วิธีการออกจากวัฏสงสาร

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2561

ตอนที่ 273 **วิธีการออกจากวัฏสงสาร**

+ +

ในเช้าของวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้าได้นอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านเพื่อเฝ้าฟังธรรม

เมื่อได้น้อมจิตขึ้นเข้าเฝ้า และได้ก้มลงกราบต่อพระองค์ท่านแล้ว จึงได้เฝ้าทูลถามธรรมกับพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ลูกจะขอเฝ้าฟังธรรม ในหมวดของผู้มีปัญญาธรรม น่ะเจ้าค่ะ

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตา แสดงธรรม “ตัวอย่างของผู้มีปัญญาธรรม”

ให้ลูกได้ฟัง และนำไปประพฤติ ปฏิบัติ ด้วยเถิดเจ้าค่ะ “

- - - -

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ

ในเช้าของวันนี้.. เราจะสนทนาในเรื่องของ *กติกาการสร้างความดี* ในวัฏสงสารนี้

กติกา ที่เราจะต้องเล่นตาม ทำตาม เพื่อที่จะพ้นจากวัฏสงสารนี้ เพื่อดวงจิตทั้งหลาย..

ที่ก็ได้ศึกษาเรียนรู้ในเรื่องของปัญญาธรรม มาแล้วในระดับหนึ่ง ในหลายๆตอน

วันนี้ เราจะคุยถึงเรื่อง “กติกาการทำความดี”

.. เพื่อพ้นวัฏสงสาร

.. เพื่อจะได้เติมปัญญา ให้ดวงจิตทั้งหลาย ได้เข้าใจกติกามากขึ้น..

พระยาธรรมเอ๋ย.. บุคคลผู้ที่เข้าใจกติกาการทำความดี ได้เป็นอย่างดีแล้วนั้น..

- ย่อมมีโอกาสที่จะทำความดี ให้เข้าถึงความมีปัญญารู้แจ้ง ในสรรพสิ่งทั้งหลาย...

- และดับการเกิดแห่งตนได้ลูก ++

แต่ถ้าเกิดว่า..

บุคคลผู้ใด..ที่ไม่รู้กติกาของการอยู่ในวัฏสงสารนี้ / ของการทำความดี

บุคคลผู้นั้น.. ก็ทำไป อย่างไม่รู้.. มึนงง

ต่อให้จะทำความดี - เดี๋ยวก็พ่ายแพ้อยู่ดี !

.. เพราะว่าไม่เข้าใจกติกา

- โอกาสที่จะแพ้ คืนกลับสู่สิ่งที่ไม่ดี - นั้นก็ย่อมมี ++

ฉะนั้น ลูกเอ๋ย.. โดยปรกตินะลูก ไม่มีใครไขข้อข้องใจข้อนี้ - ให้กับดวงจิตทั้งหลาย

ดวงจิตทั้งหลาย.. มีน้อยนัก ที่จะเข้าถึงความรู้แจ้งในกติกาทั้งหลาย..

และนำพาตน ออกจากวัฏสงสารนี้ได้.. จึงมีน้อยนัก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยุคหลังๆที่พระธรรมคำสอน เหลือเพียงแต่ในคัมภีร์

พระยาธรรมเอ๋ย.. ฉะนั้น วันนี้เราจะมาเติมปัญญา โดยการชี้ทางบอกทางให้ทุกดวงจิต

ที่ได้ยินได้ฟังธรรมนี้.. เข้าใจกติกามากยิ่งขึ้น

และดวงจิตเหล่านั้น...

/ จะได้มีโอกาสมากขึ้น

/ จะได้เป็นผู้รู้ตื่น เข้าถึงความพ้นทุกข์มากขึ้น

อย่างนั้นละ.. พระยาธรรม

เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน..

ลูกนั้น.. พอจะเข้าใจกติกา การอยู่ในวัฏสงสารนี้ ว่าอย่างไรเล่า ?

จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด.. พระยาธรรม

เพราะจากที่ได้สอน ได้บอก.. และลูกนั้นได้เรียนรู้ศึกษามาในหลายปีนี้

ลูกคงจะพอเข้าใจได้บ้างแล้ว

ลองกล่าวธรรมนั้นมาก่อนเถิด แล้วค่อยอธิบายอีกทีหนึ่งว่า.. เป็นแบบไหน ยังไง ?

