อานิสงส์ของการเป็นพระอนาคามี

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 19 เมษายน 2561

ตอนที่ 319 **อานิสงส์ของการเป็นพระอนาคามี**

+ +

ในเช้าของวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2561 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้า เมื่อได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านแล้วนั้น จึงได้เฝ้าทูลถามพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ ลูกจะขอเข้าเฝ้าทูลถาม ถึงเรื่องที่ลูกนั้น ยังมีข้อสงสัย และปรารถนาที่จะรู้ถึงเรื่องนั้นอยู่ น่ะเจ้าค่ะ ?

- - - -

พระยาธรรมเอ๋ย.. ลูกนั้น มีข้อสงสัยว่าอย่างไรเล่า ลูกนั้นปรารถนาที่จะรู้ถึงเรื่องอะไรเล่า ?

จงกล่าวธรรมนั้นมาเถิด..

++

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

พระพุทธองค์เจ้าขา.. คือว่าลูกมีความปรารถนา ที่จะทราบว่า..

ถ้าหากว่าเรามุ่งมั่นตั้งใจประพฤติ ปฏิบัติ จนเรานั้นเข้าถึงการเป็รพระอริยเจ้าในระดับที่ 3 คือ เป็น *พระอนาคามี* แล้วน่ะเจ้าค่ะ - เราจะได้รับอานิสงส์ผลบุญ หรือว่าเราจะได้รับอานิสงส์อะไรบ้าง ล่ะเจ้าคะ ในการเป็น *พระอนาคามี* ?

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ทำความเข้าใจ และนำไปเผยแผ่ ประพฤติ ปฏิบัติตามกัน ด้วยเจ้าค่ะ “

- - -

พระยาธรรมเอย.. ถ้าอย่างนั้น ลูกก็จงตั้งใจฟังให้ดี

เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ พระยาธรรม..

การที่เราฟังเฉยๆ.. เราย่อมไม่เข้าถึง ความรู้สึกแห่งพระอนาคามี

ว่าพระอนาคามีนั้น.. มีสภาวธรรม ความสุข อานิสงส์ที่ได้รับเป็นแบบไหน ?

เรื่องของพระนิพพาน ก็ดี

เรื่องของการละกิเลสได้ ในระดับต่างๆ ก็ดี..

แท้ที่จริงแล้ว เรื่องเหล่านั้น.. มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน

เป็นที่เรื่องที่จะอธิบายให้อีกคนหนึ่ง เข้าใจและเข้าถึงได้อย่างที่สุดนั้น..

.. มันเป็นเรื่องที่ยาก !

ฉะนั้น.. จงปล่อยจิตปล่อยใจของลูกนั้น ให้มันคลายจากความกังวลต่างๆเสียก่อน

ทำใจให้บริสุทธิ์ *ดุจดวงแก้วดวงธรรม ในดินแดนนิพพาน*

น้อมรับพลังที่เย็น สู่ศูนย์กลางกาย.. จนดวงจิตของลูกสว่างไสว

จนดวงจิตของลูก..

/ ตั้งมั่นจดจ่อ อยู่กับอารมณ์ของธรรม ที่ได้กล่าวไป

/ ตั้งมั่นจดจ่อ ทำความเข้าใจในอารมณ์ ที่ได้กล่าวไป ด้วยจิตด้วยใจ

- ลูกจึงจะสามารถที่จะสัมผัสความรู้สึก ของพระอริยเจ้า ระดับต่างๆ

หรือว่าระดับที่ 3* ที่เรากำลังจะพูดถึงต่อไปนี้..

- ลูกจึงสามารถที่จะรู้สึกสัมผัส และเข้าใจอย่างแท้จริง ++

อย่างนี้ละ พระยาธรรม.. ควรที่จะปรับจิตปรับใจของตน

ให้มันเบา ให้มันสบาย ให้มันว่าง

คลายจากทุกสิ่งทุกอย่าง เสียก่อน..

