zioła - J
Spis treści podstron
zioła - J
Jagoda kamczacka
Jarząb pospolity
Jałowiec
Jemioła
Jeżyna pofałdowana
Jeżówka
Pochodząca z Ameryki Północnej jeżówka była od dawna używana przez szamanów, znachorów i pierwsze pokolenia amerykańskich lekarzy. Po odkryciu antybiotyków przestała być stosowana, ale dziś znów staje się modnym, bezpiecznym środkiem zwiększającym odporność.
Właściwości
zmniejsza podatność organizmu na grypę i przeziębienie.
skraca czas trwania dolegliwości i infekcji
pomaga zwalczać pleśniawki oraz nawrotowe infekcje dróg oddechowych, ucha środkowego i układu moczowego.
przyspiesza gojenie się ran i stanów zapalnych skory. czytaj dalej >
Występuje w całej Europie, Azji Środkowej, Ameryce Północnej. W Polsce dość powszechnie z wyjątkiem południowo-wschodniej części. Surowcem zielarskim jest owoc jałowca. Owoce zbiera się późną jesienią lub zimą po przymrozkach. Najważniejszym składnikiem jest olejek do 25% złożony z pinenu, kamfenu i kadinemu.
Zastosowanie
obecnie w lecznictwie zalecany jest jako lek moczopędny w schorzeniach powodujących zatrzymanie w organizmie sodu i wody-w obrzękach wywołanych niedomogą nerek lub niewydolnością krążenia.
Stosuje się również jako lek żółciopędny z innymi mieszankami.
Zewnętrznie zalecany jest w postaci mazideł lub jako dodatek do kąpieli w bólach gośćcowych, nerwobólach, zapaleniu korzonków nerwowych.
Znajduje też zastosowanie w medycynie weterynaryjnej.
Większe dawki owoców jałowca mogą spowodować uszkodzenie nerek, krwiomocz i białkomocz.
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: owoce. Mają dużo witaminy C, E, P, K, PP, nieco witaminy A, cukier sorbozę, garbniki i pektyny.
Działanie: słabe moczopędne oraz korzystnie wpływające na błony śluzowe i pracę układu pokarmowego. Jest stosowana przy nieżytach jelit, przewlekłych biegunkach, różnych schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego. Zwykle jest stosowana w mieszankach z innymi ziołami (wchodzi np. w skład Rektosanu, Sklerosanu). ...czytaj dalej >
Jest to rodzima roślina tropikalna obszarów tropikalnych Ameryki Południowej. Uprawiana bywa również jako roślina ozdobna w wielu miejscach na świecie.
Surowiec leczniczy: Liście i kora pnia.
Skład chemiczny: Na dzień dzisiejszy ustalono w roślinie obecność kwasu jakarandowego, jakaranonu, kwasu jakumarynowego oraz kwasu ursolowego.
Zastosowanie
odwar z kory używa się do przemywania wrzodów w celu przyspieszenia gojenia, stosuje się w artretyzmie, żylakach, w przewlekłych i opornych na leczenie ranach oraz w ospie wietrznej.
Syrop z liści podawany do picia, a odwar z liści lub kory stosowany w postaci ciepłych kąpieli używane są za remedium na kiłę i przewlekłą rzeżączkę oraz inne choroby weneryczne, skórne i reumatyczne.
W śród chorób w których przetwory z jacarandy mogą przynieś ulgę wymienia się : powiększone węzły pachwinowe, owrzodzenie jamy ustnej, łuszczycę, liszajec, mnogie ropnie, ropowice, hemoroidy, żylaki, egzemy, a także choroby wątroby, neuralgie i bóle kości. Proszkiem z wysuszonych liści posypuje się owrzodzenia na skórze w celu zdezynfekowania.
Odwar z liści lub kory podaje się doustnie wspomaga leczenie wrzodów żołądka.
Wykazano że z względu na zawartość jakaranonu, wyciągi z surowca wykazują zdolność hamowania białaczki limfatycznej.
Wilgotne lasy tropikalne Peru. Surowiec leczniczy: Ziele rośliny, rzadko ogonki, kłącza. W roślinie obecne są głównie substancje o działaniu antyoksydacyjnym:taniny, flawony, flawanony, antocyjanidny, fenole proste, steroidy, saponiny, alkaloidy, cukry redukujące i nieredukujące, gunu, ślyzy, pektyny, żywice oraz tłuszcze.
Zastosowanie
Substancje czynne zawarte w odwarach z tego surowca wykazują działanie przeciwdrgawkowe, również przeciw drżeniu rąk. Wzmagają też odporność organizmu. Surowiec ze względu na właściwości przeciwhistaminowe, przeciwalergiczne oraz przeciwzapalne stosowany bywa w przypadku wystąpienia pasożytów skóry, ugryzienia przez południowoamerykańską rybę raję lub ukąszeń przez węże. Ziele rośliny używa się pomocniczo w leczeniu wrzodów żołądka popijając odwar. Odwar z samych korzeni leczy biegunki. W przypadku guzów łagodnych i złośliwych zmiażdżone ziele nakłada się w postaci okładów na chore miejsca. Są również informacje że duże dawki tego surowca mogą działać antykoncepcyjnie. Przeprowadzono w Peru doświadczenia u osób z wieloletnim zakażeniem HIV, podając im skoncentrowane napary z mieszanki jergon sacha i vilcacory, uzyskano ogólną poprawę zdrowia, a zakażenia oportunistyczne nie wystąpiły.
Występuje na na przychaciach, przydrożach, w zaroślach, pod płotami, w ogrodach i parkach. Surowcem jasnoty jest kwiat. W kwiatach występują garbniki, śluzy, flawonoidy, saponina, olejek, glikozyd stachydryna, aminy, cholina, tyramina.
Zastosowanie Obecnie kwiat jasnoty zaleca się przede wszystkim jako środek zmniejszający nadmierne krwawienie miesięczne. Ponadto do irygacji przy upławach i zapaleniu narządu rodnego. Używany też jest jako środek powlekający i przeciwzapalny w schorzeniach górnych dróg oddechowych. Niekiedy zalecana jest jako łagodny środek moczopędny. W kosmetyce kwiat jasnoty może służyć do barwienia blond włosów. W Irlandii i Szwecji młode pędy i korzenie jasnoty spożywa się w postaci sałatek. Liście jasnoty z kształtu przypominają liście pokrzywy, dlatego też nazywana je głuchą pokrzywą.
Jeżyna występuje na brzegach lasów, skarpach, miedzach; przydrożach, często w dużych skupiskach. Surowcem jeżyny jest liść i owoc. Liście jeżyny zawierają garbniki, kwasy organiczne, flawonoidy i niewielkie ilości witaminy C. Owoce zawierają: antocyjany, cukry, sole mineralne, witaminę C, karotenoidy, cukry, sole mineralne, żelazo, fosfor, magnez, miedź, wapno.
Zastosowanie
Obecnie w lecznictwie liść jeżyny jest już rzadko używany jako środek ściągający przy nieżytach przewodu pokarmowego, zielarze zalecają liście jeżyny jako składnik mieszanek ziołowych w lżejszych postaciach cukrzycy.
Ze świeżych owoców jeżyn można sporządzić konfitury, wina, syropy, dżemy, napoje chłodzące, galaretki, kompoty. Owoce cenione są w żywieniu dietetycznym szczególnie w stanach ozdrowieńczych i przy niedokrwistości.
Napój przygotowany z młodych wysuszonych pędów i liści używany jest w niektórych krajach w Czechach jako namiastka herbaty naturalnej.
Jemioła jest pasożytem, jej lepkie jagody przenoszą z drzewa na drzewo ptaki. Jest widoczna zimą na bezlistnych drzewach, ma przekrój kolisty.
Surowcem są liście, łodygi, owoce zażywane od wewnątrz są trujące.
Ziele jemioły zawiera: aminy, alifatyczne-cholinę i acetylocholinę, alkaloid wiskotoksynę, glikoproteiny i kwasy organiczne.
Zastosowanie
We współczesnej medycynie stwierdzono że jemioła wywiera silne działanie regulujące na układ krążenia, zarówno na ośrodek naczynioruchowy, jak i na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, zwiększa częstotliwość skurczów serca i rozszerza naczynia powodując długotrwałe obniżenie ciśnienia.
Jemioła wchodzi w skład mieszanki przeciwmiażdżycowej Sclerosan i kropli nasercowych Neocardina.
p. Maria Treben poleca
Picie herbatki z jemioły wpływa na trzustkę dzięki czemu usuwana jest przyczyna cukrzycy. Jemioła jest bardzo dobrym środkiem przeciw zwapnieniu tętnic. Jest też wysoce zalecana przy udarze mózgu, jeśli się pije wcześniej herbatkę nie dojdzie do udaru, jeśli dojdzie do udaru mózgu polecana jest taka kuracja:
pić przez sześć tygodni po 3 szklanki herbatki dziennie, następnie przez trzy tygodnie po 2 szklanki, a potem przez dwa tygodnie po1 szklance dziennie. Pije się po pół szklanki przed i po posiłku i tak:pierwsza szklankę należy wypić przed i po śniadaniu, drugą przed i po obiedzie, trzecią przed i po kolacji.
Herbatka z jemioły jest również stosowana jako środek hamujący krwawienia, zażywana doustnie hamuje krwawienia płucne oraz krwawienia jelitowe.
Jemioła świetnie działa jako środek nasercowy i pobudzający krążenie, jemioła podwyższa ciśnienie jeśli jest za niskie i obniża ciśnienie jeśli jest za wysokie.
Także kobiety powinny pić herbatkę z jemioły, normuje krążenie, usuwa zaburzenia macicy i zaburzenia miesiączkowe, nadmierne krwawienie. Po dolegliwościach okresu przekwitania z kołataniem serca, częstoskurczem, uderzeniami gorąca, uczuciem niepokoju i dusznościami powinno się pic herbatkę z jemioły przez kilka lat;.
Niepłodność kobiecą-jemiołę należy dobrze umyć i jeszcze z wilgotnej wycisnąć sok w sokowirówce, zażywa się 25 kropli soku na czczo, pół godziny przed śniadaniem oraz wieczorem przed pójściem spać.