ลองดูซิ ว่าลูกจะเป็นผู้นำพาผู้อื่นพ้นทุกข์ ได้หรือเปล่า ?.. พระยาธรรมเอย

+ +

พระยาธรรม :: กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาให้ลูกได้แสดงในสิ่งที่ลูกเข้าใจเจ้าค่ะ

พระพุทธองค์เจ้าขา.. ลูกเข้าใจอย่างนี้ว่า..

การที่เราทั้งหลาย.. อยู่ในวัฏสงสารนี้ ไม่ว่าเราจะเกิดเป็นใคร..

การเกิดของเรานั้น - ล้วนแล้วแต่มี *ความไม่เที่ยงแท้* คุมเราอยู่

...ไม่ว่าเรานั้นจะอยู่ในที่ไหนๆ - ก็ล้วนแล้วแต่มี *กฎแห่งกรรม* คุมเราอยู่

และทุกที่ที่เราไปเกิด เราเป็น เรามี หรือเราเหมือนจะไม่มี

สิ่งต่างๆทั้งหลายเหล่านั้น.. ก็ล้วนแล้วแต่เป็น “กรรม” ที่เราทำ

และเราก็เกิดขึ้น - ตามกรรม / ดับไปตาม *ความไม่เที่ยงแท้*

ลูกเข้าใจว่า กฎแห่งวัฏสงสาร มี 2 ข้อ หลักๆ ที่คุมอยู่

กฎข้อที่ 1 คือ *ความไม่เที่ยงแท้*

กฎข้อที่ 2 คือ *กฎแห่งกรรม*

กรรม-นำพาให้เกิด / การไม่เที่ยงแท้ -นำพาให้ดับ

... มันก็เป็นการวนเวียนอยู่อย่างนี้อยู่ร่ำไป

... ลูกเข้าใจว่าอย่างนี้ เจ้าค่ะ

- - -

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. ถ้าอย่างนั้น ลูกพอจะเข้าใจหรือเปล่า ว่า..

บุคคล ผู้ที่เวียนว่ายตายเกิดอยู่นั้น..เพราะเหตุใด จึงต้องเวียนว่ายตายเกิด ?

.. จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ ตามความรู้ของลูกที่พอจะเข้าใจอยู่

ลูกเข้าใจอย่างนี้ว่า..

ดวงจิตที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่นั้น.. เพราะว่าเขา

มีเชื้อแห่ง “ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ

/ มีความอยาก และไม่อยาก”

ซึ่งเชื้อเหล่านี้.. ครอบงำเขา ไม่ให้ตื่น /ไม่ให้รู้ตามความเป็นจริง

เขาก็เลยลุ่มหลง จมอยู่กับตัวตนของเขา

ไม่ว่าเขาจะเกิดเป็นอะไรก็ตาม.. เขาก็ยึดในตัวในตนของเขา

และความหลงที่ยึดว่า ตัวตนของเขานั้น..

ก็จะสั่งให้เกิดความรัก ความโลภ ความโกรธ / ความอยาก และความไม่อยาก

เชื้อเหล่านี้เกิดขึ้น.. จึงมีการสั่งให้สร้างกรรม ตามเชื้อ

และก็เวียนว่าย เวียนวนตามเชื้อ

.. อย่างนั้นน่ะเจ้าค่ะ

การอยู่ในวัฏสงสาร/ การเวียนว่ายตายเกิด

.. จึงเป็นตามเหตุเหล่านี้อยู่ร่ำไป - ไม่รู้จักจบ ไม่รู้จักดับ น่ะเจ้าค่ะ

- -

ดีแล้วละ พระยาธรรม.. ถ้าอย่างนั้น ลูกพอจะเข้าใจหรือเปล่าว่า..

ถ้าหากว่า เรามีความปรารถนาที่จะออกจากวัฏสงสารนี้..

- เราจะต้องทำแบบไหน ยังไง - เราจึงออกจากวัฏสงสารนี้ได้ ?

จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด..

