พระอริยสงฆ์

ตอนที่ศาสนาพุทธเข้ามาในแผ่นดินนี้

ไม่ใช่เข้ามาศาสนาเดียว

พราหมณ์ ฮินดู อะไรมันก็เข้ามาด้วย

แล้วเข้ามาก่อนศาสนาพุทธซะอีก

งั้นก็จะปน ปนเปื้อน

ปนกับลัทธิถือผี ลัทธิบูชาบรรพบุรุษ

ลัทธิบูชาธรรมชาติ ลัทธิบูชาเทพเจ้า เทวดา

งั้นพวกเราจะไหว้อะไรปนๆกันไปหมดเลย

พอจะเข้าใจธรรมะนะ

กลั่นกรองแยกแยะออกเนื้อแท้

ของพระพุทธศาสนาออกมาได้

ถึงไม่ใช่เรื่องง่าย

กระทั่งคนที่พยายามจะเรียนศาสนาพุทธจริงๆนะ

ก็เกิดการตีความที่แตกต่างกัน

อันนี้เป็นเรื่องปกติจะเกิดนิกาย

นิกายมันมีมาตั้งนานแล้ว

สมัยหลังปรินิพพานใหม่ๆ มันก็เริ่มมีนิกายขึ้นมา

กลุ่มของเราเนี่ยอยู่ในกลุ่มที่เรียกว่า"เถรวาท"

