พระสิ้นคิด.

ธรรมชาติของจิตใจย่อมไหลลงต่ำ

หน้าที่ของเรา คือ สวนกระแสของมัน

เป็นผู้ดูที่ดี ดู อย่างมีสติ ไม่เข้าไปมีไปเป็น

ธรรมะก็มิใช่แต่เพียงการบรรยาย

ธรรมะก็มิใช่เพียงการท่องบ่น

ธรรมะจึงมิใช่การหมายเอา คิดเอา

การเข้าถึงสภาวะธรรม จึงมิใช่เรื่องง่าย

เรื่องล้อเล่น ดังนั้น เราจึงต้องพัฒนาสติ

ให้ตนเองมีสติสัมปชัญญะ ไม่หลงอารมณ์

ไม่เข้าไปมีไปเป็น เมื่ออยู่กับทุกขสัจจะ

มันจึงไม่ใช่ธรรมะภาคบรรยาย

และไม่ใช่การหมายเอาซึ่งกฏไตรลักษณ์

แต่ จิตต้องยอมรับจนเกิดปัญญาแจ่มแจ้ง

ว่าแท้ จริงแล้วไม่มีสิ่งใดที่ขัดแย้งกับพระธรรม

คำสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าเลย...

ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ นอกจากการเข้าถึง

ศีล สมาธิ ปัญญา เมื่อสติสัมปชัญญะตัังมั่น

การเห็นทางเดินในการดับทุกข์ เพื่อการพ้นทุกข์นั้น

จิตจะจำทางเดิน หรือสภาวะได้ แม้แต่เพียงการเข้าถึงสภาวะธรรม ถ้าเราไปยึดเข้า จิตเราก็ยังหลงอยู่ดี

เมื่อรู้มากเข้าๆ ตัวสติก็จะทำงานได้รวดเร็วขึ้น

หากแต่เข้าไปรู้ยึดเข้าก็หลงรู้ได้เช่นกัน

แม้จะปฏิบัติถูกเห็นถูก ถ้าเราไปยึดเข้ามันก็ผิด

#เมื่อจิตยังมีอวิชชาก็เป็นการเห็นไตรลักษณ์แบบอวิชชานั่นเอง

ฝึกอานาปานสติสมาธิวันนี้ ได้ใช้กันทุกคน

พวกเราไม่ได้ตายจริงๆดอก เชื่อหลวงตาเถอะ!!!

#พระสิ้นคิด

ถ้ายังคิดอยู่จะสงบได้อย่างไร..!!!

การหยุดคิดนั้น ไม่ใช่ไปห้ามความคิด

แค่มีสติอยู่กับลมหายใจเข้า-ออก

ส่วนความคิดมันจะคิด ก็แค่รู้ว่ามันคิดเท่านั้น

รู้เฉยๆมันคิดดี ก็แค่รู้ คิดชั่ว ก็แค่รู้.

ให้มีสติแนบอยู่ที่ลมหายใจเข้า-ออกแค่นี้ ทำแค่นี้

แค่รู้ อย่าเข้าไปร่วมดี ร่วมชั่วกับความคิด

เจริญสติให้ยิ่งๆขึ้นๆ ความคิดก็จะหมดกำลัง

และดับลงเองง่ายๆแค่นี้...

เพราะความคิดนั้นแหละ คือเหตุของทุกข์ทั้งมวล

ความคิดนี้แหละพาเกิด ความคิดนี้แหละพาตายเพราะตายไปเกิดอีกร้อยชาติพันชาติมันก็จะคิดเหมือนเดิมนี้แหละ ไม่สิ้นสุด..

สติจึงเป็นยอดของธรรม เพราะสะกัดกั้นกระแสของความคิด

สติเป็นจักษุ สติมีอยู่ในลมหายใจเข้า-ออก

ฝึกจนมีกำลัง แนบติดเป็นอันเดียวกับลมหายใจ

หรือเรียกว่าเป็นอานาปานสติสัญญา

ความคิดก็หยุดลงหรือดับลง

เป็นสังขานุเบกขาญาน

สงบระงับไม่มีทุกข์ให้ดับอีกเลย

เรียกว่าพ้นทุกข์เป็นอิสระ.

เห็นความคิด รู้ทันความคิด...

นั้นแหละเห็นจิต รู้เท่าทันจิต

เจริญสติให้มีกำลังจนรู้เท่าทันความคิดนั้นแหละความนึกคิดปรุงแต่ง[จิตสังขาร]

มันจะหมดกำลังจนดับลงเองในที่สุด..

ธรรมใดๆก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ..

ลงมือปฏิบัติสะ..!!!จะได้ไม่ไปเที่ยวถามใครอีก🤔

#พระสิ้นคิด

........น้อมกราบสาธุธรรม..........

__คิดอย่างไรเห็นอย่างนั้น

__เห็นอย่างไรเชื่ออย่างนั้น

__เชื่ออย่างไรทำอย่างนั้น

__ทำอย่างไรนิสัยอย่างนั้น

>>มีสติฝึกไห้เจริญยิ่งๆขึ้นนั้นแลภาวนาหรือพัฒนา

>>อบรมนิสัยตนนั้นแลคือผู้เจริญโดยแท้

..#พระสิทรัพย์ จรณธัมโม..

