สังฆานุสติ ๒-๓

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 10 กันยายน 2560

ตอนที่ 172 **สังฆานุสติ แบบที่ ๒**

+ +

ในเช้าของวันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2560 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้า ได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านเพื่อเฝ้าฟังธรรม เมื่อได้กราบนอบน้อมพระพุทธองค์ท่านแล้วนั้น จึงได้เฝ้าทูลถามพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ ลูกจะขอทูลถามถึงกรรมฐาน กองที่ 23 แบบที่ 2*

คือ การทรงอารมณ์ไว้กับ *พระสงฆ์* หรือว่า *คุณของพระสงฆ์* เพื่อเข้าสู่ฌานสมาธิ น่ะเจ้าค่ะ

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้น้อมฟัง น้อมไปเผยแผ่ และปฏิบัติตาม ด้วยเถิดพระพุทธเจ้าค่ะ ”

- - - -

พระยาธรรมเอ๋ย.. พระสงฆ์นั้นเป็นอย่างไรเล่า ตามความคิดของลูกในแบบที่ 2* นั้น ?

จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

ตามความคิดของหนู หนูคิดว่า *พระสงฆ์* คือองค์ที่สาม แห่งพระรัตนตรัย

มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เกิดขึ้นแล้ว - จึงได้มีพระธรรมคำสอนสั่ง

เมื่อมีพระธรรมคำสอนสั่ง - จึงต้องมีผู้ศึกษา และเรียนรู้ตาม

ผู้ที่จะศึกษา และเรียนรู้ตาม.. จึงต้องเป็นผู้ที่เป็น *พระสงฆ์* หรือว่า มีศีล- ตามกรอบที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติเอาไว้..

เพื่อจะได้แยกออกมาเป็นสัดส่วน ว่านั่นคือ.. พระสงฆ์ ผู้ที่จะเป็นที่พึ่ง เป็นตัวแทนของพระธรรม และพระพุทธเจ้า.. ให้กับดวงจิตทั้งหลาย

*พระสงฆ์* ของพระพุทธเจ้า จึงได้แก่..

/ การละจากทางโลกแล้ว

/ สมาทานศีล 227 ข้อ

/ ประพฤติตน อยู่ในกรอบของการฟังธรรม ทำสมาธิ และฝึกฝนปัญญาแห่งตน

* เพื่อดับกิเลสตัณหาตาม - และเพื่อชี้ทาง สืบทอดพระพุทธศาสนา แก่ดวงจิตทั้งหลาย.. ที่ตั้งใจจะศึกษาธรรมต่อ..พระพุทธเจ้าค่ะ

ฉะนั้น.. พระสงฆ์ ก็เปรียบเสมือนเป็นเสื้อเกราะตัวหนึ่ง ที่พระพุทธองค์สร้างด้วย

*ศีล ธรรม สมาธิ และปัญญา*

-- ซึ่งจะเป็นเสื้อเกราะ ที่คลุมดวงจิตที่เข้ามาสวมใส่.. เพื่อเป็นที่พึ่งแห่งตน ++

และเสื้อเกราะนั้น ก็ยังคงเป็นสิ่งที่ทุกคน ทุกดวงจิต ที่เข้ามาสวมใส่.. สามารถที่จะรักษาเสื้อเกราะตัวนั้น เอาไว้ให้เป็นที่พึ่งแก่ เหล่าหมู่สัตว์เวไนย์ทั้งหลาย

และยังเป็นที่พึ่ง ที่หลบภัยที่ปลอดภัย

นำพาดวงจิตนั้น.. เข้าสู่พระนิพพานด้วยเจ้าค่ะ

และพระสงฆ์ ก็อาจจะไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่ง

แต่ว่าเป็นเสื้อเกราะ ที่องค์พระพุทธเจ้าทรงสร้างไว้.. เพื่อให้ทุกคน

- ได้หลบภัย

- ได้อาศัยเพื่อพ้นทุกข์.. พระพุทธเจ้าค่ะ

พระพุทธองค์ :: ก็ดีแล้วละ พระยาธรรม.. เธอสามารถหยิบยกตัวอย่างมา ดีพอใช้ได้อยู่..

