รู้วิธีสลายหนี้กรรม

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2561

ตอนที่ 286 **รู้วิธีสลายหนี้กรรม**

+ +

ในเช้าของวันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้า เมื่อได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่าน เพื่อเฝ้าฟังธรรมแล้วนั้น จึงได้เฝ้าทูลถามพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ ลูกจะขอเข้าเฝ้าฟังธรรม ในหมวดของผู้มีปัญญาธรรม น่ะเจ้าค่ะ ลูกจะขอทูลถามว่า..

บุคคลผู้มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขามีวิธีในการชำระล้างวิบากกรรม ที่เขามี เขาก่อ เขาทำนั้น

แบบไหน ยังไงล่ะเจ้าคะ ?

เขาจึงสามารถล้างกรรม ชดใช้กรรม ที่เขาก่อ เขาทำจนหมด..

จนเขานั้นสามารถเป็นผู้เข้าถึงธรรม บรรลุธรรม เข้าสู่ดินแดนพระนิพพานได้ น่ะเจ้าค่ะ

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตา แสดงธรรมนี้ให้ลูกได้ฟัง ด้วยเถิดเจ้าค่ะ “

- - - -

ดีแล้วละ พระยาธรรมเอ๋ย.. ถ้าอย่างนั้น ก็จงตั้งใจฟังให้ดี

ลูกเอ๋ย.. บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขาจะมองให้เห็น ให้รู้ ให้เข้าใจ

ในสิ่งที่เรียกว่า *วิบากกรรม*

ในสิ่งที่มันเป็นผลของกรรม ที่เกิดขึ้น มีอยู่.. ในตัวของเขาเสียก่อน

พระยาธรรมเอ๋ย.. ลองพิจารณาตามนี้ดู..

กายของเรานี้ ก็ส่งผลมาจาก ผลของวิบากกรรม / ผลของกรรม ที่เราก่อ เราทำ

กายของเรานี้ มันก็มีทั้ง สิ่งที่ดี / และไม่ดี.. ซ่อนอยู่ในนี้

ดี ที่มันได้เกิดมาเป็นมนุษย์

ดี ที่มันครบ 32 ในร่างกายนี้ อวัยวะต่างๆไม่พิการไป

ดี ที่มันมีกำลังของกาย ที่สามารถจะประกอบกิจต่างๆ ตามที่เราตั้งใจได้

ดี ที่มีสติ มีปัญญา ทำสิ่งที่ควรจะทำ

อย่างนี้ละ พระยาธรรม.. กายของเรา มีสิ่งที่ดีอยู่บ้าง.. เพราะนั่นส่งผลมาจากผลของกรรมดี ที่เราได้ก่อได้ทำเอาไว้แล้ว

ทีนี้ก็ดูถึง”สิ่งไม่ดี” ที่มันมีอยู่ในร่างกายนี้ คือ..

กายนี้เกิดขึ้นมาแล้ว มันเป็นของหนัก...

/ ต้องรักษาดูแลมัน

/ ต้องทำในสิ่งที่เป็นหน้าที่แห่งตัวของมัน

/ ต้องรับผิดชอบสิ่งต่างๆ มากมาย

/ รวมถึงเมื่อเกิดแล้ว ก็ต้องแก่ และเจ็บ แล้วตาย ++

สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่เป็นทุกข์ - ที่ซ่อนอยู่ในกายของตน *

นั่นคือ ผลกรรมที่ไม่ดี ที่ตนได้ทำ และส่งผลมา.. ให้มีกายนี้

รวมถึงยังมี

“สิ่งที่มันกระทบ” เข้ามาในแต่ละวัน

เรื่องราวที่ไม่ดี - เกิดขึ้นมากมายกับเรา +

เรื่องราวที่ดี - ก็ก่อเกิดขึ้นมากมายกับเราอีก เช่นเดียวกัน +

สิ่งที่กล่าวมานี้ คือ สิ่งที่มีมันมีอยู่ในตัวของเรา และมันเป็นเหตุที่เกิดขึ้น..

มาจาก *กรรมวิบาก* ที่เราได้เคยก่อเคยทำ

ทั้งเรื่องที่ดี / เรื่องที่ไม่ดี..

