การรู้ทุกข์

จุฬามเหศักดิ์ นักรบจักรวาล

#ธรรมะ

พูดคุยกับพระเจ้า(มหาเทพ ศาสดา)ฉบับที่112

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🧘🏻‍♂️จิ้น:ผมมีโอกาสได้พูดคุยกับผู้ที่รู้ธรรมหลายท่าน นักปฏิบัติธรรมก็มีโอกาศได้สนทนา แต่พวกเขากลับบอกว่าเขาก็ยังคงมีความทุกข์อยู่ รวมถึงตัวผมเองด้วยก็ยังมีความแอบทุกข์อยู่บ้างเช่นกันเป็นเพราะเหตุใดครับท่านเค......?

.

.

🌿ท่านเค:คนรู้ธรรมก็ทุกข์ได้ คนไม่รู้ธรรมก็ทุกข์ได้

คนรู้ธรรมหมดทุกข์ได้ คนไม่รู้ธรรมหมดทุกข์ได้

คนมีศาสนาหมดทุกข์ได้ คนไม่มีศาสนาก็หมดทุกข์ได้ ความทุกข์นัันเป็นของธรรมดา และการที่จะหมดทุกข์ได้นั้นก็เป็นของธรรมดา

.

.

🌿เธอรู้ธรรมแต่กรรมยังนำพา ยังตามติดเธอมาให้ทุกข์ใจ ยังหมองหม่นวกวนในจิตใจ ด้วยภายในของเธอต้องใช้กรรม จะกี่บทกี่ธรรมที่เธอรู้ล้วนเป็นครูสอนเธอทั้งหมดหนา แต่ว่าครูก็คือครูใช่เจ้ากรรมตามติดมา!

.

🌿หมดวาระเวลาหายทุกข์ใจ หากเธอได้เรียนรู้ความจริงแท้ ทุกข์ก็แค่ส่วนหนึ่งชีวิตหนา ช่วยเติมเต็มจิตวิญญาณผ่านภพมา ได้ชำระกรรมทำมาทุกชาติไป

.

.

🌿หากเธอรู้ธรรมแล้วเธอยังทุกข์

โปรดจงรู้ว่านั้นคือกรรมเก่าของเธอที่เป็นแบบนั้น!

จริงอยู่ เธอรู้ควรปล่อยวางจะได้ไม่ทุกข์ แต่กรรมนั้นเร็วกว่าความคิดเธอเผลอแป็บเดียวเธอก็ทุกข์ไปแล้ว!

.

.

🌿รู้อะไรไม่เท่ารู้ตัว! รู้ตัวว่าตอนนี้เธอทุกข์

ทุกข์เพราะเหตุใด หาเหตุแห่งทุกข์ของเธอ

ไม่ใช่หาธรรมะมาแก้ทุกข์

ธรรมะช่วยเธอได้ แต่หากเธอไม่เจอเหตุแห่งทุกข์ของเธอที่แท้จริง! ความทุกข์นั้นก็จะกลับมา

.

.

🌿เธอทุกข์เพราะอะไร ทุกข์เพราะห่วง ทุกข์เพราะต้องการ ทุกข์เพราะอวิชา ทุกข์เพราะกิเลสตัณหา

กรรมนั้นเป็นของเธอ ทุกข์นั้นเป็นของเธอ

ธรรมะเป็นของธรรมดา เป็นธรรมชาติ เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว!แต่ความทุกข์คือสิ่งที่เธอสร้างขึ้นมา!

.

.

🌿หากเธอหมดกรรม ทุกข์นั้นจะค่อยๆคลายไป!

ธรรมะช่วยให้เธอเข้าใจทุกข์!

แต่ทุกข์นั้นเป็นของเธอ ไม่ใช่ของธรรมะ!

หากจะแก้ แก้ที่ตัวเธอ! เรียนรู้ธรรมเพื่อปล่อยวาง

ไม่ใช่เรียนรู้เพื่อนำมายึดติดไว้!

