งแต่ฌานที่หนึ่งจนถึง #สมาบัติแปด

พลิกไปพลิกมาอย่างนี้ได้หมด

.

การปฏิบัติก็จะอยู่แค่นี้

อยู่กับสมมุติหรืออยู่กับวิมุตติของจริง

ถ้าอยู่กับจิตจะเป็นโลกียะ

มีอัตตาตัวตนเกิดขึ้น

.

ถ้าอยู่กับสภาวะรู้ตัวจริง

จะเป็นโลกุตระ เป็น #วิมุตติ ขึ้นมา อยู่ย้ายแค่สองสิ่ง

ถ้าเดินจิตเป็นจะเข้าถึงการอยู่ย้ายสภาวะสองสิ่งนี้ได

#เดินจิต

------------------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ฌานนอกพระพุทธศาสนา กับ

ฌานในพระพุทธศาสนา มีความแตกต่างกัน

#วิธีการฝึกจิต จะใช้การเพ่งจดจ่อที่จุดใดจุดหนึ่ง

อย่างเช่น กำหนดนิมิตเป็นอารมณ์ เป็นต้น

จนเกิดเป็นสมาธิขึ้นมา

.

วิธีการฝึกแบบนี้ เขาฝึกกันมาอยู่นานแล้ว

พระพุทธเจ้าไม่อุบัติขึ้น เขาก็ฝึกกันอยู่แล้ว

พราหมณ์ ฤาษี ดาบส เขาฝึกกันมาอยู่นานแล้ว

ฝึกเพ่งจนเกิดเป็น #สมาธิ เป็น #รูปฌาน เป็น #อรูปฌาน

เจริญฌานสมาบัติจนเข้าถึงสมาบัติทั้งแปด

แต่ปัญญาก็ยังไม่เกิดขึ้น

พระพุทธเจ้าทรงรู้ด้วยพระองค์เองว่า

ยังไม่ใช่ทางพ้นทุกข์

.

จากนั้นด้วยวาสนาบารมีที่ทรงสั่งสมมา

จึงเจริญ #อานาปานสติ

เข้าสู่วิธีของการเจริญ #สติปัฏฐาน

ปลุกสภาวะรู้ขึ้นมา

พระองค์ก็เข้าสู่ #ฌานเหมือนกัน

.

แต่ฌานของพระพุทธศาสนาที่เรียกว่า #สัมมาสมาธิ

มีความแตกต่างจากฌานนอกพระพุทธศาสนา

.

ฌานแบบเพ่ง จะจดจ่อที่จุดใดจุดหนึ่ง

ขาดสัมปชัญญะ คือขาดความรู้สึกตัว

หลัก ๆ ก็จะอยู่กับนิมิตเป็นอารมณ์

.

แต่ฌานในพระพุทธศาสนา

ที่เรียกว่าความตั้งมั่นที่ถูกต้อง

จะประกอบด้วย#สติ #สัมปชัญญะ

คือ #ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม

การรู้เท่าทันจิตใจ

นี่คือความแตกต่างระหว่าง

ฌานที่เขาฝึกกันปกติ กับ

ฌานในพระพุทธศาสนาที่เรียกว่าสัมมาสมาธิ

และสัมมาสมาธินี่แหละ

ที่จะส่งต่อให้เกิด #วิปัสสนาญาณ

เห็นสภาวธรรมตามความเป็นจริง

ปัญญาญาณเกิดขึ้นได้

#เดินจิต

------------------------------------------

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม

ความสงบ ก็เป็นสภาวธรรม

ภาษาพระ เรียกว่า อุเบกขา

ก็รับรู้สภาวะที่ปรากฎ รับรู้ความสงบ ความตั้งมั่น ความนิ่ง อันนี้ก็เป็นสภาวธรรมที่ปรากฏ

