ผู้มีชัยชนะอย่างแท้จริง

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2561

ตอนที่ 285 **ผู้มีชัยชนะอย่างแท้จริง**

+ +

ในเช้าของวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้า เมื่อได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่าน เพื่อเฝ้าฟังธรรมแล้วนั้น จึงได้เฝ้าทูลถามพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

ลูกมีความปรารถนาที่จะเฝ้าทูลถามธรรม ว่า.. บุคคลผู้มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น ..เขาจะมีความรู้แจ้งในการเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง ยังไงบ้างล่ะเจ้าคะ ?

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟังด้วยเถิดเจ้าค่ะ “

- - - -

พระยาธรรมเอ๋ย.. น้อมจิตน้อมใจของตน รวมพลังเอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย

ทำจิตของตนให้ตั้งมั่น น้อมพลังที่เย็นเข้าสู่กายแห่งตน

ปรับจิตให้สงบ แล้วจึงค่อยพิจารณาทำตามเถิด

ลูกเอ๋ย.. บุคคลที่จะสามารถ มีชัยชนะได้อย่างแท้จริง**

ต้องเป็นบุคคลที่..

* เลิกเป็นทาส ของทุกสิ่งทุกอย่าง

* เลิกเป็นทาส แห่งกิเลสและตัณหา

* เลิกเป็นทาส ในวัฏสงสารนี้

จึงถือว่าเป็น “บุคคลผู้ที่มีชัยชนะแล้ว” อย่างแท้จริง

ฉะนั้น.. บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขาก็ย่อมรู้ว่า เขาสามารถเอาชนะสิ่งเหล่านี้ ได้แล้วหรือยัง ?

หากว่า เขาสามารถเอาชนะสิ่งเหล่านี้ได้แล้ว.. คือ สามารถ

/ ดับเชื้อแห่งกิเลสและตัณหา

/ ดับตัวดับตน ออกจากวัฏสงสาร ได้แล้ว

.. เขาจึงถือว่าตน “เป็นผู้มีชัยชนะอย่างแท้จริง”

แต่ตราบใดที่เขานั้น ยังพ่ายแพ้ต่อเชื้อเหล่านี้ ..

ตราบใดที่เขานั้น ยังคงตกเป็นทาสของอำนาจแห่งกิเลส และตัณหานั้น

... เขาจะยังไม่ถือว่า เขา “เป็นผู้มีชัยชนะอย่างแท้จริง” ++

แต่พระยาธรรมเอย.. ชัยชนะนั้นก็มีหลายระดับ

แต่ที่ได้กล่าวมานั้น คือ *ชัยชนะอันสูงสุด*

และเป็นชัยชนะ ที่บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขาถือว่า “เป็นชัยชนะที่แท้จริง”

ทีนี้เรามาดูกันว่า ชัยชนะในแต่ละระดับ - มันมีความละเอียด ในเรื่องของอะไรบ้าง ?

พระยาธรรมเอ๋ย.. สิ่งที่กระทบผ่านหูผ่านตา / สิ่งที่ถูกใจ หรือว่าไม่ถูกใจ

สิ่งทั้งหลายเหล่านั้น.. ในแต่ละวัน เราก็ต้องเผชิญผ่านพ้นมากมาย..

แต่ถ้าเกิดว่าเรา สามารถที่จะหยุดนิ่งๆ

ไม่รู้สึกพอใจ หรือไม่พอใจ

สักว่าเห็นเหตุที่มันเกิด มันดับ - เป็นธรรมดา

และแก้ไขไปตามเหตุ โดยไม่สุข ไม่ทุกข์

ควบคุมตนเองไว้ได้เช่นนี้ได้เมื่อไร

-- ถือว่ามีชัยชนะ++

ชัยชนะอาจจะเป็นชัยชนะเล็กน้อย แต่มันจะเริ่มเก็บเกี่ยวแต้มคะแนนแห่งชัยชนะไปเรื่อยๆ ++

จงฝึกฝนตน ให้รู้จักเอาชนะความพอใจ / ความไม่พอใจ - กับสิ่งที่มันผ่านหูผ่านตาเหล่านั้น..