เราจะถือมติที่พระมหากัสสปะขอกับสงฆ์ ๕๐๐ องค์

ว่าจะยืนหยัดอยู่ในพระธรรมคำสอน

ดั้งเดิมของพระพุทธเจ้า จะไม่เพิ่ม

แล้วก็จะไม่ลดคำสอนของพระพุทธเจ้า

นี้พอสังคายนาเสร็จก็มีพระมาจากที่อื่น

ทางคณะสงฆ์ก็บอกพวกพระว่า

สังคายนาเสร็จแล้ว

มีมติว่าจะคงคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้

พระองค์นั้นท่านก็ตอบเลยบอกว่า

สังคายนากันท่านก็อนุโมทนานะ

แต่ท่านจะเชื่อคำสอน

ที่ท่านได้ยินจากพระพุทธเจ้าด้วยตัวท่านเอง

คล้ายๆ มติของท่านก็ดีไม่ว่าหรอก

แต่ฉันจะเชื่อที่ฉันได้ยินจากพระพุทธเจ้า

มันก็เริ่มมีรอยปริให้เราเห็นแล้ว

ในที่สุด

ก็เกิดนิกายในศาสนาพุทธมาเป็นสิบๆนิกายเลย

หลายสิบนิกาย

บางนิกายช่วงหนึ่งก็หายไป

บางนิกายเหลืออยู่

แต่ก็ปนกับนิกายที่เคยไม่ถูกกันก็มี

ผสมไปเรื่อยๆ มาถึงรุ่นมือเราเนี่ย

ธรรมะตกมาถึงรุ่นพวกเราเนี่ย

ก็เริ่มมีปัญหานะ

ว่าจะเรียนจะแยกแยะ

คำสอนดั้งเดิมนะต้องเรียนกันจริงๆ

ต้องเรียน รากเดิมเลยก็คือตัวพระไตรปิฎก

แก้ไม่ได้ ต้องรักษา

ในยุคเรานี้ยังมีคนพยายามจะแก้พระไตรปิฎกนะ

บอก พระไตรปิฎกขาดตรงนี้ ตรงนี้เกินไปตัดออก

งั้นท่านพุทธทาสนะท่านบอก

อภิธรรมนี้เกินตัดออกได้

งั้นคนจำนวนมากก็รับไม่ได้

งั้นธรรมะเนี่ยนะ

มันพร้อมจะแกว่งตลอดเวลา

มันพร้อมจะบิดจะเบี้ยวไปตามกิเลส

การที่เราจะเรียนธรรมะให้เข้าใจจริงๆนะ

ต้องลงมือปฏิบัติจริงๆ

นี้พอจะลงมือปฏิบัติก็มีปัญหาอีกแล้ว

สำนักปฏิบัติเยอะแยะไปหมดเลย

จะลงมือยังไงนะ เนี่ยเราก็ค่อยๆสังเกตไป

การปฏิบัติแนวไหนเนี่ย

ที่สามารถลดละกิเลสได้นะ

กิเลสที่มีอยู่ก็ดับสูญไป กิเลสใหม่ไม่เกิด

แต่ว่ากุศลที่ไม่มี ก็เกิดมีขึ้นมา

กุศลที่มีแล้ว เจริญขึ้นมา

เนี่ยเราวัดด้วยตัวของเราเอง

งั้นเราปฏิบัติธรรมแล้วลดละกิเลสได้ก็โอเค

เราไม่ต้องพูด ว่ามันสำนักไหนๆหรอก

แต่ถ้าปฏิบัติแล้วลดละกิเลสไม่ได้ ก็ไม่ใช่

เราปฏิบัติแล้วก็ละโมบโลภมาก

อยากโน่นอยากนี่ อะไรอย่างนี้ก็ไม่ใช่

ธรรมะของพระพุทธเจ้านะ

มักน้อย สันโดษ

อย่างปฏิบัติแล้วก็ชอบวุ่นวายกับโลก

ไม่สนใจความสงบ ความวิเวก มันก็ไม่ใช่นะ

ต้องมักน้อย สันโดษ ใฝ่ในความสงบ

ทางกาย ทางจิตใจนะก็สงบจากกิเลส

ปรารภความเพียร

ไม่ใช่อยู่เฉยๆก็บรรลุมรรคผล

นอนเฉยๆ ก็บรรลุมรรคผล ไม่ใช่

ต้องลงมือปฏิบัติ ก็เจริญศีล สมาธิ ปัญญา

จนกระทั่งวิมุตติเกิด

วิมุตติก็คือ การที่จิตหลุดพ้นจากอาสวกิเลส

มันจะหลุดพ้นเป็นลำดับๆไป มี ๔ ขั้น

โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี พระอรหันต์

มี ๔ ขั้น

ในขั้นพระอรหันต์เนี่ย

จิตหลุดพ้นจากอาสวะจริงๆ

ในขั้นก่อนหน้านั้นนะ

อริยมรรคก็ไปทำลายสังโยชน์บางตัวไป

แต่ยังเหลือสังโยชน์ เหลือกิเลสชั้นละเอียดอยู่

งั้นค่อยๆฝึก ในที่สุดก็ทำลายกิเลสได้หมด

นี้เราจะฝึกยังไง

เราก็ดูองค์มรรค มรรคมีองค์ ๘

ขั้นแรกเลยเราต้องเรียนให้ได้ก่อนว่า

สัมมาทิฏฐิเป็นยังไง

สิ่งที่เรียกว่าสัมมาทิฏฐินั้นก็คือ

การเรียนรู้เรื่องอริยสัจ ๔

รู้ว่ารูปนาม ขันธ์ ๕ นี้คือ"ตัวทุกข์"

นี่เรียกว่าทุกข์นะ

รู้หน้าที่ต่อทุกข์ก็คือ"การรู้" ไม่ใช่การละ

งั้นหน้าที่ของเราเนี่ย"ต้องรู้ทุกข์"

คือ รู้ความจริงของกาย ของใจ ตัวเอง

รู้ความจริงของขันธ์ ๕

แต่บางคนก็แยกในมุมอื่นไม่ใช่มุมของขันธ์ ๕

ตัวรูปนามเนี่ย

บางทีก็แยกไปในมุมของขันธ์ ๕ ก็ได้

แยกในมุมของอายตนะ ๖ ก็ได้

ธาตุ ๑๘ ก็ได้

อินทรีย์ ๒๒ ก็ได้

ปฏิจจสมุปบาทก็ได้

แล้วแต่จะแยกกัน

ก็คือเรื่องของขันธ์ ๕ ทั้งนั้นน่ะ

เรื่องของรูปนาม

ฟังแล้วเยอะใช่มั้ย ยังไม่ต้องตกใจ

แค่(เห็น)ร่างกายเคลื่อนไหว ใจเป็นคนดู

ก็ถือว่าโอเคแล้ว แยกได้แล้ว พอเอาตัวรอด

เนี่ยสัมมาทิฏฐิมันเริ่มจากการรู้อริยสัจ

แต่มันเป็นการรู้ทางทฤษฎี

มันยังไม่ได้รู้ด้วยใจ

งั้นสัมมาทิฏฐิในเบื้องต้น

มรรคมีองค์ ๘ ในเบื้องต้น

เนี่ยยังไม่ใช่อริยมรรค

แต่มันเป็นเบื้องต้นแห่งอริยมรรค

ก็เรียกว่า"บุพภาคมรรค"

เป็นบุพภาค เป็นส่วนเบื้องต้นของอริยมรรค

สัมมาทิฏฐิ ก็เป็นสัมมาทิฏฐิในทางทฤษฎี

มีทฤษฎีที่ถูกต้อง

คำว่าทิฐิเป็นภาษาบาลี

ภาษาสันสกฤตใช้คำว่า ทฤษฎี

พวกเรารู้จักคำว่าทฤษฎีมั้ย ?

สัมมาทิฏฐิก็คือ life really (ชีวิตที่แท้จริง)

มีทฤษฎีชี้นำที่ถูกต้อง

แล้วที่พระพุทธเจ้าชี้ไว้ให้

ตัวสัมมาทิฏฐิที่เราจะต้องรู้จักคือ"อริยสัจ"