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ ตามความรู้ ความเข้าใจของลูก

ลูกเข้าใจว่า..

บุคคลผู้ใด.. ที่จะออกจากสถานที่นี้ไป..

เขาจะต้องรู้ว่า “การอยู่ในนี้ มันเป็นทุกข์”

แล้วก็..

รู้ว่า.. เหตุที่ทุกข์ เพราะว่าเราเกิดแล้วก็ดับ - เป็นไปตาม “กรรม” ของตน

รู้ว่า.. สรรพสิ่งทั้งหลายในนี้ “ไม่เที่ยงแท้”

รู้ว่า.. ถ้าเราอยู่ในนี้ เรายังคงต้องดิ้นรนขวนขวายอยู่ร่ำไป -ตามเชื้อกิเลสตัณหาแห่งตน

แล้วก็ยังคอยต้องทดสอบกับความดี ความชั่วอยู่เสมอ

เมื่อเราทำความดีได้บ้างนิดหน่อย - เราก็จะได้รับสิ่งที่ดี

เมื่อเราทำความชั่วด้วย - เราก็จะได้รับสิ่งที่ชั่วด้วย

สิ่งดี เลยเป็นดี ที่ไม่เที่ยงแท้ เพราะเป็นสิ่งที่ดี - ที่เกิดขึ้นอยู่บนสิ่งสมมุติ

สิ่งไม่ดี เกิดขึ้นกับเรา.. ก็เพราะว่าเราไป “เผลอทำมัน”

กฎแห่งกรรม ก็เลยส่งผล..

* เรื่องที่ดี -ให้เกิดขึ้น

* เรื่องที่ไม่ดี -ให้เกิดขึ้น

แล้วก็ เกิด-ดับ เกิด-ดับ อยู่อย่างนี้

เราอยู่บนการเกิด-ดับ เกิด-ดับ

- เราก็เลยเป็นทุกข์ ++

ต้องดิ้นรนขวนขวาย อยู่ตลอด

ต้องสูญเสีย อยู่ตลอด

ต้องอยากได้ อยากมี อยากเป็นมาตลอด

แล้วก็อยู่บนการทดสอบ อยู่เสมอ

จิตทั้งหลาย..ที่อยู่ในนี้ - จึงต้องดิ้นรน อยู่ตลอดเวลา

เราต้องรู้ความจริงเช่นนี้เจ้าค่ะ แล้วเราก็จะรู้เข้าไปอีกว่า

เหตุของการที่ทำให้เราเป็นทุกข์แบบนี้.. ก็เพราะว่าเรา

“มีเชื้อแห่งการเกิด คือ ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ

/ ความอยาก และความไม่อยาก”

เรามีเชื้อเหล่านี้ ครอบงำจิตใจของเรา.. ก็เลยทำให้เรา ต้องเวียนวนอยู่ในวัฏสงสารนี้

ที่นี้.. เมื่อเรารู้เหตุแห่งทุกข์ เห็นทุกข์ เห็นภัยในวัฏสงสารนี้

เห็นเหตุที่มันเกิดขึ้น ในวัฏสงสารนี้แล้ว

เราก็จะรู้อีกว่า..

*กติกาของวัฏสงสาร*นี้ ที่มีอยู่ ก็คือ..

มีเชื้อกิเลสตัณหา และวนเวียนตามกรรมแห่งตน

ฉะนั้น.. เราก็แค่รักษาศีล เพื่อที่จะให้ยุติการสร้างกรรม

และเราก็ค่อย ทำสมาธิ ฟังธรรม

เพื่อที่จะได้มีกำลังของจิต..

*ช่วยให้จิตเรามีพลังรู้แจ้ง อยู่เหนือความเป็นจริง หรือสิ่งที่มันเกิดขึ้น*

เราก็แค่ฟังธรรม ให้รู้หนทางแนวทางการปฏิบัติ

และฝึกปัญญาของเรา ให้รู้แจ้งตาม

.. เราก็ค่อยๆทำแบบนี้ไป..

ตัวของเรา ก็จะค่อยห่างจากกิเลสตัณหา กรรมวิบากทั้งหลาย

เราก็จะสามารถเข้าสู่พระนิพพาน หลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ เจ้าค่ะ

ก็ในเมื่อ *กฎแห่งกรรม* คุมไว้อยู่..