สัญญาคือกรรมเก่า(ความจำ)

ความคิดเกิดจากความจำ

การมีสติรู้เท่าทันความคิด

นั้นจะเห็นความคิดมันเกิดมันดับลง(เห็นการเกิดดับ)

ดูไปเรื่อยๆจนมันสุดสัญญา(ความจำ)

นั้นแหละความคิดปรุงแต่งก็เกิดขึ้นไม่ได้

หรือเรียกว่าสิ้นกรรม หมดกรรม

เพราะความจำ(สัญญา)มันตั้งอยู่ไม่ได้นั้นเอง

หรือจะเรียกว่าสิ้นอาสวะกิเลสก็ไม่ผิด

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงเรียกว่า.จิตสลัดสัญญา

ภาษาอภิธรรมเรียกว่า.สังขารนุเบกขาญาณ

หรือจิตสังขารมันระงับ.นี้พูดภาษาง่ายๆนะ

#พระสิ้นคิด

มีสติรู้อยู่ทุกๆกิริยาบท คือ ผู้ไม่ประมาท

ออกจากความคิด นั้นแหละคือ"ออกจากทุกข์"

วางความคิด นั้นแหละคือ"วางอารมณ์"

จิตที่ไม่ติดพัวพันในอารม์ทั้งปวง นั้นแหละ"บริสุทธิ์"🌾🌾

#พระสิ้นคิด

"รู้หมดเป็นไฉน"

รู้หมดหมายความว่ารู้เกิดจากสัญญา

ความคิดปรุงแต่งเต็มไปด้วยเจตนา(มโนกรรม)

..มีอวิชชาเป็นเหตุ..

"หมดรู้"หมายความว่ารู้ตามธรรมชาติ

เกิดรู้เองไม่มีเจตนาร่วมหรือไม่มีความคิดปรุงแต่ง

"รู้เฉยๆ"ไม่มีตัวตนหรือเจตนา..แค่รู้...

#พระสิ้นคิด.

เจริญสติไห้มีกำลังรู้ทันความคิด.รู้ลมเห็นจิต.รู้ความคิดเห็นธรรม...#พระสิ้นคิด.

#อารม์_นั้นแหละกิเลส

#ความทุกข์_นั่นแหละที่เสียบแทงจิต

ดูได้ง่ายในเมื่อดูที่อาการร้อนรน

แต่ว่าเป็นการเสียบแทง คือ เผาลนจิตใจ

เพราะฉะนั้นทั้ง 3 อย่างเป็นโรค โลภะ ราคะ โทสะ ต้องรู้จักไอ้โรคนี้ให้ดีเสียก่อน

จึงจะรู้จักพระพุทธเจ้าที่เป็นนายแพทย์ผู้รักษาโรคของสัตว์โลกทั้งปวง

เพราะสัตว์โลกทั้งปวงเป็นโรค 3 ชนิดนี้อยู่ตลอดเวลาไม่มากก็น้อย

รู้สึกบ้างไม่รู้สึกบ้าง จะไม่เป็นก็เว้นแต่ที่ ไม่มีเวลาที่ไม่ปรากฏ โลภะ โทสะ โมหะ

ตามปกติสัตว์นี่สะสมความเคยชินที่จะเกิดโลภะ โทสะ โมหะไว้มากมาย จนเป็นอันว่ามันเกิดเมื่อไรก็ได้

อารมณ์ที่น่ารักมามันก็รัก

อารมณ์ที่น่าเกลียดน่าโกรธมา มันก็โกรธ มันก็เกลียด

อารมณ์ที่ชวนให้ทึ่ง ให้สงสัย ให้ฉงน ให้ข้องใจ นี่มันก็ทึ่งขึ้นมา ไม่ได้อยู่เป็นปกติ

นี้คือโรคถ้ามันเนื่องกับกายมันก็เสียบแทงกาย

ถ้ามันเนื่องกับจิตมันก็เสียบแทงจิต

ถ้าเนื่องกับวิญญาณมันก็เสียบแทงวิญญาณ

ความรู้สึกทางกายล้วน ๆ มันรู้สึกไม่ได้

มันรู้สึกทางจิต ถ้าจิตไม่รู้สึกเสีย กายมันก็ไม่รู้สึกทางสติปัญญาก็เหมือนกัน

มันอาศัยจิตเป็นที่ตั้งนั้นมันเพียงแต่ว่ามันไปแสดงออกที่ส่วนไหนมากเท่านั้นเอง

ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นน่ะมันแสดงออกกันส่วนมากที่ร่างกาย มันแสดงออกทางจิตโดยตรง

มีแต่เรื่องของจิตโดยตรง หรือไปแสดงออกทางสติปัญญา

#หรือที่เรียกว่าทิฏฐิ ความคิดความเห็นนั่นเอง นั่นเป็นโรคกันที่นั่น

เรายังไม่เป็นพระอรหันต์เพียงไร..!!

เราก็ไม่ปลอดจากโรคทางวิญญาณโดยสิ้นเชิง

อยู่เพียงนั้น...

#พระสิ้นคิด