ตัวแบบ ใจ กับ จิต

" นักภาวนา

ใครสติดี สืบเนื่องเท่าไหร่กิเลสจะถอนออก

ไปได้ คือ สังขารมันคิดปรุงแต่งออกไปปั๊บ

เป็นกิเลสออกไปแล้ว

สร้างความทุกข์ ความกังวลมาหา เจ้าของ

อันนี้ (กิเลส)ไม่ออก มันก็ไม่สร้างความกังวล

สติ...

ติดอยู่นั้น ต่อไปจิตก็ตั้งตัวได้

เพราะ มีผู้อารักขาคือ...สติ

ค่อยสงบเย็น ๆ แล้วสร้างฐานขึ้นมา

เป็นความแน่นหนา มั่นคง ขึ้นมาเรื่อย ๆ

จิตก็เป็นฐานขึ้นมาที่นี่ สงบแน่ว ๆ เรื่อย ๆ

เรื่องสติ จึงเป็นของสำคัญมาก

สติ...ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

ท่านจึงบอกว่า สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา สติจำต้องปรารถนา ในที่ทั้งปวง ไม่มียกเว้นเลย

ตั้งแต่พื้น(เริ่มต้น)จนกระทั่ง ถึงมหาสติ-

มหาปัญญา

สตินี้...ยิ่งแก่กล้า

มหาสติ มหาปัญญากลมกลืนเป็นอันเดียว

กันเลย

เมื่อเต็มที่แล้ว เป็นอันเดียวกัน

สติ กับ ปัญญาขยับปั๊บ ไปพร้อมกันเลย ๆ

นี่เรื่อง...สติ

นักภาวนา

ใครตั้งสติดีคนนั้น จะตั้งรากฐานได้

ตั้งหน้า ตั้งตาดูกันจริง ๆ

ตัวเหตุอยู่...ที่ใจ

มันคอยปรุง อยู่ที่ใจ สติจับไว้ไม่ให้มันออก

เมื่อไม่ออกแล้ว มันก็ไม่สร้างเหตุการณ์ต่าง ๆ

ให้เราลำบาก

จิต...

ก็สงบ เย็นเข้าไปเรื่อย ๆจนกระทั่ง

ถึง...สติปัญญาอัตโนมัติ

ที่นี้ หมุนติ้วเลย."

---------------------------------------------------------------

( องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน )

#ใจกับจิต

(ใจ คือ มโนวิญญาณ)

#ใจ..เป็น #อายตนะภายใน

• เป็น..ผลผู้รับรู้ ความรู้สึกภายในการรับรู้

๑. ทางตา..เรียก..จักขุวิญญาณ

๒. รับรู้ทางหู..เรียก..โสตวิญญาณ

๓. รับรู้ทางลิ้น..เรียก..ชิวหาวิญญาณ

๔. รับรู้ทางจมูก..เรียก..ฆนะวิญญาณ

๕. รับรู้ทางกาย..เรียก..กายวิญญาณ

๖. รับรู้ทางใจ..เรียก..มโนวิญญาณ

*ทั้งหมดนี้เป็น..สัจธรรม

#รับรู้แต่ไม่รู้ความหมายในตัวของมันเอง

#รับรู้เฉยๆ #แต่ไม่ปรุงแต่ง

*ทำให้เกิดกิเลสตัณหา

เพราะเป็นส่วนประกอบของขันธ์ทั้ง ๕

เกิดขึ้นแล้วก็ดับไปเป็น "อนัตตา"

•แต่เมื่อ "จิต" ผู้ไม่มีวันตาย,เข้ามา #ปฏิสนธิวิญญาณ

ก็คือเข้ามา #ตั้งอยู่กับวิญญาณหรือใจ

.

•ประดุจดัง..ใจคือ.พื้นดิน

•จิต คือ เมล็ดพืชก็ขึ้นมาจากพื้นดิน

• "จิตเป็นผู้รู้ และเป็นผู้หลง" เพราะมีอวิชชาแฝงมากับจิต พร้อมกับธรรมารมณ์ต่างๆ ที่มากับจิต

~ธรรมารมณ์ที่เกิดจากเวทนา,

~ธรรมารมณ์ที่เกิดจากสัญญา,

~ธรรมารมณ์ที่เกิดจากสังขาร

* จิตนี้ เป็นผู้รู้ที่ ไม่มีวันตาย

#เมื่อผู้ปฏิบัติธรรม ได้ปฏิบัติ,ไม่ให้ "จิตหลง"

กับการรับรู้ของใจในเรื่องของตา, หู, จมูก, ลิ้น, กาย

แล้วปล่อยวางได้หมดแล้ว ก็จะเหลือใจ

*ซึ่งเป็น #ธรรมารมณ์ที่เกิดขึ้นกับจิตเท่านั้น

🔹ใจอยู่กับจิต ธรรมารมณ์ที่จิตเก็บสะสมไว้

เป็นธรรมารมณ์ที่เกิดจาก..