พระยาธรรมเอย.. การที่เราดำรงชีวิตอยู่ ในแต่ละรอบ แต่ละวัน..

มันก็จะมีปัญหาเยอะแยะมากมาย ที่เป็นเรื่องละเอียดอ่อน - เข้ามาทดสอบเรา ++

แต่เราจงรู้ให้ทันในสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น ด้วยจิตที่ตั้งมั่น

/ อยู่ในกรอบของศีล

/ อยู่ในกรอบของความดี

.. เราก็จะสามารถที่จะเอาชนะ สิ่งทดสอบต่างๆได้

พระยาธรรมเอ๋ย.. เมื่อเรานั้น ต้องเจอกับวิบากกรรมใด

เราก็จงเชื่อ และศรัทธาใน *กฎแห่งกรรม*

โดยการพิจารณามองให้เห็น *กฎแห่งกรรม*.. อย่างเที่ยงแท้

.. ก็จะช่วยให้เรารู้แจ้ง และสามารถเอาชนะวิบากกรรม ที่เข้ามาทดสอบเราเหล่านั้นได้ ++

ในแต่ละวัน.. มันจะมีเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบเรา ลูกเอ๋ย..

แต่สิ่งละเอียดเล็กน้อย สิ่งที่มันแบ่งเป็นปลีกย่อยออกไปเหล่านี้

ทั้งที่ได้กล่าว และหยิบยกมาเป็นตัวอย่าง

และทั้งที่ไม่ได้กล่าว และหยิบยกมาเป็นตัวอย่างนั้น..

-- มันก็รวมมาอยู่ใน “ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ” เท่านั้นแหละลูก !

ในแต่ละวัน มันก็จะมีสิ่งที่มาทดสอบเราเยอะแยะมากมาย - อธิบายไม่หมด ไม่จบ

แต่ถ้าเราดับที่เราเสียแล้ว รู้ว่า..

แม้แต่เรา ก็ไม่ใช่ตัวใช่ตนของเรา

แม้แต่เรา ก็คือ สิ่งที่มันเกิดขึ้นมา..

- เพื่อชดใช้ ชำระล้างวิบากแห่งตน

- เพื่อเอาเรานี้ให้ผ่าน และสร้างความดีให้ได้

ฉะนั้น.. สิ่งที่มันผ่านเข้ามา คือ การเข้ามาให้เราชำระกรรม

และเอาการชำระกรรมนั้น มาเป็นแรงผลักดันให้เราได้ทดสอบตนเอง ให้เข้มแข็งในความดี

ให้เอาความดีที่เราทำนั้น.. ไปหนุนกำลังขึ้นเรื่อยๆ

จนเราชนะความมีตัวมีตนของเรา / ชนะความหลงในเรา

-- อย่างนี้ละลูก ให้รู้ให้ทันในสิ่งที่เข้ามา ทดสอบอัตตาตัวตนของเรา ++

เมื่อเรายังหลงในเรา - เราก็ย่อมพ่ายแพ้ต่อทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาทดสอบ

เมื่อเราเลิกหลงในเรา - สิ่งทั้งหลายที่ผ่านเข้ามา.. มันก็จะทำอะไรเราไม่ได้ !

พระยาธรรมเอย.. บุคคลผู้ที่เอาชนะความหลงในตัวของตนได้ ตัวเดียวเท่านั้นแหละลูก **

-- ก็จะสามารถชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้ ++

แต่ในการดำรงชีวิต.. มันก็จะมีสิ่งละเอียดอ่อนลึกเข้าไปอีกมากมาย

.. เข้ามาสอบเล็กสอบน้อย จุกจิก ปัญหามากมาย..

ขอเพียงแค่ให้ลูกนั้น.. มีสติตั้งมั่นว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านั้น

- มันคือ บททดสอบ

- มันคือ สิ่งที่หลอกล่อให้ลุ่มหลง เคลิ้มหลง เคลิ้มรัก เคลิ้มโลภ เคลิ้มโกรธ ไปกับเขาเท่านั้นเอง !