ซึ่งความสงบตั้งมั่น มีทั้งระดับ

โลกียธรรม และ โลกุตตรธรรม

ความแตกต่างก็คือ ระดับโลกียธรรม

เป็นเรื่องของสมาธิ สังขาร ความปรุงแต่ง

ที่เรียกว่า สภาวะจิตตั้งมั่น

แต่เมื่อใดที่สามารถยกจิตขึ้นสู่วิปัสสนาญาณ

เห็นสภาวธรรมตามความเป็นจริง

จนสลัดคืนเข้าสู่อมตธรรม

เข้าถึงธรรมชาติที่บริสุทธิ์

จะพบกับความสงบ ระดับ โลกุตตรธรรม

หรือ อุเบกขา อันเป็นโลกุตตระ

มันเป็นเนื้อของธรรมชาติแท้ๆ

ความสงบตรงนี้ มันจะไร้ความยึดมั่นถือมั่น

ไร้ตัวตน ไร้ขอบเขต เป็นเนื้อของธรรมชาติ

ก็รับรู้สภาวะที่ปรากฏ

อยู่กับความสงบตั้งมั่น ความผ่องใส

ความเบิกบาน

สิ่งเหล่านี้ เป็น สภาวธรรมทั้งนั้น

เป็นสภาวะที่ละเอียด

จากสภาวะหยาบ เข้าสู่สภาวะที่ละเอียด

ชั้นสมาธิ แล้วก็ยกจิตขึ้นสู่วิปัสสนาญาณ

จนสลัดคืนเข้าสู่ สภาวะที่พ้นจากสังขาร

การปรุงแต่ง

เป็นเรื่องของ วิสังขาร ก็คือ อมตธรรม

แล้วจะพบความสงบระงับที่แท้จริง

ธรรมชาติ ความบริสุทธิ์

หลักสำคัญตั้งแต่เบื้องต้น ท่ามกลาง ที่สุด

ก็คือ รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น รับรู้สภาวะที่ปรากฏ