เราได้ทำเอาไว้.. มันเลยส่งผลมาให้เป็นเรา

* ตัวของเรา ก็คือ “ผลของกรรม”

... สิ่งที่เราต้องประสบพบเจอ ก็คือ “ผลของกรรม”

เมื่อเรารู้เช่นนี้แล้ว เราก็เห็นแค่ว่า..

กายนี้ เกิดขึ้นมาจาก ผลของกรรม

และจะมีกรรมที่ตนได้ก่อ ได้เคยทำเอาไว้ ส่งผลมา

เรื่องที่ไม่ดี - ก็จะส่งผลมา

เรื่องที่ดี - ก็จะส่งผลมา

แต่เราจงรู้ให้ทันว่า.. ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี / หรือเรื่องที่ไม่ดี

-- มันก็ก่อเกิดขึ้นมา เพื่อทดสอบความลุ่มหลงแห่งเรา เท่านั้น !

เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว.. เราก็จะยกระดับของจิต โยกออกจากความเป็นเราในกายนั้น

จะสักแต่ว่าเห็น “เป็นธรรมดา”

-- สิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้นกับกาย.. เราก็มองเห็นว่า เป็นธรรมดาของมัน อย่างนั้น..

สิ่งไม่ดีทั้งหลาย เกิดขึ้นมา.. เพื่อให้เราได้รับผลของกรรม - ที่เราได้เคยก่อเคยทำเอาไว้แล้ว..

ช่างมันเถิด

อย่าถือโทษโกรธมันเลย

อย่าไปทุกข์กับสิ่งที่มันเกิดขึ้น..นั้นเลย

สิ่งที่ดี ที่เกิดขึ้นกับเรา เช่น ได้รับในสิ่งที่สวยงามละเอียดประณีต

... คำชื่นชม โชคลาภ ลาภสักการะต่างๆ..

เราก็สักแต่ เห็นว่า..

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ที่เป็นเรื่องที่ดี ที่เกิดขึ้น...

นั่นก็เป็นเพราะว่า.. เป็นผลบุญ หรือว่า ผลแห่งกรรมดี ที่เราเคยก่อ เคยทำเอาไว้

... มันเลยส่งผลมา ที่กายหยาบ -ที่ตัวที่สมมุติว่าเป็นเรานั้น..

แต่ว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้นในความดีนี้ - มันก็มีขึ้นมา เพื่อทดสอบเรา.. ให้ลุ่มหลง

ในสิ่งสวยงามละเอียด ประณีต

ในเงินทอง ข้าวของที่ได้มา

ในลาภยศ ลาภสักการะทั้งหลาย..

ไม่ว่ามันจะมาไม่ดี หรือมาดี - มันก็ล้วนแล้วแต่มีภัย กับเราทั้งนั้น

และสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น.. ก็ล้วนแล้วแต่เป็น *กรรม*

เป็นสิ่งที่เราไม่ควรยึดถือว่าเป็นตัวเป็นตนของเรา

เราควรที่จะเห็นว่า.. “เป็นธรรมดา” ของมันอย่างนั้น...

เมื่อเราโยกจิตออก..

* มองเห็นสิ่งไม่ดี ที่เกิดขึ้น - เป็นธรรมดา

* มองเห็นสิ่งดี ที่เกิดขึ้น - เป็นธรรมดา

หน้าที่ของเรา คือ เฝ้าคอยดูจิตแห่งตน..

หลงไปในสิ่งที่สมมุติว่า..เป็นเรา เป็นของเรานั้นหรือเปล่า ?

และสิ่งที่สมมุติว่าเป็นเรา เป็นของเราเหล่านั้น..

มันเป็นกรรมชั่ว - กรรมดี ที่ส่งผลมา

ได้รับสิ่งที่ดี.. หลงว่าเป็นเรา เป็นของเราหรือเปล่า ?

ได้รับสิ่งที่ไม่ดี.. หลงว่าเป็นเรา เป็นของเราหรือเปล่า ?

เราแค่เฝ้าดูจิตของเรา อย่าให้เกิดความลุ่มหลง ในสิ่งใดๆทั้งนั้น..

เราแค่ดู.. ดูมันไป ตามเหตุของมัน

สิ่งไม่ดีเข้ามา.. ก็ชดใช้ไป

สิ่งที่ดี.. เข้ามาก็จัดสรรตามเหตุ ตามปัจจัย..

