การปฏิบัติเป็นพระอรหันต์ แบบที่ ๑

พุทธธรรมสำหรับนักบวช วันที่ 7 พฤษภาคม 2561

ตอนที่ 334 **การปฏิบัติเป็นพระอรหันต์ แบบที่ ๑**

+ +

ในเช้าของวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

ข้าพระพุทธเจ้า เมื่อได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านแล้วนั้น จึงได้เฝ้าทูลถามพระพุทธองค์ท่านไป ดังนี้ว่า...

“ ข้าแต่องค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าขา..

วันนี้ ลูกปรารถนาที่จะฟังธรรม ถึงเรื่องการประพฤติปฏิบัติตน ให้เป็นองค์พระอรหันต์ ให้ได้น่ะเจ้าค่ะ

ลูกปรารถนาที่จะฟังธรรมนี้ อย่างละเอียดอีกครั้งหนึ่ง อีกรูปแบบหนึ่ง

เพราะว่าพระองค์เคยแสดงเรื่องนี้ไว้แล้ว แต่ลูกคิดว่า.. มันมีการประพฤติปฏิบัติ แนวทางกี่ทาง รูปแบบแบบไหน หรือว่าจะมีรูปแบบที่แตกต่างไปจากที่เคยแสดงไว้แล้ว

จึงปรารถนาที่จะทราบว่า เรานั้นจะประพฤติปฏิบัติตนเช่นไร - เราจึงสามารถเข้าถึงการเป็นองค์พระอรหันต์ได้ น่ะเจ้าค่ะ ?

ขอพระพุทธองค์โปรดทรงเมตตาแสดงธรรมนี้ ให้ลูกได้ฟังด้วยเถิด พระพุทธเจ้าค่ะ “

- - - -

พระยาธรรมเอ๋ย.. การที่เราจะประพฤติปฏิบัติตนเอง ให้เข้าถึงความเป็นองค์พระอรหันต์นั้น..

เราก็ต้องเริ่ม ตามลำดับเช่นนี้ ลูก

เริ่มตั้งแต่..

รู้จักทุกข์.. รู้ว่าการเกิดนั้น - มันเป็นทุกข์

แล้วเราก็หาดูว่า อะไรคือเหตุแห่งทุกข์

เช่น ถ้าเรายังไม่รู้จักทุกข์ / ไม่รู้ว่าการเกิดมาในโลกใบนี้นั้น.. มันเป็นทุกข์..

-- เราก็จะยังไม่หาทางออกจากทุกข์ --

ฉะนั้น.. บุคคลไม่เจอทุกข์ ไม่รู้ทุกข์.. ย่อมไม่หาหนทาง แนวทางการประพฤติปฏิบัติ หรือวิธีแห่งการดับทุกข์

- จึงต้องเจอทุกข์เสียก่อน หรือไม่ก็เห็นทุกข์เสียก่อน -

** ทุกข์มากเท่าไร.. ก็จะยิ่งมีความปรารถนา ที่จะออกจากกองทุกข์มากเท่านั้น !

บางคน สั่งสมบุญบารมีมามาก..

เมื่อครั้งเกิดมา.. ก็จะมีปัญญาแตกฉาน

รู้ตื่น รู้แจ้ง ในทุกข์ทั้งหลาย ตั้งแต่เล็กแต่น้อย..

- โดยที่ไม่ต้องผ่านพ้นความทุกข์ / เรียนรู้ทุกข์ ด้วยตัวของตนเอง

เพียงแค่มองเห็นการเกิด การแก่ การเจ็บ และการตายแค่นั้น.. ก็จะ

รู้สึกทุกข์มากมาย

รู้สึกว่า.. จะต้องทำยังไงให้พ้นจากทุกข์

เกิดมาแต่เล็กแต่น้อย..

