Śliwki

Śliwki

  • mają silne działanie przeczyszczające

  • podnoszą odporność organizmu

  • zapobiegają infekcjom

  • dodają witalności

  • najkorzystniejsze działanie mają surowe dojrzałe owoce, ale skuteczne są pod każdą postacią, również suszone, z soku i kompotu

Śliwki suszone są pod pewnymi względami znacznie cenniejsze niż świeże. Ich susz jest bowiem pięciokrotnie bogatszym źródłem witaminy A (1606 j.m. w 100 g) i zawiera siedem razy więcej błonnika niż świeże owoce. Ze względu na wyjątkowe bogactwo żelaza oraz fosforu suszone śliwki są zalecane wegetarianom. Znane są też ze swoich właściwości przeczyszczających.

Systematyczne jedzenie 3 suszonych śliwek dziennie lub picie szklanki kompotu z suszu ureguluje pracę przewodu pokarmowego. Dzieje się tak dzięki dużej zawartości substancji balastowych, czyli pektyn. Niestety, suszone śliwki są trzy razy bardziej kaloryczne niż świeże i zawierają aż 360 kcal w 100 g. Dlatego jedzmy je z umiarem.

Źródło: miesięcznik "Zdrowie"

Śliwki zawierają cukry, kwasy organiczne, substancje pektynowe, witaminy. Nasiona śliwy zawierają tłusty olej który pod względem jakościowym dorównuje olejowi migdałowemu.

Śliwki są stosowane w lecznictwie jako środek lekko przeczyszczający, w kombinacji z liśćmi sensu stanowi prawdziwe wyzwanie

na uporczywe zaparcia.

Śliwki stanowią też szeroko wykorzystywany produkt spożywczy: konfitury, kompoty, powidła etc.

Śliwki mają silne działanie przeczyszczające. Ale jak dotąd naukowcom nie udało się wyodrębnić ze śliwek tego składnika przeczyszczającego. Na początek spożywać mniejsze dawki śliwek, stopniowo je zwiększając. Suszone śliwki są skuteczniejsze.

Nalewka na śliwkach mirabelkach czyli Owocówka z zaścianka

(przepis ze staropolskiej kuchni szlacheckiej) Owocówka z zaścianka zaliczana była do wódek luksusowych, podawano ją na wyjątkowych uroczystościach, takich jak chrzciny, wesela, jubileusze itp.

Składniki:

  • Dojrzałe, dorodne, dokładnie przebrane mirabelki – ilość wg potrzeby

  • szklanka dojrzałych leśnych malin

  • szklanka dojrzałych jeżyn

  • szklanka cukru

  • spirytus (70%) – ilość wg potrzeby

  • woda źródlana lub stołowa – ilość wg potrzeby.

Wykonanie:

  1. Na spód słoja kładziemy maliny i jeżyny, przesypując owoce warstwami cukru. Słój okrywamy muślinem i pozostawiamy do następnego dnia w temperaturze pokojowej.

  2. Mirabelki wkładamy do naczynia i zalewamy wodą w takiej ilości, żeby przykryła owoce na 2 cm ponad ich powierzchnię. Owoce rozgotowujemy 5-7 minut na średnim ogniu. Przecedzamy. Do odsączonego soku dodajemy przetarty przez sito miąższ i studzimy.

  3. Zimny syrop odmierzamy, wlewamy do słoja z zasypanymi cukrem owocami, dodajemy taką samą ilość spirytusu.

  4. Słój owijamy pergaminowym papierem i lnianą ściereczką. Odstawiamy do ciemnej, pozbawionej przewiewów piwnicy na rok. W tym czasie nalewka się wytrawi, nabierze mocy i pięknego koloru.

  5. Nalewkę zlewamy, cedząc delikatnie przez gęste sito wyłożone kilkakrotnie złożoną warstwą gazy. Przelewamy do czystych butelek lub karafki ze szczelnym korkiem.