หายใจเข้าลึกๆ ปล่อยจิตใจว่างๆ

จิตนั้นให้จดจ่อ ตั้งมั่นอยู่กับ ”เสียงธรรม” +

ถ้าพร้อมแล้ว.. ก็จงพิจารณาตามเช่นนี้เถิด

บุคคล ที่สามารถประพฤติ ปฏิบัติตน จนเข้าถึงความเป็น *พระอนาคามี* นั้น..

.. ย่อมเป็นผู้ที่ได้รับอานิสงส์ คือ

/ มีความสุขมาก

/ เหลือความทุกข์เพียงเล็กน้อย

/ เป็นผู้ที่ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกแล้ว

/ ภพชาติ -ที่ยังอยู่ในกายหยาบ ที่เป็นพระอนาคามีในกายหยาบนั้น..

*จะเป็นภพชาติสุดท้าย แห่งการเกิด *

< เมื่อดับจากชาตินี้ไป / ดับจากกายนี้ไป.. ก็ไม่ต้องกลับมาเป็นมนุษย์อีก >

สามารถที่จะบำเพ็ญ พิจารณาธรรมให้ถอดถอดกิเลสอันละเอียดนั้น.. ทิ้งไป

แล้วก็เข้าสู่พระนิพพานได้เลย.. โดยที่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ++

*พระอนาคามี*

/ เป็นผู้ที่ทรงฌาน ถึงฌาน 4

/ เป็นผู้ที่มีพลังสมาธิ ค้ำหนุนดวงจิตมาก

/ เป็นผู้ที่มีปัญญาแห่งธรรมมาก.. รู้เท่าทันกิเลสตัณหา สิ่งหลอกตา ล่อใจต่างๆ

จนสามารถละกิเลสได้มาก ถ้าเทียบกับปุถุชนทั่วไป

หรือว่าจะเปรียบพระอนาคามี กับพระสกิทาคามี

-- ก็ถือว่า.. เป็นผู้ที่ละกิเลสได้ลึกกว่า / มากกว่า +

ฉะนั้น พระยาธรรมเอ๋ย.. บุคคลผู้ที่สามารถละกิเลสได้มากกว่า ละเอียดกว่า..

- ย่อมเข้าถึงความสุข ที่ละเอียดกว่า +

- ย่อมเข้าถึงธรรม ที่ละเอียดมากกว่ากัน +

ชีวิตของพระอนาคามี ที่มีอยู่ในกายหยาบ - จึงย่อมเป็นชีวิตที่มีความสุข ความสงบ

เมื่อดับจากชาตินี้ไป.. จิตย่อมไปที่ที่ดี

ขัดเกลากิเลสตัณหา - ย่อมเข้าถึงพระนิพพาน **

เมื่อมีจิตของตน ที่ทรงอยู่

เมื่อมีจิตของพระอนาคามี - ที่ยังอยู่ในกายหยาบ คือ ยังไม่ดับจากขันธ์ห้านี้ไป

- พระอนาคามี เหล่านั้น.. ก็

/ ย่อมเป็นสุข

/ ย่อมไม่มีความรุ่มร้อน เร่าร้อน ควบคุม ครอบงำจิตใจของเขา

/ ย่อมมีความสุข.. แม้ยามที่มีชีวิตอยู่ หรือชีวิตหลังความตาย..

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. อานิสงส์แห่งพระอนาคามี ที่ได้รับ +

อานิสงส์ คือ สุขมาก สุขละเอียด ทุกข์น้อย

อานิสงส์ คือ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ถึงนิพพานแน่นอนในชาตินั้น !

-- ถึงแม้ว่าไปเลยไม่ได้ ก็ย่อมสามารถอธิษฐานชำระล้างกิเลสจนหมด ในโลกทิพย์.. แล้วก็เข้าสู่พระนิพพานได้ ++

อานิสงส์ คือ

* มีความสงบมาก

* มีปัญญามาก รู้แจ้ง รู้เท่าทันกิเลสตัณหา

.. จนไม่มีกิเลสตัณหาใด ที่จะครอบงำจิตใจ - ให้เศร้าหมอง !

