Łuszczyca

Medycyna akademicka upatruje przyczyn powstawania tej choroby w dziedzicznych zaburzeniach polegających na nadmiernie szybkiej produkcji komórek w pewnych partiach skóry. Co jeszcze może wpływać na rozwój zmian chorobowych? Infekcje bakteryjne, wirusowe, grzybicze, leki, sposób odżywiania (produkty wysokokaloryczne i obfitujące w tłuszcze zwierzęce, używki), a także urazy mechaniczne i stresy. Chińska medycyna naturalna za przyczynę powstawania łuszczycy uważa przede wszystkim stresy, napięcia nerwowe i inne zaburzenia emocjonalne. Zmiany mogą powstawać w każdym miejscu, na skórze owłosionej i gładkiej, jak również w okolicach genitalnych. Najczęściej łuszczyca zwyczajna lokalizuje się nad wystającymi punktami kostnymi (łokcie, kolana, ręce, okolica krzyża) oraz na owłosionej skórze głowy. W leczeniu łuszczycy wykorzystuje się wiele preparatów do stosowania miejscowego i ogólnego.

W leczeniu miejscowym stosuje się:

• preparaty zawierające kwas salicylowy w postaci maści lub oleju,

• cygnolinę w postaci maści,

• nowoczesne preparaty dziegciowe oraz preparaty z dodatkiem dziegciu,

• kortykosteroidy nowej generacji,

• analogi witaminy D3 do leczenia łuszczycy plackowatej - preparaty w postaci maści i lotio,

• retinoidy do stosowania miejscowego - najnowsza forma terapii miejscowej łuszczycy wprowadzona w ostatnich latach.

Najpopularniejszą metodą w leczeniu ogólnym jest fotochemioterapia (PUVA), która znajduje zastosowanie we wszystkich postaciach łuszczycy.

Część leczenia miejscowego oparta jest na preparatach roślinnych.

Olej kukurydziany

• Przy nasileniu objawów łuszczycy przyjmować po 1 łyżeczce oleju kukurydzianego rano i wieczorem, najlepiej w trakcie posiłku. Czas kuracji 60 dni.

Sok z aloesu

• Skutecznym środkiem przeciw łuszczycy jest nacieranie miejsc zmienionych chorobowo sokiem z aloesu. Z liścia wycisnąć sok i smarować nim ogniska łuszczycy. Po zaschnięciu -czynność można powtórzyć. Zabieg stosować wielokrotnie.