หากเธอยึดต่อธรรมนั้น!

ธรรมนั้นก็ทำให้เธอทุกข์ได้เช่นกัน

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Cr.ความสุข อยู่ที่ใจ(ผู้รับศาสน์ ข้อความศักดิ์สิทธิ์)

03/09/2563 12:13

..ทางโลกที่เราอยู่กัน ยกตัวอย่างบางคนปะทะสังสรรค์กัน จะเพื่อนหรือเป็นญาติสนิทมิตรสหาย บางครั้งพูดกันออกไป ก็มีความขัดเคืองกัน บางคนก็บอกว่า เขาว่าเรา เขาทำให้เราทุกข์ เราก็มีความขัดเคืองมีความทุกข์ใจอยู่

ถามว่าความเข้าใจนี้ถูกไหม ถ้าคนฉลาดขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง ก็จะถามว่าทำไมเราต้องไปขัดเคือง ทำไมเราต้องไปทุกข์ ความทุกข์กับความสุขเราจะเอาตรงไหน นี่

ทีนี้บางคนก็จะแก้ปัญหา เลิกคบมัน บางคนก็จะแก้ปัญหา ต้องหยุดปากเขา มันก็เลยวุ่นวาย เป็นเหตุที่เราเห็นในข่าวทั้งหลาย

ทีนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ไม่มีใครทำให้เราทุกข์ มีพระภิกษุรูปหนึ่งไปทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ใครทำให้เราทุกข์ พระองค์ก็ตรัสตอบว่าไม่มี

ท่านก็ถามต่อว่า เราทำให้เราทุกข์ใช่ไหมพระเจ้าข้า พระองค์ก็ตรัสตอบว่าไม่มี

เขาทำให้เราทุกข์ใช่ไหมพระเจ้าข้า พระองค์ก็ตรัสตอบว่าไม่มี

อย่างนั้นทั้งเขาทั้งเราทำให้เราทุกข์ใช่ไหมพระเจ้าข้า พระองค์ก็ตรัสตอบว่าไม่มี

นี่ เขาชักจะสงสัยแล้วพระภิกษุรูปนี้ ก็เลยทูลถามพระองค์ย้อนกลับไปใหม่ ทุกข์มีจริงไหมพระเจ้าข้า พระองค์ก็ตรัสตอบว่ามี

อย่างนั้นเมื่อทุกข์มีจริง เมื่อข้าพระพุทธเจ้าทูลถามพระองค์ว่า ใครทำให้เราทุกข์ ทำไมพระองค์จึงตรัสตอบว่าไม่มี

พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงวิสัชนาตอบว่า เธอตั้งคำถามเราตถาคตผิด เธอต้องตั้งคำถามเราว่า อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ทุกข์เกิด มีไหมพระเจ้าข้า

ถ้าเธอตั้งคำถามเราตถาคตเช่นนี้ เราตถาคตจะตรัสตอบเธอว่ามี

ทีนี้ อะไรเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ท่านก็ตรัสตอบมาอีกว่า อวิชชาตัณหานั่นเอง

อวิชชาก็มีการบรรยายไว้ในตำราเป็น อวิชชา ๔ อวิชชา ๘

อวิชชา ๔ ก็มี ๑.การไม่รู้จักทุกข์ ๒.ไม่รู้จักสมุทัย ๓.ไม่รู้จักความดับทุกข์ ๔.ไม่รู้จักข้อปฏิบัติถึงซึ่งความดับทุกข์

ทีนี้ถ้าเพิ่มอีกให้มันเป็น ๘ ข้อ ๕.ไม่รู้จักรูปนามในอดีต ๖.ไม่รู้จักรูปนามในอนาคต ๗.ไม่รู้จักรูปนามในอดีตในอนาคต ๘.ไม่รู้จักปฏิจจสมุปบาท