ภาษาพระท่านเรียกว่า รู้ธรรมเฉพาะหน้า

อันนี้เป็นหัวใจ

ตั้งแต่ สัมมาสติ การระลึกรู้ที่ถูกต้อง

รู้สึกกาย รู้สึกใจ จนเกิดสัมมาสมาธิ

ความตั้งมั่นที่ถูกต้อง

เกิดความรู้สึกตัวทั่วพร้อม รู้จิตที่ตั้งมั่น

จนเกิดวิปัสสนาญาณ

เห็นสภาวธรรมตามความเป็นจริง

จนสลัดคืน เกิดสัมมาวิมุตติ

การหลุดพ้นที่ถูกต้อง

เข้าถึง ความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

จนถึงเพียง ภาวะรู้ที่บริสุทธิ์

ที่หลุดจากการยึดมั่นถือมั่น

สภาวะ มันจะมีแค่เรื่องของการรับรู้อยู่

ถ้าเรื่องการรับรู้ ระดับโลกียธรรม

ก็จะมีความยึดในขันธ์ 5 อยู่

โดยเฉพาะยึดตัวรู้อยู่ ยึดวิญญาณขันธ์อยู่

แต่การรับรู้ ระดับโลกุตตรธรรม

มันจะหลุดจากการยึดในขันธ์ทั้ง 5

เป็นอิสระจาก ขันธ์ทั้ง 5

ฝึกไป มันจะสามารถเห็นธรรมชาติได้ทั้ง 2 ฝั่ง

คือ เห็นธรรมชาติทั้งฝั่ง สังขตธรรม

สิ่งที่ถูกปรุงแต่ง

และ เห็นธรรมชาติที่พ้นจากการปรุงแต่ง

สภาวะตรงนี้ พระพุทธองค์ตรัสว่า

เป็นผู้มีปกติเห็นทั้งสองฝั่ง

ทั้งฝั่งวัฏสงสาร ธรรมชาติที่ถูกปัจจัยปรุงแต่ง

และ ฝั่งวิวัฏฏะ พ้นจากการปรุงแต่งทั้งปวง

สภาวะตรงนี้ ผู้ที่จะเข้าถึงได้โดยสมบูรณ์

ก็คือเป็นปกติ มีแต่พระอรหันต์เท่านั้น

ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า... เป็นผู้มีสติสมบูรณ์

แต่อย่างเราๆ ฝึกตามพระพุทธเจ้าสอน

เราก็เข้าถึงได้

แต่ว่าเข้าถึงได้แค่ชั่วคราว

เรียกว่า หลุดพ้นชั่วคราว

ก็ต้องอาศัยการหลุดพ้นชั่วคราว เนืองๆ

สะสมบารมี

เวลาที่หลุดพ้นชั่วคราว สลัดคืนเข้าสู่อมตธรรม มันก่อประโยชน์ให้กับตัวเราอย่างไร?

สิ่งนี้ มันเป็นประโยชน์ อย่างมหาศาล

เวลาสลัดคืนเข้าสู่ความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

ท่านทั้งหลายจะได้สัมผัสพลังงานความว่างที่บริสุทธิ์

นั่นคือ การเข้าถึงความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

เมื่อท่านทั้งหลาย เข้าถึงสิ่งนี้อยู่เนืองๆ

ท่านทั้งหลายจะได้เติมเต็มความบริสุทธิ์

ให้แก่ตัวเองอยู่เนืองๆ

สิ่งนี้เรียกว่า "อริยทรัพย์" หรือ "บารมีธรรม" นั่นเอง

ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า... สติปัฏฐาน 4

สามารถชำระล้างบาป

และ อกุศลธรรมให้หมดสิ้นไปได้

โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร

พระวิปัสสนาจารย์

ปุจฉา​ : คนที่เข้าสู่กระแสโสดาบัน

จะยังกลัวผีอยู่ไหม?

วิสัชนา​ :

จริงๆแล้วการกลัวผี

มันเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์นะ​

พระโสดาบัน​เนี่ย​

สังโยชน์ที่ละได้จริงๆก็คือ 3 ข้อ​ต้นนะ

สักกายทิฏฐิ​ คือ..

• การยึดมั่นกายเป็นตัวเป็นตน​ เป็นเรา​

เป็นของเรา​ แล้วก็ละออกได้​

• มีความมั่นคงต่อพระรัตนตรัย

ละความลังเลสงสัยตรงนี้ได้​

• ละพวกการยึดมั่นในข้อวัตรปฏิบัติที่ผิดได้​

นอกนั้นก็ยังเกิดได้อยู่นะ​

ละได้​ 3​ ข้อนี้

ความรู้สึกกลัวมันก็เป็นธรรมชาติ​

มันก็ยังผุดได้อยู่​ จะละเอียดจริงๆ

ก็ต้องละเอียดกว่านั้นแล้ว​

ทีนี้จะเริ่มเป็นอุเบกขาที่มีกำลังขึ้นนะ

เพราะฉะนั้นส่วนหนึ่ง

มันอยู่ที่กำลังของอุเบกขา

หรือกำลังของสติด้วย​

บางคนตกกระแสธรร​ม​

แต่กำลัง​สติ​ก็ไม่ได้ทรงตัวอยู่ตลอดเวลา​นะ​

ช่วงที่​กำลัง​สติ​มันไม่ได้ทรงตัว​ ​

มันก็มีความรู้สึกกลัวผุดขึ้นมาได้เช่นกัน​

ก็แค่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น​

แล้วก็มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมอยู่เนืองๆนั่นแหละ

โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร

เมื่ออยู่กับสภาวะรู้ที่มีความละเอียดสูงมากๆ

ก็จะรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่า "#วิบากกรรม" ได้

เจตนาเป็นตัวกรรม

จิตเกิดขึ้นแล้วดับไป

กรรมเกิดขึ้นแล้วจบไป

แต่สิ่งที่คงอยู่คือ วิบากกรรม

จิตกุศลก็ตาม

จิตอกุศลก็ตาม

บางทีเกิดขึ้นครั้งเดียว

แต่ให้ผลสืบต่อยาวนานมาก

ตราบใดที่ยังมีรูปนามขันธ์ 5

ตราบใดที่ยังอยู่ในวัฏฏะ

วิบากกรรมก็จะให้ผลสืบต่อตลอดเวลา

ร่างกายนี้เป็นกรรมเก่า

เกิดขึ้นมาจากกรรมเก่าที่เราทำไว้

บางอย่างเราก็รู้ว่าไม่ดี

แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้!!

