Wrzos
Wrzos zwyczajny
Wrzos występuje jako podszycie lasów sosnowych, na wyrębach, polanach leśnych.
Surowiec - Kwiat wrzosu.
Skład - W zielu i kwiatach występują: arbutyna, flawonoidy, kwasy organiczne, garbniki, śluz, olejek, związki gorzkie, sole mineralne.
Zastosowanie
Obecnie w medycynie używany jest jako lek moczopędny, przeciwzapalny i dezynfekujący drogi moczowe, w zapaleniu pęcherza, miedniczek nerkowych, kamicy nerkowej i pęcherzowej.
Ponadto jako środek przeciwbiegunkowy stosowany w nieżytach przewodu pokarmowego i jako środek uspokajający w stanach podniecenia nerwowego, bezsenności. Zwiększa również wydzielanie soków trawiennych.
Kwiat wrzosu
Wrzos zwyczajny, wrzos pospolity, wrzos erika (Calluna vulgaris), krzewinka lub krzew z rodziny wrzosowatych (Ericaceae), występuje w całej Europie, Azji Mniejszej, Afryce, zachodniej Syberii, na wschodnim wybrzeżu Ameryki Południowej, w Polsce na niżu i niższych partiach górskich, w suchych lasach sosnowych i brzozowych.
W lecznictwie stosuje się kwiat wrzosu – Callunae flos (Flos Ericae) oraz ziele wrzosu – Callunae herba. Surowiec zawiera związki polifenolowe (flawonoidy pochodne kwercetyny i mirycetyny), procyjanidyny, garbniki, glikozydy fenolowe (doniesienia o obecności arbutyny są sprzeczne, fenolokwasy, niewielkie ilości olejku, związki mineralne - połączenia krzemu, potasu. Kwiat wrzosu jest stosowany w mieszankach ziołowych jako lek moczopędny, odkażający drogi moczowe.
W kosmetyce jako środek ściągający i odkażający, stosowany do pielęgnacji skóry.
