Glicyna
Glicyna – jeden z 22 aminokwasów budujących białka. Jest aminokwasem endogennym, a więc organizm ludzki ma możliwość jego syntezy. Glicyna pełni funkcję neuroprzekaźnika
o charakterze tłumiącym, niektóre badania wykazują iż przyjęcie ok. 3g tego aminokwasu przed snem poprawia jego jakość. Przypisuje mu się też wpływ na syntezę hormonu wzrostu, dzięki czemu może wyraźnie przyspieszać regenerację. Glicyna (obok argininy) jest także prekursorem kreatyny (). Glicyna także bierze udział w tworzeniu kwasów żółciowych oraz hemu (niebiałkowy fragment wielu enzymów). Aminokwas ten jest niezbędny w procesie syntezy glutationu – silnego wewnątrzustrojowego wymiatacza wolnych rodników.
Aminokwas ten zawarty jest w pokarmach białkowych pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Glicyna nie wsypuje na naszym rynku suplementów w postaci monopreparatu, jest natomiast składnikiem niektórych boosterów hormonu wzrostu, a także kilku stacków kreatynowych oraz suplementów aminokwasowych także naturalnym składnikiem odżywek białkowych i węglowodanowo-białkowych.
Dawki zwyczajowo używane w suplementacji:
Brak precyzyjnych wytycznych
Pomaga w leczeniu niedoczynności przysadki mózgowej. Stosowana jest również w leczeniu postępującego zaniku mięśni gdyż ma zdolność dodatkowego uwalniania kreatyniny niezbędnej do ich prawidłowego funkcjonowania.
Niekiedy używana jest w leczeniu hipoglikemii (obniżenia poziomu cukru we krwi), pobudza bowiem uwalnianie glukagonu, który działając na glikogen powoduje jego rozpad do glukozy.
Glicynę wykorzystuje się też do leczenia nadmiernego wydzielania soku żołądkowego, używając jej jako składnika wielu leków alkalizujących.
Może być też stosowana w leczeniu niektórych postaci kwasicy, będącej następstwem obniżenia pH krwi.
Ludzki organizm potrafi syntetyzować glicynę, dlatego nazywa się ją aminokwasem endogennym. Glicyna może być produkowana: z glioksalanu i glutaminianu przez aminotransferazę glutaminianową; z alaniny przez aminotransferazę alaninową. Ważnym sposobem syntezy glicyny u ssaków jest także synteza z choliny oraz seryny.
Choroby związane z przemianami glicyny
Z metabolizmem glicyny związane są następujące schorzenia:
Glicynuria – wynika z zaburzeń reabsorpcji glicyny w kanalikach nerkowych i polega na wydalaniu większych niż normalnie ilości tego aminokwasu.
Pierwotna hiperoksaluria – jest to zaburzenie katabolizmu glioksalanu, który powstaje przez deaminację glicyny. Następujące po tym utlenienie glioksalanu do szczawianu skutkuje kamicą moczową oraz wapnicą nerek, a także może prowadzić do przedwczesnych zgonów na skutek niewydolności nerek lub nadciśnienia.
Nieketonowa hiperglicynemia – choroba genetyczna powodująca nagromadzenie się glicyny we krwi oraz płynie mózgowo-rdzeniowym.