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. คือ อานิสงส์ความสุข ที่พระอนาคามีนั้น..ได้รับ

พระยาธรรมเอ๋ย.. เมื่อได้รู้ถึง อานิสงส์ที่พระอนาคามีนั้นได้รับแล้ว..

ก็ลองทำจิตทำใจให้เบา

แล้วทรงอารมณ์ของตน - อยู่ในความรู้สึกแห่งพระอนาคามีดู

ว่า.. สุขนั้น สุขเช่นไรเล่า !

ปล่อยจิตใจให้ว่าง ให้เบา

น้อมดวงแก้วดวงธรรม ที่สว่างไสว.. มาสู่กายตน

จนกายนั้น.. เบาสบาย

แล้วก็พิจารณา ตามเสียงธรรมที่ได้ฟัง..

เรานั้นรู้แล้ว เข้าใจแล้ว ว่า..กายนี้ไม่ใช่เรา / ไม่ใช่ตัวตนของเรา

เป็นของไม่มีอยู่จริง

เราไม่มีอยู่ในกาย / กายไม่มีอยู่ในเรา

กายนี้ เป็นของไม่เที่ยงแท้

- เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็..จะดับไป -

กายนี้.. มีแต่ความเหนื่อยหนัก เต็มไปด้วยความทุกข์

คือ ภาระหน้าที่การดูแลกายนี้ ขวนขวายสิ่งที่เกี่ยวข้องกับกายนี้ คือ ความทุกข์

แบกความทุกข์ ความเจ็บ ความป่วย ความแก่ และความตาย การพลัดพรากจาก

.. เอาไว้ในกายนี้ทั้งนั้นเลย..

เราจึงควรที่จะทำความรู้แจ้ง ปล่อยวางกายเสียเถิดหนา..

- อย่ายึดติด ยึดมั่นถือมั่นกับมันเลย ++

หายใจเบาๆ ทิ้งกายนี้ ปล่อยมันไป วางมันไป..

โดยจิตใจไม่ติดพัน ไม่ยึดในกาย

- ใจของเราย่อมรู้สึก เบาสบาย.. และมีความสุข -

เมื่อเรานั้นได้พิจารณา ถอดถอนกายนี้แล้ว.. เราก็ลองระลึกนึกถึง

*องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า* เป็นแก้วใส.. อยู่ในดินแดนพระนิพพาน

พระองค์ท่าน เป็นดวงจิต ที่ปราศจากเชื้อกิเลสและตัณหา

ท่านทรงสง่า และงดงาม เป็นอิสระ

ส่งพลังที่เย็น.. มาสู่ตัวของเรา

พระธรรม คำสอนของท่าน สว่างไสว

ส่องทางให้จิตทั้งหลาย.. ได้เดินไปในทิศทางที่ถูก ที่ดี

ที่ห่างจากกองทุกข์ คือ กิเลสตัณหาทั้งปวง +

พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย.. ผู้ปฏิบัติดี ตามกฎของสงฆ์ ที่พระองค์ได้ทรงบัญญัติเอาไว้

จนได้ไปสู่ที่ที่ดี..

และสามารถสืบทอดธรรม / สืบทอดพระพุทธศาสนา.. มาจนถึงเรา

แต่ละพระองค์ ก็นั่งอย่างสง่างาม - เป็นสุขยิ่งนัก

เรานั้น เชื่อมั่นในองค์พระพุทธ / เชื่อมั่นในองค์พระธรรม / เชื่อมั่นในองค์พระสงฆ์

เชื่อมั่นในการทำดี ทั้งหลายทั้งปวง..

โดยไม่มีจิตโต้แย้ง หรือว่าลังเลสงสัย ใดๆ

-- จิตของเรา ย่อมเบาสบาย.. และมีความสุขยิ่งนัก !