ลูกเอ๋ย.. ถ้าอย่างนั้นแล้ว เธอคิดว่า.. สิ่งที่มีกำลัง ที่จะให้เธอทั้งหลายน้อมนึกถึงนั้น คือ อะไรล่ะลูก ?

ถ้าเราจะนึกถึง *พระคุณ* หรือว่า *คุณของพระสงฆ์* - ซึ่งไม่เกี่ยวกับตัวบุคคล

เราจะต้องทำแบบไหน ?

ซึ่งในแบบที่ 2* นี้.. ก็ถือว่า เป็นจิตที่ละเอียดขึ้นมา พอจะเข้าใจในความละเอียดอ่อนที่กล่าวไปนั้น

เธอจงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด.. พระยาธรรม

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

การที่เรานี้ จะนึกถึงพระสงฆ์.. เราก็สามารถที่จะพิจารณาถึง *ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา*

เพื่อเป็นพลังให้ก่อเกิดแก่เรา..

ผู้เป็นนักบวช ก็ดี

ผู้ที่ไม่ใช่นักบวช - แต่ตั้งใจน้อมเอาพลังจากการเป็นพระสงฆ์ เพื่อเป็นที่พึ่ง ก็ดี.. พระพุทธเจ้าค่ะ

เราควรจะนึกถึง *ศีล ธรรม สมาธิ และปัญญา*

ที่เป็นเสื้อเกราะห่อหุ้ม ให้ทุกคนได้สมมุติขึ้นมาว่า เป็น *พระสงฆ์* พระพุทธเจ้าค่ะ

- - -

พระพุทธองค์ :: เอาละ ถ้าอย่างนั้น ก็ลองพิจารณาตามเช่นนี้ดู ก็แล้วกันนะลูก

ให้ทุกคนหลับตาลง ทำจิตทำใจให้ว่างๆ แล้วลองนึกตามเสียงธรรมนี้ดู..

หลังจากที่เราทั้งหลาย.. ก็ได้เข้าใจ และรู้จักคำว่า *คุณของพระสงฆ์*

หรือสิ่งที่เป็นองค์ประกอบ ที่ประกอบขึ้นมาเป็น *พระสงฆ์* แล้ว.. ให้ทุกคนพิจารณาตาม..

จงใช้จิตใช้ใจ สัมผัสลึกเข้าไปในเสียงธรรม พิจารณาให้แจ่มแจ้ง

ลูกทั้งหลาย.. จะได้เข้าถึง และสัมผัสคำว่า *พระสงฆ์ - คุณของพระสงฆ์*

เพราะกรรมฐานกองนี้.. จะช่วยถอดถอนตัวอัตตา ที่ลูกนั้นยึดว่า.. ลูกเป็นพระสงฆ์

จะช่วยชี้ทางสว่างให้ลูกทั้งหลาย ..ไม่เพ่งเล็ง เพ่งโทษว่า “พระสงฆ์ไม่ดี”

เมื่อบุคคล เข้าใจสิ่งทั้งหลายที่เรียกว่า *สงฆ์* หรือ องค์ประกอบ ที่ประกอบขึ้นมาเป็นพระสงฆ์นั้น

.. เป็นอย่างดีแล้ว

-- ลูกย่อมเข้าถึงความบริสุทธิ์แห่งพระสงฆ์ได้..ลูกเอ๋ย ++

*พระสงฆ์* นั้น เป็นผู้ที่ตั้งจิต เพื่อที่จะอาสามาอาศัยธรรมขององค์พระพุทธเจ้า - เพื่อหลุดพ้น

*พระสงฆ์* นั้น คือ สิ่งที่พระพุทธเจ้า ได้สร้างให้ก่อเกิด ด้วยศีล ด้วยธรรม ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา

ลูกเอ๋ย.. ลองนึกถึงโบสถ์ในที่หนึ่ง วิหารที่ที่ครอบองค์พระสงฆ์ เกิดขึ้นมาเป็นพระภิกษุอยู่ในศาสนา

นึกถึงโบสถ์ๆหนึ่ง.. ที่มีพระสงฆ์ ที่เป็นสงฆ์อยู่แล้ว

เมื่อมีผู้ที่จะมาขอบวชใหม่.. ก็จะมีฟ้าไตรจีวร พร้อมทั้งพิธีของการทำพิธีบวชให้

จะมีศีล 227 ข้อ..ให้รักษาตามกฎนั้น

* เมื่อได้ให้ศีลแล้ว.. พระสงฆ์รูปนั้น ก็ต้องรักษาศีลตามนั้น..

และก็ต้องฝึกฝนด้วยการฟังธรรม

เพื่อที่จะได้รู้ว่า พระสงฆ์นั้น...

คือ การละ

คือ การเข้ามาปฏิบัติดี เพื่อที่จะเข้าสู่ “การดับกิเลสและตัณหา”

เมื่อมีธรรมเข้ามาให้ศึกษา จึงได้รู้ว่า.. ต้องมีสมาธิด้วย

เมื่อมีสมาธิ.. ปัญญา ที่จะรู้แจ้ง เข้าใจ ตามสรรพสิ่งทั้งหลาย ก็จะก่อเกิด ++

ฉะนั้น.. บุคคลผู้ที่เข้ามาสมาทานศีล - ก็เหมือนได้สวมเสื้อ แห่งการปกปักรักษา คุ้มครองภัย

ไม่ให้ตนนั้น กลับไปคลุกอยู่กับ “ความหลง” ในโลก

ก็เหมือนกันกับการเจอเส้นทาง- ที่ชี้บอกให้เดินห่างจากกิเลสและตัณหา

เหมือนกันกับการที่เจอที่ที่สงบ- เพื่อรู้แจ้งตามความเป็นจริง

.. ตนได้สวมเสื้อเกราะตัวนั้นเอาไว้..

-- บุคคลผู้มาสวมเสื้อเกราะตัวนี้แล้ว อย่างสมบูรณ์ จึงเรียกว่า *พระสงฆ์* ++

บุคคลผู้ที่เข้ามาแล้ว - ขาดตกบกพร่องไป

สักแต่ว่าสมาทานศีลไว้.. แต่ตนไม่ได้รักษาจนครบ

ธรรมคำสอนสั่ง ก็ไม่มี..ไม่ฟัง..ไม่รู้เรื่อง

หรือว่ารู้เรื่อง - แต่ไม่ทำตาม

ปล่อยจิตปล่อยใจให้ฟุ้งซ่าน เร่าร้อน

สมาธิไม่มี / ปัญญาไม่ก่อเกิด

...สักว่า บวชไป ..

* บุคคลผู้นั้น.. จึงถือว่า “ไม่สามารถสวมเสื้อเกราะ แห่งการคุ้มกันภัยได้”.. ลูกเอ๋ย ++

แต่บุคคล ผู้ที่สามารถรักษาศีล โดยการพิจารณา.. แล้วนำมารักษาในแต่ละข้อ

ตามเหตุปัจจัยอันสมควร ตามความเหมาะ และตามความเข้าใจ

ประพฤติ ปฏิบัติดี อยู่ในธรรมคำสอนสั่ง คือ การละ

มีธรรม มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา

* บุคคลผู้นั้น.. ถือว่าสวมเสื้อเกราะเอาไว้ได้ เป็นอย่างดี ++

ทีนี้ ลูกทั้งหลาย.. ก็คงจะนึกออกแล้วสินะ ว่าพระสงฆ์นั้น มีลักษณะเป็นเช่นไร ?

