Nietrzymanie moczu

Przyczyny

• Często nie jest to rzeczywiste nietrzymanie moczu, bywa sporadyczne wywołane różnymi sytuacjami (unieruchomieniem chorego, chory znajduje się w obcym otoczeniu, ma daleko do toalety, zażywa diuretyki).

• Zatrzymanie moczu z przepełnieniem pęcherza (można wymacać pęcherz), główne przyczyny takiego stanu jest zaklinowanie mas kałowych i przerost stercza. Badaniem pomocnym jest PR (badanie odbytnicy). Inna przyczyną może być atoniczny pęcherz neurogenny - jest następstwem zniszczenia nerwów zaopatrujących pęcherz, cukrzyca bywa w tym wypadku najczęstszym winowajcą.

• Nietrzymanie moczy wywołane wysiłkiem, z oddawaniem moczu przy kaszlu, śmiechu itp. Przyczyną jest brak podparcia miejsca połączenia pęcherza z cewka - zwykle w następstwie ciąży, porodu, wypadania macicy. Może też pojawiać się w okresie menopauzy i jest wówczas połączone ze starczym zapaleniem pochwy, gdyż niedobór estrogenów powoduje podobne zmiany zanikowe w pochwie i trójkącie pęcherza, prowadząc do nietrzymania moczu.

• Nietrzymanie moczu w następstwie gwałtownego, niemożliwego do powstrzymania parcia - najczęściej, którego główną przyczyną bywa - zakażenie dróg moczowych, miejscowe zmiany w pęcherzu (rak itp.), uszkodzenie kory mózgowej (udar, demencja), choroba Parkinsona, choroby rdzenia kręgowego (stwardnienie rozsiane itp.) lub uraz (np. wypadniecie jądra galaretowatego). Nietrzymanie tego rodzaju występuje również przy niestabilności wypieracza moczu, zaburzeniu o nieznanej przyczynie rozpoznawanym przy badaniu na podstawie wzrostu ciśnienia w pęcherzu o 15 cm słupa wody lub więcej w każdej fazie wypełnienia pęcherza przy cystometrografii.

• Nietrzymanie przy zmniejszonej świadomości potrzeby oddania moczu - np. w ostrym stanie splatania, demencji, po przyjmowanych lekach uspokajających.

Przyczyny mogą być bardzo różne i znajdować się w piętrze układu regulującego oddawanie moczu począwszy od płatów czołowych do cewki. Ustalić można badaniami neurologicznymi, poprzez stan psychiczny.

Badania to: analiza moczu ze środkowego strumienia, cukromocz, urografia, cystoskopia, cystometrografia (pomiar ciśnienia w pęcherzu wypełnionym płynem fizjologicznym).

Leczenie to wszystko co wpływa na tę sytuację (np. zakażenie dróg moczowych). W przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu może lekarz zalecić pesarium, natomiast w zanikowym zapaleniu pochwy zwykle poda estrogeny. A w niestabilności wypieracza stosowne leki np. przeciwcholinergiczne, antymuskarynowe itp.

Leczenie to indywidualna sprawa i leży wyłącznie w kompetencji lekarza.