- ก็มีปัญญารู้ตื่น

- มองเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง

- ไม่ลุ่มหลงยึดติด พัวพันมัวเมา กับสิ่งต่างๆทั้งหลายที่มันสมมุติมีอยู่

- เห็นแต่เหตุแห่งทุกข์ ที่ซ่อนอยู่ในนั้น

เรียกว่า สั่งสมบารมีมาดีแล้ว.. จึงรู้ จึงเห็น จึงเข้าใจ แต่เล็กแต่น้อย

ออกบวชตั้งแต่เป็นสามเณร ก็..

/ สามารถบรรลุธรรมได้

/ สามารถหาทางออกจากทุกข์ได้

บางคนเกิดมา.. ยังไม่รู้ว่า อะไรคือทุกข์

- ก็ต้องเรียนรู้ไป ศึกษาไป เผชิญชีวิตไป..

-- กว่าจะรู้ทุกข์ ก็ผ่านไปแล้วครึ่งค่อนชีวิต.. ค่อยมาหาเหตุแห่งทุกข์.. ก็มี

บางคน มีหน้าที่ที่ต้องฝึกฝนเรียนรู้ทุกข์ก่อน - ทั้งที่บารมีแห่งตน ก็สั่งสมมามากอยู่..

แต่จำเป็นต้องเรียนรู้ตามรูปแบบของมนุษย์ทั่วไป เพื่อที่จะได้สอนเขาเหล่านั้น ในการออกจากทุกข์ให้ได้

- ก็ต้องไปคลุก เรียนรู้กับทุกข์ก่อน -

เราต้องรู้ก่อน พระยาธรรม..

ว่านั่น คือ การเลอะโคลน เลอะสิ่งสกปรกโสโครก

ว่าที่นี่ คือ บ่อแห่งไฟ

** ในวัฏสงสารนี้ มี..

ไฟ คือ ความรัก โลภ โกรธ หลง

ไฟ คือ ความอยาก และความไม่อยาก

ไฟ ที่มันแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่าง ให้มอดไหม้ไปตามกาลเวลา

ไฟ ที่มันทำให้ทุกสิ่งต้องดับต้องสูญไป -ไม่เหลืออะไรแม้สักอย่าง !

มันสมมุติมีขึ้นมาให้คนทั้งหลายดีใจ จิตทั้งหลายดีใจ..

และมันก็ต้องทำให้มอดไหม้ไป ในที่สุด..

จนท้ายที่สุดแล้ว.. บุคคลหรือสิ่งของ ความรู้สึก หรือว่ากรรมวิบาก ก็ตาม

- มันก็ต้องดับ เสื่อมสลายไป ตามกาลเวลา / ตามเหตุแห่งมัน -

วัฏสงสารนี้ เป็นทะเลทุกข์ ทะเลแห่งเพลิงไฟ..

จิตทั้งหลาย ต้องรู้เช่นนี้อย่างชัดเจนก่อน.. พระยาธรรม

เมื่อรู้เช่นนี้อย่างชัดเจนแล้ว.. จึงค่อยดูเหตุแห่งการดับทุกข์ หรือวิธีของการดับทุกข์

เมื่อเรารู้ทุกข์แล้ว - เราก็ต้องหาวิธีดับทุกข์

เมื่อเราหาวิธีดับทุกข์ - เราก็ต้องหาให้เจอก่อนอีกว่า เหตุของทุกข์ คือ อะไร

คือว่าเรารู้จักทุกข์ แต่เราไม่รู้นี่ลูก ว่า.. เหตุของมันคืออะไร

เมื่อเราไม่รู้ว่า เหตุของมันคืออะไร - เราก็ดับให้ตรงเหตุไม่ได้

ทีนี้ เราก็ต้องมาพิจารณาดูว่า.. ความจริงแล้ว สรรพสิ่งทั้งหลายไม่มี !

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เวียนวนกันไป

หาอะไรจริงจังกับชีวิตไม่ได้ / ยึดถืออะไรไว้ไม่ได้ สักสิ่งสักอย่าง..

ทีนี้ แปลว่า ที่นี่เป็นโลกแห่งสิ่งสมมุติ ..