หากลูกรู้เท่าทัน ไม่เคลิ้มหลงกับเขาไป / หลงกับเราไป

... ลูกก็จะสามารถชนะในสิ่งทั้งหลาย.. ที่เข้าทดสอบลูก ++

ไม่ว่า มันจะเป็นการทดสอบ..

ด้วยคำพูด

ด้วยสิ่งของ

ด้วยตัวบุคคล

ด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ ลาภสักการะต่างๆ

-- มันก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรลูกได้เลย ++

หากว่าลูกนั้น รู้แจ้งในเชื้อราคะ เชื้อเหตุความรัก รู้เหตุของทุกข์ที่ซ่อนอยู่ในมัน

และรู้ว่ามันนั้น.. เป็นแค่สิ่งที่มาหลอกมาล่อให้เราลุ่มหลง และจมอยู่ในเชื้อแห่งความรัก

ลูกเห็นว่า.. มันเป็นยาพิษ

-- ลูกก็ย่อมสามารถ เอาชนะเชื้อแห่งความรัก ความใคร่นั้นไปได้ ++

เมื่อลูกนั้น.. มองเห็นเชื้อแห่งความหลง โลภ

ลูกมองเห็นว่าสิ่งทั้งหลายไม่เที่ยงแท้

หลอกให้เราลุ่มหลง และยึดติด พัวพัน มัวเมา ดิ้นรนขวนขวาย.. เพื่อที่จะได้มา

เมื่อลูกได้มาแล้ว.. กาลเวลาก็จะทำให้มันดับไป แม้แต่ตัวของลูก

ลูกก็จะสามารถที่จะถอดถอนตนเอง.. ให้อยู่เหนือความโลภ

ไม่ว่าเขาจะเอาอะไรมาทดสอบ.. มันจะทำอะไรลูกไม่ได้เลย !

-- ชัยชนะของลูก ย่อมมีอยู่ ++

เมื่อลูกหลงโกรธ แต่ลูกมองเห็นความโกรธแล้วว่า.. มัน

คือ ไฟ

คือ สิ่งที่จะแผดเผา ทำลายตัวของลูก และบุคคลผู้อื่นด้วย

เป็นสิ่งที่จะสร้างเวรสร้างกรรมต่อไปมากมาย

ฉะนั้น.. ลูกจะไม่หลงโกรธ..

เอาสติ เอาปัญญา เอาสมาธิ - เข้าไประงับความโกรธ

อย่าให้มันเผลอโกรธ

แค่นั้นละลูก.. ลูกก็จะสามารถมีชัยชนะ - ชนะทุกสิ่งที่เข้ามาทดสอบ

พระยาธรรมเอ๋ย.. คนเรานั้น จะมีเรื่องละเอียดอ่อนมากมาย.. มาทดสอบเรา

แต่เราจะเป็นผู้มีชัยชนะ ก็ต่อเมื่อเรานั้น.. ดูจิตของเรา

ไม่ให้หลงไป ไม่ให้รักไป ไม่ให้โลภไป ไม่ให้โกรธไป..

แค่นั้นละลูก **เราก็จะเป็นผู้ที่มีชัยชนะอย่างแท้จริง**

เพราะบุคคลผู้ที่เอาชนะด้วยความหลง เอาชนะด้วยความรัก เอาชนะด้วยความโลภ และความโกรธ

แท้ที่จริงแล้ว.. บุคคลเหล่านั้น เขายังไม่ชนะอย่างแท้จริงหรอกลูก !

เขาชนะอย่างหลอกๆ - ชนะอย่างปลอมๆ

เพราะชนะไปแค่แป๊บเดียว ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธเหล่านั้น.. ก็ตีกลับมา

/ ทำให้เขาต้องพ่ายแพ้

/ ทำให้เขานั้น ก็ต้องจมอยู่กับความทุกข์อยู่ดี..

