อยู่เหนือกาย 3 ขั้น

-พุทธทาสภิกขุ-

ธรรมะไตรปิฎก วันที่ 4 มีนาคม 2563

ตอนที่ 63 **อยู่เหนือกาย 3 ขั้น**

+ +

ในเช้าของวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2563 ณ บ้านไทยเจริญ แดนเกิดพระยาธรรมิกราช

เมื่อท่านพระยาธรรมิกราช ได้ขึ้นเข้าเฝ้านอบน้อมต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่าน แล้วนั้น จึงได้นอบน้อมเฝ้าทูลถามและขอฟังธรรม ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ลูกปรารถนาที่จะเฝ้าทูลถามถึงเรื่องของร่างกาย พระพุทธเจ้าค่ะ

โดยปรกติแล้ว คนเรานั้นก็จะรู้สึกกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับร่างกาย จนนึกว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นตัวตนของเรา แต่นักประพฤติปฏิบัติธรรมทั้งหลาย เขาก็จะสามารถที่จะค่อยๆฝึกฝน และถอดถอนความเป็นเรา เป็นของเราจากร่างกายได้ เป็นลำดับๆไป..

ทีนี้ ลูกจึงปรารถนาที่จะขอถึงพระพุทธองค์เป็นที่พึ่ง โปรดทรงเมตตาแสดงธรรมเรื่อง “การอยู่เหนือกาย 3 ขั้น” ให้ลูกได้ฟัง และน้อมไปประพฤติปฏิบัติ ฝึกฝนตามด้วย พระพุทธเจ้าค่ะ “

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. การฝึกฝนตนให้อยู่เหนือกายนั้น เป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งนัก *

และเป็นสิ่งที่ทุกคนที่ปรารถนาจะพ้นทุกข์จะต้องฝึกฝน และต้องฝึกให้ได้ ให้สำเร็จด้วย.. จึงจะสามารถที่จะไปสู่พระนิพพาน คือที่ที่หลุดพ้นทุกข์ได้ **

และโดยปรกติแล้ว จิตทั้งหลายผู้เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารนี้ -- ก็ล้วนแล้วแต่มีความลุ่มหลง ยึดมั่นถือมั่นในกาย ไม่ว่าจะเป็นกายทิพย์ ไม่ว่าจะเป็นกายหยาบ กายของสัตว์เดรัจฉาน หรือว่ากายในภพภูมิใดๆก็ตาม.. ล้วนแล้วแต่จะยึดติด ยึดมั่นถือมั่นเป็นเรา เป็นของของเรา

ฉะนั้น จิตทั้งหลาย.. จึงถูกกายนี้ควบคุม ครอบงำไว้ หลงนึกยึดว่าเป็นตน เป็นของตน..

จึงทุ่มเททำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้กายนี้ได้ดูดี อยู่ดี สุขสบาย

พระยาธรรมเอย.. จิตทั้งหลาย ผู้ไม่รู้ความเป็นจริง - จึงถูกปกปิด ปิดบังให้จมอยู่ในสภาวธรรมของการลุ่มหลง ยึดติดในกาย

พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย - เป็นผู้ฝึกฝนตน จนสามารถเข้าถึงการรู้ตื่นรู้แจ้งแล้ว จิตจึงสามารที่จะถอดถอน คลายความยึดติดในกายเป็นขั้นๆ จนจิตนั้นหลุดลอยเหนือกาย จึงสามารถที่จะเข้าถึงพระนิพพานได้

ฉะนั้น “กาย” เป็นสิ่งที่เกาะเกี่ยวยึดเหนี่ยวจิตทั้งหลายเอาไว้ เป็นสิ่งที่ครอบงำ ทำให้จิตทั้งหลายไม่เข้าใจตามความเป็นจริง

ฉะนั้น การที่ลูกปรารถนาที่จะเรียนรู้ฝึกฝน ตามลำดับ ตามขั้นตามตอน ให้ลูกทั้งหลายเป็นผู้อยู่เหนือกายได้ ย่อมเป็นสิ่งที่ดี.. พระยาธรรม

ลูกเอ๋ย.. บุคคลผู้ที่จะรู้จะเข้าใจได้ว่า กายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของของเรา

บุคคลผู้นั้น จำเป็นที่จะต้อง

- ฝึกฝนตนอยู่บนเส้นทางแห่ง *ศีล ธรรม สมาธิ และปัญญา*

- ฝึกฝนทำคุณงามความดี จนจิตนั้นเลื่อนเข้าสู่ระดับภูมิจิตภูมิธรรมของอริยเจ้า ในระดับที่ 1

จึงจะค่อยเห็นความเป็นจริงว่า กายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา

และจึงค่อยๆฝึกฝนถอดถอน ปล่อยวาง คลายความยึดติดยึดมั่นในระดับหนึ่ง ที่ไม่ถึงขั้นที่ว่าไปเบียดเบียนผู้อื่น ไม่ถึงขนาดว่าจะต้องไปสร้างเวรสร้างกรรมที่ผิดศีลผิดธรรม ตามระดับของศีล 5

บุคคลผู้นั้น ก็จะค่อยๆฝึกฝนตนให้เลื่อนระดับขึ้น จนเข้าถึงพระอริยเจ้า ในระดับที่ 2 คือ พระสกิทาคามี - จึงค่อยๆ เห็นความไม่สวยไม่งามในร่างกาย ในกายตน ในกายผู้อื่น และจึงค่อยๆฝึกขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงระดับแห่งพระอริยเจ้า ในระดับที่ 3, ที่ 4 คือ เป็นองค์พระอรหันต์ จึงจะสามารถที่จะเห็นว่า

“ กายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีอยู่ในกาย กายไม่มีอยู่ในเรา “

จึงจะเห็นเช่นนั้นได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง และสามารถปล่อยวาง คลายความยึดติดอยู่เหนือกายได้ ลูก

ฉะนั้น บุคคลผู้ที่จะอยู่เหนือกายได้ ในขั้นที่ 1- จะต้องเป็นบุคคลผู้ที่สามารถที่จะฝึกฝนตน จนเป็นพระอริยเจ้าในระดับต่างๆ และเข้าใจว่า กายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา

และก็ยังคงฝึกฝนตนจนเลื่อนถึงสภาวะของการ

-- เห็นกายนี้เกิด ตั้งอยู่ และแตกดับไป

-- เห็นสภาวะของกาย ที่มันต้องดับไปในวันหนึ่ง

-- เห็นความไม่เที่ยงแท้ เกิดขึ้นในกายด้วย

นอกจากเขาไม่ใช่ของเรา เขาไม่มีอยู่ในเรา เราไม่มีอยู่ในเขาแล้ว.. เขาก็ยังมีความไม่จีรังยั่งยืน

มีอายุขัย การเป็นอยู่ของเขา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็จะต้องดับไปในวันหนึ่ง -- ยังเห็นความไม่เที่ยงแท้ในกาย จนคลายความยึดติด ไม่ยึดถือเอาไว้ สักแต่ว่าดำเนินไปๆตามเหตุเท่านั้น..

นี่คือ ระดับขั้นที่ 2 หรือสิ่งที่ 2 - ที่บุคคลผู้ที่สามารถอยู่เหนือกายเขาทำกัน และเห็นกันตามนี้ ลูก

เห็นความไม่เที่ยงแท้ของการตาย และฝึกฝนจนเห็นเป็นธรรมดา...

และต่อไป ขั้นที่ 3 - ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นว่า กายนี้ไม่ใช่ตัวตนของเรา ไม่มีเราอยู่ในนั้น และสักวันหนึ่งมันต้องดับไป เสื่อมไป หายไป จนเขานั้นคลายความยึดติด

แต่ดวงจิตกลุ่มนั้น เขาก็ยังสามารถที่จะมีปัญญารู้ตื่น ด้วยการยังคงขับเคลื่อนกายนี้ไปตามเหตุ เพื่อประกอบหน้าที่บนโลกใบนี้ ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดแก่จิตของเขา

คือ ใช่ว่าไปยึดเอาตัวไม่ใช่ตน ใช่ของตน ยึดเอาตัวของความไม่เที่ยงแท้ แล้วก็ปล่อยไป ทิ้งไป...