ทุกข์ไม่มี / สุขไม่มี

เราไม่มี / เขาไม่มี

ดวงจิตของเราก่อเกิดขึ้นมา - ไม่มีภูมิคุ้มกัน

ถูกกิเลสครอบงำ คือ เชื้อแห่งความหลง ครอบงำเราแล้ว..

เราจึงถูกเขานำพาให้ทำ ชี้สั่งให้สร้างกรรมดี - กรรมชั่ว

- และก็เป็นไปตามสิ่งเหล่านั้น...

เมื่อไรที่เราหมดกรรม หมดกิเลสตัณหา.. เราก็จะหมดไป

กลับคืนสู่ความเป็นอิสระ ความไม่มี

แท้ที่จริงแล้ว เหตุของทุกข์.. ก็มาจาก การมีเรา / มีกิเลสครอบเรา

และกิเลสตัณหานั้น ก็สั่งให้เราสร้างกรรม

กรรมก็สร้างเรา ที่สมมุติเป็นเราอีกทีหนึ่ง

และเราที่สมมุติว่าเป็นเรา.. ก็สร้างกรรมต่อไป ไม่รู้จบ

-- แล้วก็วนเวียนตามกรรม ไม่รู้จบอยู่อย่างนั้น..

แท้ที่จริงแล้ว..

ไม่ใช่เรา

ไม่ใช่กรรมของเรา

ไม่ใช่กิเลสตัณหาของเรา

ไม่มีเรา

-- แท้ที่จริงแล้ว.. ทุกอย่างว่างเปล่า ++

เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว.. เราก็หาอีกทีหนึ่งว่า..

แล้ววิธีแห่งการทำให้เราเข้าถึงการมีกำลัง มีสติ มีปัญญามากพอ ที่จะถอดถอนความเป็นเราได้

.. มันอยู่ที่ไหน / คือวิธีใด ?

เราก็พิจารณาตามคำสอนขององค์พระพุทธเจ้า เข้าไว้ดีกว่า..

การที่เรานั้น จะสามารถดับกิเลสตัณหาแห่งเราได้.. เราต้องประพฤติปฏิบัติ อยู่ในกรอบของความดี

คือ การมีศีล - ต้องรักษาศีล

เมื่อมีศีลแล้ว รักษาศีลแล้วอย่างบริสุทธิ์ - ตามศีลที่ตนสมาทานเอาไว้

เมื่อมีกรอบของศีล มาช่วยรักษาเรา

เรารักษามัน - มันก็รักษาเรา

.. จนเรานั้น ห่างไกลจากกิเลสตัณหา..

เรารักษามันได้กี่ข้อ มันก็รักษาเราเท่านั้น

เป็นชั้นของกำแพง ที่จะขวางกั้นไม่ให้สิ่งที่ไม่ดี รั่วไหลเข้ามา

เราก็จะถูกศีลนั้นป้องกัน -ไม่ให้กิเลสตัณหา ไหลเข้ามาทับถมเรา

เมื่อเรามีศีล เราไม่ทำกรรมชั่วกับใคร

- กรรมชั่วที่จะส่งผลกลับมา ทำร้ายทำลาย ทำให้จิตใจของเรารุ่มร้อน.. ย่อมไม่มี ++

เมื่อเรามีศีล ศีลย่อมป้องกันเรา.. ไม่ให้กิเลสตัณหาไหลเข้ามาทับถมเราเพิ่ม

จิตที่ปราศจากกิเลส และกรรมวิบาก - ปราศจากมากเท่าไร..

/ ก็จะมีปัญญารู้ตื่น รู้แจ้งมากเท่านั้น

/ มีความสงบมากขึ้นเท่านั้น

ทีนี้ เมื่อเรามีศีลแล้ว.. เราก็จะสงบ จะสว่าง

เมื่อสงบ และสว่าง.. เราย่อมรู้ว่า เราจะต้องทำให้ชีวิตของเรา เป็นไปในทิศทางใด ที่ดีขึ้น ++

พระยาธรรมเอ๋ย.. เมื่อเรารู้ตื่น รู้แจ้งเช่นนี้ ..

