Pokrzywa

Pokrzywa

  • wzmacnia organizm

  • obniża zawartość cukru we krwi

  • sprzyja tworzeniu czerwonych ciałek krwi

  • wzmacnia pracę nerek, wątroby i pęcherzyka żółciowego

  • pobudza trawienie

  • stosuje się przy awitaminozach

  • tamuje krwawienie

  • pomocna w zapaleniach wątroby

  • stosuje się w skazie limfatycznej

  • ma działanie moczopędne

  • ma działanie bakteriobójcze

  • pomocna w leczeniu z nieżytu oskrzeli i chorobach dróg oddechowych

Pokrzywa - cudowny lek

Pokrzywa to jeden z najcenniejszych surowców stosowanych w fitoterapii. Zawiera bowiem liczne kwasy organiczne (m.in. pantotenowy i mrówkowy), witaminy C, K, B2, flawonoidy, olejki eteryczne, sole mineralne, garbniki itp. przydatne w leczeniu wielu schorzeń.

Systematyczne picie soku z pokrzywy wyraźnie zwiększa wydalanie z moczem chlorków, mocznika i innych szkodliwych produktów przemiany materii. Z tego powodu ziele to uchodzi za lek "czyszczący krew". Działa też przeciwkrwotocznie, obniża ciśnienie krwi. Dzięki zawartości witamin i soli mineralnych może uzupełnić występujące w okresie wiosennym niewielkie niedobory tych składników. Sok z pokrzywy zaleca się też w przypadku leczenia uszkodzeń miąższu wątroby, kamicy moczanowej, dny, a także w zapobieganiu drobnym krwawieniom z naczyń włosowatych w przewodzie pokarmowym, przy niskim poziomie hemoglobiny i niedoborach czerwonych ciałek krwi.

Znany jest też fakt pobudzającego działania soku pokrzywowego na czynność wydzielniczą trzustki oraz leczenie chorób przyzębia.

Sok z niej wykazuje właściwości przeciwzapalne, przyspieszające regenerację tkanek. W medycynie ludowej wykorzystywany jest do leczenia oparzeń, owrzodzeń podudzi, ropnych schorzeń skóry, w kuracjach związanych z wypadaniem włosów, jako środek przeciwbiegunkowy, moczo- i wiatropędny, a także lek wykrztuśny przy schorzeniach dróg oddechowych.

Sok z pokrzywy sporządzamy w następujący sposób: zrywamy w rękawiczkach nisko nad ziemią całe rośliny. Myjemy kilka razy w zimnej wodzie, aby usunąć kurz, brud i resztki ziemi. Następnie drobno kroimy i przepuszczamy przez maszynkę. Przeciętnie z kilograma pokrzyw otrzymujemy od 300 do 500 g czystego soku.

Sok ten następnie przechowujemy w lodówce, nie dopuszczając do zamarznięcia. Niektórzy specjaliści polecają przed włożeniem do lodówki zaprawienie soku solą (2 pełne łyżeczki na 500 g soku), aby się nie psuł. Pijemy łyżeczkę soku codziennie rano przed śniadaniem. Po dwóch tygodniach robimy tygodniową przerwę.

Pokrzywa zwyczajna

Występuje we wszystkich częściach świata.

Surowiec - liście i korzeń.
Skład - Liście są bogate w witaminy C, prowitamina A, B2, K, liście zawierają białka, cukier, skrobie, garbniki, kwasy organiczne, chlorofil, żywice, sole mineralne: potas, żelazo, wapń, krzem.

Korzenie - garbniki, sole mineralne zwłaszcza wapnia chlorofil, kwasy organiczne, żelazo, karoten, wapń, potas, garbniki, flawonoidy.

Zastosowanie

Obecnie stosuje się pokrzywę ze względu na właściwości tamowania krwawienia z przewodu pokarmowego, żylaków odbytu. Stosowana w czerwonce. Przyjmowana w leczeniu hypo-i awitaminoz, a także przy arteiosklerozie. Pokrzywą leczymy anemię, ma właściwości obniżania poziomu cukru.

Zewnętrznie odwary i liści stosowane do płukań przy zapaleniu jamy ustnej i gardła, przy upławach oraz na okłady przy czyrakach.

Pokrzywa wchodzi w skład mieszanek ziołowych Reumosan-reumatyzm,Vagosan-schorzenia kobiece, Diabestosan-cukrzyca.

W kosmetyce odwary z liści przeciw wypadaniu włosów, łupieżu, siwieniu włosów.

W wielu krajach młode pędy pokrzywy używa się w kuchni: jarzynę zastępującą szpinak, gotuje się zielone zupy, starsze liście zakwasza się jak kapustę.

Liść pokrzywy

Pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica jest rośliną jednoroczną albo wieloletnią, występuje na całym świecie, z wyjątkiem strefy tropikalnej i okolic podbiegunowych. W celach leczniczych z Urtica dioica pozyskuje się świeże i suszone części zielone rośliny oraz korzeń. Ziele pokrzywy zawiera m.in.: estry kwasu kawowego, flawonoidy, porfiryny, karotenoidy, kumaryny, skopoletynę, acetylocholinę, histaminę, serotoninę, kwas mrówkowy, β-sitosterol, witaminy (A, C, K), wapń, potas i krzem. Surowiec ma działanie moczopędne, stosuje się go w zapalnych schorzeniach dróg moczowych oraz w zapobieganiu i terapii piasku nerkowego. Ponadto stosowany jest przy dolegliwościach nerek i wątroby, a także do wspomagającego leczenia dolegliwości reumatoidalnych. Nie ma doniesień o działaniach niepożądanych przy stosowaniu wewnętrznym i zewnętrznym.

Nie należy stosować surowca przy obrzękach spowodowanych ograniczeniem czynności serca lub nerek.