Czyrak
Czyrak Z braku innych środków smarujemy żółtkiem kurzego jaja.
Czyraki
Czyraki są stanem zapalnym skóry spowodowanym zakażeniem bakteryjnym. Są to bolesne, wypełnione ropą wykwity. Goją się zwykle dopiero po odejściu ropy.
Czyrak (furunculus) gronkowcowe zakażenie mieszka włosowego i jego otoczenia: bolesny naciek zapalny, zwykle w otoczeniu mieszka włosowego, z krostą przywłosową na szczycie. Stopniowo w centrum wytwarza się czop martwiczy. Po jego oddzieleniu czop opróżnia się z ropy (ustępuje wtedy bolesność), a powstały w ten sposób ubytek powoli wypełnia ziarnina. Niebezpieczny jest czop wargi górnej, czop pozostawia bliznę. Liczne i uporczywe czopy określamy jako czyraczność. Czop nosa i wargi górnej może stanowić groźbę dla życia (nie wolno wygniatać). Należy podać ogólnie antybiotyk, najlepiej we wstrzyknięciach. Leczenie czopu umiejscowionego poza twarzą nie wymagają podawania antybiotyku. Można stosować miejscowo w okresie formowania się czopu, okłady z rywanolu. Po oddzieleniu się czopa stosujemy dla odkażenia skóry spirytus salicylowy, natomiast na sam czop pastę cynobrowosiarkową lub maści z dodatkiem antybiotyków.
Czyraczność zaś to stopniowe lub równoczesne występowanie czyraków w wielu miejscach ciała. Tak jak czyrak pojedynczy i gromady, czop występuje najczęściej u osób nieprzestrzegających higieny osobistej, u osób chorych na cukrzycę i u osób ze zmniejszoną odpornością ustroju. Leczenie miejscowe jak w czyraku. Ponadto konieczne jest leczenie choroby zasadniczej.Czyrak jest chorobą bardzo uporczywą i mającą skłonność do nawrotów.
Czyrak gromadny (karbunkuł) - równoczesne ropne gronkowcowe zakażenie kilu lub kilkunastu mieszków włosowych. Dochodzi do wytworzenia rozległego nacieku (czasem o powierzchni wielkości dłoni), w którym stwierdza się bardzo liczne czopy martwicze, najczęściej na karku, często u chorych na cukrzycę - konieczne są badania w tym kierunku.
Czyrak gromadny nerki - ograniczone, ogniskowe zapalenie kory nerkowej. Prowadzi do martwicy i zropienia.
Ziołolecznictwo
Przez kilka dni przykładamy gorący okład z pasty wiązu, z glinki kaolinowej lub siarczanu magnezowego, aby czyrak dojrzał, a gdy pęknie, przemywamy antyseptycznym olejkiem z drzewa herbacianego. Można też stosować okład z chleba: chleb wkruszamy do gorącego mleka lub wody, otrzymana papkę zawijamy w gazę i odsączamy. Gorący okład przykładamy co 3-4 godziny. Można również przykładać tampon nasączony solą Epsoma (2 łyżeczki na filiżankę wody). Jeśli wrzód utrzymuje się, sporządzamy napar z 1 łyżeczki mieszanki równych części jeżówki purpurowej, Galium i szczawiu żółtego i pijemy 3 razy dziennie.
Wrzody
Dużą cebulę obrać, utrzeć na tarce i dodać do miazgi 1 łyżkę miodu, 1 łyżeczkę lub nieco więcej mąki pszennej, 1/2 tuby maści Tormentiol i zarobić na gęstą pastę. Przykładać na czyraki, wrzody i trudno gojące się rany.
Owrzodzeniem nazywamy powierzchowny ubytek tkanek błony śluzowej lub skóry powstały w wyniku uszkodzenia czynnikami mechanicznymi, fizycznymi bądź chemicznymi. Owrzodzenie może także powstawać na skutek zaburzeń w ukrwieniu. Przykładem tego są między innymi owrzodzenia żylakowe kończyn dolnych, zwłaszcza podudzi. Ograniczony dopływ krwi jest powodem tworzenia się się ubytków tkanki podskórnej i skory, co doprowadza do rozległych, często długo i trudno gojących się owrzodzeń. Żylaki są również jednym z powodów powstawania bolesnych owrzodzeń na stopach, co w znacznym stopniu ogranicza, a nawet uniemożliwia chodzenie. Osoby chorujące na żylaki powinny zatem wystrzegać się zranień, uderzeń, ponieważ nawet nieznaczny uraz doprowadza do powstawania owrzodzeń w miejscach występowania żylaków.
Ziołolecznictwo
Herbata z przywrotnika pospolitego
Znany od dawna, ceniony przywrotnik pospolity jest znakomitym środkiem leczącym zewnętrzne ropne owrzodzenia. 1 czubatą łyżeczkę do herbaty zalać 1 szklanką wrzątku. Odstawić pod przykryciem do naciągnięcia na 3 minuty. Pić4 razy dziennie po 1/2 szklanki. Kuracja tygodniowa.
Okład ziołowy
Zmieszać 2 części podbiału zwyczajnego, 2 części malwy, 2 części siemienia lnianego, 2 części rojownika pospolitego i 2 części kwiatu lawendy. 1 stołową łyżkę mieszanki zaparzyć 1 szklanka wrzątku. Przykryć i odstawić do naciągnięcia. Przykładać letnie kompresy na chore miejsce. Kompres przykryć folią. Przyspiesza pęknięcie wrzodu.