พระยาธรรมเอ๋ย.. ต่อไป จงพิจารณาตามนี้เถิด

เรานั้น.. สามารถที่จะรักษาศีล - แบบบริสุทธิ์*

เรานึกถึงศีลแต่ละข้อ.. ที่เรารักษา ถึง 8 ข้อขึ้นไป

ศีล เป็นเกราะป้องกันเราเอาไว้ แต่ละชั้น - เพื่อไม่ให้กิเลสและตัณหา เข้ามาทำให้เราเศร้าหมอง

ศีล ป้องกันเราถึง 8 ชั้น.. เท่ากับว่ากิเลสตัณหา - ห่างออกจากตัวเราไปได้ไกลพอควร ++

ตัวเราอยู่ในกรอบของศีล 8

มีพลังของศีลนั้น.. คลุมกายของเรา สว่างไสว

จิตใจของเรา ปราศจากความคิด ที่จะไปเจือปนกับกิเลสตัณหา

คำพูด และการกระทำ จิตเรา ตั้งมั่นอย่างบริสุทธิ์ อยู่ในกรอบของศีล

เรานั้น.. ย่อมไม่เร่าร้อน

เรานั้น.. ย่อมเหมือนบุคคลผู้มีกำแพงกั้นความทุกข์ ไว้ถึง 8 กำแพง

ใจของเราตั้งมั่น นึกถึงศีลอันบริสุทธิ์ ที่ครอบจิตใจของเราเอาไว้

ช่างมีความสุข เบาสบายยิ่งนัก !

ต่อไป.. เราก็ระลึกนึกอารมณ์ ที่อยู่เหนือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสต่างๆ..

เรามีดวงปัญญา.. ที่สว่างไสว..

รู้แจ้งในสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวง..

จนเราไม่หลงในรูป ไม่หลงในรส ในกลิ่น ในเสียง สัมผัสต่างๆ

สิ่งทั้งหลายเหล่านั้น.. เราไม่ต้องการสิ่งใด

ไม่จำเป็นต้องยึดติด หรือขวนขวายสิ่งใด - เพื่อได้มาครอบครอง ++

* จิตใจของเรา - ย่อมเบาสบาย.. เพราะไม่ต้องดิ้นรน ไปยึดติดกับสิ่งใดๆ อีกต่อไปแล้ว..

เรานั้นสามารถละ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

สิ่งที่ จะมาทำให้เรา..

ต้องไปดิ้นรนขวนขวาย เพื่อได้มา

ต้องผิดศีลผิดธรรม เพื่อได้มา

.. จิตใจของเราไม่ต้องไปเร่าร้อน อีกต่อไป !

และเราก็สามารถมีดวงปัญญาสว่างไสวพอ.. ที่จะรู้แจ้ง เข้าใจตามความเป็นจริง

ในเรื่องของการกระทำ ของบุคคลผู้อื่น หรือสิ่งทั้งหลาย ที่เกิดขึ้น..

จนไม่มี.. ความไม่พอใจ ความขัดเคืองใจ ความอาฆาตพยาบาท

ความโกรธ ที่จะขังความโกรธเหล่านั้นเอาไว้..

สิ่งเหล่านั้น.. ไม่มี

ความพอใจ / ไม่พอใจ.. ไม่มี

ตั้งจิต ทรงอารมณ์ไว้ อยู่ในความสว่าง ความรู้แจ้ง - โดยที่ไม่มีทุกข์อันใดเลย !

จิตใจย่อมสงบ ตั้งมั่น *ระลึกนึกถึงพระนิพพานเป็นอารมณ์*

-- ไม่มีสิ่งใด.. เข้ามาทำให้เราต้องเป็นทุกข์ ได้อีก ++

อย่างนี้ละ พระยาธรรม.. คือ อารมณ์แห่งพระอนาคามี ที่ทรงไว้อยู่ตลอดเวลา

เป็นผู้รู้แจ้ง..