และเขานั้น.. ก็ยังต้องตกอยู่ใต้อำนาจแห่งเชื้อเหล่านั้นอยู่ดี

มันจึงเป็นชัยชนะที่ชนะอยู่ในใต้อำนาจแห่งความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ

มันจึงเป็นชัยชนะของกิเลสตัณหา -- แต่ไม่ใช่ชัยชนะของเรา ++

ลูกทั้งหลาย.. บุคคลผู้มีปัญญาธรรม เขาคิดเช่นนี้ รู้เช่นนี้ ละลูก

เขาจึงเอาชนะด้วยการ ชนะความหลง ชนะ ความรัก ชนะ ความโลภ และความโกรธ

เอาชนะสิ่งเหล่านี้ให้ได้ ในตัวของเขานะลูก

ไม่ใช่ไปเอาชนะความหลงของผู้อื่น ความรัก ความโลภ และความโกรธ *ของผู้อื่น* ไม่ใช่อย่างนั้นลูก

เราต้องเอาชนะความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ *ในตัวของเรา* ให้ได้ !

บุคคลผู้ที่ชนะกิเลสตัณหาในตนได้แล้ว ย่อมอยู่เหนือวัฏสงสารนี้ เหนือสรรพสิ่งทั้งหลาย

เป็นผู้มีอิสระ เลิกเป็นทาสแห่งกิเลสตัณหา..

จะไม่มีสิ่งใด มาสั่ง..

// สั่งให้ทุกข์ ให้ดิ้นรนขวนขวาย

// สั่งให้เกิด ให้แก่ ให้เจ็บ และให้ตาย

// สั่งให้พลัดพรากจากอะไร

จะไม่มีใครมาเป็น *กฎแห่งกรรม* ที่จะต้องมาคุมให้คอยระมัดระวัง อย่าเผลอไปทำอะไร

จะไม่มีกฎอะไรที่จะมาคุมตนไว้ใน *กฎของความไม่เที่ยงแท้ *

-- ตนจะเป็นผู้มีอิสระ จิตนั้นจะบริสุทธิ์.. พ้นจากทุกข์ทั้งปวง ++

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. ที่บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรมดีแล้วนั้น.. เขามองเห็นว่าเป็นชัยชนะ

และเขานั้น จึงเอาชัยชนะนี้ มาให้กับตนให้ได้ !

คือ

// ชนะใน ความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ

/ ชนะอย่างผู้รู้ตื่น รู้แจ้ง..

/ ถอดถอนตัวตนของตน ที่สมมุติเป็นตัวตนในวัฏสงสาร- ทิ้งกลับคืนสู่วัฏสงสาร

/ ปลดปล่อยความเป็นทาสแห่งตน

/ อยู่เหนืออำนาจกิเลสและตัณหา

/ อยู่เหนืออำนาจของ*กฎแห่งกรรม* และ *กฎของความไม่เที่ยงแท้*

อย่างนี้ละ พระยาธรรม.. คือ ผู้ที่มีชัยชนะ อย่างแท้จริง **

ฉะนั้น.. ตราบใดก็ตามลูกเอ๋ย.. ที่ลูกทั้งหลาย.. ยังอยู่ในวัฏสงสารนั้น

ก็จงอย่าพลั้งเผลอ เผลอคิดว่าตน เป็นผู้ชนะ

/ เพราะเก่งกว่า รวยกว่า

/ เพราะดูว่า จะดีกว่า

อย่าหลงคิดว่าตนนั้น.. เป็นผู้แพ้ - แพ้เพราะว่าตนนั้นต้อยต่ำกว่า จนกว่า โง่กว่า มีชีวิตที่แย่กว่า..

อย่าหลงไปคิดเช่นนั้นลูก.. เพราะความชนะ หรือพ่ายแพ้ เช่นนั้น..

* มันเป็นของปลอม

* มันเป็นของกิเลสตัณหา

* มันคือเรื่องของวัฏสงสาร

-- มันเป็นชัยชนะ และเป็นความพ่ายแพ้ ที่อยู่ใน “ความไม่เที่ยงแท้” ลูกเอ๋ย

จงหันกลับมาดูตนเถิด วันนี้ตนเอาชนะความหลง ได้ระดับใดแล้ว ?

ถ้ามีอะไรมาทดสอบ ในเรื่องเล็กเรื่องน้อย..

ตนสามารถเก็บเกี่ยวคะแนนเล็กน้อยเหล่านั้น..

