Mięta

- stosowana jako środek przeciwwymiotny
- łagodzi mdłości
- środek uspokajający
- jest korzystna przy żylakach odbytu
- leczy nadkwasotę
- łagodzi bóle głowy
- pomaga leczyć żółtaczkę
- sok ze świeżych roślin lecz ropienie i pryszcze
- odświeża jamę ustną
- reguluje trawienie
- leczy z nieżytu nosa

Mięta pieprzowa

W Polsce występuje kilka odmian dziko rosnących gatunków mięty, ale żaden z nich nie zawiera olejku o właściwościach leczniczych. Dlatego mięte uprawia się.

Surowiec - Liść mięty.

Skład - Liść mięty zawiera ponad 1,5% olejku, którego głównym składnikiem jest mentol powyżej 50%, ponadto występują gorycze, Wit.C, prowitamina A i inne związki.

Zastosowanie

Obecnie mięta jest stosowana w zaburzeniach czynnościowych przewodu pokarmowego, objawiających się objawami:odbijanie, zgaga, nudności, wzdęcia, brak łaknienia. Stosowana jest również przy niedostatecznym wydzielaniu soków żołądkowych, w schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego przebiegających z niedostatecznym wydzielaniem żółci lub niedostatecznym jej wypływie.

Często jest stosowana w schorzeniach krążeniowych, jak nerwica serca, osłabienie mięśnia sercowego, a także w chorobach nerek, kamicy dróg moczowych, nerek, pęcherza. Zewnętrznie używa się mięty do płukania jamy ustnej przy stanach zapalnych.

Najczęściej liść mięty wchodzi w skład mieszanek Cholagoga-schorzenia wątroby, dróg żółciowych, Diagestosan-ułatwiający trawienie, Nervosan-nerwica, Normosan-przeczyszczająca, Septosan-płukanie jamy ustnej, Tannosan-przeciwbiegunkowa.

Granulaty Cholegran, Nervogran, Normogran. Oczywiście popularne krople.

Liść mięty pieprzowej

Mięta pieprzowa (Mentha piperita) jest to bylina z rodziny jasnowatych (Lamiaceae) dawniej nazywanych wargowe (Labiatae) rozpowszechniona szeroko w Europie, Ameryce Pn. i Pd., Azji i Afryce. W lecznictwie stosowane są liście mięty pieprzowej - Menthae piperitae folium, ziele mięty pieprzowej - Menthae piperitae herba i olejek miętowy - Menthae piperitae oleum oraz mentol –Mentholum. Liście zawierają do 3% olejku, 12% garbników, gorycze, fenolokwasy, karotenoidy, sterole, flawonoidy (pochodne luteoliny, apigeniny, diosmetyny).

Wyciągi z liści stosowane są jako lek poprawiający trawienie, działający rozkurczowo, żółciopędnie, żółciotwórczo. Olejek miętowy zawiera około 50-86% lewoskrętnego mentolu i jego izomerów, estry, ketony oraz monoterpeny (limonen, felandren, alfa-pinen) tlenki terpenowe, mentofuran, sekwiterpeny. W leczeniu stosowany doustnie w dolegliwościach kurczowych górnego odcinka przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, przy stanach nadwrażliwości jelita grubego. Do inhalacji używany w nieżytach jamy ustnej, w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych błony śluzowej. Zewnętrznie jest stosowany w maściach i balsamach przy nerwobólach, bólach mięśniowych, lub wyizolowane z niego składniki wchodzą w skład preparatów. Poza zastosowaniem w przemyśle farmaceutycznym stosuje się także w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i cukierniczym.

Podobne

zioła - U

zioła - O

zioła - W