สภาวธรรมที่สูงจริงๆ ถึงแม้ว่าจะรู้ เข้าใจ เห็นตามความเป็นจริง - แต่เขาก็จะประคองกายนี้ ต่อยอดทำความดี ดูแลตามเหตุ แล้วก็ทำสิ่งที่เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ดวงจิตแห่งตน และยังคงคอยทำประโยชน์ให้แก่สังคมโลก ให้แก่ส่วนรวมด้วย

เช่นดังองค์พระอรหันต์หลายพระองค์ที่เกิดขึ้นในเมืองไทย และสามารถสร้างตำนานเอาไว้มากมายหลายตำนาน ทิ้งสิ่งที่เป็นประโยชน์ที่สุดเอาไว้บนโลก เพื่อเป็นเชือกฉุดดึงดวงจิตทั้งหลายให้ออกจากที่นี่ไป คือ พระธรรมคำสอนต่างๆ รูปแบบแนวทางการประพฤติปฏิบัติตาม..

ยังคงทำประโยชน์ไว้แก่โลก

แม้อยู่เหนือกายนี้ แม้รู้ว่า มันต้องดับไป แม้รู้ว่ามันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของตน แต่ก็จะยังทำในสิ่งที่เกิดประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น ให้ได้สูงสุด มากที่สุดเท่าที่พอจะทำได้ ก่อนที่กายนี้จะแตกดับ

* จึงเป็นบุคคลผู้อยู่เหนือกาย

* จึงเป็นบุคคลผู้เข้าใจในกาย อย่างแท้จริง

* จึงเป็นบุคคลผู้ที่สามารถเข้าถึงความรู้ตื่น รู้แจ้งโลก อย่างไม่มีความลุ่มหลงเลย อย่างแท้จริงละ.. พระยาธรรมเอย

การที่เราคิดว่าเราอยู่เหนือกายแล้ว จะทิ้งกายทุกอย่างไป นั่นเป็นความคิดที่ลุ่มหลง !

เป็นการกระทำที่ไม่ใช่ของพระอริยเจ้าทั้งหลาย

พระอริยเจ้าทั้งหลายนั้น ท่านจะรู้ตื่นตามความเป็นจริงว่า ..กายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีอยู่ในเขา เขาไม่มีอยู่ในเรา

-- แต่ถึงแม้จะรู้เช่นนี้.. ก็ยังดำเนินสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อไป **

รู้ว่าสักวันหนึ่งมันต้องตายแน่ แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้มันตายไปก่อนกาลเวลาอันควร โดยไม่ดูแล

ก็ไม่ใช่เช่นนั้น ลูก..

ท่านก็ยังคงทำทุกอย่าง ดำเนินไปให้ดีที่สุด และทำในสิ่งที่เกิดประโยชน์มากที่สุด..

เพียงแต่จิตที่เดินมาจนถึงจุดของการอยู่เหนือกายแล้วนั้น เขาจะทำทุกอย่างให้เกิดประโยชน์ แก่ตน แก่โลก แก่วัฏสงสาร อย่างรู้ตื่น

-- ด้วยการไม่มีความเห็นแก่ตัว เห็นแก่เป็นของตน

-- สักแต่ว่าทำไปๆ

-- หลุดลอยเหนือความมีทั้งปวง

เช่นนี้ละ พระยาธรรมเอ๋ย..

พอจะเข้าใจบ้างแล้วหรือยังเล่า จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด.. พระยาธรรม+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ ลูกพอจะเข้าใจแล้ว พระพุทธเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ให้ลูกได้ฟัง พระพุทธเจ้าค่ะ

ลูกจะน้อมไปประพฤติปฏิบัติ พิจารณาตาม และเผยแผ่ให้ทุกคนได้รู้ ได้เข้าใจตามด้วย

เพื่อดวงจิตทั้งหลาย จะได้ฝึกฝนถอดถอนจิตของตนให้อยู่เหนือกาย จะได้ไม่ถูกครอบงำอีกต่อไป

วันนี้ ลูกต้องกราบขอลาก่อนนะเจ้าคะ เอาไว้ลูกจะมาเฝ้าฟังธรรมใหม่ พระพุทธเจ้าค่ะ…

สาธุ