โดยปราศจากความลุ่มหลง / ความมีตัวมีตน - ในกรรมเหล่านั้น

ดูจิตของตน..

ชำระกิเลส คือ “ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ”

ชำระให้มันหมดเชื้อเหล่านี้ ให้ปราศจาก.. จากเราเสีย

... เราก็จะสามารถที่จะชำระล้าง *วิบากกรรม* ที่เราเคยก่อเคยทำ จนหมด

พระยาธรรมเอย.. ที่บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขาก็พิจารณาเช่นนี้ละลูก

พิจารณาให้เห็นแจ้งตามความเป็นจริงว่า.. กายของเรา ตัวของเรา

สิ่งที่ดีของเรา / สิ่งที่ไม่ดีของเรา

ที่เรียกว่าของเราเหล่านั้น.. ล้วนแล้วแต่มาจากผลของกรรม

- มันจะส่งผล เป็นไปตามเหตุของมัน -

เราห้ามลุ่มหลง ในสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น..

สักว่าดู เห็นสิ่งที่ไม่ดี เห็นสิ่งที่ดี.. ผ่านไป ผ่านมา

ปล่อยให้มันเป็นไปตาม *กฎแห่งกรรม* ที่ส่งผลให้มันเป็นไป

แต่ตัวของเรา ที่เป็นเราอย่างแท้จริง คือ *ดวงจิต*

.. อย่าเผลอไปหลงเข้า ก็แล้วกัน !

เจอสิ่งที่ไม่ดี - ก็อย่าหลงโกรธ หลงทุกข์ หลงโทษ ในสิ่งที่มันเกิดนั้น..

จงยินดีชดใช้มันไปเถิด

เจอสิ่งที่ดี ที่ละเอียดประณีต / เจอคำสรรเสริญ ลาภสักการะ

ก็อย่าหลงในสิ่งเหล่านั้น

ปล่อยให้มันทำงานของมันไป

มันจะมีสิ่งดี หรือไม่ดี.. เราเห็นว่ามัน “เหมือนกัน”

เพราะท้ายที่สุด.. มันก็คือ สิ่งที่เกิดขึ้นมาให้เป็นตัวเป็นตนของเรา

หลอกให้เราหลงอยู่ จมอยู่

-- และทำให้วิบากกรรมของเรา มันสลายไม่หมดเสียที !

... เพราะเรามัวแต่ยึดถือ *ตัวกรรม* นั่นละ..

เมื่อมีกรรมดี - ก็จะต้องมีกรรมไม่ดี

เมื่อมีการยึดถือในกรรม- ที่มีอยู่นั้น.. ก็ต้องก่อ ต้องทำต่อไป

เราแค่มองเห็น *กฎแห่งกรรม* ที่มันทำงานอยู่

โยกจิตของตนออกเสียให้ได้

อย่าเผลอไปหลงกับมัน

สักแต่ว่ารู้อยู่ ดูอยู่ เห็นอยู่ แค่นั้นก็พอ !

-- แล้วจิตของลูกนั้น ก็จะมีเป็นผู้มีปัญญาธรรม อย่างแท้จริง ++

และลูกก็จะสามารถสลายวิบากกรรมที่เคยก่อ เคยทำ ที่ไม่ดีจนหมด

... โดยไม่สร้างเวรสร้างกรรม เพิ่มขึ้นอีก

ลูกก็จะสามารถสลายความสวยงามละเอียดประณีต..

- ที่มันทำให้ลูกนั้น ต้องจมอยู่ในวัฏสงสาร -

ลูกก็จะสามารถสลายสิ่งเหล่านั้นได้..

...ไม่ครอบงำ และนำพาให้ลูก.. ไปทุกข์ ไปทรมาน ไปมีกรรมอีกต่อไป..

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. ที่บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขาจะมองเห็นความจริงข้อนี้

เขาจึงยินดี..