นี่ อันนี้ตำราพูด ทีนี้อาตมาจะย่นย่อสั้น ๆ ตามความรู้ความเห็นอธิบายให้ฟัง อาตมาก็บอกว่า อวิชชาก็คือ การที่เราไม่รู้แจ้งความจริงในสภาวธรรม ในรูปนามขันธ์ ๕ ณ ปัจจุบันตรงนั้น

เราไม่รู้แจ้งความจริงตรงนั้น การที่มันไม่รู้แจ้งความจริงตรงนั้น มันก็เลยเรียกว่ามันหลงเกิด

เมื่อความหลงมันเกิด มันก็คิดผิด มันก็พูดผิด มันก็ทำผิด เรียกว่าอกุศลกรรมทางกายวาจาใจ

เมื่อวิชชาเกิด มันก็คิดถูก มันก็พูดถูก มันก็ทำถูก เรียกว่ากุศลทางกายวาจาใจ

ทีนี้ที่ว่าเราไม่รู้จักความจริงในสภาวธรรมตรงนั้น ก็ยกตัวอย่างที่เมื่อกี้นี่ที่พูดให้ฟัง เขามาว่าเรา เขาทำให้เราทุกข์ ถ้าเราใช้สติระลึกขึ้นมา เวลาทุกข์มันเกิดในใจเรา ก็ใช้สตินั้นน่ะกำกับกำหนดลงที่ใจเรานั่นเอง ความทุกข์นั้นน่ะมันมีอาการอย่างไร มันเกิดขึ้นแล้วมันดับไหม แต่ก่อนมันมีไหม ปัจจุบันมันทำไมมีอยู่ ทำไมตั้งอยู่ อนาคตมันจะอยู่ได้ไหม นี่พิจารณามันก่อน แล้วความทุกข์นี้ ที่เกิดในใจเรานี้ มันเป็นตัวเรามันเป็นของเราจริงไหม มันเกิดจากอะไร พินิจพิจารณาลงไป...

โดยท่านพระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ

< อวิชชา ๘ >

อวิชชา หมายถึง ความไม่รู้, ความเขลาไม่รู้สภาวะธรรมตามความเป็นจริง​ ท่านมุ่งถึงความไม่รู้ในอริยสัจ มี ๘ อย่าง คือ

๑.ไม่รู้จักทุกข์

๒.ไม่รู้จักเหตุเกิดแห่งทุกข์

๓.ไม่รู้จักทางความดับทุกข์

๔.ไม่รู้จักทางถึงความดับทุกข์

๕.ไม่รู้จักอดีต

๖.ไม่รู้จักอนาคต

๗.ไม่รู้จักทั้งอดีตทั้งอนาคต

๘.ไม่รู้จักปฏิจจสมุปบาท

๑.ไม่รู้จักทุกข์ คือ คนส่วนใหญ่เคยประสบกับทุกข์มาทั้งนั้น ทั้งทุกข์ทางกายที่เกิดจากปัจจัยภายนอก ( หนาว, ร้อน, เย็น, ยุง, สัตว์ต่างๆที่มาทำอันตราย) หรือปัจจัยภายใน ที่เรียกว่า ทุกข์ประจำสังขาร ( ผมหงอก, ฟันหัก, หูพร่า, ตามัว, หิว, ขับถ่ายและอิริยาบถ​) และทุกข์ทางใจ ( เสียของรัก จากของชอบ ประสบกับสิ่งที่ไม่รัก อยากได้สิ่งใดแต่ไม่ได้สิ่งนั้น ) แต่ไม่รู้จักทุกข์ตามความเป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกขอริยสัจ ที่ต้องกำหนดรู้ดังนี้ จะได้หาทางออกจากทุกข์​นี้

ความเกิดก็เป็นทุกข์,

ความแก่ก็เป็นทุกข์,

ความตายก็เป็นทุกข์,

ความโศก

ความร่ำไรรำพัน

ความทุกข์กาย

ความทุกข์ใจ

ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์,

ความระคนด้วยสิ่งไม่เป็นที่รัก ก็เป็นทุกข์,

ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รัก ก็เป็นทุกข์,

ความที่ตนปรารถนาแล้วไม่ได้สิ่งนั้นสมหวัง ก็เป็นทุกข์,

กล่าวโดยย่อ ขันธ์อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือทั้ง ๕ เป็นทุกข์.