เราก็หยุดสร้างกรรมที่ไม่ดี

แล้วหันกลับมา สร้างกรรมที่ดี

แล้วเราก็ต้องถอดถอนตัวเอง - ให้หลุดจากความหลง

คือเชื้อในการก่อเกิดนั้น คือ หลงดี

เราก็ถอดถอนเช่นนี้ด้วย

-- เราก็จะสามารถไปสู่พระนิพพานได้ในที่สุด เจ้าค่ะ--

นี่คือ *กติกา* ในการออกจากวัฏสงสาร เจ้าค่ะ..

- - -

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. ถ้าอย่างนั้น ลูกลองกล่าวถึงสภาวธรรมที่หลุดจากที่นี่ไปดู

.. ว่าเป็นแบบไหน ยังไง ?

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

ตามความรู้ของลูก ตามสิ่งที่ลูกได้พบได้เห็น องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า / องค์พระปัจเจกพุทธเจ้า และองค์พระอรหันต์เจ้า

ลูกเห็นว่า เป็นจิตที่เป็นอิสระ..

อยู่นอก กฎแห่งกรรม

อยู่เหนือ กฎของความไม่เที่ยงแท้

อยู่เหนือ เชื้อกิเลสและตัณหา

--จึงไม่มีความทุกข์อีกต่อไป

.. ไม่มีสิ่งเหล่านี้ ทำอะไรจิตทั้งหลายเหล่านั้นได้อีก --

นั่นคือสิ่งที่ลูก รู้.. เข้าใจสภาวธรรมของพระนิพพาน น่ะเจ้าค่ะ

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. ก็ถือว่า ลูกนั้น

- พอเข้าใจกติกา ในวัฏสงสารนี้

- พอเข้าใจวิธีการดับตน ให้หลุดจากวัฏสงสารนี้

- และก็พอเข้าใจ การที่หลุดจากที่นี่ไป..

พระยาธรรมเอ๋ย.. จงตั้งใจฟัง และพิจารณาให้ดีนะลูก

เพราะสิ่งเหล่านี้ - ที่ลูกจะนำไปเผยแผ่สู่โลกนั้น..

**เป็นสิ่งที่มีค่า - เป็นสิ่งที่มีประโยชน์

เพราะว่า เป็นสิ่งที่จะช่วยให้ทุกคน - หลุดพ้นจากความทุกข์ได้ อย่างแท้จริง**

ซึ่งเทียบกับมูลค่าสิ่งที่โลกมนุษย์ หรือวัฏสงสารสมมุติว่ามีค่านั้น..ไม่ได้เลย ว่า..

.. มีค่าเป็นราคาเท่าไร

.. เป็นปริมาณของสิ่งมีค่าทั้งหลาย.. ที่สมมุติขึ้นมา.. เท่าไหร่

เพราะสิ่งทั้งหลาย ที่คิดว่ามีค่าในโลกมนุษย์ หรือโลกของวัฏสงสารต่างๆเหล่านั้น

- ยังไม่สามารถทำให้ดวงจิตทั้งหลาย..หลุดพ้นจากความทุกข์ได้ ++

แต่สิ่งที่ลูกกำลังทำ และนำไปเผยแผ่นี้..

-- เป็นสิ่งที่จะสามารถฉุดช่วยให้ดวงจิตทั้งหลาย.. หลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้ได้ลูก --

* จึงมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด*

พระยาธรรมเอ๋ย.. บุคคลผู้ที่เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารนี้.. ก็มีกฎ 2 ข้อใหญ่ๆที่คุมอยู่ คือ

*กฎแห่งกรรม* และ *กฎของความไม่เที่ยงแท้*

-- เราจึงเวียนว่ายตายเกิดตาม *กรรม* / ดับตาม *กฎของความไม่เที่ยงแท้*

เมื่อเป็นเช่นนั้น ก็แสดงถึงว่า.. สิ่งที่เกิดขึ้น ของทุกดวงจิต - เกิดตาม *กรรม*

กรรมดี - และกรรมชั่ว.. ส่งผลมา

และจะดับตาม *กฎของความไม่เที่ยงแท้*

ฉะนั้น.. แปลว่า.. เราอยู่ในนี้ไป ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร

ทำกรรมดี ก็เกิดดี.. ถึงเวลาก็ดับไป

ทำกรรมชั่ว - ไปเกิดในที่ชั่ว.. ถึงเวลาก็ดับไป

สมมุติสุข สมมุติทุกข์.. ไปตามเหตุปัจจัยของมัน

แต่ท้ายที่สุด.. ไม่มีอะไรเป็นเรา / เป็นของเรา.. ลูกเอ๋ย

ทุกข์เท่านั้น ที่เกิดขึ้น

ทำชั่ว ก็ทุกข์ ใช่มั้ยลูก

ทำดี ก็ทุกข์ ใช่มั้ยลูก เพราะต้องฟันฝ่าในการทำด้วย

ทุกข์เท่านั้น.. ที่ดับไป

มันดับไป - ก็คือทุกข์อีกนั่นแหละ คือ การพลัดพรากจาก !

สร้างให้มันเกิด ก็ทุกข์

รักษามันไว้ ไม่ให้มันดับ ก็ทุกข์

ถ้าต้องดับไป ตามกฎตามกติกา ก็ทุกข์

... แล้วก็ไปสร้างใหม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

ทำอยู่อย่างนี้ วนอยู่อย่างนี้..ไม่รู้จบ ไม่รู้สิ้น

นั่นคือ กติกาของวัฏสงสาร - ที่ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้เลย ! ..ลูกเอ๋ย

นอกจากว่า..เราต้องออกจากที่นั่น.. เท่านั้นเอง !

ทีนี้ องค์พระพุทธเจ้า.. สอนให้เรารู้แจ้งใน *กติกาของวัฏสงสาร* แล้ว

และก็สอนแนวทางการปฏิบัติ ให้กับดวงจิตทั้งหลาย.. เพื่อพ้นทุกข์ **

จงตั้งใจฟังกติกาของการเล่น เพื่อที่จะนำพาตน..ออกจากวัฏสงสารนี้ กันเถิด

ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ก็ในเมื่อมีกฎความไม่เที่ยงแท้ คุมอยู่

เราก็ถอดถอนตัวเองออกจากความลุ่มหลง ในสิ่งสมมุติทั้งหลาย เหล่านั้น

โดยการพิจารณาบ่อยๆว่า..

สิ่งทั้งหลายไม่เที่ยงแท้

ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติ

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป.. เป็นธรรมดา

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้.. ไม่ใช่ตัวใช่ตน

ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา

ไม่มีอะไรทั้งนั้น..

มันสมมุติเกิดขึ้นมา - ตามกรรม

และมันก็สมมุติดับไป - ตามกรรม

เราจะทำกรรมดี หรือกรรมชั่ว..

กรรมดี หรือกรรมชั่วนั้น - ก็ส่งผลให้เราเป็นไปตามมัน

ฉะนั้น.. กฎแห่งกรรม ก็คุมเราอยู่

ทำดี - ก็เกิดดี

ทำชั่ว - ก็เกิดชั่ว

กฎของความไม่เที่ยงแท้ ก็คุมอยู่

เราจะทำดี.. มันก็สอยเอาความดีของเราไป

เราทำความชั่ว.. มันก็สอยเอาความชั่วไป

แล้วเราได้อะไร.. ลูก

/ ได้ความเหนื่อย

/ ได้ความทุกข์ ความดิ้นรนขวนขวาย

/ ได้การเสียเวลา จมอยู่ หลงอยู่ ทุกข์อยู่ในนี้

ทีนี้เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน - ก็เมื่อมันเป็นอย่างนั้น..

ทำดี ได้ดี

ทำชั่ว ได้ชั่ว

ทำดีไป.. ทุกอย่างก็ต้องเสื่อม ต้องสลาย

ทำชั่วไป.. ทุกอย่างก็ต้องเสื่อม ต้องสลาย

ทีนี้ เราจะไม่ทำดี - เพื่อหลงดี อีกแล้ว

ไม่ทำชั่ว - เพื่อหลงชั่ว อีกแล้ว

ไม่เอากับสิ่งสมมุติทั้งหลายแล้ว..

