Głuchota

W terminologii niemedycznej głuchotą określamy zarówno stany przytępienia słuchu, będące skutkiem infekcji ucha (po grypach, przeziębieniach, ropnych zapaleniach migdałków), schorzeniach nerwu słuchowego czy głuchoty wrodzonej. Wobec głuchoty wrodzonej medycyna współczesna wciąż jeszcze pozostaje bezradna, proponując jedynie stosowanie implantów.

Pozostałe schorzenia słuchu leczy się metodami farmakologicznymi, a także zabiegami (płukanie uszu, usuwanie czopów woszczynowych). Medycyna naturalna, lecząc różne schorzenia uszu, ma również do zaproponowania kilka wypraktykowanych sposobów.

Część z nich znajduje się w haśle Szumy uszne.

Ziołolecznictwo

Zioła szwedzkie

Zakraplanie ucha ziołami szwedzkimi przynosi ulgę nie tylko w bolesności ucha, ale ma również wyraźnie leczące działanie. Prosty zabieg polega na nasączaniu ziołami ukręconego z waty małego tamponu i wsunięciu go do kanału ucha. Przed tym jednak należy zwilżyć palec oliwką i natłuścić wnętrze ucha i jego małżowinę. Zabieg należy powtarzać. po paru zabiegach szumy uszne łagodnieją i poprawia się słuch.

Kuracje ks. Sebastiana Kneippa

Wielu przyniosłem pomoc - pisze znany terapeuta niemiecki - okładami maczanymi w kwasie kapusty.

Miękką szmatkę złożoną we troje lub czworo macza się w kwasie kapuścianym i przywiązuje na ucho na półtorej godziny. Potem macza się ją na nowo. Sebastian Kneipp zaleca stosowanie zabiegu przez kilka tygodni.
Podobnie jak sok z kapusty, działa także herbata ze skrzypu polnego. 1 czubatą łyżeczkę do herbaty skrzypu zalać 1 szklanką wrzątku. Zaparzać pod przykryciem przez 5 minut. Po wystudzeniu, w ciepłym jeszcze naparze zanurzyć tamponik z waty i wsunąć do ucha. Zabieg powtarzać przez kilkanaście dni.

Inne metody to:

Lejkowanie uszu
Świecowanie uszu
Bioterapia.

"Głuchota, utrata zdolności słyszenia i rozróżniania dźwięków. Głuchota nie jest chorobą, lecz objawem lub skutkiem różnych chorób ucha, nerwu VIII słuchowego, także dróg nerwowych ośrodkowego układu nerwowego.

Najczęstsze rodzaje głuchoty:

dziedziczna.
wrodzona - powstaje w życiu płodowym na skutek wad rozwojowych lub choroby ucha przebytej podczas ciąży.
nabyta - wynika z działania czynników uszkadzających narząd słuchu w życiu pozapłodowym.

Do najczęstszych czynników zapalnych należą:

zapalne - gdy dotyczą ucha zewnętrznego lub środkowego to powodują głuchotę przewodzeniową, natomiast procesy dotyczące ucha wewnętrznego - głuchotę odbiorczą. Uszkodzenia nerwu słuchowego mogą wywoływać też uogólnione choroby zakaźne wirusowe i bakteryjne, np. świnka, grypa, dury, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
czynniki ototoksyczne - leki (salicylany, streptomycyna, neomycyna, kanamycyna), substancje chemiczne (fosfor, ołów, tlenek węgla, anilina).
czynniki zawodowe - hałas, gwałtowne zmiany ciśnienia (np. podczas wybuchu, przy nurkowaniu, pracownicy kesonów).
uraz psychiczny u osób wrażliwych mimo braku organicznego uszkodzenia, jest to tzw. głuchota czynnościowa np. w histerii.
nowotwory uszkadzające ucho, nerw słuchowy lub drogi i ośrodki w mózgu.

Wyróżniamy głuchotę:

przewodzeniową - powstająca wskutek uszkodzenia aparatu przewodzącego dźwięk (choroby przewodu słuchowego zewnętrznego, uszkodzenie błony bębenkowej, kosteczek słuchowych, niedrożność trąbki słuchowej).
odbiorczą - powstającą w wyniku uszkodzenia zakończeń nerwu słuchowego w uchu wewnętrznym lub pnia nerwu.
mieszaną - powstającą w wyniku uszkodzenia aparatu przewodzącego i odbiorczego.
centralną - powstającą po uszkodzeniu szlaków i ośrodków słuchowych w mózgu.

