อวิชชา

การกำจัดอวิชชา (สังโยชนฺ์ ข้อ10)

" อวิชชา ท่านหมายเอา อุปาทาน

คือ ความยึดมั่น ถือมั่น ไม่รู้ตามความเป็นจริง "

และอุปาทาน นี้มีคำจำกัดอยู่ ๒ คำ

คือ ฉันทะ และ ราคะ ท่านหมายเอาว่า

อุปาทาน นี้ ก็ได้แก่ ฉันทะ ความหลงใหล

ใฝ่ฝันในโลกามีสิ่งทั้งหมด มีความปรารถนา

มีความพอใจในสมบัติของโลก

โดยมิได้คิดว่าสมบัติของโลกนี้

มันมีอันที่จะต้องสลายฉิบหายไปในที่สุด

ราคะ มีความกำหนัดยินดีในสมบัติของโลก

ด้วยอารมณ์ใคร่ในกิเลส

ฉะนั้น การกำจัด อวิชชา หรือ อุปาทาน

ท่านก็ให้พิจารณาเห็นว่า สมบัติของโลก

ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา

เราไม่มีในสมบัติของโลก

สมบัติของโลก ไม่มีในเรา

จนมีอารมณ์ไม่ยึดถืออะไร

เป็นอารมณ์มีอยู่ ก็เป็นเสมือนไม่มี

จิตไม่ผูกพันเกินพอดี มีใช้ก็ใช้

เมื่อมันอันตรธานไป ก็ไม่เดือดร้อน

เท่านี้พอแล้ว มีอารมณ์เหือดแห้งในโลกามิส

มีจิตชุ่มชื่นต่ออารมณ์ในพระนิพพาน

เห็นอะไรใจไม่ข้อง ไม่เศร้าหมองเดือดร้อน ในอารมณ์ที่เป็นโลกวิสัย

มีความสุขใจเป็นที่สุด หมดพันธะผูกพันในอารมณ์ต่าง ๆ

ทั้งสิ้นเท่านี้ ท่านจัดว่าหมดภาระหน้าที่

ที่จะต้องแสวงหาภพเป็นที่เกิดต่อไป

คำสอน ... หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง