มโนธาตุ โพธิญาณ 2

518....วิมุติปัญญา

"จิตพุทธะ" ของมนุษย์มีพลานุภาพยิ่งใหญ่นัก แต่ที่ด้อยศักยภาพเพราะกิเลสทั้งปวงที่พัวพันและทำให้ด้อยค่า จึงกลายเป็นปุถุชนที่มีความ "ติดยึด" ความทุกข์จึงเกาะกุม "จิตพุทธะ" เอาไว้อย่างเหนียวแน่น

**...แต่ "เมื่อเราใช้ปัญญาดั้งเดิมเพ่งพิจารณาภายในได้ ย่อมเกิดความสว่างไสวแจ่มแจ้งทั้งภายในและภายนอก และอยู่ในฐานะที่จะรู้จักใจของเราเอง

#...การรู้จักเช่นนี้ จึงถือว่า เป็นกาารลุถึงวิมุติ คือการหลุดเป็นอิสระ จากเครื่องร้อยรัดทั้งปวง ภาวการณ์ลุถึงวิมุติ ก็คือการลุถึง สมาธิฝ่ายปัญญา ซึ่งเป็น "ความไม่ต้องคิด" อันหมายถึงการเห็น และ รู้สิ่งทั้งปวง ตามความเป็นจริง ด้วยใจที่ไม่มีอะไรห่อหุ้มพัวพัน"

//....การใช้ "ความไม่ต้องคิด" นั้นหมายความว่า..ใจมิได้กำหนด ..ทั้งฝ่ายดี.และ.ฝ่ายชั่ว จึงมิได้..ติดอยู่กับ.ภาวะดี.หรือ.ชั่ว จึง..เหนือดี เหนือชั่ว

++....เมื่อ "จิตพุทธะ" ขยับจึงเกิดเป็น "จิต" และ กลายเป็น ความคิดดีหรือชั่ว แปรเปลี่ยนไปตามสภาพแห่งการปรุงแต่ง เพราะฉะนั้นจึงเกิด "ทุกข์" และ "สุข" ตามมา..มีการอุปทานยึดมั่นตามมา ภพชาติ จึงหมุนวน..

**...."เมื่อเราใช้"ความไม่ต้องคิด"จิตพุทธะ นั้นก็แทรกไปได้ในทุกสิ่ง...แต่ไม่ติดอยู่ในสิ่งใดเลย สิ่งที่เราต้องทำนั้น .. มีเพียงการชำระจิตให้ใสกระจ่าง .. เพื่อวิญญาณทั้ง6 (ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)...แล่นไปตามอาตนะ6 จะไม่ถูกทำให้เศร้าหมอง. โดยอารมณ์ทั้ง6

"ความไม่คิด" ก็คือ การเห็นรูป ก็สักแต่ว่าเห็น มิได้ไปกำหนดหมายว่า "น่ารัก" หรือ "น่าชัง" นั่นคือการบรรลุถึง "วิมุติปัญญา"

**...เพราะสามารถ ตัดความยึดมั่น ถือมั่น ได้เด็ดขาด ความเป็นอิสระ จากเครื่องร้อยรัด เหล่านี้จึงเป็นจริง .

.

*/-...การไม่ต้องคิด ไม่ใช่ "การหักห้ามความคิดถึงสิ่งต่างๆ หรือกดเอาไว้ นั่นเป็นการกดธรรมะไว้มิให้ปรากฏ..เราเพียงแต่รับรู้ อย่างเข้าใจ ..โดยไม่ไหลตามอารมภ์ที่มากระทบ..แค่นั้น..

ตอน..สมาธิของพระโพธิสัตว์

.. วันหนึ่ง ขณะนั่งสมาธิอยู่ พอจิตเริ่มจะสงบ(อุปจารสมาธิ) ร่างกายข้าพเจ้า มีอาการส่ายไปมา เหวี่ยงตัวไปมามากขึ้นๆ หมุนเป็นวงกลม จากขวาไปซ้าย (ตามเข็มนาฬิกา)เหมือนคนเมารถ มีน้ำลายออกมามาก เหมือนจะอาเจียน โดยที่ข้าพเจ้ามีสติรู้อยู่พอหมุนไปสักพัก กายเริ่มนิ่ง จิตสงบ โล่ง เงียบ ต่อมา มือข้าพเจ้าเริ่มเคลื่อนไหวเอง โดยที่ข้าพเจ้าไม่ได้บังคับและไม่ขัดขืน ช่วงแรกๆ มันจะเคลื่อนไหวรุนแรง เหมือนมีองค์ลง แต่ข้าพเจ้ามีสตินิ่งรู้ตลอดเวลา กระบวนท่า มันจะออกมาเอง แม้ขณะทำงาน ยืน เดิน นั่ง พอจิตจะสงบขึ้นมา สมาธิ จิตหมุนตลอดเวลา

+*/.. ร่างกายหมุนเหวี่ยงไปมา เป็นการเกิดจากการหมุนของธรรมจักร หรือ ”สมาธิหมุน” หมุนธรรมจักร หรือ เดินลมปราณหมุนวน เป็นการเดินวิชชา เป็นสมาธิของพระโพธิสัตว์ ในแดนสุขาวดีโลกธาตุ คือ..การหมุนจักระเข้าถึงธรรม จิตหมุนวน ก่อเกิดกำลังภายใน ทำให้ร่างกายหมุนตามลมปราณภายใน เป็นพลังงานรุนแรง เป็นการสลัดสัญญาเก่าๆที่หมักดองสะสมไว้รอบๆจิตให้สลายไป เป็นการสลายกายทิพย์( วิญญาณปรุงแต่ง) เป็นการชำระกรรมในสมาธิ จึงช่วยย่นระยะการเกิดของภพชาติ เหมือนเป็นแยกจิตออกจากวิญญาณที่ปรุงแต่ง จึงบรรลุธรรมเร็ว เมื่อจิตวิญญาณปรุงแต่งหลุด “วืด” ออกไป เข้าสู่สภาวะเดิมของมัน (จิตเดิมแท้) หลุดพ้นจากสภาวะปรุงแต่งของขันธ์ห้าชั่วขณะ (ศูนยตา) เพื่อเป็นบาทฐานเครื่องอุดหนุนปัญญา โดยการเจริญวิปัสสนา คือการพิจารณาธรรม ลงสู่ไตรลักษณ์ เพื่อให้เกิดปัญญานั่นเอง

***. บางครั้งจะพบแสงสว่างที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน (ธรรมจักษุ) ซึ่งแสงสว่างนี้ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาหรือรู้ด้วยใจ เป็นแสงสว่างที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของจิต ซึ่งเราปิดตาแล้วแสงสว่างยังทะลุเปลือก ตาไม่มีความแตกต่างในการเห็นระหว่างข้างในและข้างนอก สว่างไปทั่วสากลจักรวาล บุคคลผู้นั้นจะนอนไม่หลับ แต่ไม่รู้สึกเพลีย ให้พิจารณาเรื่องบาป บุญ คุณ โทษ สวรรค์ นรก นิพพาน เข้าไปละลายในแสงสว่างนั้นให้หมด ผู้ที่จิตหลุดพ้น จะมีคุณธรรมขั้นต้นถ้าเจริญองค์ของมรรค ก็จะถึงคุณธรรมขั้นสูงสุด.

//.. พลังหมุนซึ่งเป็นนามธรรม (จิต) ตัดแรงดึงของอารมณ์ที่ใจ และตัดแรงดึงของความคิด สามารถชนะแรงดึงดูดของอารมณ์ได้ ทำให้ไม่เป็นทาสของอารมณ์ โลภ โกรธ หลงจิตเกิดความอิสระแรงหมุนทำให้เกิดลมปราณขึ้น ใช้ลมปราณเป็นฐานที่ตั้งแห่งการเจริญสติ แรงหมุนกลายเป็นแรงเหวี่ยง จะส่งเข้าไปจิตใน ไปสัมผัสธรรมในธรรม ที่สะสมในจิตใต้สำนึก

+++…… กระแสกรรมต่างๆ ที่มาในรูปของธรรมารมณ์ก็จะถูกเหวี่ยงออกมาทางกายภาพ ในขณะที่กายภาพแสดงออกถึงอิริยาบถต่าง เวทนาต่างๆก็เกิดขึ้นที่ใจ ก็สามารถใช้อารมณ์ของเวทนาต่างๆที่เกิดขึ้น เป็นฐานที่ตั้งแห่งการเจริญสติ แล้วก็หมุนวนในจิตในจิต ธรรมในธรรม กายเวทนาจิตธรรม กายเวทนาจิตธรรม

/*..หมายเหตุ..ข้าพเจ้าไม่ได้เรียนสมาธิแบบนี้ จากที่ไหน..นั่งอยู่ที่บ้าน..มันเป็นของมันเอง..

506..สมาธิธรรมจักร..(สมาธิหมุน) ภาค๒

ตอน..ประตูจิตเปิด .รับวิญญาณ

สมาธิหมุน จะหมุนวนในจิต และหมุนวนกาย..จนฐานทั้งสี่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว พัฒนาสู่มหาสติปัฏฐาน คือ ใช้ฐานทั้งสี่ กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นฐานที่ตั้งแห่งการเจริญสติในขณะจิตเดียว มิได้แยกพิจารณาเป็นสติครบรอบ สามารถเข้าสู่บุพเพนิวาสนุสติญาน คือ ญาณรู้ซึ่งเกิดจากการระลึกชาติ เหวี่ยงความอยาก(ตัณหา)ทิ้งอย่างเดียวก็บรรลุธรรม เพียงแต่เหวี่ยงสิ่งที่กีดขวางทิ้งไป เข้าสู่สภาวะเดิมของจิต จิตเดิมแท้เป็นประภัสสร

**... พลังสมาธิหมุนที่เจาะไปที่จิตใต้สำนึก สมาธิหมุนเข้าไปเคลียร์ขยะในจิตใต้สำนึกออกไป เป็นการล้างพิษทางอารมณ์ ล้างสัญญา พลังงานของจิตที่หมุนสลัดออก จึงทำให้มีการเคลื่อนไหวร่างกาย เป็นการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ เส้นเอ็น เส้นประสาท ทำให้เกิดการร่ายรำ เป็นการบริหารปรับสมดุลย์ของกายและจิต

+..... เมื่อความรู้สึกอยู่ที่การเคลื่อนไหวต่อเนื่อง เมื่อมีการหมุนวนมากขึ้นๆ จะมีแรงดึงดูดสู่จุดศูนย์กลางของจิต ( จิตเดิมแท้ ) เสมือนการหมุนวนของน้ำ จะมีแรงดิ่งลงสู่พื้นน้ำที่ลึกที่สุด สมองจะไร้ความคิด ใจไร้การปรุง สัญญาขันธ์ ความคิดขยะในใจ ถูกสลัด ทิ้งไป จนจิตสะอาดผ่องใส ไร้ความคิดมีแต่ความว่าง ซึ่งเป็นรอยต่อเพื่อเข้าสู่จิตเดิมแท้ที่ลึก “การหยั่งรู้” จะเกิดขึ้น จะระลึกชาติได้

#.... อนึ่ง การหมุนธรรมจักร จะใช้พลังปราณมาก และสำเร็จรวดเร็ว ใช้ได้กับท่านที่มีบารมีเก่าอยู่บ้าง ถ้าจิตไม่มีบารมี จะเกิดการทรงเจ้าเข้าผีแทน เพราะจักระเปิดรับพลังจากจักรวาลหรือจิตวิญญาณ ซึ่งมีหลายชนิด ทำให้ปรับจิตไม่ทัน เพราะจิตวิญญาณที่ประสานเข้ามาทางจักระที่เปิดนั้น เหมือนประตูจิตเปิด..วิญญาณที่ดี และไม่ดี ย่อมมีสิทธิ์เข้ามาได้เหมือนกัน แต่เมื่อฝึกจนถึงที่สุดก็จะสำเร็จขั้นสูงสุดได้คือ..”พระพุทธะ”

///...... ส่วนสัญลักษณ์มือที่แสดงออกมาอ่อนช้อย สวยงาม ทางวัชรญาณ เรียกว่า มุทรา เป็นธรรมชาติของการรวมสมาธิมี สติ / สัมปชัญญะ ที่สะท้อนจากจิตผ่านทางร่างกาย กลมกลืนให้เป็นหนึ่งเดียวกับพุทธะ และพระโพธิสัตว์ เทพโพธิสัตว์ เป็นบารมีเก่าที่สะสม ที่ปารถนาในอดีตชาติ ที่สะท้อนออกมา ..ข้าพเจ้าถูกกระแสภายในเร่งเร้าให้ออกไปเดินแผ่เมตตา ที่ป่าบนเขาตอนตี ๑.กายมันจะยกมือท่าประทานพรไปตามราวป่าๆ..จิตมันจะรู้ว่า..ตรงจุดนั้น.มีวิญญาณรออยู่..”ไปแบบรู้ตัว แต่ต้องไป”

507..สมาธิธรรมจักร..(สมาธิหมุน) ภาค๓

ตอน ..สมาธิไร้นิมิต ความนิ่งในการเคลื่อนไหว ..

คือ การนั่งยกมือเคลื่อนไหวไปมา โดยมีสติรู้ ไม่ต้องบริกรรม ไม่ต้องหลับตา แค่รู้อย่างเดียว ใช้หลัก “รู้กายที่เคลื่อนไหว รู้ใจที่มันคิดรู้สึก”คือรู้รูป-นาม การจับความเคลื่อนไหว อย่างผ่อนคลาย เห็นร่างกายหายใจ(ไม่ใช่เห็นลมหายใจ) มีใจเป็นคนดู เห็นสุข เห็นทุกข์ มีใจเป็นคนดู ทำให้มีความรู้สึกตัว เมื่อไรมีสติ เมื่อนั้นจิตมีกุศล รู้ทันกิเลส จะมีศีลอัตโนมัติ เมื่อนั้นไม่มีกิเลส

@.. สติจะตื่นตัว เห็นร่างกายไม่ใช่เรา เป็นการแยกธาตุขันธ์ กายอย่างหนึ่ง จิตอย่างหนึ่ง จะรู้สึกว่าร่างกายเป็นวัตถุอย่างหนึ่งไม่ใช่ตัวเรา ถ้าเห็นความไม่เที่ยงของกายจิต จิตจะรวมเป็นอัปปนาสมาธิโดยอัตโนมัติ.. เป็นอริยมรรคขั้นต้น ..ประตูอริยะจะเริ่มเปิด

*** ปฏิบัติต่อไป. จะเห็นตัวจิตผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวจิตโกรธ เดี๋ยวจิตรัก เดี๋ยวจิตเศร้าหมอง บังคับไม่ได้ ไม่ใช่เรา ให้รู้อย่างเดียว ความเศร้าหมองไม่ใช่จิต เป็นสิ่งแปลกปลอม ให้จิตเดินปัญญา รู้ไปตรงๆ เห็นไตรลักษณ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง อะไรเกิดขึ้นให้สักแต่ว่า...รู้เป็นปัจจุบัน เมื่อเห็นความจริง แล้วจิตจะหลุดจากความคิด หลุดจากอารมณ์ เหนือคิด(ปรุงแต่ง) เหนือโลก เป็นมหาสติ มหาปัญญา เห็นความเกิด-ดับ วิมุตหลุดพ้นอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกตัว(สติ) ทำให้ความไม่รู้สึกตัว (โมหะหลง) หายไป เมื่อเรามีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมจะเกิดปัญญา รู้ความจริง การเห็นตัว คือการเห็นธรรมะ ความสงบ คือ ขณะเมื่อเราเห็นความคิดเป็นความสงบที่เป็นอิสระจากโทสะ โมหะ โลภะ

฿.. ข้าพเจ้าปฏิบัติ ประมาณ ๔ วัน ข้าพเจ้ารู้สึกถึงมือไม้มันเบา รู้สึกถึงกระแสไฟฟ้ามันวิ่งไปทั่วมือ เสียววาบ ร่างกายอ่อนไหวไปทั้งตัว ลมพัดผ่านกายรู้ทันที (จิตมันตื่นควรแก่งาน) จนวันหนึ่ง.. พรึบ!จิตข้าพเจ้ารวมแว๊บ! เกิดอาการเหมือนหยุด ตะลึงค้าง งง ! เกิดสติตื่นโพลงขึ้นมา มันสว่างโปร่ง โล่ง แต่ไม่ใช่แสงสว่าง มันเหมือนเราไม่มีตัว ไม่มีน้ำหนัก เหมือนจิตมันหดตัว เหมือนเราอยู่อีกโลกหนึ่ง ซึ่งเงียบ สงัด เบิกบาน เคย(เล่าแล้วในจิตตื่น).. จะขยายเพิ่ม เพื่อมีประโยชน์สำหรับผู้ปฏิบัติแบบนี้อยู่

//.. หลังจากข้าพเจ้า นั่งสักพักซึมซับ สภาวธรรมนั้น นั่นคือจิตผู้รู้ มันเด่นขึ้นมา ( จิตผู้รู้ ตัวนี้ มันก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวรู้ เดี๋ยวเผลอ ) แต่สติมันยังทำงานอยู่..อย่างเงียบเชียบ ชัดเจนจิต..มันตื่นรู้ขึ้นมา จิตมันตั้งมั่น ..จิตมันแยกกาย ..แยกจิต โดยอัตโนมัติ ..แม้แต่การก้าวเดินสติมันรู้ไปหมด ไม่ต้องไปพิจารณาซ้าย หรือ ขวา มันรู้โดยอัตโนมัติ เห็นเบื้องต้นว่ากายเราไม่มี ร่างกายแทบไม่มีน้ำหนัก เบา เหมือนลอย แต่รู้ชัด จะ เคลื่อนไหวอะไร....สติมันทำงานเป็นอัตโนมัติ.. คิดอะไรมันก็รู้ ..แต่เราเหมือนแยกจากความคิดได้(เหนือคิด)จิตตอนนั้นไม่มีความสะเทือน ไม่มีความอยากได้ (อุเบกขาจิต) เป็นการตื่นด้วยปัญญา แยกจิตกับกายด้วยปัญญา

508...สมาธิธรรมจักร..(สมาธิหมุน) ภาค๔

ตอน ..จิตตื่น รุ่งอรุณวิปัสนา

เมื่อเรามีสติต่อเนื่อง จิตจะตื่น เข้าถึง “จิตผู้รู้”.ตัวแรก...จิตผู้รู้ตัวนี้ ยังตกอยู่ในกฎไตรลักษณ์ ยังไม่เที่ยง..ยังมีการปรุงแต่ง ยังมีอวิชชา ยังมีตัวกู ยังมี ภพชาติ ในจิตผู้รู้นั้น มันยังไม่ใช่”จิตผู้รู้แบบพระอริยะ”.(จิตผู้รู้ตัวที่สอง) .ในจิตผู้รู้ตัวแรกนี้...นับว่า...เป็นรุ่งอรุณวิปัสสนา(วิปัสสนาอย่างอ่อน) สมควรแก่การงาน เพื่อนำไปใช้ในการรู้ไตรลักษณ์ รู้อริยสัจ4 เข้าไปเรียนรู้ธาตุขันธ์ เพื่อรู้เห็นความจริงตามลำดับ..เพื่อเข้าสู่อริยมรรค เพื่อที่ จิต จะเห็นทุกข์ของกายและจิตจริง แล้วจิตจึงจะปล่อยวางทั้งกายและจิตเอง..เราไม่ได้บังคับจิตให้วาง..แต่ปัญญาในจิตมันจะทำหน้าที่ของมันเอง

+.. แต่เมื่อข้าพเจ้า ไม่ได้นำ จิตผู้รู้(ตัวแรก) มาเดินปัญญาต่อเนื่อง กระแสแห่งสติ จิตผู้รู้ จึงอยู่กับข้าพเจ้าเพียง 3 วัน 3 คืน ทั้งตื่นและหลับ ก่อนจะค่อยๆจางหายไป .เพราะแม้แต่ สติ.ก็ไม่เที่ยง..สติ คือ เจตสิกฝ่ายกศล.

... ดังนั้น.. การเคลื่อนไหวของร่างกาย จะปลุกเร้าสติ จะปลุกวิญญาณ(ธาตุรู้) ให้ตื่นเหมือนกับเอาเครื่องตีน้ำเพื่อให้ตะกอน(กิเลส)ที่นอนก้นถังกระเด็นออกให้หมด ...ทำให้ตะกอนฝุ่น ในฝุ่นนั้นมีสสารมากมายทั้งที่สวยงาม และ สกปรก การกระจายตัวของตะกอน...จึงทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกถึงกามราคะ ความฟุ้งซ่าน นิวรณ์ต่างๆรุนแรง เหมือนนักมวยตะลุมบอนกัน ซึ่งๆหน้า รู้ผลแพ้ชนะเร็ว ไม่อ้อยอิ่ง สติสู้กับกิเลสทำให้สะเทือนถึงกาย จึงทำให้เห็นภาพสัญญาในอดีตถึงปัจจุบัน ที่มันไหลมาทั้งในนิมิต ทั้งทางความฝัน หรือขณะลืมตา

^… เห็นทั้งภาพอดีตไล่ขึ้นมา เห็นภาพพระพุทธรูป โบสถ์ เจดีย์ ใบไม้ เครื่องหมายศาสนา รวมทั้งภาพลามกจกเปรต แม้ในขณะลืมตา ยังเห็นภาพรอบตัว โย้เย้ไปมา และสัญญามันแสดงตัวตนให้เห็นชัด.ในความไม่เที่ยง.. ความจำข้าพเจ้า เดี๋ยวจำได้ ไม่ได้บ้าง แม้กระทั่งว่า..ตอนนี้ เราอยู่ในโหมดความฝัน หรือ โหมดแห่งความจริง.....นี่คือบ้านจริงๆ..หรือ.บ้านในความฝัน..ทั้งๆที่เป็นบ้านของข้าพเจ้าจริงๆแหละ....

+ นั่น....คือ...เกิดจากการปรับฐานจิตโดยตัวมันเอง... ให้กลับสู่สภาวะจิตเดิมแท้ ที่ไม่มีสัญญาอุปทาน เป็นการสำรอกกิเลส สัญญาอุปทานที่อยู่รอบๆจิตออกไป.. เหมือนเอาสนิมออกจากเนื้อเหล็ก ..เหมือนการอาเจียนสิ่งมีพิษออกมา ...เพื่อให้ร่างกายสะอาด.. เป็นการแยกรูป-นาม เพียงแต่จิตข้าพเจ้าหมุนวนเร็ว แรงไป แยกรูป-นาม เร็วรุนแรง จึง ก่อเกิด สติ สมาธิ จิตตื่นโพล่ง,

.. เหมือนเราปั่นน้ำผลไม้..ย่อมมีน้ำกระฉอก เสียงดัง กากผลไม้ถูกสับกระเด็นกระดอน..จนหยุดนิ่ง..เราจึงได้ชิมน้ำผลไม้ที่สะอาด หอม หวาน... การที่เรามีสติต่อเนื่องในปัจจุบันขณะ เหมือนเราปั่นน้ำผลไม้นั่นเอง.. ผลตามมาหลังจากเกิดสติ ก็คือ ปัญญา ส่งผลให้รู้เท่าทัน "ธรรมแท้จริง" สติเหมือน "ประกายไฟ" "ปัญญา" จากความรู้สึกตัว มาเป็นรู้ตัวทั่วพร้อม มาเป็นรู้ล้วนๆ(พุทธะ) บริสุทธิ์ล้วนๆ ในสภาวะเช่นนั้น

...฿....ข้าพเจ้าคิดว่า...ได้สัมผัสต้นทางของ มรรค ความอัศจรรย์ขั้นต้น เป็นความสงบจากกิเลส เป็นจิตผู้รู้ ตื่น เบิกบาน ต้นทางแห่งพุทธะ เมื่อใดที่ข้าพเจ้า หมุนจิตต่อไป..ย่อมรู้กาย รู้จิตแล้ว แล้วจิตจะพัฒนาจน จิตผู้รู้นี้จะไปรู้ธรรม รู้อริยสัจ๔ นั่นแหละทางพ้นทุกข์...เพียงแต่ว่า..”**ข้าพเจ้าหยุดปั่น เสียแล้ว..พอเขียนบทความนี้แล้ว..คิดจะไปปั่นจริงจังอีกครั้ง”...ช่างถูกจริต กับ จิตหมุน จัง..