เคยเป็นไหม? รู้สึกว่าแรงกรรมเยอะ

ทำไมเราต้องคอยไปทำสิ่งนี้

ทั้งที่ไม่อยากทำ

แต่ก็ต้องทำ เพราะแรงกรรมพาไป

แรงกรรมก็เกิดจากกรรมที่เราทำไว้

ในแต่ละภพแต่ละชาติ เป็นเหมือน DNA

เป็นพลังงานที่ละเอียดมาก

ลอยอยู่ในมิติอวกาศ

รายล้อมตัวเราอยู่ หนีไม่พ้น

#มีแต่เนื้อธรรมบริสุทธิ์เท่านั้น

#ที่วิบากกรรมไม่ปรากฏ

หลุดออกจากวังวนนี้ได้

ถ้าพัฒนาสติ สภาวะรู้ได้ละเอียดถึงขีดสุด

จะรู้กลไกการทำงานของสิ่งที่เรียกว่า

"#กฎแห่งกรรม"

ทั้งกฎแห่งกรรมที่เป็นวงจรเฉพาะตัวเรา

และกฎแห่งกรรมที่เป็นวงจรหมู่ในระดับมหภาคได้

เราจะรู้เลยว่า ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นมาแบบบังเอิญ

หรือลอยๆ ทุกอย่างมีเหตุมีปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดขึ้น

เป็นรูปธรรม เป็นนามธรรมต่างๆ

เกิดขึ้นมาทั้งที แทนที่เราจะใช้กรรมให้หมด

ตรงข้าม..ยิ่งสร้างกรรมสร้างวิบากขึ้นเรื่อยๆ พอกพูน

ก็ไม่สามารถที่จะหลุดออกจากวังวนนี้ได้

#สติปัฏฐาน4 พระพุทธเจ้าทรงบอกว่า

เป็นทางสายเดียว

ที่จะหลุดออกจากสิ่งเหล่านี้ได้

ที่จะสามารถเข้าถึงความบริสุทธิ์ หมดจด

ชำระบาปและอกุศลให้หมดสิ้นไปได้

นั่นคือเนื้อธรรมสุดท้ายที่บริสุทธิ์

วิบากกรรมเข้าไม่ถึง

จิต รูปนาม ขันธ์ 5 ก็ไม่ปรากฏ

มีแต่อมตธรรมล้วนๆ เรียกว่า

#นิพพานธาตุ

.

พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

ทรัพย์ทางโลก.. เราต้องสะสม

ทำงาน หาเงิน เก็บเงิน

เก็บหอมรอมริบ สะสมมาก ๆ

บางคนก็กลัวที่จะจับจ่ายใช้สอย

พอให้ไป เดี๋ยวมันหมด

แต่เรื่องของทรัพย์ภายใน หรือ #บารมีธรรม

ไม่เป็นแบบนั้น

บารมีธรรม

เกิดขึ้นจากการที่เราได้ขัดเกลาตัวเอง

หรือ สละออกนั่นเอง

ละมลทินในจิตใจของตนเอง

เพราะว่าเมื่อเราได้ขัดเกลาตนเอง

ละมลทินในจิตใจตนเอง ใจจะว่าง ใส

แล้วก็..กว้างขวางออกไปเรื่อย ๆ

เหมือนภาชนะน่ะ ยิ่งมันว่างมากเท่าไหร่

ก็จะเติมเต็มความบริสุทธิ์เข้ามาในใจเรามากขึ้นเท่านั้น

นั่นคือ สิ่งที่เรียกว่า 'บารมีธรรม'

..............

ธรรมโดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

มูลนิธิเดินจิต