Śliwka jest niedocenianym owocem – na naszych stołach wciąż królują jabłka, gruszki, pomarańcze. Tymczasem śliwka wyróżnia się niezwykłym bogactwem witamin i minerałów, które znajdziemy nie tylko w świeżych, ale i suszonych owocach.

Wiele tracimy, nie uwzględniając śliwki w swoim jadłospisie. Owoc ten zawiera bowiem pokaźną liczbę różnorodnych składników, które dbają o nasze zdrowie i urodę – witaminy A, C, E, B6, K, polifenole (między innymi kwas chlorogenowy), potas, wapń, żelazo, fosfor, magnez, błonnik.

Taki zestaw składników sprawia, że śliwki mają silne działanie antyoksydacyjne, zmniejszają więc ryzyko rozwoju nowotworu. Szczególnie zalecane są osobom, które mają problemy z uciążliwymi zaparciami – dzięki zawartości pektyn (rodzaj błonnika) śliwki pobudzają perystaltykę jelit oraz "wymiatają" zalegające w nich resztki pokarmu i produkty przemiany materii. Biorąc pod uwagę przeciwutleniające oraz przeciwdziałające zaparciom działanie śliwek, owoc ten stanowi ważny produkt w profilaktyce raka jelita grubego. Codzienne spożywanie 3-4 śliwek może nas uchronić przed jego rozwojem.

Dieta bogata w śliwki działa również przeciwmiażdżycowo, hamując wchłanianie cholesterolu, a dzięki zawartości magnezu i witaminy B6 korzystnie oddziałuje na układ nerwowy.

Potas natomiast pomaga uregulować ciśnienie krwi. Dobroczynne działanie ma również wyciąg z kory śliwy afrykańskiej – wyciąg ten stosowany jest w leczeniu schorzeń prostaty.

Ekstrakty z brzoskwiń i śliwek w walce z rakiem

Jak donosi magazyn Agriculture and Food Chemistry, naukowcy z Texas AgriLife Research Lab przeprowadzili badania, których wyniki wskazują, że naturalne ekstrakty z owoców śliwy (Black Splendor) i brzoskwini (Rich Lady) niszczą komórki nowotworowe, nie degradując jednocześnie komórek zdrowych. Ekstrakty okazały się być skuteczne także w bardzo agresywnych formach nowotworu.

Na szczególną uwagę zasługuje Śliwa tarnina – Prunus SpinosaAng. Black Thorn; franc. Prunellier; niem. Schwarzdorn; ros. Sliwa koljuczaja.Występuje: Na półkuli północnej, w Polsce na brzegach lasów, zboczach.

Surowcem są: Kwiat tarniny — Flos Pruni spinosae; owoc tarniny — Fructus Pruni spinosae.

Główne związki: Kwiaty zawierają flawonoidy (m.in. kwercetyna, kemferol i jego ramnozyd), ślady glikozydu cyjanowodorowego, związki cukrowe i sole mineralne. Owoce zawierają garbniki, glikozyd amigdalinę, antocyjany, związki pektynowe i cukrowe, kwasy organiczne.

Działanie

Diureticum, laxativum (kwiaty); antidiarrhoicum, antiphlogisticum (owoce).

Kwiaty tarniny działają moczopędnie, usuwają z organizmu nadmiar jonów sodu oraz szkodliwe produkty przemiany materii, łagodzą stany zapalne dróg moczowych. Zmniejszają przepuszczalność i zwiększają elastyczność ścian naczyń włosowatych, mają również słabe właściwości rozwalniające. Owoce tarniny są znanym środkiem dietetycznym, ale przyjęte w większej ilości działają nieznacznie zapierające, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, niemal analogicznie, choć wyraźnie słabiej od Fruct. Myrtilli.

Zastosowanie

Kwiaty: pomocniczo — w stanach zapalnych dróg moczowych, również w łagodnych zaparciach i mało nasilonych przejściowych zaburzeniach trawiennych, zwła- 215 szcza u dzieci i osób w wieku podeszłym.

Owoce: w nieswoistych nieznacznych biegunkach i nieżytach żołądka oraz jelit.