ยินดีจะชดใช้สิ่งที่ไม่ดี ที่เกิดขึ้นกับเขาทุกอย่าง

ชดใช้มันไป ด้วยความยินดี

-- ไม่ปฏิเสธ ที่จะต้องชดใช้กรรมชั่ว --

และเมื่อผลของกรรมดีส่งผลมา.. เขาก็จะยกจิตของตนให้อยู่เหนือ “ผลของกรรมดี” นั้น

+ ไม่ลุ่มหลง จมอยู่ ยึดติดอยู่ ++

เขาทำเช่นนี้ละลูก.. เขาจึงสามารถที่จะสลาย *วิบากกรรม* ในตัวของเขาได้

พระยาธรรมเอ๋ย.. ถ้าเราไม่รู้แจ้ง ตามความเป็นจริงเช่นนี้ เราก็จะคอยแต่หลง..

หลงในกรรมดี

หลงในกรรมชั่ว

หลงยึดตัว ยึดตน -ในผลของกรรม เหล่านั้น

หลงในการกระทำแห่งตน

-- มันก็จะก่อกรรมต่อไป / มันก็จะไม่มีจบ ++

แต่ถ้าเกิดเรา.. เห็นเป็นธรรมดา

สิ่งที่มันเกิดขึ้นไม่ดี.. ก็เป็นธรรมดา ใช้มันไป

ไม่สานต่อ สร้างกรรมต่อ - ที่เป็นกรรมไม่ดี

เห็นสิ่งที่ดี ที่มันเกิดขึ้น ก็มองให้เห็นชัดเจน - ในความลุ่มหลง ที่จะทำให้เราจมอยู่ เหล่านั้น..

โยกจิตตน ออกจากความลุ่มหลง

- หลงชั่ว / และหลงดี -

ไม่มีอะไร อยู่ในเรา !

สิ่งทั้งหลาย ที่เราทำไป

ทำไป - ก็เพื่อชำระล้างกิเลสตัณหาในตัวเรา

ทำไป - ก็เพื่อที่จะลบล้าง- ชดใช้ วิบากกรรมที่มันก่อ มันมีอยู่ในเรา

รักษาศีล - เพื่อไม่สร้างกรรมเพิ่ม

เพื่อป้องกันจิตของเรา ให้อยู่ในกรอบของ

- สิ่งที่ดี

- ที่บริสุทธิ์

- ที่ไม่ต้องไปก่อกรรมเพิ่ม

- ที่มันจะได้ ไม่ต้องเพิ่มกิเลสตัณหา ให้กับเราอีก

ทำสมาธิ - ก็เพื่อให้จิตใจของเรานั้นสงบ - รู้แจ้งตามความเป็นจริง

ฝึกฝนปัญญา - ก็เพื่อให้เรารู้แจ้ง ตามความเป็นจริง / เพื่อดับกิเลส

ฟังธรรม - ก็เพื่อให้เรา.. รู้แนวทางปฏิบัติ ที่ถูกต้อง +

เราทำทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นกรรมดีไป

ไม่ใช่ว่าทำ- เพื่อมายึดมาถือเอาไว้

-- แต่ทำ- เพื่อชำระกิเลสตัณหา ที่มาครอบงำเราอยู่..

เราจึงไม่ถือว่า เราได้ทำดี

และไม่สนใจที่จะทำกรรมชั่ว

-- กรรมวิบากแห่งเรา.. ย่อมสลายละลาย จบสิ้นไปได้ **

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้ว.. เขาพากันทำเช่นนี้ละลูก

เขาจึงสลายวิบากกรรมแห่งตน จนได้ จนหมด..

จนเขานั้น.. สามารถเข้าถึง *ทางแห่งการพ้นทุกข์*

สามารถเข้าถึง *ดินแดนพระนิพพาน* ได้.. ในที่สุด

พอจะเข้าใจแล้วหรือยัง.. พระยาธรรม

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

ลูกพอจะเข้าใจบ้างแล้วละเจ้าค่ะ.. บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น..

เขาย่อมรู้ว่า.. สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา คือ “ผลของกรรม” ที่ส่งผลมา

ไม่ควรยึดติดลุ่มหลง - ทั้งดี และไม่ดี

เขาควรจะยกจิต ออกจากสิ่งที่มันเกิดขึ้น ทั้งสุข - และทุกข์เหล่านั้น

เขาจึงสามารถ- ที่จะดับความทุกข์แห่งตน

จึงสามารถ- สลายวิบากกรรมของเขาได้ อย่างแท้จริง

... เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟังนะเจ้าคะ

ไว้ลูกจะมาเฝ้าฟังธรรมใหม่.. เจ้าค่ะ

สาธุ