เรามาดูดีกว่า ว่า.. เหตุอะไรหนอ - ที่ทำให้เราเกิด ที่เราดับ

แท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่ทำให้เกิด คือ เชื้อแห่งความรัก ความหลง ความโลภ และความโกรธ

/ เชื้อแห่งความอยาก และความไม่อยาก

.. อ้อ มันคือสิ่งเหล่านี้นี่เอง !

เราก็มาทำความดี - เพื่อดับเชื้อเหล่านี้ดีกว่า..

จะไม่ทำความดี เพื่อไปหลงดี -หลงชั่วอีกแล้ว..

ทำความดี โดยการถอดถอนเชื้อดีกว่า !

ทีนี้ เรามาเริ่มการ ทำทาน..

- เพื่อดับความโลภ

- เพื่อเจริญความเมตตา

- เพื่อให้เราไม่หลงในเรา หลงในสิ่งของ ข้าวของ

ทีนี้เรามาทำความดี.. โดยการรักษาศีล

รักษาศีล* เพื่อที่จะถอดถอนตนให้ห่างไกลจากกิเลสตัณหาทั้งปวง

รักษาศีล* เพื่อให้ห่างจากเชื้อความรัก ความโลภ และความโกรธ

แล้วทีนี้.. เราก็มาทำความดี โดยการฟังธรรม* ขององค์พระพุทธเจ้า..

- เพื่อรู้วิธี ที่จะทำความดีอย่างถูกต้อง

เราก็มาทำความดีโดยการทำสมาธิ เพื่อสมาธิจะช่วยให้จิตเราสงบ สว่าง

รู้แจ้งตามความเป็นจริง.. เพื่อถอดถอนตนเอง ออกจากกิเลสตัณหา

ทีนี้.. เรามาฝึกฝนปัญญาธรรมของเรา

ให้รู้เท่าทันสรรพสิ่งที่มันเกิด..มันดับ..มันมีอยู่ เหล่านั้น

เรามี *ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา*

เราฝึกฝนตนเอง ทำสิ่งที่ดีเหล่านี้ - ต่างจากความดีที่ทำ..เพื่อลุ่มหลง

เราทำความดีเหล่านี้.. เพื่อถอดถอนความลุ่มหลงในตัว / ในสิ่งที่ทำ

เราทำความดีเหล่านี้.. เพื่อกลับไปพิจารณาดูเชื้อกิเลสตัณหาในตัวเรา

ทีนี้ เราก็จะสามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้ได้ลูก เพราะว่า.. เรา

ทำดี โดยที่เราไม่ได้ลุ่มหลง

ทำดี เพื่อถอนรากถอนโคน “เชื้อกิเลสตัณหา”

ทำดี เพื่อออกจากวัฏสงสาร

เราไม่ได้..

ทำดี เพื่อหลง

ทำดี เพื่อจมอยู่

ทำดี เพื่อเวียน หรือวนอยู่

ทีนี้ เมื่อเราทำดีอย่างนี้ ยึดหลักของ *ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา*

แล้วก็ฝึกฝนตน.. ด้วยการทำทาน ด้วย..

ทานสิ่งของข้าวของ ทานตัว ทานจิตใจ

ทานความคิด ทานอัตตาตัวตนของเรา

... ทาน ให้หมดไป..

ไม่ยึดติดสิ่งใดๆ เข้าใจว่า.. ทุกสิ่งนั้น.. มันคือความลุ่มหลง

และสิ่งที่เราทำนั้น - ก็ทำเพื่อถอดถอนความลุ่มหลง

เมื่อเราเข้าใจกติกาเช่นนี้ละ เราก็สามารถเล่นถูกต้องตามกติกา

และเราก็จะออกจากวัฏสงสารได้

พระยาธรรมเอ๋ย.. ฉะนั้น กติกาในวัฏสงสารนี้ ก็มีแค่..

ทำดีไป.. แล้วหลง

ทำชั่วไป.. เพราะหลง

วนเวียน เวียนว่ายตายเกิด ตามกรรมดี - และชั่ว..ที่หลง

กับทำดี - เพื่อถอดถอนความลุ่มหลง.. แล้วก็ออกจากวัฏสงสารนี้ไป..

- ตามรอยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า.. เพื่อเข้าสู่พระนิพพาน

จะได้เลิกถูก *กฎแห่งกรรม* ตามให้ต้องเป็นไปตามนั้น

จะได้เลิกถูก *กฎของความไม่เที่ยงแท้* มาถอดมาถอนเอาสิ่งที่เรามีอยู่

คือ ความสุขบ้าง.. ที่มันได้มาเล็กน้อยนั้น ก็ยังเอาของเราไป

ทำให้เราพลัดพรากจาก ให้เราต้องเสียใจ

จะได้พ้นจาก *กฎของความไม่เที่ยงแท้*

จะได้เป็นอิสระ

.. ไม่ต้องดิ้นรน

.. ไม่ต้องอยากได้ อยากมี อยากเป็น

.. ไม่ต้องกลัวว่า มันจะเสียไป

-- ไม่ต้องอะไรทั้งหมดทั้งสิ้น เป็นอิสระ --

เช่นนี้ละ.. พระยาธรรม

กติกา ในวัฏสงสารนี้ ..มันไม่ยากเลยลูก

กฎแห่งกรรม - คุมไว้

กฎแห่งความไม่เที่ยงแท้ - ก็คุมอยู่

เราก็ทำดี - โดยปราศจากเชื้อความลุ่มหลง.. ที่มันเป็นเหตุของการ ทำให้เราอยู่ในกติกานี้

เราก็ดับเชื้อตัวนั้นซะ - เราก็จะเลิกอยู่ในกฎทั้ง 2 ข้อนี้ !

โดยการ.. ทำทาน รักษาศีล ฟังธรรม ทำสมาธิ เติมปัญญา

และทำไปเรื่อยๆ..

จนเรามีกำลังของจิตมากพอ.. เรารู้แจ้ง สว่างมากพอ

ความหลง - ไม่สามารถทำอะไรเราได้อีกต่อไป..

... เราย่อมหลุดจากวัฏสงสารนี้ - อยู่เหนืออำนาจกฎทั้ง 2 ข้อนี้ **

เมื่อนั้น.. เราก็จะไม่เกิด ไม่ดับ

เมื่อนั้น.. เราก็จะไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา -ที่จะทำให้มันทุกข์อีกต่อไป..

เราจะเป็นแต่เพียงแค่ดวงจิตที่อิสระ อยู่เหนือกติกาทั้งหลาย..

อย่างนั้นละ.. พระยาธรรม

เหตุที่มนุษย์ทั้งหลายทุกข์.. ก็เพราะว่า “ลุ่มหลง” ลูก

หลง รัก โลภ โกรธ / อยาก และไม่อยาก

ก็เลยถูกสิ่งเหล่านี้..

พาให้อยู่ในวัฏสงสาร

พาสร้างกรรม

พาเป็นไปตามกรรม

พาเกิด - พาดับ.. ตามกฎของความไม่เที่ยงแท้

เราก็ออกจากเขาเสีย สิลูก ถ้าเราไม่ปรารถนาให้เขาเป็นนายเราอีก

เท่านี้ละ.. พระยาธรรม

การสนทนาธรรมในวันนี้ ก็คือ การชี้บอกให้ลูกทั้งหลาย.. เข้าใจกติกา

เติมปัญญาเสียก่อน

/ จะได้ทำตามกฎได้

/ จะได้พ้นทุกข์ อย่างแท้จริง

- ไม่เสียเวลา อยู่กับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง !

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟัง และพิจารณา

ลูกเข้าใจกติกาทั้งหมดแล้วเจ้าค่ะ

และจะพยายามประพฤติ ปฏิบัติตาม

จะพยายามไม่ลุ่มหลงกับ สิ่งสมมุติ

จะพยายามรักษาศีล ภาวนา ทำความดี.. เพื่อถอดถอนความหลง

ลูกจะนำธรรมนี้ ไปเผยแผ่ บอกต่อ ให้กับดวงจิตทั้งหลาย.. เจ้าค่ะ

วันนี้ ลูกขอกราบลาก่อน..นะเจ้าคะ

สาธุ