Leczenie - przyczynowe: zmian zapalnych, leczenie operacyjne przy trwałych zmianach w aparacie słuchowym, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu.

Głuchota starcza, niedosłuch zaczynający się u ludzi w 40-60 roku życia, którego przyczyną jest miażdżyca tętnic ucha wewnętrznego. Objawia się stopniowym obniżeniem ostrości słuchu (np. niesłyszenie dzwonka telefonu), trudnościami w rozumieniu mowy w hałaśliwym otoczeniu i szumami usznymi.

Leczenie: preparaty hormonalne, jodowe, witaminy, środki przeciwmiażdżycowe, diatermia krótkofalowa, jonizacja. Dużą rolę odgrywa wypoczynek, unormowany tryb życia, właściwa dieta.

źródło: Encyklopedia WIEM

Niedosłuch zwany jest medycznie głuchotą starczą, ale to nieładnie brzmiący (dla ucha) termin... Niedosłyszenie dotyczy ponad 20% mieszkańców naszego globu w wieku ponad 55 lat i około 25% ludzi w wieku ponad 65 lat, oraz aż 33% tych którzy ukończyli 75 rok życia. Statystycznie częściej jest dolegliwością męską.

Skąd ten niedosłuch?

Normalnie procesy starzenia się toczą się w całym organizmie, nie pomijając komórek słuchowych. w wyniku uszkodzeń i starzenia się neuronów osoby starsze borykają się z niedosłuchem. Trudno jednoznacznie wyznaczyć wiek w którym słuch zaczyna się pogarszać - to sprawa indywidualna. Na pewno pojawi się on wcześniej u osób, które nadmiernie obciążały słuch w młodym wieku.

Głuchota starcza to proces stopniowy. Charakteryzuje się ona równomiernym, obustronnym upośledzeniem słuchu. Na początku choroby nie słyszy się tonów o wysokiej częstotliwości (śpiewu ptaków, głosów kobiet i dzieci, dźwięków skrzypiec), później - tych o średniej częstotliwości i pojawia się problem ze zrozumieniem mowy. Osoba z niedosłuchem może się też uskarżać na szumy w uszach, zawroty głowy.

Niesłyszalny problem?

Niedosłyszenie jest często lekceważone przez samych chorych ("to wynik starości") lub ukrywane.

Wtedy chory unika kontaktu z ludźmi nie chcąc narażać się na nieprzyjemne sytuacje, rzadko się odzywa. Aby się dowiedzieć, czy problem niedosłuchu nas dotyczy, wystarczy zrobić krótki test, odpowiadając na zestaw pytań:

Czy często prosisz swoich rozmówców o powtórzenie?
Czy masz utrudniony kontakt z ludźmi?
Czy zdarzają się nieporozumienia w rozmowie?
Czy izolujesz się od środowiska?
Czy twoi bliscy zwracają uwagę, że głośno słuchasz telewizora, radia?
Czy masz kłopoty ze zrozumieniem mowy dziecięcej?
Czy masz kłopoty z rozmowami przez telefon?
Czy masz kłopoty w zrozumieniu rozmów kilku osób?
Czy masz trudności w słyszeniu podczas zgromadzeń /kościół, teatr/?
Czy masz wrażenie, że większość ludzi mówi niezrozumiale?

Przy choćby jednej pozytywnej odpowiedzi należy udać się na badanie słuchu do laryngologa lub firmy sprzedającej aparaty słuchowe, która na ogół przeprowadza takie badanie bezpłatnie. Nie ma niestety, leku mogącego pomóc odzyskać słuch. Proces postępującej głuchoty można jednak spowolnić. Trzeba stale dbać o słuch. Jeśli w pracy jesteśmy narażeni na hałas, musimy zabezpieczyć uszy. Gdy już dotknie nas problem niedosłuchu trzeba zgłosić się do lekarza, który określi ubytek słuchu i przyczynę jego powstania. Gdy zostanie stwierdzona głuchota starcza nadal jest wyjście. Dostępna jest szeroka gama aparatów słuchowych, zdolnych poprawić słuch. Większość jest refundowana przez NFZ.