- เราก็ย่อมทำแต่สิ่งที่เกิดประโยชน์แก่เรา ในทิศทางที่ดี ++

ฉะนั้น.. ให้เริ่มต้นด้วยการ มีศีล

มีศีล แล้วก็หมั่นฟังธรรม

ฟังธรรมให้เข้าใจ ให้รู้แนวทางของการปฏิบัติ ฝึกฝนไปเรื่อยๆ

-- ให้รู้ว่า.. การที่เราจะไปสู่ความพ้นทุกข์ คือ การเป็นองค์พระอรหันต์นั้น.. เราก็ต้องปฏิบัติเช่นไร

ฟังธรรม เพื่อรู้เป็นแนวทาง

ฟังธรรม เพื่อรู้แผนที่.. ที่จะไปสู่การเป็นองค์พระอรหันต์

เมื่อจิตใจสงบ ด้วยการมีศีล

เมื่อจิตใจสงบ ด้วยการปราศจากกิเลสตัณหา

สงบ ด้วยการปราศจากกรรมวิบาก...

ฟังธรรม.. ก็เข้าใจดี

ทำสมาธิ ก็ได้.. เพราะว่า สงบดี

ฝึกฝนปัญญา ก็ได้รวดเร็ว ว่องไว

..เพราะไม่มีกิเลสตัณหา และกรรมวิบากรบกวนมาก - เหมือนการไม่มีศีล

ไม่มีสิ่งรบกวนมากมาย.. ย่อมสามารถ ค่อยๆขัดเกลาดวงจิตของตนเอง ให้สะอาดขึ้นเรื่อยๆ..

เมื่อเจอกับอุปสรรค ปัญหาใด / เจอกับอะไรก็ตาม ..

- ย่อมรู้เท่าทัน สามารถที่จะประพฤติปฏิบัติตน.. จนข้ามพ้นอุปสรรค ปัญหานั้นได้

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. เมื่อเรารู้แนวทางแห่งการดับเหตุแห่งทุกข์ ว่า..

คือการ มีศีล

มีศีลแล้ว ก็จะมีธรรมเข้ามาในจิตใจ

จะมีสมาธิ และก็มีปัญญาแตกฉานขึ้น ในตัวของเรา

- โดยธรรมชาติ มันเป็นอย่างนั้นเอง ++

เราก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรมากมาย.. เราก็แค่ทำตาม

/ โดยการ รักษาศีล

/ โดยการ ฟังธรรม

/ โดยการ มีสมาธิ ฝึกสมาธิ ทำสมาธิ

/ แล้วก็ฝึกฝนปัญญา หรือว่าปัญญา - มันก็จะแตกขึ้นมาเรื่อยๆ ตามการมีศีล มีธรรม มีสมาธิ ของเรา

-- แล้วปัญญา ก็จะไปส่งเสริมให้ ตัวศีล ตัวธรรม ตัวสมาธิ - แข็งแรงขึ้น…

มันก็จะค้ำกันไป 4 ย่างก้าวนี้

เปรียบเสมือนมีรถที่มันมี 4 ล้อ - มันก็สมบูรณ์ทั้ง 4 ล้อแล้ว..

- มันย่อมพากัน ช่วยกันขับเคลื่อน.. พาให้เราไปถึงจุดมุ่งหมายในที่สุด ++

เมื่อเราประพฤติปฏิบัติ อยู่ในกรอบแห่งศีล ธรรม สมาธิ และปัญญาแล้ว..

จิตใจของเรา จะค่อยๆเลื่อนระดับ เข้าสู่การเป็นพระอริยบุคคลขั้นที่ 1 คือ *พระโสดาบัน*

ค่อยๆ พาให้เราเจริญก้าวหน้าไปถึง การเป็นพระอริยบุคคลขั้นที่ 2 คือ *พระสกิทาคามี*

ค่อยๆพาเรา ให้ไปถึงระดับของพระอริยเจ้า อริยบุคคลขั้นที่ 3 คือ *พระอนาคามี*

และในที่สุด.. ก็จะนำพาให้เรา ไปถึง การเป็น *องค์พระอรหันต์* ได้ในที่สุด..

