Kozieradka
Kozieradka
stosuje się przy wrzodach żołądka
pobudza przemianę materii
stosuje się przy nadkwasocie
zewnętrznie stosuje się na wrzody i trudno gojące rany
Kozieradka pochodzi ze wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, jest uprawiana w Indiach, Egipcie, Azji Mniejszej i wielu innych krajach.
Surowcem jest ziele i nasiona kozieradki.
Nasiona zawierają śluz, około 30 % związków białkowych, saponiny, lecytynę, cholinę, olejek, garbniki, gorzkie związki żywicowe, flawonoidy, cukry, Wit. PP, sole mineralne.
Zastosowanie
Obecnie w lecznictwie rzadko się stosuje kozieradkę ze względu na kozi zapach. Przeważnie się stosuje zewnętrznie w postaci okładów jako środek na rany, nadal stosuje się rozdrobnione nasionka do okładów w celu zmiękczenia ropnych zapałeń skóry, przy czyrakach itp.
Nasiona kozieradki Kozieradka pospolita (koniczyna grecka) - Trigonella foenum graecum jest jednoroczną rośliną z rodziny bobowatych (Fabaceae), uprawianą w wielu krajach, także w Polsce.
Surowiec stosowany w celach leczniczych stanowią nasiona kozieradki (Foenugraeci semen), dojrzałe i wysuszone, jak również ich przetwory w skutecznych dawkach.
Surowiec zawiera m.in. substancje śluzowe (galaktomannany), białka i wolne aminokwasy (4-hydroksyizoleucyna), saponiny steroidowe, sterole, lipidy, flawonoidy, alkaloid trygonelinę, kumarynę oraz związki mineralne.
Nasiona kozieradki mają właściwości pobudzające wydzielanie śliny, soku żołądkowego i trzustkowego oraz działają osłaniająco. Wyciągi z nasion kozieradki wykazują działanie regulujące poziom glukozy oraz cholesterolu we krwi.
Stwierdzono, że 4 -hydroksyizoleucyna stymuluje wydzielanie insuliny.
Hipoglikemiczne działanie nasion kozieradki wykazano zarówno w badaniach in vitro jak in vivo jak i w badaniach klinicznych. Stwierdzono jedynie nieznaczne działania niepożądane, takie jak problemy trawienne.
Surowiec nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży, ze względu na brak odpowiednich badań.