๒.ไม่รู้จักเหตุเกิดแห่งทุกข์ คือ ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ที่ทำให้เกิดทุกข์ เพราะส่วนใหญ่มัวแต่โทษว่า สิ่งอื่นหรือผู้อื่นสร้างทุกข์ให้กับตน โดยไม่ยอมเข้าใจว่า ที่เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ เกิดจากตัณหา ความทะยานอยากในใจของตน

๓.ไม่รู้จักทางความดับทุกข์ คือ เมื่อไม่รู้เหตุผลไม่ยอมรับว่า ตัณหาในจิตใจของตนต่างหากเป็นตัวให้เกิดทุกข์จึงไม่รู้ว่า หากจะดับทุกข์ได้อย่างสนิท ต้องดับตัณหานั้นเสียก่อน ทุกข์ถึงจะดับ

๔.ไม่รู้จักทางถึงความดับทุกข์ คือ ไม่รู้ถึงวิธีการที่จะทำให้ทุกข์ดับไป เพราะไม่รู้ว่าอริยมรรคมีองค์​ ๘ เป็นแนวทางที่ผู้ปฏิบัติตามสามารถดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง

๕.ไม่รู้จักอดีต คือ ไม่รู้ผลชั่วที่ตนได้รับในปัจจุบันนี้ มีสาเหตุมาจากการทำความเลวไม่ดีมาก่อน อาจจะเป็นในอดีตชาติหรือในชาตินี้ คนพวกนี้มักมีความคิดว่า ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป เมื่อกรรมตามสนองในปัจจุบันวันนี้ จึงไม่รู้จักสืบสาวหาเหตุการณ์ที่ตนทำผ่านๆมา เรียกว่า ไม่รู้จักเหตุ

๖.ไม่รู้จักอนาคต คือ ไม่รู้ว่าความชั่วที่ตนทำในวันนี้ จะมีผลให้ตนได้รับทุกข์ยากลำบากในวันข้างหน้า คนพวกนี้ไม่เชื่อผลของกรรมว่ามีอยู่จริง จึงไม่สามารถคาดการณ์ถึงผลที่ตนจะต้องได้รับในอนาคต ได้อย่างถูกต้องตามความเป็นจริง เรียกว่า ไม่รู้จักผล

๗.ไม่รู้จักทั้งอดีต ทั้งอนาคต คือ ไม่รู้จักผลชั่วที่ตนได้รับในปัจจุบัน ที่มีสาเหตุจากการทำชั่วแต่ครั้งอดีต แล้วยังตั้งหน้าตั้งตาทำความชั่วต่อไปไม่คิดกลับตัวกลับใจ เพราะถูกความไม่รู้ปิดบังปัญญาไว้ จึงทำให้ไม่เชื่อว่า กรรม และกฎแห่งกรรมมีจริง จึงต้องก้มหน้ารับผลกรรมชั่วต่อไปอย่างไม่รู้จบสิ้น เพราะไม่รู้จักเชื่อมโยงเหตุในอดีตและผลในอนาคตให้สืบเนื่องถึงกัน เรียกว่า ไม่รู้จักเหตุและผล

๘.ไม่รู้จักปฏิจจสมุปบาท คือ ไม่รู้จักความเป็นจริง ว่าสภาวะธรรมต่างๆ เป็นเหตุเป็นผลของกันและกัน เนื่องกันไปเหมือนกับลูกโซ่ ที่เกี่ยวเนื่องกันเป็นสายฉะนั้น เมื่อไม่รู้เช่นนี้ จึงทำให้ต้องวนเวียนอยู่กับการเกิด แก่ เจ็บ ตาย อย่างไม่รู้จบสิ้น