๑. เวทนา บางครั้งเวทนาสุข, เวทนาทุกข์

หรือเวทนาไม่สุขไม่ทุกข์ก็กระจายออกมา

ฟุ้งออกมาจากจิต

~ใจ..ก็ผัสสะธรรมารมณ์เหล่านี้

รับรู้..ธรรมารมณ์..เหล่านี้ #เมื่อใจรับรู้

~จิต..ก็..เกิดการปรุงแต่งต่ออีกครั้งหนึ่ง

เกิดตัณหาและอุปทาน,เกิดภพฝังอยู่ในจิตอีกรอบหนึ่ง

๒. ธรรมารมณ์,ที่เกิดจาก..สัญญา

คือ ความจำ อารมณ์โกรธเกิดขึ้น,

~อารมณ์รักเกิดขึ้น, อารมณ์โลภ, อารมณ์หลง

~อารมณ์พอใจไม่พอใจเกิดขึ้น

~อารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในอดีต

•จิตเกิดความจำเก็บไว้ในจิตเป็นอุปทาน

แล้วมาเกิดกระจายฟุ้งออกมาอีกครั้งหนึ่ง

•เมื่อสัญญาธรรมารมณ์นี้เกิดขึ้น

~จิตเป็นผู้รับผัสสะรับรู้เข้า

~จิตก็มา..รับรู้สัญญา,เวทนา

เรียกเกิดความรู้สึกทางใจ(มโนวิญญาณ)

•เมื่อจิต.."หลงเพลิดเพลินปรุงแต่ง" #ตามอารมณ์เหล่านั้น จึงเกิดกิเลสตัณหา, อุปาทาน, ภพ, เก็บไว้ในจิต

เพื่อนำไปเกิดเป็นชาติต่อไป

๓. ธรรมารมณ์,ที่เกิดจาก "สังขาร"

อารมณ์..ที่เกิดจาก,ความคิดความปรุง

กระจายออกมา.จาก "จิต"

•ใจเป็นผู้รับผัสสะในส่วนภายใน

•จิตรับรู้สังขารความปรุ่งแต่งเหล่านั้น

•จิตก็เกิดกิเลสตัณหา..อุปาทาน..และภพเก็บไว้ในจิตอีกรอบหนึ่ง..เพื่อนำไปเกิดเป็นชาติไปอีกต่อไป..

#คำว่าธรรมารมณ์ทั้ง ๓ นี้

ที่มีอยู่,ในจิต ก็คือ "เจตสิก" นั่นเอง

"เจตสิก" จะผสมเป็นเนื้อเดียวกันกับ "จิต"

ไปไหนไปด้วยกัน

เวลาเกิดก็เกิดพร้อมๆกัน..อาศัยจิตเกิด

เราไม่สามารถ,ที่จะแยกเจตสิก

หรือกิเลสตามนอนนี้ออกจากจิตได้

มันจะเคลื่อนที่ไปด้วยกัน

ภพแล้วภพเล่า..ในวัฏสงสาร

~ถ้าเปรียบจิตคือข้าวเหนียวที่นึ่งร้อนๆอยู่

เจตสิกคือไอความร้อนที่เกิดจากข้าวเหนียว

มันอยู่ด้วยกัน ไปด้วยกัน

~ถ้าเราจะกำจัดไอความร้อน

จากข้าวเหนียวออกจากข้าวเหนียวแล้ว

มันก็ทำไม่ได้

#ดังนั้นผู้ปฏิบัติเมื่อมีสติและปัญญาเห็นความจริงเหล่านี้แล้ว

ไม่สามารถที่จะกำจัดเจตสิกหรือกิเลสออกจากจิตได้เลย

🍃ถ้าเราจะกำจัดกิเลสละเอียด,ที่อยู่ในจิตได้

จำเป็นจะต้องทิ้ง..ทั้งจิต,หรือ "ธาตุรู้"

•เราจะต้องทิ้งไอความร้อนออกจากข้าวเหนียวได้

จำเป็นเราจะต้องทิ้งทั้งข้าวเหนียวเลย

ไอความร้อนที่มีอยู่ในข้าวเหนียวก็จะถูกทิ้งไปด้วย

หรือเจตสิกกิเลสละเอียดที่มีอยู่ในจิตก็จะถูกทิ้งไป

ด้วยผู้ปฏิบัติจึงจะหมดกิเลสตัณหา ตัดภพตัดชาติได้

#เราจะทิ้งจิต #เราต้องไม่เห็นคุณค่าของจิต

•เราต้องเห็นสิ่งที่มีคุณค่ามากกว่าจิต

เพื่อนำมาเปรียบเทียบกัน

สติปัญญาจึงจะปล่อยวางจิตได้

*ผู้ปฏิบัติ..ถ้าสังเกตให้ดีแล้ว

มีผู้รู้ที่รู้นิ่งๆอยู่อีกผู้หนึ่ง

เป็นผู้รู้ ที่เหนือผู้รู้แห่งจิตขึ้นไปอีก

โดยไม่มีที่หมาย ที่รู้ๆครอบโลกธาตุอยู่นี่

เป็นผู้รู้แห่งธรรมชาติ ไม่มีการเกิด

ไม่มีการเสื่อมและไม่มีการดับ

เป็นผู้รู้แห่งนิพพานธาตุ ผู้รู้ผู้นี้

*เห็นพฤติกรรมหรืออาการของผู้รู้แห่งจิตอยู่ตลอดเวลา

#เมื่อเทียบกันกับความสุขที่ไม่เที่ยงแล้วเทียบกันไม่ได้เลย

🍃เมื่อ "สติปัญญาเห็นดังนั้นแล้ว"

#สติปัญญา #จึงไม่เห็นคุณค่าของ #ผู้รู้แห่งจิต

•สติปัญญา เกิดจิตตกกระแส

กลายเป็น..สติปัญญาญาณในอริยมรรค

เพราะ..ตัดผู้รู้แห่งจิตออกไป

กลายเป็นผู้รู้แห่งนิพพานธาตุทันที

เพราะหมดความในตนเองนั่นแหละ

ท่านเรียกว่าเข้าสู่ #นิพพาน

28 / 5 / 62

พระอาจารย์เงิน

วัดป่าชัยรังษี จ.กำแพงเพชร