Okład z dziurawca
Dziurawiec, lek wielu chorób, wykorzystywany jest również jako środek skuteczny na jątrzące się i trudno gojące owrzodzenia. Przygotowuje się go w następujący sposób:
2 pełne garście świeżego kwiatu dziurawca lub 1 garść suszonego wsypać do garnka i zalać 1 szklanką oleju, najlepiej słonecznikowego. Gotować na wolnym ogniu pod przykryciem przez 10 minut. Odstawić do wychłodzenia, przecedzić. Lekko ciepłym płynem kompresować miejsca chore.
Okład z szałwii
Znane przeciwzapalne właściwości szałwii lekarskiej wykorzystuje się także do leczenia owrzodzeń. 2 pełne garście szałwii wsypać do garnka i zalać niewielką ilością wody. Gotować przez 5 minut na bardzo małym ogniu. Ostudzić i lekko ciepłe przykładać na chore miejsce.
Okład z czarnego bzu
Naturalnym lekiem stosowanym w lecznictwie owrzodzeń, oparzeń i guzków krwawniczych (hemoroidów) są gotowane w mleku liście czarnego bzu. 2-3 garście świeżych liści należy zalać 1 szklanką mleka. Gotować na wolnym ogniu, by nie wykipiało. Wystudzić, przykładać na chore miejsce.
Metoda ks. Sebastiana Kneippa
Owrzodzenie nóg leczą bardzo skutecznie okłady z kozieradki pospolitej. Garść kozieradki zalać 1 szklanką wody i gotować na wolnym ogniu pod przykryciem przez 10 minut. Przecedzić i wystudzić odwar. Zanurzyć w nim kompres gazowy. Omywać i przykładać do miejsc zmienionych chorobowo.
Kuracje ludowe
Okłady z liści łopianu
Kilka świeżych liści łopianu starannie opłukać pod bieżącą wodą, osuszyć na płóciennej ściereczce, a następnie zmiażdżyć, tak by puściły sok. Przykładać bezpośrednio na owrzodzenia. Okład z liści łopianu stosuje się także na oparzenia. Można do tego wykorzystywać sam sok z liści łopianu. Zabiegi powtarzać parokrotnie.
Maść z rzepiku pospolitego
4 pełne garście rozdrobnionych liści, kwiatów rzepiku pospolitego wsypać do garnka. Następnie 250 g tłuszczu zwierzęcego (smalec) roztopić do stanu ciekłego i zalać zioła. Podgrzewać, mieszając przez 2-3 minuty. Potem odstawić na kilka godzin. Ponownie podgrzać, przecedzić przez ściereczkę lub sitko. Następnie rozlać do słoiczków. Zastygłą maścią smarować miejsca chore 3 razy dziennie cienka warstwą.
Maść z łopianu
Owrzodzenia leczy się także maścią łopianową. Sporządza się ją z kilku korzonków łopianu, które należy rozdrobnić i zalać 1.2 litra wody. Korzenie gotujemy na wolnym ogniu, pozwalając odparować połowie wlanej wody. Następnie dodajemy 100 g wazeliny i po wymieszaniu pozostawiamy całość pod przykryciem na 24 godziny. Po tym czasie dodajemy do mieszaniny 50 g innego tłuszczu (łoju, smalcu), starając się rozmieszać dokładnie składniki. Maścią łopianową smarujemy miejsca zmienione chorobowo. Kuracja 2 - tygodniowa.
Okłady z pora
1 duży por obrać ze zwiędłych liści i dokładnie umyć. Pokroić na drobne części i wrzucić do garnka. Zalać 1 szklanką mleka. Gotować na małym ogniu przez 10 minut. Przecedzić i zanurzając kompresy w letnim odwarze, przykładać do miejsc owrzodzonych. Okład stosuje się również do leczenia ropiejących ran i zastrzału.
Okłady z driakwi
Medycynie ludowej znane są także lecznicze właściwości czarciego żebra lub driakwi podgryzionej - rośliny znanej pod łacińska nazwą Herba scabiosae. W leczeniu owrzodzeń zewnętrznych wykorzystuje się korzeń rośliny. Należy go rozdrobnić i wrzuciwszy sporą garść do garnka, zalać 1/2 litra wody. Gotować na małym ogniu przez 30 minut. Po wystudzeniu i odcedzeniu smarować miejsca zmienione chorobowo. Zabieg powtarzać parokrotnie w ciągu dnia.
Kąpiele
Kąpiel z przytuli czepnej
4 pełne garście przytulii czepnej zalać 4 litrami zimnej wody. Przykryć i na wolnym ogniu doprowadzić do wrzenia. Odstawić na 15 minut do naciągnięcia, a następnie przecedzić i wlać odwar do wody kąpielowej. Czas kąpieli około 15 minut. Zabieg leczy owrzodzenia i trudno gojące się rany. Kąpiel powtarzać 2-3 razy w tygodniu.
Kąpiel z mięty
1 sporą garść mięty pieprzowej zalać 2 litrami wrzącej wody. Naczynie przykryć i odstawić na 30 minut do naciągnięcia. Przecedzić i wlać napar do wanny napełnionej wodą kąpielową. Czas trwania kąpieli do 15 minut. Zabieg powtarzać kilkakrotnie w odstępach 2-3 dniowych.
fot.sxc.hu