รหัสธรรม ประการที่ 2

การที่คนเรานั้นจะเริ่มต้นเข้าสู่ทางพ้นทุกข์นั้น ควรที่จะเริ่มต้นจาก *การมีเมตตา* ..ลูกเอ๋ย

หากคนเราไม่รู้จักความมีเมตตา เราก็ยังคงเบียดเบียนผู้อื่นอยู่ สร้างกรรม ทำในสิ่งที่เห็นแก่ตัวอยู่เสมอ

เพราะว่าเราไม่มีความเมตตา--จึงไม่สามารถเลย..ลูกเอ๋ย ที่จะเข้าถึงการมีศีล

ความเมตตานั้นไม่เพียงแต่หยุดความชั่วของเรา..ให้อยู่ในกรอบของศีล

เช่น การที่เราจะช่วยเหลือใครสักคนหนึ่ง หากว่าเราไม่มีเมตตาแก่เขา เราก็จะไม่ช่วยเหลือเขาเลย

และการช่วยเหลือบุคคลผู้อื่น นั่นก็คือ “การทำดี”

การที่คนเรานั้นจะมีความเมตตาได้ > ก็ต่อเมื่อเราไม่มีความเห็นแก่ตัว

< ถ้าเรายังเห็นแก่ตัวอยู่ - ความเมตตานั้นก็ยังจะไม่เกิดขึ้นในเรา >

เมื่อเราคิดเช่นนี้ เอาใจเขามาใส่ใจเรา จะทำให้การที่เราเห็นใจเขา -เกิดขึ้นในเราเอง

เราก็จะหยุดการเบียดเบียนผู้อื่น

เมื่อนั้นเราก็จะอยู่ในกรอบของศีล เมื่ออยู่ในกรอบของศีลแล้ว ความดีของเรานั้น

-- ก็จะนำพาเราสู่ย่างก้าวอื่นต่อไป --

และการมีเมตตาต่อบุคคลผู้อื่นนั้น..

ยังทำให้เราลืมมองเห็นตัวตนของเรา // มองข้ามความมีตัวตน

ทำให้เราสละสิ่งที่รัก // สละสิ่งเรานั้นมีอยู่ ออกได้เสียด้วย

นำพาเราไปสู่การละ– การละจากทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ยึดติด ไม่ยึดมั่นถือมั่น

*ความมีเมตตา* จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีอยู่ในบุคคล-- ที่จะเข้าสู่ทางพ้นทุกข์

+ +

**พุทธโอวาท**

จากคลิปเสียงธรรมประจำวัน

พุทธอุทยานภูสวรรค์ (วัดพระพุทธเจ้าศรีเชียงของ)

อ.เชียงของ จ.เชียงราย...