- ไปสั่งสมให้เป็นการถอดถอน หรือเอาชนะความหลง ได้อย่างแท้จริงหรือเปล่า ?

วันนี้ตนโดนทดสอบเรื่องความรัก ตนนั้นสามารถมีปัญญาอยู่เหนือความรักหรือเปล่า

หรือว่า..

- ยังหลงใหลเพลิดเพลิน ไปกับมัน

- ยังเป็นสุขเป็นทุกข์ ไปกับมัน

แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น.. กำลังพยายามที่จะเอาชนะสิ่งเหล่านั้นอยู่หรือเปล่า ?

และได้ในระดับไหนแล้ว - ในเชื้อแห่งความรักนั้น ?

ถ้าเกิดว่าลูกนั้น.. เจอกับบททดสอบแห่ง ความโลภ หรือความโกรธ

ลูกก็แค่ พิจารณาตนเองว่า.. วันนี้ลูกได้ เก็บเกี่ยวแต้มคะแนนแห่งการที่จะเอาชัยชนะ ในความโลภ ความโกรธ เหล่านั้น..

- ได้บ้างแล้วหรือยัง ?

- ได้ในระดับใดแล้ว ?

- ได้สั่งสมคะแนนเหล่านี้เอาไว้ หรือเปล่า ?

มาดูที่เรานี้ละลูก ชนะความหลง ความรัก ความโลภ และความโกรธ ได้ระดับใดแล้ว ?

สิ่งนั้นแหละลูก คือ สิ่งที่ลูกกำลังมองหา “ชัยชนะที่แท้จริง” ให้กับตัวของลูก

ที่เป็น..

ชัยชนะของ บุคคลผู้ที่มีปัญญาธรรม

ชัยชนะอันสูงสุด ที่ลูกกำลังสั่งสมเอาไว้

และเป็นชัยชนะอย่างแท้จริง ++

... จะได้ไม่ต้องกลับไปแพ้อีก อย่างนั้นไงลูก..

จงประพฤติ ปฏิบัติ เช่นนี้เถิด.. พระยาธรรมเอย

แล้วลูกทั้งหลาย.. ก็จะค่อยๆสั่งสมคะแนนขึ้นมา.. สู่ผู้ที่มีชัยชนะอย่างแท้จริง คือ..

ผู้มีปัญญาธรรม

* ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

* ผู้อยู่เหนือโลก เหนือวัฏสงสาร

* ผู้ไม่เวียน ไม่ว่าย ไม่ตาย ไม่เกิด

* ผู้ไม่ทุกข์อีกต่อไป.. ลูก

+ +

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ ที่ทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟัง.. นำไปพิจารณา

ลูกพอจะเข้าใจบ้างแล้วละเจ้าค่ะ ว่า..บุคคลผู้ที่มีชัยชนะอย่างแท้จริง..

ต้องเป็นผู้ที่ ไม่มีวันกลับไปแพ้อีก

ต้องเป็นผู้ที่ ไม่อยู่ใต้อำนาจของสิ่งใด อีกต่อไป

ตนนั้น.. ต้องเป็นผู้ที่เป็นอิสระ ++

ฉะนั้น.. ถ้าเกิดว่าเราหลงชนะในโลก - ก็เป็นแค่ความชนะแบบกิเลส แบบตัณหา

ไม่พ้นโลกอันจอมปลอม

- มันเป็นชัยชนะที่ชนะแบบสมมุติ **

เดี๋ยวมันก็กลับไปแพ้อยู่ดี.. แล้วมันก็แพ้อยู่ในตัวของมันอยู่แล้ว

... เพียงแต่เราหลงไปเฉยๆ

ฉะนั้น.. จากวันนี้ไป พวกลูกทั้งหลาย.. ก็จะตั้งใจทำชัยชนะที่แท้จริง

คือ ชนะกิเลสตัณหาแห่งตน ให้ได้

และเพื่อดับการเกิดแห่งตนให้ได้ เจ้าค่ะ

วันนี้ ลูกกราบขอลาก่อนนะเจ้าค่ะ

ไว้ลูกจะมาเฝ้าฟังธรรมใหม่.. เจ้าค่ะ

สาธุ