ความสำเร็จของเรา ย่อมมี.. ลูกเอ๋ย

ฉะนั้น.. ให้เริ่มต้นจากการ

* รู้ทุกข์

* รู้เหตุแห่งทุกข์

* รู้วิธีดับทุกข์

* และประพฤติปฏิบัติตามวิธีนั้น ให้ได้

แล้วจิตก็จะค่อยๆเลื่อนขึ้นมา สู่การเป็นพระอริยเจ้า เข้าถึงกระแสแห่งพระนิพพาน เป็นลำดับๆไป

เมื่อถึงระดับที่ 1 เพราะเรามี *ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา* แล้ว..

เราก็ย่อมค่อยๆขยับเข้าถึงระดับที่ 2, ที่ 3

และในที่สุด.. การถึงซึ่งความเป็นองค์พระอรหันต์ของเรา.. ย่อมต้องมี ++

เช่นนี้ละ พระยาธรรม.. พอจะเข้าใจบ้างแล้วหรือยัง - แนวทางการประพฤติปฏิบัติ น่ะลูก

++

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

ลูกพอจะเข้าใจ รูปแบบของการประพฤติปฏิบัติ ตามที่พระพุทธองค์ทรงชี้ทางให้ในวันนี้ แล้วเจ้าค่ะ

ลูกเข้าใจว่า.. ให้เรา

/ รู้ทุกข์

/ รู้เหตุแห่งทุกข์

/ รู้วิธีดับทุกข์

/ แล้วก็ทำตามวิธีนั้น ไปเรื่อยๆ...

จิตของเรา จะเข้าสู่กระแสแห่งพระนิพพาน คือ การเป็นพระอริยเจ้า ในระดับที่ 1, 2, 3 และ 4

เราจะสามารถเข้าถึง การเป็น *องค์พระอรหันต์*

การกระทำใดก็ตาม.. ที่มันเป็นสิ่งที่อยู่ในข้อบัญญัติ หรือว่าคำสอนของพระพุทธองค์แล้ว

ถ้าเราได้ทำตาม.. มันย่อมเจริญงอกงามไปเรื่อยๆ ตามเหตุ ตามปัจจัยของมัน

มีศีล มีธรรม มีสมาธิ - ก็จะมีปัญญา

*ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา*.. จะช่วยให้เราขัดเกลากิเลสตัณหา

ดับกิเลสตัณหาแล้ว.. ก็จะดับการเกิดได้

** การเข้าถึง การเป็นองค์พระอรหันต์ ก็คือ การดับการเกิดได้ นั่นเอง ++

.. พอจะเข้าใจเช่นนี้ แล้วละเจ้าค่ะ

แต่พระพุทธองค์เจ้าขา.. ยังมีหนทางอื่นๆ อีกมั้ยเจ้าคะ - ที่เราจะยึดเป็นการปฏิบัติ น่ะเจ้าค่ะ ?

- - -

พระพุทธองค์ :: ยังมีหนทางอื่น แนวทางอื่น.. ที่เราสามารถหยิบยกขึ้นมาพิจารณาได้ เช่นเดียวกัน..พระยาธรรมเอ๋ย

- ขึ้นอยู่กับว่า เราจะมองมุมไหน จะยกอะไรขึ้นมา ทำให้เราเข้าสู่การเป็นองค์พระอรหันต์..

แต่ว่าสิ่งที่ได้กล่าวมานั้น ก็คือ สิ่งที่ควรพิจารณาเป็นขั้นต้น

หรือเป็นแนวทางหลักแห่งการพิจารณา ลูก

++

พระยาธรรม :: สาธุเจ้าค่ะ

แล้วลูกจะขอถามถึง แนวทางต่อไป

ลูกมีความปรารถนาที่จะทราบเอาไว้ น่ะเจ้าค่ะ

ว่าเราจะมีแนวทางอื่น อีกหรือเปล่า..

แต่ว่า ลูกจะขอถามเป็นคลิปที่ 2 หรือตอนที่ 2 นะเจ้าคะ..

สาธุ