*ศีล* เป็นเกราะแก้วบางๆ ที่คลุมดวงจิตเอาไว้ ลูก

*ธรรม* คือ หนทางที่สอนสั่ง นำพาเราออกจากกิเลสตัณหา

.. เป็นเกราะบางๆ เป็นแก้วใสๆที่มาคลุมไว้ ลูก

*สมาธิ* คือ สิ่งที่ทำให้ดวงจิตดวงนั้นสงบ

ไม่ส่งจิตออกไปหาใคร ไปวุ่นวาย จมอยู่กับกิเลสตัณหา

- จิตที่ไม่วุ่นวายแล้ว.. มีเกราะแห่งการป้องกัน ไม่ให้สิ่งอื่นที่ไม่ดีภายนอกเข้ามา ++

*ปัญญา*

คือ ความรู้แจ้ง

คือ แสงสว่าง

ทีนี้ ลูกก็นึกถึง นะลูกนะ..

นึกถึงคลื่นพลัง ที่สว่างไสว

มีเกราะแก้วแห่งศีล สว่างไสว

ธรรม สมาธิ และปัญญา

เกราะแก้วตัวนี้ เสื้อตัวนี้ละ.. ที่องค์พระพุทธเจ้าสร้างเอาไว้ - ให้เป็น*พระสงฆ์*

หากเราสวมใส่.. ดูแลรักษาเกราะเหล่านี้ เป็นอย่างดี..

เราก็จะเป็น *พระสงฆ์* ผู้ประพฤติดี ปฏิบัติดี

เป็นพระสงฆ์อย่างแท้จริง ลูก

และจะสามารถเข้าถึงความพ้นทุกข์ได้..

-- หากเราไม่ได้บวชเป็นพระสงฆ์.. เราก็จะรู้ และเข้าใจว่า *พระสงฆ์* คือสิ่งเหล่านี้ --

ฉะนั้น..

พระสงฆ์ คือ สิ่งที่ดีงาม คือ สิ่งที่สว่างไสว

พระสงฆ์ คือ สิ่งที่องค์พระพุทธเจ้า สร้างไว้..

/ เป็นเกราะป้องกันภัย ให้ดวงจิตทั้งหลาย

/ เป็นที่พึ่งแห่งผู้สวมใส่เสื้อเกราะตัวนี้

/ และเป็นที่พึ่ง เมื่อตนได้สวมใส่ เป็นอย่างดี

... ก็จะเป็นที่พึ่งแก่ผู้อื่น เอาไว้เพื่อที่จะสืบทอดศาสนา **

พระยาธรรมเอย.. เมื่อถึงจุดนี้แล้ว เราได้เห็นรูปลักษณ์ รูปร่างของพระสงฆ์แล้ว..ใช่มั้ยลูก

เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว.. เราก็จงภาวนา รับพลังที่เย็น ที่สว่าง จากพระสงฆ์ที่เป็นเสื้อเกราะตัวนั้นเถิด

พระสงฆ์ คือ องค์ที่สามแห่งองค์พระรัตนตรัย

พระสงฆ์ คือศีล คือธรรม คือสมาธิ และปัญญา

ข้าพเจ้ากราบขอนอบน้อม ถึงองค์พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง

เมื่อเราน้อมเช่นนี้ พลังความชุ่มเย็นแห่งพระสงฆ์ ที่มีพลังมาก

ที่คุ้มครอง คุ้มกันภัยนั้น.. ก็จะเย็นเยือก ลงมาสู่ฝ่ามือของเรา

เราก็อธิษฐานต่อไปว่า..

“ ขออำนาจแห่งพระสงฆ์ จงปกปักรักษา คุ้มครองจิตดวงนี้ ให้อยู่ภายใต้ความสงบ ความสุข

ขอให้จิตของลูก ได้เข้าถึงแสงสว่าง แห่งพระอริยเจ้า พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย..