ถอดถอน ตัวตน ของตน

ถอดถอน ความลังเลสงสัย

ถอดถอน สิ่งที่ตนนั้นจะลุ่มหลง ทำให้ตนเป็นทุกข์ คือ.. รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสต่างๆ

ถอดถอน ความเศร้าหมอง ความทุกข์ใจ คือ ความไม่พอใจ

ถอดถอน สิ่งต่างๆทั้งหลายที่ไม่ดี.. แล้วก็สามารถอยู่ในกรอบของศีล 8 อันบริสุทธิ์

จิตนั้นย่อมพ้นจากความทุกข์ เพราะไม่ยึดติด ไม่พัวพันกับสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว..

จิตจึงทรงอยู่ในความสุข- เป็นอารมณ์ที่คล้ายคลึงกับพระอรหันต์*

และไม่ทุกข์ ไม่ร้อนมาก

มีเพียงความทุกข์ที่ยังเหลืออีก เพียงแค่เล็กน้อย...

พระยาธรรมเอ๋ย.. นี่ละลูก คือ สิ่งที่พระอนาคามี นั้นเป็นอยู่..

ทีนี้ลูกพอจะเข้าใจหรือยังว่า.. พระอนาคามีนั้นเป็นสุข - สุขนั้นเป็นเช่นไร ?

ดวงจิตทั้งหลาย.. ที่ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสารอย่างไม่รู้จบ

ปุถุชนทั้งหลายเหล่านั้น..เป็นทุกข์มาก เพราะ

อยู่กับกิเลสตัณหา

ตกเป็นทาสกิเลสตัณหา

ถูกกิเลสตัณหานั้นครอบงำ ให้ต้องดิ้นไปตามเชื้อแห่งกิเลส และเป็นไปตามการกระทำแห่งตน เวียนเกิด เวียนตาย

แต่บุคคลผู้ที่เป็นพระอริยเจ้านั้น คือ ผู้ที่สามารถถอดถอนตน นำพาตนออกจากที่นั่น !

ซึ่งแน่นอนละ พระยาธรรม.. ใครที่สามารถลดละเชื้อแห่งความทุกข์ในตนได้มากเพียงใด - ทุกข์ก็ย่อมเหลือน้อย เพียงนั้น ++

กิเลสและตัณหา - เชื้อแห่งความรัก โลภ โกรธ หลง นั้น.. มันเป็นเหตุแห่งทุกข์ทั้งปวง

มันคือ “เชื้อแห่งความทุกข์”

พระอนาคามี.. เป็นผู้ที่สามารถละมันได้มาก !

เท่ากับว่า.. ฆ่าเชื้อแห่งความทุกข์ในดวงจิตของตน จนใกล้จะหมด..

ฉะนั้น ลูกเอ๋ย.. พระอนาคามี

จึงเป็นสุข

จึงไม่ทุกข์มาก

เหลือความทุกข์เล็กน้อย

ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกต่อไป

เป็นผู้ที่เข้าถึง กระแสแห่งพระนิพพาน** เป็นแน่แท้ ++

อย่างนี้ละ พระยาธรรม.. คือ อานิสงส์แห่ง *พระอนาคามี*

++

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟัง

และนำไปประพฤติ ปฏิบัติตาม เจ้าค่ะ

ลูกพอเข้าใจบ้างแล้วละเจ้าค่ะ ว่าพระอนาคามีนั้น ได้รับอานิสงส์เช่นไรบ้าง ?

และพระอนาคามีนั้น ทรงอารมณ์แบบไหนบ้าง ?

ลูกจะพยายามประพฤติ ปฏิบัติ ตามคำสอนของพระองค์ - เพื่อเข้าถึงความเป็นพระอนาคามี

ลูกจะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์มาก

และจะนำธรรมนี้ เผยแผ่ให้ญาติธรรมทั้งหลาย.. ได้ฟัง และน้อมไปปฏิบัติตาม

เพื่อจะได้เข้าถึง และได้รับอานิสงส์ความสุข เช่นดัง*พระอนาคามี* เจ้าค่ะ..

สาธุ