Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) Zespół cieśni nadgarstka zwany również zespołem kanału nadgarstka to choroba spowodowana długotrwałym uciskiem nerwu pośrodkowego (nervus medianus) w kanale nadgarstka. Jest to stan zapalny w cieśni nadgarstka, kanale przez który przechodzą nerwy i ścięgna z przedramienia do dłoni. W wyniku stanu zapalnego powstaje obrzęk i ucisk na nerw, co objawia się bólem, mrowieniem i drętwieniem dłoni, zwłaszcza drugiego i trzeciego palca oraz kciuka. Dolegliwość ta najczęściej dotyczy kobiet w ciąży i w starszym wieku. Obok nerwu pośrodkowego przez rękę biegną jeszcze dwa duże nerwy: promieniowy i łokciowy. Zespół kanału nadgarstka najczęściej występuje po 40 roku życia, zwłaszcza u kobiet.Ucisk w ZCN może być wynikiem przeciążenia ręki. Choroba częściej przytrafia się osobom, których wieloletnim zajęciem są precyzyjne prace ręczne, na przykład fryzjerstwo, gra na pianinie, robienie na drutach, szydełkowanie, pisanie na klawiaturze, używanie myszki komputerowej czy praca przy kasie. Wskutek takich czynności dochodzi do mikrourazów, których skumulowanie prowadzi do przeciążenia.

Do przyczyn należą też zaburzenia hormonalne, zwyrodnienia lub stan zapalny w obrębie nadgarstka.

Objawy

  • bóle i parestezje (często nocne),

  • ból promieniujący do przedramienia, ramienia i aż do barku,

  • obrzęk ręki,

  • zaburzenia czucia,

  • niedoczulica na palcach I, II, II i promieniowej powierzchni IV palca,

  • osłabienie mięśni i zanik mięśni kłębu kciuka,

  • brak precyzji w dłoni, ograniczenie ruchów.

Leczeniem z wyboru, zwłaszcza zaawansowanych przypadków, jest chirurgiczne odbarczenie nerwu pośrodkowego. Stosuje się tzw. dekompresję otwartą lub endoskopową, która jest mniej inwazyjna. Ryzyko powikłań obu zabiegów jest stosunkowo małe. Leczenie zachowawcze w zaawansowanych przypadkach jest mało efektywne. Polega na przyjmowaniu witaminy B6 (co najmniej przez 2 miesiące), miejscowym wstrzykiwaniu kortykosteroidów oraz fizykoterapii. Można tu wymienić miejscową krioterapię (ochładzanie oparami ciekłego azotu), akupunkturę oraz elektrostymulację, ultradźwięki, masaż podwodny wirowy, okłady borowinowe, rękawiczkę parafinową czy też ćwiczenia bierne.

Stosuje się także unieruchomienie lub odciążenie. Ważnym elementem leczenia zachowawczego jest oszczędzanie chorej ręki.

Skuteczne bywa przyjmowanie leków moczopędnych, powodujących zmniejszenie obrzęku w kanale nadgarstka.

Regeneracja nerwu przy niedużym uszkodzeniu może trwać kilka miesięcy.

Akupresura

Ból może złagodzić silne masowanie przez 2 minuty 3 razy dziennie punktów po obu stronach nadgarstka. Punktu umiejscowionego na spodzie nadgarstka o nazwie "choroby lokomocyjnej", zaś drugi położony jest dokładnie po przeciwnej stronie, pośrodku wierzchu nadgarstka.

Wodolecznictwo i uzupełnienie niedoborów pokarmowych

Objawy łagodzi stosowanie na przemian gorących i zimnych okładów. Może również pomóc codzienne uzupełnianie diety witaminą B complex, a szczególnie B6 (1g dziennie) oraz magnezem.

Poczytaj więcej