ขอให้จิตของลูก ได้น้อมพลัง ได้สวมได้ใส่เสื้อเกราะแห่งพระสงฆ์นี้

ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไรก็ตาม.. ที่จิตของลูกตั้งมั่นแล้ว

ขอความเป็นพระอริยสงฆ์เจ้า.. จงบังเกิดแก่ลูก จงเปิดทางบุญให้ลูกด้วยเถิด ”

เราย่อมสามารถอธิษฐานเช่นนี้ได้

แล้วให้ลูกทั้งหลาย.. ตั้งจิตสมมุติเห็น เสื้อเกราะยาวตัวหนึ่ง

ที่เป็นลักษณะคล้ายคลึงกับจีวร หรือว่าเป็นลักษณะคล้ายกับเกราะแก้วใสๆ

ที่เป็นองค์พระสงฆ์ยืนอยู่ - เป็นรูปร่างของกายแก้ว

มีผ้าครองอยู่.. ยืนสว่างไสว อยู่ตรงหน้าของเรา

เราก็น้อมพลังพุทธบารมี / พลังสังฆบารมี จากองค์พระสงฆ์นั้นมาเรื่อยๆ..

จนกายของเรานั้น เย็น สบาย

สงบจิต ตั้งมั่นอยู่กับพระสงฆ์

... แล้วก็อาจจะสว่างไสว ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ

จนเราเห็นองค์พระอริยสงฆ์สว่างไสว อยู่รอบตัวเรา เป็นร้อยๆพันๆพระองค์

ต่างก็มีจีวรสวมใส่ มีกายที่ผ่องใส สว่างไสว อยู่ทั้งด้านซ้าย - ด้านขวาของเรา

ส่วนตรงข้างหน้าที่เรามองไปนั้น.. ก็เป็นองค์พระสงฆ์ ที่ยืนอยู่บนดอกบัว

เป็นกายแก้ว ไม่มีดวงจิต.. แต่เป็นเกราะ ที่ทุกคนสามารถสวมใส่

สูงขึ้นไป ด้านบน.. ก็จะมีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เป็นกายแก้ว ใส.. สว่างไสว

นั่งอยู่บนดอกบัว - ที่มีแก้วใสสว่าง

รองลงมา.. ก็เป็นดวงธรรม มีดอกบัวบานดอกใหญ่ - มีดวงแก้วขนาดใหญ่ อยู่ในดอกบัว

รองลงมา ก็คือ กายสมมุติ ที่เป็นเกราะแก้วของพระอริยสงฆ์เจ้า

... หรือว่าเป็นพระสงฆ์ ที่ทุกคนเข้ามาบวช มาสวมใส่ -

ด้านข้าง- ทั้งซ้ายและขวา คือ พระอริยสงฆ์เจ้า และพระอรหันต์ต่างๆ ที่สามารถอาศัยเสื้อเกราะตัวนี้

.. จนเข้าสู่พระนิพพานแล้ว..

เมื่อเราเห็นภาพเช่นนั้น ปรากฏชัดเจนขึ้นแก่เรา.. จิตเราย่อมสว่างรู้แจ้ง.. ลูกเอ๋ย

แท้ที่จริง.. พระสงฆ์เป็นเช่นนี้นี่เอง !

บุคคล ผู้ที่สวมใส่เสื้อเกราะตัวนี้ไว้.. ต้องประพฤติดี ปฏิบัติดี

ความเป็นพระสงฆ์.. จึงก่อเกิดสำเร็จแก่ตน

-- เป็นที่พึ่งแห่งตน และผู้อื่น --

พระสงฆ์..

* ช่างสง่า และงดงาม

* ช่างสว่างไสวยิ่งนัก

* ช่างบริสุทธิ์ ไม่มีสิ่งใดเทียบเท่า

* พระสงฆ์ช่างประเสริฐ

ต่อไปนี้ ถ้าเราจะสวมใส่เสื้อเกราะตัวนี้ เราต้องประพฤติให้ดีแบบนี้สินะ

-- เราะจะได้เข้าถึงความสุข ความสงบ ที่แท้จริง ++

เรานี้มีเสื้อตัวนี้สวมใส่ เรานั้นก็ต้องสวมใส่ให้ดี และดูแลเขาเป็นอย่างดี

ไม่ให้มีหลุม ไม่ให้มีช่องว่างแห่งกิเลสตัณหาเข้ามา.. จึงคุ้มครองภัยแก่เราได้

เราจึงสามารถเป็นตัวแทนของ *องค์พระพุทธ และพระธรรม*

เผยแผ่ เผยแพร่พระพุทธศาสนาสืบต่อไป..

