Szałwia

Szałwia

• - obniża gorączkę

• - ma działanie ściągające i przeciwzapalne do płukania w chorobach jamy ustnej i krwawieniu dziąseł

• - stosuje się przy zapaleniu pęcherza żółciowego

• - stosuje się w bólach żołądka

• - przeciwdziała biegunce

• - stosowana jest jako środek wykrztuśny

• - jako napar służy do obmywania ran

• - ma działanie uspokajające

• - zmniejsza wydzielanie mleka u matek karmiących po odstawieniu dziecka od piersi

Szałwia lekarska

Uprawiana jest w Polsce.
Surowiec - Liść szałwii lekarskiej.
Skład - Cała roślina zawiera olejek lotny którego głównymi składnikami są tujon, kamfora, cyneol. Oprócz tego występują garbniki, kwasy organiczne, gorycze, saponiny, Wit. B1, C, karoten, związki żywicowe i gumowe oraz substancje mineralne.

Zastosowanie

Szałwia najczęściej stosowana jest zewnętrznie w postaci odwarów do płukania jamy ustnej w przebiegu wielu chorób dróg oddechowych. Rzadziej stosowana wewnętrznie w stanach zapalnych przewodu pokarmowego. Ziele wchodzi w skład mieszanek ziołowych; Diabestosan, Septosan, Tannosan, Pectosan, Neopectosan, Vagosan.

Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) odznacza się licznymi właściwościami biologicznymi, m.in. działaniem przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym, przeciwwirusowym, ściągającym, przeciwzapalnym i zapobiegającym przerzutom komórek nowotworowych (w trakcie badań).

Reguluje pracę układu pokarmowego, obniża poziom cukru we krwi, stosowana jest w zapaleniu błony śluzowej gardła i skóry. Działa antydepresyjnie. Jest silnym lekiem antyseptycznym i stosowanie jej w nadmiarze może powodować lekkie zatrucia, toteż należy po 3 dniach kuracji zrobić przerwę.

Długotrwałe picie dużych ilości naparów z szałwii może wywołać działania niepożądane takie jak: nudności, wymioty, otępienie.

Nie poleca się stosowania naparów w ostrym nieżycie żołądka.

Maria Treben poleca - Herbatka zapobiega udarowi mózgu, działa korzystnie przy porażeniach, poty nocne, skurcze przewodu pokarmowego, chorobach rdzenia kręgowego, powiększenie węzłów chłonnych, wątroba, wzdęcia, oczyszczenie krwi, usuwa śluz z narządu oddechowego i żołądka, pobudza łaknienie, likwiduje zaburzenia jelitowe i biegunki

Liść szałwii

Szałwia (Salvia officinalis), półkrzew z rodziny jasnowatych (Lamiaceae), dawniej nazywanych wargowe (Labiatae), pochodząca z obszaru śródziemnomorskiego, uprawiana jest w środkowej Europie, Ameryce Południowej, także w Polsce. Liście szałwi zawierają 1-2,5% olejku (ta odmiana nie zawiera tujonu i karnozolu, około 15% cyneolu, kamforę, borneol, octan borneolu i pinen), garbniki, saponiny, triterpeny, germakranikol oraz flawonoidy i luteoliny. W lecznictwie stosuje się liść szałwi (Salviae folium) z trzech podgatunków: major, minor i lavandulaefolia, różniących się składem olejku eterycznego oraz morfologią. Wyciąg z liści działa antyseptycznie i grzybobójczo (olejek kamozol), ściągająco i przeciwzapalnie (garbniki), hamuje wydzielanie potu i laktację. Olejek jest stosowany w przemyśle perfumeryjnym i spożywczym. Szałwia jest zaliczana do roślin miododajnych, a liście są znaną przyprawą. Zaleca się stosować w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i gardła.