Arcydzięgiel

Roślina ma przyjemny, aromatyczny zapach, a surowiec gorzkawy, korzenny smak. Surowiec zawiera dość duże ilości olejku lotnego i inne czynne substancje lecznicze, a między innymi garbniki i gorycze: Korzeń wykopany w jesieni drugiego lub na wiosnę trzeciego roku czyści się, myje, lekko podsusza, kraje na drobne części i suszy szybko w temperaturze 35° C. Korzeń, nasiona (owoc), stosowany jest w postaci odwaru, wyciągu lub nalewki w schorzeniach przewodu pokarmowego. Usuwa nadmierną fermentację, zgagę, wzdęcia i pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Używany jest w małych dawkach.

Postacie leku

1. Odwar arcydzięgla przyjmowany 20 min. przed jedzeniem pobudza apetyt, a użyty po jedzeniu ułatwia trawienie: 1/2 łyżki stołowej korzenia arcydzięgla zalać szklanką wody i podgrzewać aż do zagotowania, gotować krótko, nie dłużej niż 3 minuty, odstawić do naciągnięcia i ostudzenia. Pić 2-3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej lub po jedzeniu.

2. Napar korzeń-kłącze lub owoc wchodzi w skład mieszanki ziołowej "Nerwosol" i działa przeciwskurczowo i uspokajająco. Przyjmować wg przepisu na opakowaniu. Łyżkę stołową zalać wrzątkiem, odstawić na 10 min. pod przykryciem, następnie odcedzić i pić 2x dziennie po 3-4 szklanki, rano i przed spaniem.

3. Nalewka na spirytusie na różne dolegliwości wewnętrzne: rozdrobniony korzeń dzięgla zalać spirytusem na 7 dni, zażywać 2-3 razy dziennie po 30 kropli na łyżeczce od herbaty, z cukrem.

4. Mieszanka nalewek: arcydzięgla, waleriany, tataraku, arniki lub piołunu w równych częściach. Zażywać 2-3 razy dziennie po 30 kropelek na cukrze (zazwyczaj są dostępne w Herbapolu).

5. Kandyzowane ogonki liściowe arcydzięgla jako dodatek do tortów: młode i soczyste ogonki liściowe zalewa się wrzątkiem z solą na okres 1 doby, następnie płucze, suszy, obiera ze skórki i smaży w gęstym syropie z cukru do uzyskania przejrzystego wyglądu, suszy się je, pudruje i używa. U ludzi wrażliwych po zetknięciu się z tą rośliną może wystąpić alergiczne zapalenie skóry z wysypką.

Arcydzięgiel litwor

Obecnie arcydzięgiel jest ceniony ze względu na posiadanie właściwości pobudzających na układ trawienny. Od czasów kolonialnych, aromatyczne, naturalnie słodkie łodygi były kandyzowane i używane do dekoracji ciast, itp. Podobne do selera łodygi naciowe mogą być również gotowane lub jedzone na surowo, a olejki aromatyczne wydobywane z nasion i korzeni są używane w perfumerii oraz jako środek smakowy w produkcji ginu, wermutu i różnych likierów, np. Chartreuse.Surowcem zielarskim jest korzeń. Zbiór korzeni prowadzi się jesienią następnego roku po wysiewie nasion. Głównymi składnikami są: olejek eteryczny, ponadto w surowcu występują furanokumaryny, kwasy organiczne, związki żywicowe, pektyny, substancje gorzkie, skrobia, cukry. Obecnie w lecznictwie używany jest głównie jako środek rozkurczowy i aromatyczno-gorzki w zaburzeniach trawienia, ponadto jako środek moczopędny, napotny, wykrztuśny i uspokajający. Często jest stosowany w mieszankach o podobnym działaniu. Olejek bywa używany jako środek łagodzący nerwobóle i bóle reumatyczne. Można go stosować w nadmiernej pobudliwości, bezsenności, w bólach głowy a także w schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego. Ogonki liściowe używane są w cukiernictwie do dekoracji ciast i tortów-popularne - anżelika.

Uwaga: Cukrzycy nie powinni przyjmować arcydzięgla, ponieważ podnosi on poziom cukru we krwi.

Korzeń arcydzięgla litworu jak również kandyzowane łodygi i ogonki liściowe noszą nazwę anżelika.

<< powrót do list

< powrót