-- เราจึงเป็นพระสงฆ์ อย่างแท้จริง **

วันนี้ เราได้เข้าใจความเป็นพระสงฆ์แล้ว ได้เข้าถึงพลังแห่งพระสงฆ์แล้ว

ขอน้อมถึงพระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง..

ถ้าใครปรารถนาที่จะนั่งรับพลังอยู่ตรงนั้น.. เราก็สามารถทรงสมาธิ อยู่ในที่ตรงนั้นไปเรื่อยๆ

จนกว่า เราจะสลายตัวตนของเรา.. กลายเป็นแก้ว เป็นอากาศธาตุ

จนกว่า เราจะเข้าสู่ความละเอียดบริสุทธิ์ แห่งฌานสมาธิ

ทำเช่นนี้ อย่างนี้ละ พระยาธรรม..

จะได้ถอดถอนตัวอัตตาแห่งความเป็นพระสงฆ์ ของผู้ที่เป็นนักบวช ผู้ที่ยังไม่สำเร็จธรรม

คือ ยังไม่สามารถที่จะดับกิเลสได้ทั้งหมด..

จะได้ป้องกัน ไม่ให้เรานี้คิดไม่ดีกับพระสงฆ์

ไม่ต้องไปเพ่งโทษใครว่า.. ดีหรือไม่ดี

เรารู้ไว้แค่ว่า..

~ พระสงฆ์นั้น เป็นสิ่งที่บริสุทธิ์

~ พระสงฆ์เกิดขึ้นมาจาก *ศีล ธรรม สมาธิ และปัญญา*

เรารู้แต่เพียงเท่านี้ละ พระยาธรรม..

-- ผลประโยชน์ก่อเกิด มากมายมหาศาลแก่เรา.. ลูกเอ๋ย

เป็นพระสงฆ์ - ก็ไม่กล้าที่จะปฏิบัติไม่ดี

เป็นฆราวาส - ก็ไม่กล้าเพ่งโทษพระสงฆ์ว่า ไม่ดี.. เพราะเราเห็นความบริสุทธิ์แล้ว

ยังได้สมาธิ ที่เข้าไปสู่ฌานที่ลึก

ยังเห็นสภาวธรรมของความสง่า และงดงาม ของพระสงฆ์อีก

-- ประโยชน์ต่างๆมากมาย - เกิดขึ้นกับจิตของลูกทั้งหลาย.. ผู้ประพฤติตาม เช่นนี้ ++

พระยาธรรมเอ๋ย.. นี่แหละลูก คือ การภาวนา นึกถึงพระสงฆ์เป็นอารมณ์ ในแบบที่ 2*

เราก็ต้องทำความรู้จัก คำว่า *พระสงฆ์* ก่อน..

เราต้องพิจารณาให้เห็นสภาวธรรม ของคำว่า *พระสงฆ์* ก่อน

แล้วเราทำตัว ทำจิตทำใจของเรา ให้เข้าถึงคำว่า *พระสงฆ์*

--อารมณ์ฌาน ย่อมก่อเกิดขึ้นแก่ลูกนั้น เป็นแน่แท้ --

.. ทำเช่นนี้ อย่างนี้ ละลูก

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้เข้าใจ กระจ่างแจ้งยิ่งๆขึ้น ..พระพุทธเจ้าค่ะ

วันนี้ กราบขอลาไปทำหน้าที่ก่อน นะเจ้าคะ

แล้วไว้โอกาสหน้า.. ลูกจะมาเฝ้าฟังธรรมใหม่.. เจ้าค่ะ

วันนี้ เข้าใจคำว่า *พระสงฆ์* กระจ่างแจ้งขึ้นมาก

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์.. เจ้าค่ะ

สาธุ